Skömm Kaþólsku kirkjunnar

Mikil er skömm Kaþólsku kirkjunnar, hér, sem annars staðar.  Fyrir ekki löngu síðan kom „úrskurður" hennar útaf ofbeldi kynferðislegu, andlegu og líkamlegu. Á Mbl.is er frásögn eins þolandans, átakanleg og dæmigerð:  

Ég hef óskað eftir hjá lögfræðingi kirkjunnar að fá í hendur mat Fagráðs kaþólsku kirkjunnar á vitnisburði mínum og hvernig það kemst að þeirri niðurstöðu að ég eigi að fá 82.170 kr. í bætur.

Upphæðin er „afar skammarleg og fram úr hófi hneykslanleg,“ svo ég noti orðalag sem Pétur Bürcher Reykjavíkurbiskup notar í bréfi sem hann sendi mér þegar hann lýsti afstöðu sinni til brotanna. Það er líka mjög einkennilegt að í bréfinu sem lögmaður kirkjunnar sendi okkur er hvergi nein upphæð tilgreind.

Kaþólska kirkjan fær á hverju ári um 8.400 krónur frá íslenska ríkinu sem eru skráðir í kaþólsku kirkjuna, en safnaðarmeðlimir eru um 11 þúsund. Það gerir um 92 milljónir á ári sem kirkjan fær frá ríkinu í sóknargjöld. Kaþólska kirkjan safnar peningum í gegnum heimasíðu sína, en þar er fólk hvatt, á nokkrum tungumálum, til skrá sig í gegnum Þjóðskrá. Síðan er okkur, sem höfum mátt þola ofbeldi af hálfu starfsmanna hennar, boðið upp á þessar smánarbætur.

Allt er þetta í samræmi við framgöngu Kaþólsku kirkjunnar í öðrum löndum.  Það er engin iðrun, ekkert samband haft við þolendur, allt á sömu bókina lært, það er endanlegt svar sem sent er öllum, og 30 silfurpeningar eða minna fylgja. Kaþólska kirkjan ber ekki ábyrgð á sínu starfsfólki eða stofnunum. 

Í kjölfarið skipaði biskup Kaþólsku kirkjunnar á Íslandi s.k. fagráð til að meta bótarétt þolenda. Niðurstaða fagráðsins, sem tilkynnt var í síðustu viku, var sú að kirkjan teldist ekki skaðabótaskyld nema í einu máli af 17 sem komu inn á borð til þeirra. Sama dag tilkynntu stjórnendur Kaþólsku kirkjunnar að „endanlegt svar“ hefði verið sent til þessara 17 aðila.

Það er ekki furða þótt sorg sæki að mörgum á ferð um Landakot.  Það á enginn Jesús Kristur heima þar.  

Fréttatilkynning 15. nóvember 2013

Fagráð Kaþólsku kirkjunnar á Íslandi hefur tekið til greina 10 kröfugerðir vegna

kynferðislegrar misnotkunar (á árunum 1959 til 1984) gegn presti og kennslukonu,

en þau eru bæði látin. Einnig bárust fagráðinu 6 aðrar kröfugerðir gegn þeim vegna

andlegs eða annars ofbeldis. Ein kröfugerðin varðaði kynferðisleg samskipti tveggja

fullorðinna einstaklinga.

Allir sem sendu inn kröfugerðir hafa haft formlegt tækifæri frá árinu 2010 til að koma

máli sínu á framfæri við þær tvær óháðu nefndir sem Kaþólska kirkjan setti á stofn

og enn fremur við biskupinn. Þeim var lofað að þeim yrði sent endanlegt svar í

síðasta lagi 15. nóvember 2013. Í bréfi sínu til þeirra í gær segja stjórnendur

Kaþólsku kirkjunnar á Íslandi að hugur þeirra leiti til fórnarlambanna persónulega og

til fjölskyldna þeirra. Eins og páfar og biskupinn hafa margítrekað gert, tjá yfirvöld

Kaþólsku kirkjunnar á Íslandi viðkomandi dýpstu hluttekningu sína vegna þess sem

gert hefur verið á þeirra hlut og biðja fórnarlömbin fyrirgefningar á því.

