Það er margt
ógnvænlegt í loftinu um þessar mundir. Eins og svo oft áður stingum við
hausunum í sandinn, raðir af höfðum ofaní sandinum. Ég er ekki að tala um eldgos og hamfarir þó þær séu líka inn í myndinni. Ytri ógnir tala ég um.
Hvaða hagsmunir ráða
því hvenær stórveldi grípa til vopna eða skipta sér af umhveiminum? Bandaríkin,
Rússland og Kína.
Það er svo margt sem
kraumar undir. Svo margt sem við fáum
ekki svör við. Svo margir vanhæfir
stjórnmálamenn, valdamenn og auðjöfrar. Fréttirnar ansi oft vafasamar sem við
fáum af atburðum heimsins.
Svo margt sem við
spyrjum ekki um, við erum svo oft hlýðin. Ebólan færist nær okkur og nær.
Hvað ætli sé búið að
eyða meiru í hernaðarútbúnaðar en Ebóluhjálpargögn seinasta mánuðinn. Hvað ætli ráði meiru um að gripið var til
loftárása, olíusvæði Mið-Austurlanda eða velferð fólksins á þessu svæði?
Allt þetta ráðaleysi
speglast svo vel hjá okkur Íslendingum í minni skala.
Við kjósum
vitavonlausa menn til valda, við látum lýðskrumara vaða yfir okkur. Daglega spyr maður sjálfan sig: Hvaðan kemur þetta fólk? Sem kann engin vinnubrögð, gerir axarsköft á
hverjum degi, heldur að það sé komið í stjórnmál til að sópa að sér gulli. Hefur
ekki lágmarks þekkingu á listum og menningu.
Sem betur fer höfum við ekki her maður veit ekki hvað hefði þá gerst.
Já lesandi góður það
er óhugur í mér, í morgun hlustaði ég á fréttirnar um að líklega færi
drepsóttin að komast til Evrópu. Mér
varð hugsað til orða sóttvarnalæknisins um daginn að við myndum svo vel ráða
við þetta. Er það nú alveg víst?
