Framsóknarflokkurinn var hér á árum áður hinn dæmigerði bændamiðflokkur sem studdi við bakið á sínu fólki í sveitum landsins. Svona flokkar voru til um alla lýðræðis-Evrópu og jafnvel
En síðan fékk Framsókn samkeppni frá Vinstri sósíalistum um fylgin í sveitunum og stuðning við landbúnaðarkerfið, meðan forysta Framsóknar sótti inn í útgerðaraðalinn. Samanborið hagsmuni Halldórs Ásgrímssonar þar. Loks tók forystan fullan þátt í uppbyggingu Nýfrjálshyggjunnar með helmingaskiptum við Sjálfstæðisflokkinn. Þar sem Finnur Ingólfsson og Þórólfur á Sauðárkróki og Gunnlaugur Sigmundsson eru dæmigerðir fulltrúar.
Umræðan um MS seinustu viku sýnir þörfina á uppstokkun á þessu samtryggingarkerfi sem allir flokkar nema Samfylkingin hafa leikið hlutverk, xB xV xD, ekki gleyma hlutverki Sjálfstæðismanna þessari uppbyggingu. Ég heyrði Steingrím Jóhann ræða þetta í útvarpinu, með tilliti til stöðu Vinstri Grænna, þetta var allt svo flókið, það finnst mér vera dæmi um að ekkert eigi að gera.
Svo er ný kynslóð komin til sögunnar í Framsókn, sem hefur sýnt sig smátt og smátt sem fulltrúa nýfasisma, gegn útlendingum, sjúklegt hatur á hinu opinbera, nema þegar hægt er að nota það sjálfum sér til framdráttar. Sér aldrei neitt nema eigin hagsmuni. Það er óhugnanlegt að hlusta á yfirlýsingar forystunnar. Í hverri viku kemur eitthvað nýtt frá elítunni, hvort sem hún er edrú eða ekki.
Það er sorglegt að sjá þegar fólk kann ekki fótum sínum forráð á opinberum vettvangi,
skandalíserar og sýnir sínar furðulegustu hliðar. Sem í öðrum löndum þýddi afsögn og ærusviptingu. Eins og Lekamálið sýnir okkur. Í Framsóknarflokknum finnst mönnum svona vinnubrögð töff. 