Yfirstjórn Kaþólsku kirkjunnar á Íslandi hefur gert allar nauðsynlegar ráðstafanir

hvað snertir fortíð sem framtíð (sjá um forvarnarráðstafanir á www.catholica.is).

Þessar ráðstafanir eru í samræmi við sömu verklagsreglur og tíðkast hjá Kaþólsku

kirkjunni um allan heim, og eru í samræmi við íslensk lög. Þær niðurstöður sem

Fagráð Kaþólsku kirkjunnar hefur komist að hefur stjórn Kaþólsku kirkjunnar nú

með formlegum og ákveðnum hætti sent skriflega í gær sérhverjum þeim sem sendi

inn kröfugerð.

„Að áliti fagráðs er kaþólska kirkjan ekki bótaskyld“, í öllum tilvikum nema einu,

sem einnig er fyrnt eins og öll þessi tilvik. Enn fremur segir í niðurstöðukafla skýrslu

fagráðsins (í sérhverju máli): „Kæmi til greiðslu af hálfu kirkjunnar engu að síður væri

það að mati fagráðs umfram lagaskyldu.“

Reykjavíkurbiskupsdæmi hefur síðustu þrjú ár varið miklum tíma, vinnu og orku í

þessi mál og hefur af sjálfsdáðum lagt áherslu á að komast til botns í þessu erfiða

máli með hlutlægni og vandvirkni að leiðarljósi. Stjórnendur Kaþólsku kirkjunnar

hafa gert sitt besta til að leiða málið til lykta og veitt öllum aðilum; nefndum,

yfirvöldum og þolendum reglulega allar tiltækar upplýsingar um málið. Allar

ráðstafanir sem nú verða gerðar gerir Kaþólska kirkjan af fúsum og frjálsum vilja,

sem felur þó ekki í sér viðurkenningu á bótaskyldu samkvæmt íslenskum lagareglum,

hvorki beinni né óbeinni.

Eingöngu verður tekið á móti skriflegum fyrirspurnum vegna þessara mála á netfanginu tengilidir@catholica.is

Með þessum aðgerðum staðfesta kaþólsk kirkjuyfirvöld endanleg lok þessara erfiðu

mála. Á undanförnum árum hefur í forvarnarskyni allt verið gert sem í mannlegu valdi

stendur til þess að koma í veg fyrir hvers konar misnotkun í framtíðinni. Kirkjan er

að auki ætíð reiðubúin að veita þjónustu og sálusorgun öllum þeim sem þess óska

enda er það hlutverk hennar.

Pétur Bürcher      Séra Patrick Breen     Séra Jakob Rolland

Reykjavíkurbiskup   staðgengill biskups        kanslari

Sigmundur Davíð: Að gefa eftir tekjur eða ekki

Við lifum furðulega tíma.  Þar sem orðavaðall valdsmanna fá mann til að svelgjast á í morgunkaffi sunnudagsins. Þar verður

að segjast að fremstur í fylkingu er sjálfur Forsætisráðherrann, karlinn ungi sem hvatti alla til að slíðra sverðin og bera klæði á vopnin.  Nú er öldin önnur.  Ráðherrann flytur ræðu yfir flokksmönnum sínum þar sem alhæfingar ráða ríkjum og tölur eru ekki til hjá þessum ágæta dreng, ég birti frásögn Ríkisútvarpsins hér að neðan í heilu lagi annað er ekki hægt. Stríðsvilji þessa karls er óbugandi og rök ekki vinsæl.

