Útlendingahatur og Rasismi

Auðséð er hvaða málaflokkur mun skipta æ meira máli í pólitískri umræðu á Íslandi. 
 Það er afstaða til útlendinga, nýbúa, flóttamanna  og annarra trúarbragða en Kristni. Þrátt fyrir hversu fáránleg sú umræða hefur verið hér seinasta árið og hversu heimskulegir fulltrúar

öfgaskoðana hafa verið.  En auðséð er að það er engin tilviljun að hugmyndir af þessu tæi komu fram og voru mataðar frá æðstu valdamönnum Framsóknarflokksins.  Þar á ég við afstöðuna til Moskubyggingar í Reykjavík. Flokkur sem átti í vanda og ófyrirleitnir aðilar fengu hugmynd. 

Lítill vafi er á því að þetta er bara byrjunin.  Það sem er sérstakt  hjá okkur að það er einn af hinum gömlu rótgrónu flokkum sem tekur þetta mál upp, og nota dylgjur og óljósar yfirlýsingar í staðinn fyrir að koma þá hreint til dyra eins og flokkar í öðrum löndum hafa gert.  Enda hafa það oft verið nýir flokkar sem byrjað hafa sem einsmálefnisflokkar sem hafa tekið til sín þetta málefni þegar þeir hafa skynjað undiröldu og óánægju með þróun mála.  Þar sem fólk hefur ekki fengið upplýsingar um hversu erlent vinnuafl skilar miklu í þjóðarbúið á hverjum tíma.  Bara hvað flóttamenn og nýbúar taka til sín, enda allt gert samkvæmt reglum Evrópulanda eða ESB.  

Smáfundur leiðir til orðaskaks og líflátshótana. Eflaust til mikils útblásturz á Útvarpi Sögu og heitinga.  Í Sjálfstæðisflokknum hefur kraumað rasismi hjá fyrirferðamiklum einstaklingum með lítil völd.   Jafnvel fyrrverandi valdamenn skrifa texta sem sýnir fordóma og vankunáttu samanborið sem Björn Bjarnason lætur hafa eftir sér á bloggi sínu: 

Hitt er annað mál hvort sanngjarnt sé að skella skuldinni á aðra í þessu efni. Í því einu felst leið til einangrunar að velja sér samstað meðal fólks með allt aðra lífskoðun og trúarbrögð en maður sjálfur, neita að laga sig að samfélagi þess fólks og krefjast þess að þeir sem fyrir eru breyti siðum sínum. 

Mér finnst í þessum orðum felast lítill skilningur á þróun heimsins seinustu áratugi. Furðulegt

að þetta komi frá fyrrverandi dómsmálaráðherra landsins. Lítill skilningur á því hvers vegna  fólk frá öðrum heimshlutum berst upp á okkar strandir, og hvaða harmsaga er þar á bak við. Það er sorglegt að snúa umræðunni upp í frasa sem þessa:    velur sér samstað, neita að laga sig að samfélagi þess fólks, krefjast þess að þeir sem fyrir eru breyti siðum sínum. Því miður á Björn marga skoðanabræður og systur.  Mörg mynda sér skoðanir sínar út frá fjölmiðlaumræðu og æsingi meðal vina og kunningja í skoðanaskiptum.  En einhvern veginn ætlast maður til að þeir sem sem hafa alla burði til að ná sér í þekkingu og taka þátt í menntaðri umræðu láti ekki hafa eftir sér svona einföldun. Ekki skil ég tilganginn nema að það sé spurningin um draum að hala inn atkvæði í næstu kosningum út frá þessum málaflokki.  

Ekki veit ég það né skil.

 

Drepum RÚV, Drepum.

