Og útflutningur á niðurleið, sjávarútvegur dalar, álverð ekki í hæstum hæðum.
Meira að segja ferðaiðnaðurinn hefur ekkert að segja til að bæta ástandið.
Fjármálaráðherrann, Prófessor Altúnga, er í hæstu hæðum. Allt bjart framundan. Engin ástæða fyrir hærri sköttum. Engin ástæða fyrir hærri ríkistekjum. Við höfum það svo gott. Svo fáum við kosningavíxilinn frá SDG. Útgerðarmenn dansa um demantagólf.
Allt er á sínum stað samkvæmt náttúrunnar lögmáli, Il faut cultiver notre jardin !!!! Það er ekki amalegt að hafa
Gullauga, Rauðar, Helga og Gular hlið við hlið. Já, lesendur góðir lífið er dásamlegt. Ekki kvarta ég.
Íslendingar eyða meiri gjaldeyri til að fjármagna einkaneyslu en sem nemur tekjum af framleiðslu og útflutningi. Þetta má lesa úr nýjustu tölum Hagstofunnar um þjóðarhag.
Þar kemur meðal annars fram að á milli fyrri hluta áranna 2013 og 2014 hafi landsframleiðsla aukist um 0,6 prósent, en þjóðarútgjöld um 2,8 prósent.
Útflutningur jókst um 3,7 prósent, en innflutningur rúmlega tvöfalt meira, eða um 9 prósent. Einkaneysla jókst líka meira en útflutningur, um 4 prósent.
Björn Valur Gíslason vekur athygli á þessum tölum í grein í Herðubreið, en Arion banki lýsir líka „vonbrigðum“ sínum:
„Bæði einkaneyslan og innflutningur eru umfram væntingar en á sama tíma virðist vera að hægja á framleiðslu í hagkerfinu þar sem fjárfesting og útflutningur eru undir væntingum.“
Björn Valur bendir á að þessar tölur þýði að forsendur fjárlaga séu brostnar og bætir við:
„Það versta sem stjórnvöld geta gert í slíkum aðstæðum er að auka neyslu og innflutning á kostnað verðmætasköpunar. En það er því miður nákvæmlega það sem snillingarnir í stjórnarflokkunum eru að gera með því að lækka skatta, slaka á fjármálum ríkisins og moka gríðarlegum upphæðum úr ríkissjóði inn á verðtryggð útlán fjármálastofnana sem þeir kalla „leiðréttingu.“ Allt hefur þetta verið gert áður eins og lesa má um í skýrslu RNA fyrir þá sem hafa áhuga á að læra af fortíðinni.“
Árni Páll Árnason vakti athygli á þessari þróun á alþingi í morgun og spurði fjármálaráðherra hvort ekki væri ástæða til að hafa áhyggjur af forsendum fjárlaga, mikilli einkaneyslu og lítilli fjárfestingu. Ráðherrann taldi svo ekki vera og bjarta tíma framundan.