Auðvitað er vandinn i dag ekki bara hér og nú, það vita allir, sem muna að halli ríkissjóðs árið 2009 var 200 milljarðar, munið það lesendur góðir 200 þúsund milljónir króna.  Við vorum með ríkisstjórn sem tóks að minnka þennan halla niður í nokkra milljarða króna.  Það voru ótal liðir sem þurfti að fjalla um ekki bara heilbrigðismál, við vitum það að of harkalega var gengið að heilbrigðiskerfinu, sérstaklega þegar ekki var komið að góðu búi eftir góðærið.  Við bjuggum við neyðarástand, og það ástand hafði orðið til við gegndarlausa frjálshyggu xD og xB á annan áratug.  Sem gerði það að verkum að eftirlit með rekstri og útblæstri einkareksturs var óvinsælt og fjármálamenn sérstaklega í bankakerfinu fóru langt fram úr sjálfum sér og ríkisvaldið var ekki í stokk búið að grípa til aðgerða heldur dansaði með fram að hausti 2008.  Þetta hafa hægristjórnmálamenn neitað að viðurkenna og voru þar fremstir í fylkingu Bjarni Benediktsson (með Davíð í baksætinu) og Sigmundur Davíð sem héldu margar æsingaræður þessi ár sem hamrað var á framkvæmdum sem ætti að fara í (sem enginn peningamaður hvori innlendur né erlendur vildi fara í) og hjá þeim var aldrei skortur á fé fyrir ríkissjóð.  

Og forsætisráðherran hugumstóri segir:  „Á ranga forgangsröðun á síðasta kjörtímabili og endalausan niðurskurð í grunnþjónustunni. Niðurskurð sem við erum núna að snúa við og vinda ofan af.“

Það er vinsælt að tala um grunnþjónustu, og oft er leikið með tölur og flokka þar, samt var minna skorið niður í heilbrigðis og velferðarmálum en öðrum flokkum. En málið var að núverandi ríkisstjórn stóð frammi fyrir því að hafa tækifæri til sóknar í þessum málaflokkum ef þeir hefðu getað siglt framhjá grundavallarhugmyndum nýfrjálshyggjunnar, það er lægri skatta á hátekjufólk og fyrirtæki og algjör kúvending í álögum á sjávarútveg. Það gerðu þeir ekki og sitja því með vafasaman grunn að byggja á í þessum málum sem skipta flesta máli.  Þeir hugsuðu meira um þá fáu heldur en þá mörgu. Það er hugmyndafræði sem stjórnar Fjárlögunum 2014. 

Þessi orð formannsins fær mig og marga aðra  til að svelgjast illilega á eftir að hafa skoðað og hugleitt fjárlögin í byrjun október:   „Það er til dæmis ekki verið að skera niður í heilbrigðisþjónustunni, þar er þegar að verða viðsnúningur, og það er raunar ekki heldur hægt að tala um að það sé verið að skera niður á sviðum þar sem við erum gagnrýnd fyrir að skera niður að undanförnu. Ég nefni sem dæmi rannsóknir, kvikmyndagerð, skapandi greinar.“

Svo mörg voru þau orð. En hérna að neðan er kjarni ræðu hans. Þeir sem eru tölufróðir ættu að skoða svar Fjármálaráðherra við fyrirspurn Einars K. Guðfinnssonar frá 2012.  Þar er margur fróðleikur sem sýnir manni ýmislegt í öðru ljósi en barnslegur málflutningur Forsætisráðherra.  Eins og þessi: 

21,0%

19,5%

20,3%

Þetta er Hlutfallsleg skipting ríkisútgjalda í A-hluta ríkissjóðs eftir málaflokkum 2009–2011. 
Og þetta er heilbrigðisgeirinn. Hér er engin stórkostleg niðursveifla en færri krónur voru á milli handanna.  

 Svo rakst ég á ágæta grein Indriða Þorlákssonar 2 daga gamla á Eyjunni þar segir hann meðal annars:

Niðurskurður niðurskurðar vegna
Sá niðurskurður opinberrar þjónustu, sem boðaður er í fjárlagafrumvarpinu, er ekki byggður á haldbærum efnahagslegum forsendum en gengur þvert á þær. Hann er ekki heldur nauðsynlegur vegna stöðu ríkisfjármála. Svo virðist sem að tilgangur niðurskurðar nú sé hugmyndafræðilegur og hann sé til þess ætlaður að draga úr velferðarkerfinu þvert á þá stefnu sem víðtæk sátt hefur verið um í samfélaginu. Tímabundnar og yfirstíganlegar þrengingar í efnahagsmálum og ríkisfjármálum á ekki að nota til að knýja fram án umræðu róttækar breytingum á þjóðfélagsgerðinni. Niðurskurðurinn á ekki að vera niðurskurðarins vegna.  
Já þetta er ríkisstjórnin sem gefur ekki eftir tekjur. Góðar stundir, lesendur góðir.


