fimmtudagur, 30. júní 2016

Laugarneskirkja: Manngæska og Mannhatur

Nú líður þeim vel Mannhöturnum, Vefmörðunum, Sögusmettunum.
Írakarnir komnir í fangelsi, ætli leiðin liggi ekki áfram til heimaslóða þar sem bráður dauði er eina niðurstaðan.
Þeir sofa vel Jónarnir, Valur og Magnússon.  Lífið verður ljúfara hjá þeim.


Það er gott að sjá mannvini innan kirkjunnar, ég hafði örvænt að svo væri til. Gott viðtal við Hjalta Hugason í seinni fréttum í gærkvöldi (29.6.) Manni hlýnar um hjartarætur að sjá þetta góða fólk. Sem sameinar fræðistörf og manngæsku. 

Stundin var með viðtal við Mustafa sem er einn af þeim sem fengið hafa íslenskt ríkisfang og reynir að hjálpa samlöndum sínum á flótta undan morðsveitum. Hann varða vitni að atgöngu sveina Ólafar Nordal sem minntu að framferði sveina höfðingja Sturlungaaldar. 


„Báru ekki virðingu fyrir neinu“


Mustafa var á meðal þeirra sem voru í Laugarneskirkju þennan örlagaríka morgunn. Spurður hvaða tilfinningar hafi bærst um í brjósti hans þegar hann horfði upp á lögreglumennina handtaka vini sína við altarið og færa þá með valdi út úr kirkjunni segir hann: „Ég trúði ekki mínum eigin augum og ég var mjög hissa á því að sjá hvað lögreglan væri að gera vegna þess að ég veit að Íslendingar eru almennt ekki svona,“ segir Mustafa sem bætir við að honum hafi brugðið hvað mest þegar annar lögreglumannanna fór að ýta við Ali. „Hann er ungur og lítill og þetta er langt í frá rétta leiðin til þess að koma fram við hann.“
Málið horfir þannig við Mustafa að lögreglumennirnir hafi hreinlega ekki borið virðingu fyrir neinum á staðnum. „Þeir báru ekki virðingu fyrir prestinum, þeir báru ekki virðingu fyrir trúnni, þeir báru ekki virðingu fyrir neinu.“ Hinsvegar er hann afar þakklátur þeim Toshiki Toma og Kristínu Þórunni. „Þau eru mjög gott fólk og þau eru að reyna að hjálpa okkur og vinum okkar. Þau gera hvað þau geta, þau gera í rauninni meira en þau geta gert.“