Þeir ætla að murka lífið úr RÚV.Þeir gera sér vart grein fyrir afleiðingunum. 
Illugi og Bjarni.  Með þöglu samþykki Framsóknar. 
Seinustu árin hefur kór Íhaldsins sungið:  Drepum RÚV. 
Davíð Oddsson. Björn Bjarnason. Óli Björn Kárason. Stuttbuxnaliðið. 
Svo bætist við kjánahrollslið Framsóknar: Vigdís Hauksdóttir, Gunnar Bragi Sveinsson sem neitar að ræða við fréttamenn RÚV.
Menningarhlið RÚV er eitthvað sem þetta fólk gerir sér ekki grein fyrir. Enda slíkt bara fyrir furðufugla og afætur.  Varðveisla gagna og bráðum aldarsaga ríkisútvarps á Íslandi.  Skiptir engu máli.  
Íhaldsmennirnir á Íslandi sem elska að herma eftir Bretum, í nýfrjálshyggjuniðurskurði, gleyma þó einu, miklum stuðningi við BBC.  
Það skiptir engu máli þótt fjölmiðillinn RÚV njóta langmests trausts landsmanna.  Íslendingar eru fífl, hugsar Íhaldið.  Og ríkisstjórn með traust eins 36% stuðning meðan Fréttastofan hefur 70% fylgi.
Nei, kórinn hrópar bara: Drepum RÚV, Drepum.  

Hollvinir útvarpsins hafa auðvitað áhyggjur af hatrinu á almannaútvarpi.

Ályktunin í heild: 
Stjórn Hollvina Ríkisútvarpsins styður stjórn Ríkisútvarpsins heilshugar og beinir þeim eindregnu tilmælum til Alþingis og ríkisstjórnar að hætta við boðaða fyrirætlun um að skerða lögbundin framlög til Ríkisútvarpsins enn eitt árið, jafnvel til lengri tíma.
Ríkisútvarpið er í eigu þjóðarinnar, almannaútvarp sem hefur miklu og óumdeilanlegu hlutverki að gegna í daglegu lífi landsmanna, menningarlífi og fréttaflutningi í þágu eigenda sinna, þjóðarinnar. Fram kom síðast í dag að fréttastofa Ríkisútvarpsins nýtur mests trausts allra fjölmiðla á landinu, útvarps- og sjónvarpsþættir hafa í áranna rás verið verðlaunaðir hvað eftir annað, hérlendis jafnt sem erlendis.
 Fari svo að RÚV verði ekki tryggðar fullnægjandi tekjur er sýnt að það getur ekki gegnt hlutverki sínu sem útvarp/sjónvarp í almannaþágu. Þá blasir við stórkostlegt menningarslys, og næstu kynslóðir munu álasa okkur fyrir skemmdarverk. Almannaútvarp er rekið alstaðar í nágrannalöndum okkar, sem er lítið umdeilt þar. Fámennið hér gerir að verkum að enn mikilvægara er að starfandi sé fjölmiðill sem hefur víðtækara menningarlegu hlutverki að gegna en unnt er að gera kröfu til að einkareknir miðlar sinni. Athygli vekur að þrátt fyrir fámennið er hið lögbundna útvarpsgjald sem lagt er á hvert mannsbarn hér lægra en það sem Bretum og Norðmönnum er gert að greiða til sinna almannamiðla, NRK og BBC.
 Á sama tíma og stjórn Ríkisútvarpsins sendir ákall til Alþingis um að skera ekki niður útvarpsgjald á komandi árum skora Hollvinir Ríkisútvarpsins á Alþingi að tryggja framtíð þessarar menningarstofnunar allra Íslendinga með því að halda útvarpsgjaldinu óbreyttu og láta það renna óskipt til Ríkisútvarpsins.