Forsætisráðherra segir að vandinn sem við sé að stríða í heilbrigðiskerfinu sé afleiðing af gegndarlausum og blóðugum niðurskurði síðustu ríkisstjórnar. Hann segir að núverandi ríkisstjórn sé í raun að auka framlög til heilbrigðismála, rannsókna og skapandi greina.

Sigmundur Davíð Gunnlaugsson forsætisráðherra sagði í ræðu á miðstjórnarfundi Framsóknarflokksins sem haldinn er á Selfossi um helgina að fyrstu mánuðir nýrrar ríkisstjórnar Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks hefðu einkennst af mikilli umræðu um heilbrigðismál.

Hann segir bága stöðu heilbrigðismála núna vera afleiðingar af frestunaraðgerðum síðustu ríkisstjórnar. Vandinn liggi ekki í fjárlögum ársins 2014, hann liggi í síðustu fjórum árum. „En við erum að snúa þeirri þróun við.“

Sigmundur Davíð segir að ranglega sé fjallað um erfiða stöðu í heilbrigðismálum eins og það sé sök núverandi ríkisstjórnar. „Hvað gerði síðasta ríkisstjórn? Hún lokaði heilum spítala. Það var varla sagt frá því í fréttum. Á meðan hér er hamrað á vandanum í heilbrigðiskerfinu og hann tengdur núverandi ríkisstjórn, í stað þess að setja hann þar sem hann á heima: Á ranga forgangsröðun á síðasta kjörtímabili og endalausan niðurskurð í grunnþjónustunni. Niðurskurð sem við erum núna að snúa við og vinda ofan af.“

Sigmundur Davíð segir að ríkisstjórnin hafi tekið þá ákvörðun strax í upphafi kjörtímabilsins að byrja á erfiðu málunum og vinda ofan af skuldasöfnun síðustu ríkisstjórnar og mistökum fortíðar. 

Merki þessa mætti sjá í frumvarpi nýrra fjárlaga. Engu að síður sé varla hægt að tala um niðurskurð í fjárlögum miðað við það sem búast hefði mátt við. „Það er til dæmis ekki verið að skera niður í heilbrigðisþjónustunni, þar er þegar að verða viðsnúningur, og það er raunar ekki heldur hægt að tala um að það sé verið að skera niður á sviðum þar sem við erum gagnrýnd fyrir að skera niður að undanförnu. Ég nefni sem dæmi rannsóknir, kvikmyndagerð, skapandi greinar.“

Upphæðin sé kannski heldur lægri en ef miðað væri við fjárfestingaráætlun síðustu ríkisstjórnar sem Sigmundur segir að hafi í raun ekki verið áætlun, heldur kosningaplagg. „Ef við lítum á reynslu allra undanfarinna ára, 2012, 2011, 2010 og förum aftur fyrir efnahagshrunið, 2007, 2006, þá erum við að auka verulega framlög til þessara greina; til rannsókna, til skapandi greina, og að sjálfsögðu erum við að snúa þróuninni við hvað varðar undirstöðurnar.“

Sigmundur Davíð segir að umræðan um sjávarútvegsmál sé á villigötum og tiltók þar sérstaklega þá ákvörðun ríkisstjórnarinnar um að afnema sérstaka veiðigjaldið, sem stjórnarandstaðan hafi gagnrýnt harkalega og talað um milljarða tap fyrir ríkissjóð. „Sjávarútvegurinn mun skila meiri tekjum núna í heildina heldur en nokkurn tíma í sögu landsins og samt leyfa menn sér að koma fram og halda því fram að þessi ríkisstjórn sé á einhvern hátt að gefa eftir tekjur.“ RUV 25.11.2013

Það er göfugt að hata eftirlitsiðnaðinn: Eða hvað?

Eftirlitsiðnaðurinn er hættulegur, hann er dýr, hann er óþarfur.  Segja sumir.  Það á ekki að fylgjast með neinum.  Núna koma skilgreiningar inn í kollinn.  Er NSA hin alræmda uppáhaldsstofnun með í pakkanum?  Sem fær að njósna um okkur með góðu sambandi og samvinnu  Sendiráðs BNA og lögreglunnar og innanríkisráðherra fær ekkert að vita, hvað kemur honum þetta við? 

