Peningaspil: Eru karlmenn fífl?

Fátt kemur manni á óvart á Skerinu. Stutt í spillingu. Áhættufíklar á fullri ferð. Ætli þetta séu ungir karlmenn sem kjósa áhættufíklana í stjórnmálum: Bjarna Ben og Sigmund Davíð? Hvað segir Jónas Kristjánsson um þetta?

Frétt á RÚV :

Mikil hætta á veðmálahneyksli á Íslandi

Tæplega 30% knattspyrnumanna á Íslandi, sem tóku þátt í íslenskri rannsókn, segjast stunda peningaspil vikulega eða oftar. Um fimmtungur þeirra viðurkennir að þeir veðji á eigin leiki. Rúmlega sjö hundruð leikmenn tóku þátt í rannsókninni og niðurstöðurnar voru kynntar á ráðstefnu í Háskóla Íslands í gær. Aðeins 2,3% knattspyrnukvenna segjast stunda peningaspil vikulega, langflestar á erlendum vefsíðum. 

Samkvæmt reglum Knattspyrnusambands Íslands mega samningsbundnir leikmenn á Íslandi ekki veðja á úrslit neinna leikja hérlendis - hvorki sinna eigin leikja né annarra liða. Af þeim rúmlega sjö hundruð, sem tóku þátt í rannsókninni, viðurkenndu um 7% að hafa veðjað á úrslit eigin leikja. 

Daníel Ólason, prófessor í sálfræði við HÍ og einn aðstandenda rannsóknarinnar, bendir á í samtali við Vísi að þrátt fyrir að niðurstöðurnar segi ekki til um hvort úrslitum leikja á Íslandi hafi verið hagrætt séu háar fjárhæðir undir og freistingin klárlega til staðar. 

Skyndikynni

Þau ætla að verða dýrkeypt, skyndikynni Óttars Proppés við Benedikt Engeying.
Maðurinn sem talaði um Panamaskjölin sem vendipunkt í stjórnmálaumræðunni vippaði sér í fangið á Hrunverja sem tefldi djarft í risagóðærinu. Og renndi xD út úr Secheylleeyja  horninu.

Nú keppast allir við að sleikja sér upp við Manninn sem hneppir að sér jakkanum.  Nú segja allir viltu vera meðm. Nú þýðir lítið að dóla sér við Sigurð Inga.  Engar fréttir af Stóra Bangladess málinu?   

Vigfús Geirdal 1948-2016 Minningarorð

Það er aldrei að vita hvenær hann bera að dyrum.  Aldrei.  Við sem erum komin á þennan aldur, farin að nálgast sjötugt. Komin á viðgerðaraldurinn eins og það heitir.  Það er allt annað að þurfa að fara í hnéaðgerðir eða mjaðma.  En þessi síglottandi Durgur  sem læðist illvígur að okkur, hlítir engum samskiptalögmálum.  Það nægir ekki að sjá hver er á ferð og skella aftur hurðinni. Hann á að ráðast á einhverja aðra, ekki á mína vini og kunningja.  Meðalaldurinn er eftir allt saman yfir 80 ár.  En Hann  hefur verið grimmur  í garð  ættingja, vina og kunningjahóp upp á síðkastið.  Þannig er lífið við stjórnum því ekki.  Við verðum að taka því sem að höndum ber.   Þegar Hann á í hlut. 

Þannig var með Vigfús Geirdal, vin minn í áratugi.  Hann fór á eftirlaun 65 ára frá lýjandi kennslu og ætlaði að stunda fræðistörf og ættfræði og njóta lífins eins og við höldum að við getum.  En það liðu varla nema rúm  tvö ár, þá sagði hann okkur frá því að hann væri kominn með sortuæxli í auga.  Það voru ekki góð tíðindi.  En .... læknavísindi láta ekki að sér hæða.  Hann var sendur til London og þar var gerð aðgerð og allt leit vel út, meinið var fjarlægt.  En ...... ári  síðar kemur í ljós að ekki er allt sem sýnist.  Við eftirlit kom í ljós að sortuæxli höfðu breytt úr sér og voru komin í lifrina.  Þrátt fyrir allar aðferðir læknisfræðinnar þá var það Hann sem sigraði. Allar mótaðgerðir voru reyndar en Hann fór með sigur  af hólmi.   Þið vitið hver. 