Til baka

Samþykkt Útvarpsráðs

„Alþingi Íslendinga
Á undanförnum árum hafa framlög til Ríkisútvarpsins ítrekað verið skorin niður, mikið hefur verið hagrætt í starfseminni og dregið úr þjónustu. Síðastliðið vor létu stjórn RÚV og nýir stjórnendur félagsins gera sjálfstæða úttekt á fjármálum félagsins. Niðurstaðan var sú að félagið er yfirskuldsett og er stærstur hluti skuldanna gamlar lífeyrissjóðsskuldbindingar. Þá blasir við að tekjur duga ekki fyrir þeirri þjónustu sem félagið veitir og grundvallast á útvarpslögum.
Í útvarpslögum eru skyldur lagðar á herðar Ríkisútvarpsins og þær nánar útlistaðar í þjónustusamningi milli Mennta- og menningarmálaráðuneytisins og Ríkisútvarpsins. Til að standa undir þjónustunni er í útvarpslögum gert ráð fyrir því að Ríkisútvarpið fái útvarpsgjald sem landsmenn og lögaðilar greiða nú. Útvarpsgjaldið er 19.400 kr á árinu 2014 en ríkið hefur á undanförnum árum tekið hluta útvarpsgjaldsins og nýtt í algerlega ótengd verkefni.
Stjórn Ríkisútvarpsins hefur ítrekað að samræmi verði að vera milli þeirrar þjónustu sem félaginu ber að veita og þeirra tekna sem félagið fær til að standa undir þjónustunni. Stjórn RÚV hefur óskað eftir því að Ríkisútvarpið fái útvarpsgjaldið óskert eins og það er á árinu 2014. Sú upphæð dugar til að standa undir starfseminni til framtíðar. Samhliða hafa stjórn RÚV og nýir stjórnendur unnið að eignasölu sem vonast er til að leysi uppsafnaðan skuldavanda félagsins.
Útvarpsgjaldið á Íslandi er með því lægsta sem þekkist meðal nágrannaþjóða þrátt fyrir að þær séu allar mun fjölmennari. Framlag hvers Íslendings til Ríkisútvarpsins er t.d. mun lægra en þegnar Bretlands og Noregs (BBC, NRK) greiða til sinna ríkisstöðva og sambærilegt því sem þegnar Danmerkur, Svíþjóðar og Finnlands (DR, YLE og SVT/SR) greiða til sinna ríkisstöðva.
Nú stendur til að útvarpsgjaldið lækki um áramótin úr 19.400 kr niður í 17.800 kr og svo að útvarpsgjaldið lækki aftur að ári niður í 16.400 kr. Gangi þessar fyrirætlanir eftir blasir við stórfelld breyting á hlutverki, þjónustu og starfsemi Ríkisútvarpsins með stórtækari niðurskurðaraðgerðum en áður hafa sést hjá félaginu. Augljóst má vera að sú þjónusta sem Ríkisútvarpið veitir tæki stakkaskiptum við þessa breytingu með samdrætti á öllum sviðum. Þá er ljóst að áætlanir um úrbætur á tilteknum þáttum í starfseminni eru óframkvæmanlegar en nýir stjórnendur og stjórn hafa hug á að efla þjónustu við landsbyggðina, bjarga efni í Gullkistu Ríkisútvarpsins og gera aðgengilegt þjóðinni, efla framboð á vönduðu barnaefni á íslensku, leggja aukna áherslu á innlenda framleiðslu og bæta dreifikerfið um land allt.
Ef það er vilji Alþingis að gjörbreyta hlutverki Ríkisútvarpsins og skyldum, þá er eðlilegt að fram fari umræða og þá með tilheyrandi breytingum á útvarpslögum áður en tekin er ákvörðun um að lækka útvarpsgjald.
Ríkisútvarpið er ein mikilvægasta menningar- og lýðræðisstofnun þjóðarinnar. Stjórn Ríkisútvarpsins beinir þeirri eindregnu áskorun til Alþingis að það standi vörð um Ríkisútvarpið með því að falla frá fyrirhugaðri lækkun á útvarpsgjaldi.“
Stjórn RÚV,
Ingvi Hrafn Óskarsson, formaður. Ásthildur Sturludóttir,
Björg Eva Erlendsdóttir, Guðlaugur G. Sverrisson,
Guðrún Nordal, Friðrik Rafnsson,
Magnús Stefánsson, Margrét Frímannsdóttir,
Valgeir Vilhjálmsson, Úlfhildur Rögnvaldsdóttir


Yflýsing fréttamanna án landamæra 

Freedom of information in decline for past two years in Iceland

Published on Wednesday 19 November 2014.

