föstudagur, 7. ágúst 2015

Grikkland og hin óleysanlegu vandamál

Neyðarástand ríkir á Miðjarðarhafi.  124000 flóttamenn hafa komið til Grikklands á þessu ári sjóðleiðis. 
Hundrað tuttugu og fjögur þúsund.  Tsipras biður um hjálp frá Evrópusambandinu“Now is the time to see if the EU is the EU of solidarity or an EU that has everyone trying to protect their borders,” the prime minister said after a meeting with ministers on Friday. Er ESB er samband samstöðu eða samband þar sem allir reyna að vernda landamæri sín.

Evrópusambandið hefur fallist á að taka við 16.000 flóttamenn á næstu tveim árum.  Flóttamannahjálp Sameinuðu þjóðanna gagnrýnir skipulag og móttöku  flóttamanna: “The level of suffering we have seen on the islands is unbearable. People arrive thinking they are in the European Union. What we have seen was not anything acceptable in terms of standards of treatment,” Cochetel said after visiting the Greek islands of Lesbos, Kos and Chios. Þettta segir forstjóri Evrópudeildar Flóttamannahjálpar SÞ. Þjáning þessa fólks er ólýsanleg, meðferðin óásættanleg.

En hvað er hægt að gera?  Þeir sem vilja helst ekkert gera, samanborið ákveðinn hópur Íslendinga.  Eigum við að láta þá hverfa í hafið, eigum við að svelta þá, eigum við að skjóta þessi hundruð þúsund sem hafa gefist upp á lífinu í heimalöndum sínum?  Við lifum tíma óleysanlegra vandamála.  Svo er aðalmálið hjá sumum að við getum selt Rússum sem mest. Við eigum að vera stikkfrí.  Bresk yfirvöld vilja ekki vera með, Ungverjar byggja girðingar og veggi. Danir eru búnir að gera nóg.  Vandamálin sem upp risu með innrásum í Írak, Afghanistan, Arabíska vorinu, Ukraínudeilunni, ISIS, allt einhvern veginn óleysanlegt.

Hvað er hægt að gera? Hver hefur svarið og lausnirnar? Hvar eru Sameinuðu Þjóðirnar, hvar eru friðaröflin?