1.
leiðsla
Inn á milli trjánna dökkra
haustsvartra ljós að baki
útlínur húss dimmblás kvöld
himinn sól undir hafsbrún
inn á milli trjánna myrkra
göngum við með ljós leiðarljós
sem leiða okkur lýsa um lauf-
slóð lífsslóð framundan ferð
á enda
leiðarenda
2.
Ég kipptist við þegar ég
las dánarfregn Ólafs H. Torfasonar, ekki hafði ég fylgst með sjúkdómasögu hans,
hvað þá að hann hefði barist í mörg ár við marga djöfla.
Ég hafði verið
málkunnugur honum forðum, vegna áhuga á kvikmyndum og listum. Við heilsuðumst þegar við hittumst á götu,
þetta var viðkunnanlegur drengur.
En enginn má sköpum
renna. Hann var farinn að lýjast margir sjúkdómar herjuðu á honum, eins og svo
margir kunningjar manns seinasta árið. Átti
erfið ár.
2.
Ég á skemmtilega sögu.
Þegar ég og Vigfús heitinn Geirdal vinur minn fórum í heimsókn til
Sveins Rúnars Haukssonar á níunda áratugnum .
Upp á lofti hjá honum bjó Ólafur
H. Torfason.
Það var eflaust margt spjallað þegar við heimsóttum
Svein, sjaldan þögn. En þegar við erum
búnir að sitja og spjalla. Þá sagði
Sveinn: Jæja, eigum við ekki að taka
nokkur lög fyrir Óla og settist við píanóið,
lútherska sálma fyrir Ólaf kaþólikkan, við sungum með tilfinningu, þótt við hefðum ekki hugmynd um hvort
hann væri heima, jú við heyrðum eitthvað brölt uppi. Eflaust var þetta hollt
fyrir hann, hvort sem hann heyrði eða ekki.
Kristilegu kærleiksblómin hafa ratað til hans.
3.
Svo merkilegt var að seinasta mánuðinn hef ég verið að
(endur)lesa ævisögur Péturs Gunnarsson þar svífur andi Ólafs víða yfir. Þeir voru miklir vinir og heimili fjölskyldu
Ólafs félagsheimili fyrir vini á skóláárum heima á Íslandi. Þar er merkileg saga þegar Pétur, sem þá bjó í
Frakklandi, sendi handrit að fyrstu ljóðabók sinni til Ólafs í
Kaupmannahöfn, og fékk umsögn til baka
upp á næstum 200 síður í nokkrum bútum til baka. Þetta var menntafólk sem tók sig alvarlega og
hátíðlega. Ég held að flestir vinir hans hafi búist
við að Ólafur yrði rithöfundur með stórum staf en kvikmyndirnar áttu hans huga
með tímanum. Hann var einn af okkar
bestu gagnrýnendum fyrir venjulegt fólk.
Svona voru ungir andans menn í þá daga. Og eru kannski enn.
4.
Þótt
maður sé orðinn sjötugur finnst manni að enn eigi maður mikið eftir. En lífið segir okkur annað. Á seinustu mánuðum hafi margir farið yfir
móðuna mikla, fólk sem maður ímyndaði sér að ætti mörg góð ár eftir.
Við stjórnum ekki lífinu með góðum hugsunum, það er
erfitt að sjá að baki góðu fólki. Og ég
sendi kveðjur til ættingja og vina Ólafs H. Torfasonar.
5.
Tíminn
tíminn er naumur naumhyggja mín
tíminn og vatnið og vegurinn og
leiðin
regnský kemur utan af vatni
inn á veginn yfir holtið fölt ræfilslegt
slóðinn yfir í næsta bæ grænkar
fyrst eins og oft áður
tíminn ég verð á undan honum naumlega en
sigra aldrei
tíminn er naumur nauðhyggja mín
ég tek sprett en sigra aldrei ekkert valfrelsi
ég er
tímalaus vísarnir horfnir tíminn skammtaður
tímabundinn tímareyrður þetta er mín
naumhyggja