Print Send français

What with an interior ministry official seeking jail terms for two journalists in a criminal libel prosecution and major budget cuts for public TV and radio stations that the ruling coalition has accused of bias, the past two years have seen a marked decline in freedom of information in Iceland, one that began with the financial crisis in 2008.

Þórey Vilhjálmsdóttir, a political adviser to Iceland’s interior minister, is seeking two-year jail sentences for newspaper reporters Jón Bjarki Magnússon and Jóhann Páll Jóhannsson, who wrongly identified her as the source of a leak in story published on 20 June, although they issued a correction within hours. As well as quickly putting out a corrected version naming Gísli Freyr Valdórsson, another interior ministry adviser, as the source of the leak, they issued an apology in the form of a press release circulated to the media. Valdórsson, now on probation, has since been given an eight-month prison sentence for leaking information about a Nigerian asylum-seeker to several news outlets. Gísli Freyr Valdórsson has since been given an eight-month prison sentence for leaking information about a Nigerian asylum-seeker to several news outlets.

Reporters Without Borders regrets that Vilhjálmsdóttir is seeking the maximum possible libel penalty for the two journalists under criminal code articles 234 and 235 – two years in prison, damages of 3 million krónurs (19,000 euros) and legal fees of 900,000 krónurs (5800 euros) – because it would set a disastrous precedent for freedom of information in Iceland. The organization also underlines that the ministry of the interior is also in charge of human rights: Vilhjálmsdóttir should be aware of her responsibilities in the domain of press freedom.

In a letter, Reporters Without Borders calls on Vilhjálmsdóttir to soften the complaint she has brought against the two journalists, so that it is more proportionate to the actual harm to her reputation.

Iceland’s defamation laws have received a great deal of recent criticism from international bodies. Tthe European Court of Human Rights has stressed the extremely negative impact of these laws on journalists and freedom of information, and the disproportionate nature of their penalties, while a recent International Press Institute report called them obsolete. Reporters Without Borders urges Iceland’s government to amend these laws.

Meanwhile, public broadcasting under attack

Political interests have been having a negative impact on freedom of information in Iceland ever since the 2008 financial crash. Almost all of the leading media editors have had to stand down this year. The only exception is Morgunblaðið editor David Oddsson, who happens to be a former prime minister and former central bank governor.

The editor-in-chief of the broadcasting company RUV was fired along with the rest of its management in the wake of the director-general’s dismissal. 365 Media, the company that owns the biggest TV network, has reduced the number of its newsrooms and fired two of its chief editors, replacing them with the former spokeswoman for its owner’s husband, a leading figure in business circles. Several journalists left the company after the substitution.

A public broadcaster funded by a licence fee system until 2007, RUV became a state-owned compagny in 2008, its only share being held by the ministry of culture. A year later, the government assumed direct control of the source of its funding, and thereby direct control of its budget. And in the wake of this loss of structural independence, comments have been made about a lack of editorial independence. Between 2013 and 2014, the ruling right-wing coalition repeatedly criticized the treatment of the news coverage provide by RUV’s TV and radio channels, and used it as an excuse to reduce dramatically its budget. Indeed, the ruling coalition often questions the impartiality of the news coverage provide by RUV’s TV and radio channels, especially their coverage of European news. But a survey conducted by the consumer reporting agency Creditinfo found that positive and negative news reports about the European Union get equal space in RUV’s coverage.