Auðvitað er það ósanngjarnt  þegar maður á besta aldri þarf að lúta lægra haldi.  Sem var líka kappsamur, knattspyrnumaður  á yngri árum, karl sem hafði upplifað margt, sumt sem aðrir hefðu bugast yfir, en alltaf kom hann niður á fæturna aftur. Og seinustu árin hans voru líklega þau bestu. Ég sem hafði verið vinur hans frá því í Háskóla. Það er skrítið hvernig  vinátta þróast.  Við vorum úr sama hverfi, eitt ár á milli okkar.  Hann flutti að vísu í hverfið tiltölulega seint  12 ára ef ég man rétt. Við  vissum hvor af öðrum en það var ekki fyrr en á háskólaárunum sem við urðum kunningjar, aðallega í sambandi við háskólapólitík. Við tókum þátt í starfi vinstri manna í Háskóla Íslands. Verðandi félag félag róttækira stúdenta í samstarfi við annað félagshyggju fólk  náði meirihluta í  Stúdentaráði  og í hönd fóru blómatímar og ötult starf.  Þar kynntumst við Vigfús sem leiddi síðan til vináttu í meira en  40 ár.  Sem þó var skemmtilega skrítin.  Við umgengumst  ekki jafnt og stöðugt.  Það komu tímabil sem mikill samgangur var á milli fjölskyldna okkar. En alltaf nokkur ár sem við heyrðum ekkert hvor af öðrum.  Ég fór til Svíþjóðar í 3 ár með konu minni Bergþóru og tveim börnum. Vigfús fór til Kanada með þáverandi konu sinni Kenevu Kunz.  En við tókum upp þráðinn þegar við komum til landsins. Þá voru komnar  tvær stúlkur í viðbót, ein í hverja fjölskylduna.  Og mikil samskipti voru þá milli Skerjafjarðar þar sem við bjuggum og Hafnafjarðar þar sem þau bjuggu.  Það voru fjöruferðir, gönguferðir, sumarhús,  kræklingatínsla og matarboð. Eins og gerist hjá ungu fólki. Sem átti heiminn. 

En allt er breytingum háð, Vigfús og Keneva skildu, við tókum samt þann pól í hæðina að umgangast þau bæði sitt í hvoru lagi.  Það var ekki eins en gekk samt. Og gengur enn eða gekk.   Vigfús keypti sér íbúð í Skerjafirðinum  í göngufæri frá okkur.  Það var setið og spjallað og fílósóferað  í kotunum okkar. Borðaðar steikur, bakað brauð.  Á þessum tíma voru herstöðvamál og afvopnunarmál ofarlega í okkar huga. Uppbygging hernaðarbandalaga á eldflaugum og stýriflaugum í Evrópu, hugmyndir um notkun kjarnorkuvopna í takmörkuðum styrjöldum.heimsendir. Það voru Friðargöngur og Mótmæli.  Spurningin um stöðu Íslands í heiminum var það sem margir veltu fyrir sér, friðarsamtök umhverfis Norður-Atlantshaf  tóku sig saman og stofnuðu samtök; Friðarsamband  Norðurhafa ,  á ensku  North Atlantic Network. Haldin var ráðstefna í Reykjavík í ágúst 1984, og við Vigfús fórum á friðarráðstefnur í Glasgow og Bergen árin á undan og eftir. Og Vigfús fór með Jan Grepstad frá Noregi og Jane Williams frá Bretlandi  í sendiför til Bandaríkjanna til að kynna þetta starf.  Það var gaman og gefandi að vinna með Vigfúsi að þessum málum og það þroskaði mann á margan hátt að kynnast fólki frá þessum löndum sem hugsaði um friðarmálin og vann að þeim.  Þessi ár voru hápunktur friðarsamstarfs hinna ýmsu félagasamtaka,og stéttarfélaga,  lækna, listamanna, herstöðvaandstæðinga, og ýmissa annarra svo lengi mætti telja.   Vigfús var líka í hópi sem skipulagði andóf gegn vopnakapphlaupi í sambandi við fund Ronalds Reagan og Gorbatschev haustið 1986.  Þá kom Joan Baez í heimsókn til okkar og hélt eftirminnilega tónleika og Vigfús fór með hana í heimsókn til Halldórs Laxness á Gljúfrastein sem kom meira að segja í fréttir RÚV. Það var ekki auðvelt á þeim árum að koma fréttum um friðarstarf í fjölmiðla, flest blöðin vour lokuð flokksblöð. Þar sem engin villutrú var leyfð eða birt.

