Nú er hann kominn aftur, hann gengur eins og ekkert inn á Alþingi, hann fær Kóngaviðtöl í fjölmiðlum, ætlar í formannsframboð. Sendir glósur til forsetans. Þetta var ekkert, bara heimsfrægð í nokkrar vikur, fjölmiðlar eru eitur sem skilja ekki snillinga. Hann var leiddur í gildru. Aflandsfélög ekki hans deild. Kjúklingaminnið okkar landans alltaf til staðar. Við munum ekkert.
Fjármálaráðherra, hann er á sínum stað, hann gerði ekkert, aflandsfélög, nokkrar formanns og stjórnarsetur í 120 milljarða gjaldþrotum. Við erum búin að gleyma því. Hann ætlar að
bjarga okkur, þessi öðlingur. Skattaskil bara fyrir, launaþræla, við erum ekki langrækin. Vafningar, Milestone, Sjóvá, af hverju eigum við að velta vöngum yfir því, smámunir. Ekki eins og Svíar sem elta Monu greyið Sahlin fyrir smáyfirsjónir. Ó nei, ó nei. Fimm sinnum.
Útrásarvíkingur kominn úr fangelsi, með ökklaband, brunar um á Þyrlu sem hrapar. Gott að hann skyldi ekki enda líf sit. Líklega má hann fara hvert sem er með bandið góða. Eða hvað? Á fullu í bísness byggir upp nýtt veldi, flytur peninga heim af Aflöndum, þegar hann vill. Kjúklingaminnið á fullur ég man ekkert, ég veit ekkert. Ha, Ég? Venjulegur Íslendingur.
Nú er línan að gleyma, Einn þeirra sem tók þátt, safnaði milljónum, vildi ekki viðurkenna. Nú á hann að halda tölu á Ársfundi Stofnunar Árna Magnússonar. Hann veit margt hefur góðar hugmyndir. Það er ekkert mál, þetta er prýðispiltur sem hefur ávaxtað sitt pund. Hér og þar. Ég man ekkert. Ég er Íslendingur.
Forsetaframboð, Hann sem átti landið. Fyrst borgina svo ríkið. Sagði skemmtilegar sögur veifaði skál. Mundi misgjörðir, gleymdi ekki. Nú vill hann verða forseti. Sitja á friðarstóli.Þótt hann sé upphafsmaður að öllu. Stjórnmálamaður seinustu aldar, sögðu þeir. Hvorki meira né minna. Svo ætlaði hann að bjarga okkur úr Hruni. Dreifði milljörðum. Hann varaði okkur við, en gerði ekkert. Neitaði að ræða við aðra. Svo gerðist hann þý fjármála og útgerðar. Hann vissi allt betur og veit enn.
Við Íslendingar, ha, búin að gleyma. Hvað er að ske?
Fjármálaráðherra, hann er á sínum stað, hann gerði ekkert, aflandsfélög, nokkrar formanns og stjórnarsetur í 120 milljarða gjaldþrotum. Við erum búin að gleyma því. Hann ætlar að
Útrásarvíkingur kominn úr fangelsi, með ökklaband, brunar um á Þyrlu sem hrapar. Gott að hann skyldi ekki enda líf sit. Líklega má hann fara hvert sem er með bandið góða. Eða hvað? Á fullu í bísness byggir upp nýtt veldi, flytur peninga heim af Aflöndum, þegar hann vill. Kjúklingaminnið á fullur ég man ekkert, ég veit ekkert. Ha, Ég? Venjulegur Íslendingur.
Nú er línan að gleyma, Einn þeirra sem tók þátt, safnaði milljónum, vildi ekki viðurkenna. Nú á hann að halda tölu á Ársfundi Stofnunar Árna Magnússonar. Hann veit margt hefur góðar hugmyndir. Það er ekkert mál, þetta er prýðispiltur sem hefur ávaxtað sitt pund. Hér og þar. Ég man ekkert. Ég er Íslendingur.
Forsetaframboð, Hann sem átti landið. Fyrst borgina svo ríkið. Sagði skemmtilegar sögur veifaði skál. Mundi misgjörðir, gleymdi ekki. Nú vill hann verða forseti. Sitja á friðarstóli.Þótt hann sé upphafsmaður að öllu. Stjórnmálamaður seinustu aldar, sögðu þeir. Hvorki meira né minna. Svo ætlaði hann að bjarga okkur úr Hruni. Dreifði milljörðum. Hann varaði okkur við, en gerði ekkert. Neitaði að ræða við aðra. Svo gerðist hann þý fjármála og útgerðar. Hann vissi allt betur og veit enn.
Við Íslendingar, ha, búin að gleyma. Hvað er að ske?
