Þar sem hann sýnir með tölfræði hina miklu ást sem ritstjórinn í Hádegismóum ber til útvarps allra landsmanna. Og gerir það með stæl:
Um síðustu mánaðamót hafði ritstjóri Morgunblaðsins setið á stóli sínum í 197 vikur. Á þeim tíma hafði hann skrifað 224 sinnum um Ríkisútvarpið í forystugreinum blaðsins. Það gerir að jafnaði einu sinni í viku og 27 sinnum í viðbót.
Án þess að hafa talið það hef ég grun um að það hafi bara verið tvö fyrirbæri í veröldinni sem hafa verið ritstjóranum kærari umfjöllunarefni en RÚV: nýlega brotthorfin ríkisstjórn og svo hann sjálfur. Ég hygg reyndar að varnar- og lofgreinar hans um sjálfan sig undir nafnleynd í þriðju persónu séu nýmæli í vestrænni blaðamennsku – jafnvel mætti kalla þetta sköpunarverk nýja bókmenntagrein.
....... Ég held að skýringin sé að Páll sé búinn að sjá að hann eigi sér ekki langra lífdaga á RÚV þegar Menntamálaráðherrann virðist vera beintengdur við Hádegismóana. Svo þess vegna er allt í lagi að skjóta í allar áttir meðan hann hefur tækifæri, þangað til hann fær Rautt spjald eða kannski verður það Blátt:
Kosturinn/gallinn við efnislegar staðhæfingar er nefnilega að þær er yfirleitt hægt að sannreyna eða hrekja. Sú er ekki raunin með fúkyrði og fimmaurabrandara.
Guð blessi Morgunblaðið.