Guðlaugur Þór (já, hann)  hatar eftirlitsiðnaðinn, auðvitað finnst honum fáranlegt að einhver fylgist með því hve mikla peninga hann kríar út úr bönkum og fyrirtækjum í kosningabaráttu.  Við lifum í sjálfstæðu ríki er það ekki, þar sem sá gráðugasti fær mest. Svo auðvitað vill hagræðingarnefnd að slíkt sé skorið niður.   Verra er þegar hann alhæfir sínar hugmyndir á heila flóru af stofnunum. Fjármálaeftirlitið sem treysti bönkum og lokaði augum, því fór sem fór.  Bankar sem eiga að hafa eftirlit með sjálfum sér, sem fá lánað hver hjá öðrum til að viðhalda hringekjunni. Snemma árs 2009 kom skýrsla  frá finnskum reynslubolta kom, ætli hans ráðleggingar hafi verið framkvæmdar? Eða gleymdist þetta í rótinu? Var ýmislegt ekki gert af seinustu ríkisstjórn??? Hafði það áhrif? Er stór munur á starfssemi banka og stórfyrirtækja?     

Nú er það matvælaiðnaðurinn, hver á að passa það sem fer ofan í okkur.  Meira að segja auglýsingarnar um þetta dásamlega íslenska eru alrangar, eða hvað?   Þjóðin í sjokki erum við að borða útlendar hænur???? Einhvern veginn segir sagan mér að framleiðendur reyna alltaf að komast eins langt og þeir geta. Ég man þegar ég bjó í Svíþjóð þá var þessi umræða, öll dýraflóra, varða sænsk.  Upprunareglur að engu hafðar.  Nú er það að gerast hjá okkur, frosið verður ferskt, ferskt verður frosið.  

Svo ......... styrkjum eftirlitsiðnaðinn ....... breytum reglum um endurskoðun þar sem endurskoðunarfyrirtæki eru háð aðilum sem þau eiga að endurskoða .... eiga jafnvel hluti í fyrirtækjunum.   

Það er göfugt að hata eftirlitsiðnaðinn. Eða hvað?

Hallelúja: Framsóknarupprisum fjölgar

Endurkoma ársins, byggingaverktakinn mikli snýr aftur, Óskar Bergsson heggur í margar áttir og veifar framsóknarkutanum. 

Við bíðum svo eftir Finni Ingólfssyni í Seðlabankann, Már á ekkert heima þar lengur, bara fulltrúi xS og annarra niðurrifsafla, Ólafur Ólafsson hlýtur að fá ráðuneytisstjórastöðu, silkitungur eru vel þegnar, og Björn Ingi sparkar Páli Magnússyni út úr RÚV. 

Já, lesendur góðir, fögnum upprisum, þær eru nú ekki svo algengar.  Kannski setja Framsóknarmenn heimsmet í þeim eins og öðru.

Livet er ikke ...... 

Makríllinn okkar: Mínar tillögur

Nú á að gefa makrílinn okkar, útgerðarmennirnir, sem  greiða lágmarksgjöld af rekstri sínum í boði ríkisstjórnarinnar, svo að þeir geti úthlutað sjálfum sér nokkur hundruð milljónum á mann á hverju ári í einkaneyslu, eiga að fá hann gefins.  Það hvarflar ekki að ríkisstjórn sem stendur frammi fyrir miklum fjármagnserfiðleikum að þeir geti fengið fé í heilbrigðis-, mennta og velferðarkerfi úr makrílkerfinu. Þetta er sjálfsagt réttindamál fyrir ríkisstjórnina að útgerðarmennirnir hafi það sem best.  Ekki hef ég á móti því að þeir hafi það sem best ef þeir reka fyrirtæki sín vel og borgi álögur í samræmi skatta og álagareglur þjóðarinnar.  En makríllinn er okkar, þessa auma fólks í landinu. Svo ég set hér fram tvær tillögur. 