.

Árin liðu við Bergþóra fluttum upp í Borgarnes og Vigfús kom víða við á vinnumarkaði á þeim árum.  Meðal annars sem upplýsingafulltrúi Vinnueftirlitsins, sem starfsmaður á auglýsingaskrifstofu, loks fluttist hann vestur á firði, var Skólastjóri Grunnskólans á Flateyri, blaðamaður og fréttamaður á Ísafirði, ferðamálafulltrúi  og loks starfsmaður Fræðsluskrifstofu Vestfjarða. Svo þýddi hann með miklum ágætum  margar sögur Hennings Mankells um Wallander lögreglufulltrúa sem nutu mikilla vinsælda, þar naut sín góð tungumálakunnátta hans og vandvirkni, sem áttu þátt í að gera þessar sögur svo trúverðugar á íslensku. 

Það voru margar og skrautlegar ferðir hans milli landshluta á þeim árum oft kom hann við á Helgugötu í Borgarnesi og við í Bauganesi.  Við fórum tveir með dætur okkar  austur í Breiðdal, en þær voru þar í sumarvist, Auður Lilja dóttir mín hjá ættingjum sínum í Breiðdal og Svanhildur dóttir Vigfúsar og Kenevu hjá frænda Bergþóru. Ferðin varð hringferð þar sem við áttum erindi á Akureyri. Einu sinni kom hann með kött sinn í geymslu hjá okkur. Hann þoldi ekki álagið á þessum flutningum og fór yfirum eins og sagt er þ.e.kötturinn!.  Varð stórskrýtinn og gekk loks fyrir ætternisstapa.  Annað sinn gengum við á Baulu í eftirminnilegri ferð, það gleymdist að taka tillit til þess  að Vigfús sem kom beint að vestan var í engri fjallgönguþjálfun, við æfðum skokk eins og atvinnumenn,en allt fór þetta vel að lokum og lambalærið sem kraumaði á lághita í ofninum í sex klukkutíma smakkaðist vel.   Við heimsóttum hann svo vestur á Flateyri, fórum í ferð með honum á Hornstrandir  þar sem eftirminnilegur atburður átti sér stað upp á Hælavíkurbjargi þar sem Vigfúsi sinnaðist við okkur og rauk frá okkur í fússi niður í skálann í Hlöðuvík, en allir jöfnuðu sig fljótt..  Svo er minnisstæð ferð sem við fórum með Vigfúsi og föður hans, Ingólfs, sem var nokkurs konar kveðjuför Ingólfs Geirdal um Vestfirði en hann dó skömmu síðar, en hann var fæddur og uppalinn Vestfirðingur..   Það var gaman að ferðast með Vigfúsi hann var fjölfróður og forvitinn um landið okkar og átti auðvelt með að kynnast fólki og þekkti marga.  