Vigdís Hauksdóttir, a parliamentarian who is a member of the ruling coalition and chairs the budgetary committee, made typically critical comments about RUV in an August 2013 interview for Radio Bylgjan that was reported by Grapevine. “I think an unnatural amount of money goes to RUV,” she said. “Especially when they don’t do a better job at reporting the news. They are fond of a particular platform, and lean to the Left. Everyone who wants to see that can see it. I assure you this is true, and can confirm it whenever and wherever that [RUV] is very pro-EU.”

Such comments clearly put pressure on RUV’s journalists. A 20 percent cut in RUV’s budget was announced in December 2013, with the resulting loss of many journalists from RUV newsrooms. The European Broadcasting Union issued a statement condemning the cut, while former RUV director-general Páll Magnússon said: “Viewers will see a difference. Our listeners will hear it. [...] Our ability to provide news to the Icelandic public will be diminished, and newscasts will be shorter and fewer.”

The pressure is continuing. Foreign minister Gunnar Bragi Sveinsson criticized the way RUV portrayed him in one of its reports. In March of this year, he imposed his own conditions on RUV, refusing to give it interviews unless it sends him a copy of video before it is broadcast. In the end, he was not interviewed at all. At the same time he, too, accused it of being too pro-EU in its coverage.

As regards privately-owned media, Hauksdóttir issued a call on Facebook in February 2014 for a boycott of the newspaper Kvennablaðið after it criticized her, and she urged the cosmetics company EGF to “stop buying advertising” in Kvennablaðið. The Union of Icelandic Journalists condemned her calls as “attempts to obstruct freedom of expression.”

• 

Ofsa veðrið í byrjun febrúar 1991

Ég man vel ofviðrið 1991. Við bjuggum þá í Borgarnesi.
Það gat orðið ansi hvasst í Borgarnesi maður var ýmsu vanur þar.
En þetta veður sló öll met. Fyrir utan stofu gluggann var 8- 9 metra grenitré, stofninn ansi þykkur. Samt svignaði tréð í sunnan/suðvestanátt inni. Það var ótrúlegt að sjá þetta gerast.
Mig minnir að þakið hafi farið af Kaupfélagshúsinu eða var það Bakaríið?

Þó var veðrið enn skeinuhættara á Reykjanesi.




http://www.ruv.is/frett/kolnar-skarpt-i-vestanstorminum

Sigmundur Davíð eða Sturla Sighvats?

Hef setið og numið stjórnmál Sturlungaaldar, glæsileg ráðstefna um Sturlu Þórðarson, 800 ára afmæli hans.Frábærir fyrirlestrar fræðimanna frá Íslandi, Norðurlöndum, Þýskalandi, Bretlandi og Vesturheimi. Ekki var verra að fá nokkra rithöfunda með, Gerði Kristnýju, Matthías Jóhannessen, Þorstein frá Hamri og sjarmatröllið Einar Kárason sem tók salinn með trompi með stór kenningu sinni um Sturlu.

Mikið er gaman þegar við höfum sérfræðinga til skipuleggja svona toppráðstefnu, þökk sstarfsfólki Árnastofnunar undir stjórn Guðrúnar Nordal.

Mikið voru stjórnmálamenn litríkari og Meira lifandi á Sturlungaöld ja þangað til þeir voru höggnir...
Eða hvað? Hver nennir að bera saman Sturlu Sighvatsson og Sigmund Davíð?

Rugl: Að vera 67 eða 70 ára

Ekki er öll vitleysan eins. Fáranlegasta bommerta sem Jón Gnarr og Dagur gerðu þegar þeir breyttu gjaldtöku þeirra sem eru orðnir löglegir ellilífeyrisþegar þ.e. 67 ára og allt í einu voru þeir 70 ára sem urðu að greiða í sund eða fengu frí bókasafnskort.  Einhver getur sagt að þetta skipti ekki máli en samkvæmt opinberum gögnum þá fóru ellilífeyrisþegar verst út úr Hruninu og margt smátt getur orðið stórt. 