1.  Að allir Íslendingar fái sent heim hlutabréf upp á sína eigna í makrílforðanum.  Hver og einn geti síðan ákveðið hvað hann vill gera við sinn hluta.  Selji hann hæstbjóðanda eins og í öðrum hlutabréfsviðskiptum eða nýti sér sinn hluta eins og hann vill, stundi veiðar, eða geymi heima sitt hlutabréf.  

eða 

2.  Makrílkvótinn verði boðinn upp á almennu útboði. Fyrir féð verði myndaður Landssjóður í stíl við norska olíusjóðinn þar sem hann verði notaður í heilbrigðis-, mennta- eða velferðarkerfi eftir lögum og reglum sem Alþingi setji.  Hluti af fénu verði geymdur upp á óvænt áföll í framtíðinni fyrir þjóðina.   

Þessar tillögur hljóta að verða öllum Íslendingum til hagsbóta.

Frábær Carmen í Hörpu

Sá Carmen á laugardalskvöld, gaman að upplifa þessa dásamlegu óperu í troðfullri Hörpu, þar sem saman koma óperuaðdáendur og venjulegir menningargestir sem sjá eða hlusta sjaldan á óperutónlist.  Því báðir þessir hópar voru til staðar þetta kvöld.  Það heyrðir maður af umræðum.  Og sýningin var vel heppnuð, spennandi, ótrúlegt hvað hægt er að gera við svið sem býður ekki upp á nema fábreytta möguleika.

Hljómsveitin og kórin voru frábær, hreyfingar um svið og sal juku fjölbreytni, stundum hefði mátt vera minni hreyfing eins og leikhúsgestum væri ekki treyst bara að hlusta á þesssa frábæru tónlist. Sem er einstök, endalausar melódíur og útsetningarnar, alltaf eitthvað nýtt fyrir eyrað.

Söngvararnir þetta kvöldið voru misjafnir, af þeim stað sem ég sat upp á 2. svölum.  Hanna Dóra var mjög góð, hún réð alveg við sönginn og dramað.  Það má deila um hvað henni tókst að vera þessi kona sem allir þráðu, hún er ekki ein um það af söngkonum, en hún reyndi mikið með hjálp leikstjóra og kóreógrafs.  En að skila þessari dramatík og örlögum þessarar konu, þar var hún í essinu sínuu, hún var svo jafngóð í söngnum allan tímann svo hún fær há einkunna hjá mér. Stundum er rætt um það að einhver sé ekta Carmen, ég veit ekki hvernig kona það á að vera.  Líklega á hún að vera sexý og djörf, og kunna að syngja og dansa um leið.  Ein frægasta Carmen allra tíma var María Callas, hún er engin suðræn dís, grönn og nett jafnvel kuldaleg.  En söngurinn er aðalatriðið og þar var Hanna Dóra Sturludóttir glæsileg. 
 Karlarnir Don José og Escamillo, sem Kobeinn Ketilsson og Kristján Jóhannesson sungu, voru misjafnir, svo heyrðist misjafnlega í þeim.  Kristján söng Blómaaríuna ansi vel og Escamillo heyrðist ekki vel í þegar hann kom fyrst til sögunnar en í seinnihlutanum skilaði hann sínu.  Hallveig Rúnarsdóttir söng afskaplega vel í hlutverki Micalela, hún fékk mesta lofklapp áhorfenda kvöldsins fyrir aríuna í 3. þætti, það var frábærlega vel sungið.  Vinkonur Carmen voru mjög góðar og lifandi, aðrir skiluðu sínu.  

Það er djörf ákvörðun að syngja verkið á íslensku, ég vildi nú frekar heyra þetta á frönskunni.  En kannski gerir þetta mögulegt fyrir Óperuna að keppa við söngleiki um aðsókn, ég veit það ekki.  En maður vandist þessu en einhver sjarmi hverfur.  

Svo ef það er enn hægt að fá miða þá flýtið ykkur, lesendur góðir, þetta er ein skemmtilegasta ópera allra tíma. Enn skilar Íslenska Óperan flottri sýningu.  Takk fyrir mig. 