Við komum oft á þessum árum heim til foreldra Vigfúsar á Hæðagarði 56,  Svanhildar og Ingólfs, ég hafði kynnst Svanhildi en hún skúraði í Verzlunarskólanum  en ég stundaði nám þar.  Kona sem sat í stiga ávarpaði mig með nafni, það kom í ljós að þetta var móðir Vigfúsar.  Hún var spjallglöð og skemmtileg.  Og þekkti mig líklega af því að systir mín var vinkona systur Vigfúsar. Það var gaman að koma heim til þeirra hjóna og sitja yfir kaffibolla og ræða pólitík og bækur.  Sérstaklega þótti mér Svanhildur skemmtileg og íhugul, Ingólfur var fjarrænni þótt honum þætti gaman að ræða pólitík, en hann sá vel um fjölskyldu sína og það var eflaust gott að leita til hans.   Vigús sótti ýmislegt til þeirra beggja, hann gat verið  einráður og sá ekki alltaf skóginn fyrir trjánum.  Hann var um leið hlýr vinum sínum og kunningjum og fljótur að jafna sig og gleyma ef eitthvað slettist upp á vinskapinn sem gat gerst. 

Vigfús var svo heppinn að hitta konu sem sem varð seinni kona hans með tímanum , Sigrúnu Ágústsdóttur, námsráðgjafa og kennara, fyrrum formanns Kennarafélags Reykjavíkur. Þau voru gefin saman með pompi og pragt af fyrrum sýslumanni Ísfirðinga.   Þeim vegnaði vel saman, þeirra var samhent  fjölskylda, sem komu sér vel fyrir á Fjölnisveginum og sumarbústað í Eilífsdal norðan Esjunnar.  Þar sýndi  Vigfús ýmsar nýjar hliðar á sér í sambandi við smíðar og lagfæringar og  endurbætur á bústaðnum, ég vissi að hann var góður málari hafði unnið við það sem ungur maður mörg sumur en á öðrum sviðum kom hann mér á óvart.  Það var ekki amalegt að  koma í húsakynni þeirra upp frá og snæða lambakjöt og drekka dýrar veigar, ganga upp hlíðar Esju eða umhverfis Meðalfellsvatn.

 Vigfús hafði lengi haft mikinn áhuga á ævi og lífshlaupi afa síns og nafna Vigfúsar Sigurðssonar .  Hann vann seinustu árin að safna gögnum og heimildum um afa sinn, sem hafði farið með hinum heimsþekkta vísindamanni Alfred Wegener til Grænlands í vísindaleiðangur sem leiddi til uppgötvunar  Wegeners á reki fleka jarðarinnar, svonefndri  Jarðrekskenningu.  Hann vann að útgáfu og þýðingu á dagbókum afa síns úr fyrstu ferð þeirra sem var ótrúlega ævintýraleg en íslenskir hestar voru teknir með í ferð þessa en þeir fóru þvert yfir Grænlandsjökul.   Vigfús vann að þessu meðan hann hafði þrek til og ég hygg að  dagbækurnar og greinargerð Vigfúsar verði gefnar út á næsta ári. Það var erfitt að horfa á þennan vin okkar veslast upp seinustu mánuði en enginn má sköpum renna. Um leið sýndi það manni hversu sterkur einstaklingur Vigfús var, hann tók þessum veikindum sínum með ótrúlegu æðruleysi. Hann er okkur til eftirbreytni þegar við mætum skaparanum.

Það verður að segjast að seinustu áratugir Vigfúsar  voru hans bestu ár.  Í betra jafnvægi en oft áður,  meiri fjölskyldumaður, faðir og afi.  Hann kenndi  í Borgarholtsskóla þar til hann lét af störfum.  Hans verður saknað af Sigrúnu, fjölskyldunni og vinum.  Þarna fór góður drengur.  Við Bergþóra sendum samúðarkveðjur til Sigrúnar, Svanhildar Nönnu,  Helgu, Geirmundar Orra og fjölskyldna þeirra. 