Fyrir okkur Reykvíkinga á þessum viðkvæma aldri er þetta svolítið hlægilegt (milli 67-70):Við þurfum að borga 600 krónur í sund í sundlaugum Reykjavíkur en ef við förum út á Seltjarnarnes þá var frítt seinast þegar ég fór eða upp í Mosfellssveit  og Kópavog þar kostar 150 krónur.Bókasafnskort sama þar, frítt eftir 67 hjá nágrannabyggðalögum, 70 í Reykjavík. 
Eflaust á þetta við á fleiri sviðum.  


 Svo er það orðanotkun; ellilífeyrisþega, eldri bogarar, aldraðir eða ekki sjáið notkunina hér að neðan í reglugerð frá ríkinu nokkurra ára gamla:

b. Ellilífeyrisþegar 70 ára og eldri, örorkulífeyrisþegar, ellilífeyrisþegar 67-70 ára sem nutu örorkulífeyris fram til 67 ára aldurs, ellilífeyrisþegar 60-70 ára sem njóta óskerts ellilífeyris og börn yngri en 18 ára, kr. 500 og til viðbótar 1/3 af 40% af umsömdu eða ákveðnu heildarverði við komuna sem umfram er þó að hámarki kr. 5.000. http://www.reglugerd.is/interpro/dkm/WebGuard.nsf/key2/236-1999

Væri ekki eðlilegt að nota 67 árin á öllum þessum sviðum, sá aldur hefur táknrænt gildi frá Tryggingastofnun ríkisins.  Ef ekki óþarfi að vera með þennan hringlandahátt þetta er ansi vitlaust. 

 

* Börn og unglingar undir 18 ára aldri, eldri borgarar 70+ og öryrkjar greiða ekki fyrir skírteini.

Öryrkjar og aldraðir (20 miðar) Ellilífeyrisþegar miðast við 70 ára og eldri

2.300

115

Að hata eða ekki: Sæluríkið blívur

Að hata eða ekki. Það er spurningin.  
Ég hata engan, aftur á móti er mér meinilla við dramb og hroka. Líka fals og flárskap. 

Þess vegna er erfitt að hlusta á ræður forsætisráðherra, útskýringar fyrrverandi innanríkisráðherra, úrtölur ótal sjálfstæðismanna um brottfall Hönnu Birnu, hún var ekki sek. Svona er rætt í vinaboðum í bænum. Hún lét bara plata sig, hún var þá líklega ekkis skarpskyggn stjórnmálamaður, lét strákgerpi ættaðan af austan spila með sig. Datt aldrei í hug hvað var á seyði umhverfis hana.  Hún fær ekki marga punkta hjá mér fyrir það.  Nema að annað sé í kortunum þar sem hún sjálf sé höfuðpaurinn, hvers vegna var hún á fullu að reyna að stoppa atburðarásinsa, hví fékk lögrelustjórinn ekki að vera í friði, hvers vegna var tölvan svo mikilvæg, hvers vegna fékk lögreglustjórinn í Keflavík stöðuna í Reykjavík.  Hvers vegna gekki hún svo hart fram á Alþingi?  Svo stendur hún uppi flúin af persónulegum ástæðum, pólitík hefur ekkert með þetta að gera.  Engin alþingisnefnd fær að tala við hana í bráð.

Forsætisráðherrann lofar okkur sæluríki, þar sem allt verður fullkomið, hann boðar það á Framsóknarfundi.  Nóg af fjármagni, til að efla heilsugæslu, menntakerfi, bara að nefna það, við þurfum bara að bíða.  Bíða.  Svona boðuðu Kommúnistar framtíðina.  Bara að bíða og treysta valdhöfum, sem á meðan tryggðu sér völd og áhrif.  Með hvaða meðulum, það var aukaatriðið.   Framsóknarflokkurinn er orðinn sæluríkisflokkur.   Með Sjálfstæðisflokkinn sem gísl. Við eigum bara að treysta formanninum: Allt þetta mun ég gefa yður. 

