laugardagur, 14. maí 2016

Forsetaframboð og önnur amboð


Jæja eru ekki allir í stuði. Ég hef engan sérstakan áhuga á því að vera Forseti, enda verð ég svo glaður að leggja upp laupana, getur maður ekki sagt það?Ég hlakka svo til að eignast eðlilegt líf, í fyrsta sinn. Hvað ætli það sé?  Ég veit að Davíð og Guðni smellpassa á Bessastaði. Þó ég megi ekki
segja svona, sorrí Andri, Elísabet og Halla, og þið hin ... Maður getur ekki glatt hvern sem er þó maður geti glatt sjálfan sig.  


Maður getur sagt svo margt þegar maður er ekki í framboði. Það er jafnvel hægt að segja sannleikann, eða hvað? En sannleikurinn er ekki svo merkilegur eftir allt saman. Sá sem segir hann kemst ekki langt. Hann verður ekki þingmaður, ráðherra, forseti. Fjármunir á Aflandseyjum skipta ekki öllu máli, lögfræðingarnir okkar vita það. Ég sem er á móti hásköttum,móti endalausum reglum og lagaboðum.Ég sem hlíti kenningum Hayeks og Friedmans, ég sem veit að við erum þrælar markaðar og fjár, en það er það eins sem blívur.Án þess væri kaos.  Við viljum ekki stjórnleysi.  Erum við ekki öll í stuði. Ég er alltaf í stuði, á Florida, í Demantaverslunum, í Seðlabankaárshátíðum,  í Hvítahússveislum.  Ræða mín hefði verið betri, ég hefði rætt um Erótika hljómkviðuna, Jöklabráðnun, vin minn Einar Má, sandöldurnar á Arabíuskaga, enginn kemst með tærnar þar sem ég hef ristarnar. Ekki einu sinni Vigdís. Nei, nei, nei, nei, nei!




Myndir: Greinarhöfundur