Holan, 120 milljónir

Ætli Óttar Proppé verði ekki duglegur að ýta þessu máli áfram sem nýr menntamálaráðherra?Ríkisstjórnin sáluga ætlaði að keyra þetta af stað en .... 

Hvað gerðu þingmenn ?  Einhverjar fréttir? VG, S, B?  Þögn er gulls ígildi. 

Fær 120 milljónir vegna „holu“ íslenskra fræða

Stjórnmál; loforð eru loforð

Nú eiga allir að vera í góðu skapi.  Minnsta kosti í stjórnmálum.  Fjárlög afgreidd, aukafjárlög afgreidd, Lífeyrisfrumvarp afgreitt, og sólin skín, myndrænt séð. Kosningloforð þurrkuð út, svikin.  Ekkert mál. Lífeyrismál opinberra embættismanna endurunnin, án útreikninga.  Allir eiga að vera glaðir. 

Og ný Ríkisstjórn mynduð, svona bak við þykk svört gluggatjöld, konjaksglös og vindlareykur.   Flaggað í Engey.  Ham spilar á árshátíð xD.  Svik, harmur og dauði. Segja sumir.  En kemur það á óvart?  Valdaglýjan glitrar í augum. Litla flokka dreymir um að vera stóra. Stóra flokka dreymir

að spila með litla flokka. 

Þetta er nú neikvætt. segja sumir.  Já, segir hann Erling. Engir flokkar eiga að umhverfast við stjórnarmyndun.  Loforð eru loforð.  Ef þau eru ekki efnd verður að koma skýring. Hún verður að vera gild.  Allir flokkar lofuðu skjótri uppbyggingu heilbrigðiskerfis.  Ríkið fær 27 milljarða arð  úr Íslandsbanka. Af hverju er þetta ekki sett í heilbrigðissjóð og aftur næsta ár.  Borga lánin á þar næsta ári  Efna loforð.  Enginn lofaði að borga upp allar skuldir sv0na einn tveir og þrír, auðvitað er gott að borga skuldir.  En betra er að fólk deyi ekki fyrir augum á okkur. Eitt stórt loforð á kjörtímabili, næst að útrýma fátækt á Íslandi.

Þetta er jólakveðjan mín. 

Svarta myrkur: Á hvaða leið?

Það er rigning úti.  Ég er dapur.  Það er svo margt svart í veröldinni. Svo lítið sem maður getur gert. 
Margt fer öðruvísi en maður ætlar. Stjórnmálaforingjar ræðast í Sjónvarpi, þeir sem nenna að mæta. Þar er enginn friður í þeim hópi. 

Auðvitað vissum við að Viðreisn ætlaði aldrei í samband við vinstri flokka.  Það er svo hyldjúp gjá þar á milli.  Flest af fólkinu þar er bundið viðskiptum og bónusum og þjónkun við sína herra. Þá sem telja sig eiga okkur.  Eins og Sjálfstæðisflokkurinn.  
Svo var samþykkt á Alþingi um Opinber fjármál mjög vafasöm,um svona hugmyndir var mikil umræða í Bretlandi fyrir skömmu sem gerðu kerfisbreytingar á ýmsu nánast vonlausar. Eins og vitnað var í í gærkvöldi.  Allt stopp vegna laga um Opinber fjármál. Nei það má ekki reisa sjúkrahús.  Það er bannað!
Að finna sökudólg er svo billegt eins og umræðan á netinu seinustu daga sýnir.  

Út í heimi höfum við horft upp eina stærstu borg MiðAusturlands lagða í rúst meðan íbúar læddust þarna um til að reyna að halda lífinu.  Meira að segja börn eru leiksoppar hildarleiksins. Skömm sé þeim sem bera ábyrgð á þessu. 