X-D: Þar sem karlarnir ríkja og konurnar fá að vera með

Einu sinni átti Sjálfstæðisflokkurinn Reykjavík eins og lýst er snilldarlega í bók Guðna T. Jóhannessonar um Gunnar Thoroddsen.

 Ég er svo „heppinn" að hafa upplifað þessa tíma.  Í götunni hjá mér var hverfadeild beint á móti íbúð foreldra minna handan við götuna.  Þar var líf og fjör seinustu dagana fyrir kosningar, auðvitað átti að kjósa Gunnar Thoroddsen, faðir minn, sem var krati, kaus meira að segja hann og tók þátt í áróðursstarfinu.  Að tryggja að allir mættu á kjörstað og stuðningsmannaskráin var efalaust mjög góð. Svo fékk maður líka æðislega góðar smurbrauðsneiðar, þær fékk maður ekki daglega þá.   Í Bústaðahverfinu voru öruggglega flestir sem höfðu fengið íbúð út á kunningsskap eða stuðning við fulltrúa xD í  
kosningum.   

Nú er öldin önnur.  Aðeins fjórðungur flokksmanna sér ástæðu að mæta á prófkjörsstað í Sjálfstæðisflokknum í Reykjavík.  Ótrúlega fáir taka þátt.  En eitt breytist aldrei,  það eru karlarnir sem eiga að ríkja, ef þeir virðast ekki nógu hæfir, er leitað út fyrir bæjarmörkin.  Það hljóta að vera einhverjir áhrifamenn sem lýsa yfir stuðningi.  Auðvitað á bak við tjöldin.  Svo kominn er nýr oddviti, ekki með mikinn kjörþokka, en maður sem hefur fetað sig fram á við. Notið trausts víða. 

Svo enn er ekki tími kvennanna.  Þær verða að taka það sem flokksmennirnir úthluta þeim eða láta sig hverfa.  Þær sem bjóða sig fram núna hafa ekki sömu tiltrú og Hanna Birna hafði hjá flokknum sem var undantekningin.  Enda fetaði hún sig betur upp valdastigann  innan flokksins.  Þar til hún varð Borgarstjóri.  Svo vildi hún sjálfsögðu vera þar sem meiri möguleiki var á völdum, hefur líklega séð að xD myndi ekki ríkja fljótlega aftur í Reykjavík.  Svo húnn skellti sér í þingmann.  Og varð ráðherra.  Þar lætur hún íhaldssöm sjónarmið sín ríkja, frestar ekki nauðungarsölum, furðar sig á mannréttindum, að kirkjan fái ekki að ríkja ein, að kirkjan þurfi ekki að draga saman á krepputímum. Ráðherra sem hefur fulla trú á Útlendingastofnun og Ríkislögreglu þegar þæar stofanir fara fram með heift gegn varnarlausu fólki, þessi lýsing úr Dv.is er ekki falleg: 

Helga Vala Helgadóttir, lögmaður tveggja manna sem handteknir voru í aðgerðinni lýsti sögu annars skjólstæðings síns svona, í samtali við DV á dögunum: „Hann var handtekinn á nærbuxunum og handjárnaður niður í gólf þar sem hann var látinn liggja í klukkutíma. Á meðan hann lá þarna var öskrað á hann og fleiri: „Hver á þessa tölvu og hvaða skór eru þetta? Stalstu þessum skóm auminginn þinn?“ Eftir það var hann leiddur á nærbuxunum út í bíl og geymdur í fangaklefa í sex klukkutíma án þess að fá að tala við lögmann eða túlk eða nokkurn einasta mann.“ Helga Vala hafði ekki ennþá fengið neinar haldbærar útskýringar fyrir handtökunni þegar DV hafði samband við hana fimm vikum eftir atburðinn, og það þrátt fyrir að hafa ítrekað beðið um upplýsingar frá lögreglunni. 

Já, svona er Ísland í dag, í boði innaríkisráðherra.  Allt eins og vera ber í ríki íhaldsins. 

Svo við erum ánægð, við hin,  að flokkurinn sýni sitt rétta andlit.  Þar sem karlarnir ríkja og konurnar fá að vera með. Og ef konur fá völd þá verða þær að vera sannar karlkonur.