Skipulag í Reykjavík: Gróði og græðgi

Það er sorglegt hversu yfirvöldum okkar gengur illa að fóta sig í samskiptum við verktaka og fasteignabraskara.   Það er eins og þeir verði alltaf að undirlægjum þegar þeir hitta þetta fólk og gullkálfahugsanaháttur virðist einn ráða ríkjum. Fólk sem vill auðvitað græða á framkvæmdum sínum, skapa sér auð og fá sem mest út úr lóðum sem þeir hafa keypt eða komið sér upp.  Endalaust þurfum við borgarbúar að vera í stríði við þessi yfirvöld okkar þegar þau hafa enn einu sinni hneigt sig í duftið og skilið alla fegurðar eða fagurfræðitilfinningu eftir ég veit ekki hvar. 

Við höfum auðvitað stóra dæmið núna baráttuna um Miðbæðinn þar sem ennþá á að troða ofan á okkur borgarbúunum og þrengja að þessu litla svæði.  Og ekkert dugar, listamenn mótmæla, við sendum inn mótmæli.  Þá er ekkert að marka það af því að bréfin eru eins.   Svo eru smærri dæmi út um allan bæ.  Meðfram höfninni á að troða háhýsum þótt við borgararnir viljum fá lágreista byggð þar sem við getum rölt um á góðviðrisdögum og notið umhverfisfegurðar borgarinnar. Alls staðar þar sem er smáreitur á alltaf að koma einhvers konar skrímsli í húsmynd.  Sem fær mann til að undrast.  

Ég rölti fyrir nokkrum dögum um Þingholtin, og mikið er gaman að sjá hversu íbúarnir virðast smekklegri en yfirvöldin.  Alltaf bætast við í flóruna hús sem einu sinni voru í niðurníðslu eða farin að láta á sjá en núna blasa við fallegar framkvæmdir þar sem uppruninn fær að njóta sín.  Það er eitthvað sem borgarfulltrúar, borgarstarfsmenn og arkitektar virðast ekki geta hugsað sér.  Það er gullið sem á að ráða ríkjum í borginni okkar. Það er hámark gróða og græðgi sem á að ríkja.    

Og sama virðist ætla að verða hjá nýju ríkisstjórninni í umhverfismálum svo þykist Forsætisráðherann ætla að sjá um skipulagsmálin!!!!!  

Sjáið hversu margt er fallegt hérn, smádæmi, en svo voga yfirvöld sér að leyfa einhvern hræðilegan kofa við hliðina á á húsi með sórmerka sögu í Þingholtsstrætinu (fyrirgerið myndgæðin).   Myndir höfundur.

Matrixþjóðin: Sorg og silfurglýja

Og þau fengu það sem þau vildu,þessi volaða þjóð.  Ár þar sem virkjanirnar glömpuðu í sólskininu.  Og fólkið horfði á þessi undur.  Verksmiðjur sem virtust endalausar, það var haldin hlaupakeppni einu sinni á ári þar sem allir starfsmenn gátu sýnt getu sína og öðlast frama og frægð innan þessa fyrirtækis.   Valdamenn sem gengu um í svörtum jakkafötum og hvítum skyrtum með Matrix sólgleraugu.  Ein og ein kona reyndi að keppa við þá í svartri drakt og hvítri blúndublússu en sú barátta var vonlaus.  Þeir fóru bara með þýskar endursagnir og konan huldist svörtu Helguvíkurgrjóti.  

Já, þessi þjóð,mín þjóð, hún fékk það sem hún vildi.  Valdamenninir glottu, enginn sá hörðu augun undir sólgleraugunum, og lækkuðu skattana og hækkuðu ellílífeyrinn og lífið var dásamlegt sem aldrei fyrr. Allir töldu silfrið og keyptu hlutabréf í Hamingjusjóðnum. En smátt og smátt hvarf allt sjónum.  Fjöllin, bláblómabreiðurnar, mosadyngjurnar sáust ekki. Árnar streymdu um brúnar og gruggugar og fiskar flutu á land og tóku seinasta andvarpið. Landið var hulið sorg og silfurglýju, enginn kom sér lengur til fjalla og allir sungu La Complainte de Mackie. Aðsóknin í Héraðsskólana var sem aldrei fyrr, nemendur sátu hljóðir með spjaldtölvurnar þar sem ræður valdamannanna voru endurteknar aftur og aftur. Og ferðafólkið kom á risaskipum og fylgdist með í sjónaukum hvað gerðist og undraðist. 

 

Fyrsti dagur Gullstrandarstjórnarinnar

Fimmtudagur: Vorrigning, ljúf og mild. Á fyrsta degi nýrrar stjórnar, stjórnar sem ætlar að gera margt en veit ekki hvaðan peningar eiga að koma. Þess vegna endalausar nefndir ansi margt óljóst ...... En við vonum að ekki rúlli allt til andsk. En við andstæðingar munum stunda andstöðu gegn umhverfisfjendum sem ætla að rúlla umhverfisráðneyti ofan í skurð ..... Það verður fróðlegt að fylgjast með hlutskipti láglaunafólks næstu árin. Sérstaklega þegar lækka á skatta sem þýða yfirleitt lækkun hátekjuskatta eða auknar álögur í gjöldum á hinn almenna þegn.

Gleðjumst

Það er að sumra.  Lífið er ekki svo ömurlegt.
Við hjónin eyddum 11 dögum í að sjá um barnabörn meðan foreldrarnir stunduðu vinnu í útlöndum. Fluttum í 101 það var ævintýraleg. Samt höfðum við ekki tíma til að fara á krá.  Fengum okkur einu sinni skyndibita ágætan.  Svo var það bara að sjá um mat fyrir unga fólkið og koma þeirri yngstu í skólann.  Hlusta á tónlistaræfingar og unglinga að skemmta sér.  Fórum á sinfoníu á fimmtudag. Dásamlegt.   
Það var skemmtilegt en lýjandi.  Okkur þykir vænt um börnin þetta eru svo fínir krakkar, en við erum að eldast. Stundum erum við þreytt.  En við erum líka dugleg.   

Við borðuðum hollan mat í kvöld með ættingjum okkar. Grænmetisrétt a la BG með perum og mygluðum osti. Og eitthvað gott með, rauðvín.   

Lífið er ekki svo ........