Hérna er fámennur hópur ofstækisfólks sem sér ofsjónum yfir þeim fámennu sálum sem koma

hingað, sem flóttamenn eða flækingar.  Það er ekki þannig að Ísland sé efst á lista hjá flestum.  En einn og einn hefur heyrt um landið sem hefur engan her og ekkert stríð.  Þar hlýtur gott að vera. Mega þeir ekki vera hérna?   Vinna, stunda nám, ala upp börn, lifa lífinu?

Já lesandi góður.  Ég er dapur. Við erum sjálfum okkur verst.  Kítum innbyrðis meira en þörf er á.  Meðan lífið gengur sinn gang, börn fæðast og gleðja ættingja og vini.  Sjúklingar heyja baráttu við ólæknandi sjúkdóma meðan þeir nánustu þjást að horfa upp á lífsbaráttuna sem er alltaf til staðar sem svo oft er árangurslaus. 

Já, ég er dapur.  Rigningin dansar á malbikinu, vetrarmyrkrið liggur eins og mara yfir okkur. En alltaf hugsum við, það er ekki öll von úti.  Við berjumst um hæl og hnakka. En ef til vill eru of mörg dæmi um að manneskjan á sér ekki viðreisnar von.  Við erum líklega tegund á fallandi fæti.   


  

Stjórnleysi: Einkavæðingarhákarlarnir bíða

Það er engin furða þótt erfitt sé að mynda stjórn.  Hagsmunir fólksins í landinu eru svo ólíkir. Og búið er að hringla í ýmsum þannig að þeir trúa því að það séu ekki til peningar fyrir helstu velferðarnauðsynjum. Spítölum, læknisþjónustu, lágmarksþurftum fólks.

Við höfum aldrei haft það svo gott segir Bjarni, það er auðvitað rétt þegar hann talar fyrir sjálfan sig og sína.  Hann sem komst hjá Hruni af því hann fékk réttar upplýsingar.   Hann hefur það djöfulli gott.  Hann og hans fjölskylda. Hann hefur hjálpað að liðka fyrir því fólki að stofnanir á góðu verði hrjóti í fang þess.  

En hann veit ekki um annað fólk, hann þekkir ekki hlutskipti annars fólks.  Ég hjóla framhjá á miðvikudögum þar sem fólk bíður í röðum eftir matarpokum.  Bjarni myndi ekki þora að láta sjá sig þar.  Þetta er ekki hans veruleiki, þess vegna er hann ekki til.   Ég skaut því fram á Facebook hve oft hann hafi heimsótt Landspítalann en hann úthúðaði forstjóranum í seinustu viku fyrir að segja sannleikann. Líklega hlustar hann ekki á fréttir þegar sagt er frá legu fólks á neyðardeildum sem bíður eftir að komast til sérfræðinga.  Hann hefur líklega ekki flett upp skýrslu Landlæknis um biðlista í aðgerðir.  Það tók mig 4 ár að komast með 2 hné mín í aðgerðir (já Bjarni ég hef 2 hné) .   

Enn hefur hann og Benedikt og Viðreisn þá trú að að það skapi mest að láta hátekjufólk borga sem lægsta skatta til að láta hjólin snúa.  Þótt Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hafi varað mjög gegn því. Að það sé hættulegt að láta almannaþjónustu drabbast niður og bjóða upp á þjónustu fyrir þá sem geta borgað. 

Svo það er engin furða þótt erfitt sé að mynda ríkisstjórn.   Einavæðingahákarlarnir bíða eftir að hægriflokkarnir geti troðið sér í ráðherrastólana.  Svo sjúkrastofnanir bjóðist á góðum prís. 

Svo ætli við höfum ekki framundan 4 ár mótmæla og vonbrigða.   

Ríkisstjórnarviðræðum fimm
flokka undir stjórn Pírata slitið

Birgitta Jónsdóttir staðfestir það í samtali við Stundina. Hún fer á fund forseta í dag.

http://stundin.is/frett/benedikt-fordadi-500-milljonum-ur-glitni-fyrir-thjodnytingu-og-sendi-til-florida