sunnudagur, 10. apríl 2016

Hrokafulli Bjarni

Hann kemur á skjáinn eins og ekkert hafi gerst, heimurinn sé nákvæmlega eins og hann var árið 2006! Hann segir okkur frá samstöðunni inan flokks síns, ánægju flokksmanna með sig.
Þannig er Lífið í Sjálfstæðisflokknum.


Engin Græðgi, ekkert Siðleysi, Engin Klækjabrögð .(eins og talað er um í dönsku þáttunum
Svikamyllan á RUV, takið eftir á RUV!)


Eða hvað? Á maður að trúa því að allir Sjálfstæðismenn hafi þessa einföldu sýn á flokk sínum og formanni sínum? Trúa þeir því að formaðurinn hafi hreinan skjöld þrátt fyrir allt of oft hafi komið upp efasemdir annað? Trúa þeir að margir framámenn þeirra sem hafa verið leynt og ljóst að skera niður skatta hátekjumanna, umgengist töluverðan hluta þessara 600 aðila sem eiga eða hafa átt aflandsfélög (sjáum til þegar nöfnin koma) að þessi félög hafi aldrei borist í tal? Eigum við að halda að Sjálfstæðismenn fái kjánastimpil um leið ag þeir aðhyllast Sjálfstæðisstefnuna með stórum staf?

Er það ekkert óeðlilegt að fjölskyldur formanna Stjórnarflokkanna hafi legið saman í viðskiptum svo oft? Er það kannski allt lygi af því að Stundin skrifar um þetta, Morgunblaðið skrifar ekki um svona hluti, sægreifarnir eiga eflaust eftir að koma við sögu. Í þessari endalausu framhaldssögu bananalýðveldisins. Ég trúi því ekki að margir Sjálfstæðismenn hafi ekki fengið nóg, kötturinn minn er búinn að fá upp í kok, ælir þessum óþverra öðru hverju. 
Ef svo er ekki, þá erum við illa stödd.