Ég fór og rifjaði upp helstu þætti þessa máls sem um ræðir. Ég hafði verið illa að mér í mörgum þáttum þessarar sorgarsögu fjölskyldunnar. En um daginn þegar ég var á læknabiðstofu rakst ég á Nýtt líf. Mér varð eiginlega bumbult. Miður mín. Það er ekki verið að ofsækja hann. Orðið dómgreindarleysi á ekki við, það er eitthvað langtum sterkara.
Þess vegna finnst mér að hann hafi ekki erindi inn um ungt fólk í HÍ. Mér er sama hvað fólk segir um dómstóla og sakleysi. Hann er sekur um slæm brot í samskiptum. Hann skrifaði bréf til ungrar stúlku sem ennþá var barn samkvæmt laganna hljóðan, hann uppgekkst hana á þann hátt sem maður umgengst ekki börn. Ég styð þessa ungu konu sem lenti í krumlum hans, þótt hún væri mörg ár að uppgötva sárin sem hann olli henni. Hann brást okkur sem embættismaður, sem ættingi, sem uppalandi.
Svo hann á ekkert erindi í kennslu í HÍ, jafnvel þótt hann viti margt. Hann er klár, gáfaður, greindu. Það er ekki nóg. Ég vona að hann sættist við sína nánustu. Ég vona að hann sýni iðrun.