Ekki er þetta verra þótt smáýkjur fylgi með .... en þegar við ætlum að vera best og mest minnsta kosti í Evrópu ef ekki heiminum þá má ýmsu til kosta.  Við fylgjum formanninum alla leið!  

Eða hvað?

„Öll þekkjum við umræðuna um breytingar á virðisaukaskattskerfinu og allir höfum við, framsóknarmenn, viljað fá vissu fyrir því að þær breytingar sem ráðist verður í muni örugglega bæta stöðu almennings, sérstaklega fólks með tekjur undir meðaltali, sagði Sigmundur Davíð og hélt áfram, „skattkerfisbreytingum var ætlað að draga úr skattaundanskotum ekki hvað síst í virðisaukaskattskerfinu með því að, fækka undanþágum, leysa úr flækjum og minnka bilið milli skattþrepa“.
„Við framsóknarmenn settum það sem skilyrði að tryggt yrði að afleiðingin af aðgerðunum yrði sú að verðlag í landinu myndi lækka“, sagði Sigmundur Davíð.
„Takist okkur svo að varðveita verðlagsstöðugleikann með kaupmáttarsamningum á vinnumarkaði getur kaupmáttur haldið áfram að vaxa hraðar á Íslandi en í nokkru öðru Evrópulandi og við tryggt að jöfnuður verði áfram einhver sá mesti í Evrópu en nú er Ísland það land þar sem fæstir eru undir lágtekjumörkum eða 12,7% en meðaltalið í Evrópusambandinu er 25%“, sagði Sigmundur Davíð.
„Búast má við mikilli uppbyggingu iðnaðar víða um land, íslenskur sjávarútvegur skilar nú meiri verðmætum til samfélagsins en nokkurn tímann áður og nýjum lögum um stjórn fiskveiða er ætlað að veita greininni stöðugleika og virkja nýsköpunarmöguleika í sjávarútvegi en um leið tryggja hámarks samfélagslegan ávinning.
Landbúnaður, atvinnugrein framtíðarinnar eins og menn eru nú farnir að kalla það, getur vaxið mikið á komandi árum og aukin áhersla á rannsóknir og vísindi auk nýrra hvata mun gera það að verkum að enn fleiri nýsköpunarfyrirtæki munu spretta upp á Íslandi en á undanförnum árum.“
 

Pétur, Vigdís, stílsnilld og vanþakklæti

Það er erfitt að þóknast þessari þjóð hugsa stjórnarþingmenn um þessar mundir, og ráðherrar líka. Þeir sem héldu að nú kæmi að gleðidögum, þegar öll þjóðin myndi hoppa upp í fang meirihlutans á Alþingi. En því miður var margt enn sem þjóðinni fannst að ætti eftir að gera.  Sumir vilja fá alla hluti strax; geta ekki beðið í nokkur ár eftir að fá nýjan Landsspítala, finnst

ekki koma nóg upp úr buddunni eins og öryrkjar og ellilífeyrisþegar.  Sem halda að ríkisstjórnin eigi nóg fyrir launum alls kyns hátekjuhópa eins og lækna og tónlistarkennara. Svona hópar sem eiga auðvitað að vera á frjálsum markaði þar sem réttlætið eitt ríkir.  Þar sem hinir óhæfu myndu hrökklast fljótt úr starfi, jafnvel til útlanda. 

Alltaf eru einhverjir sem vilja eyðileggja ánægju og gleði hinna gjafmildu, sem dreifa lækkunum yfir lýðinn eins og Egill dreifði silfrinu forðum daga. 
Og nú kveinka Vigdís Hauks og Pétur Blöndal unddan beittum skotum Öryrkjabandalagsins.
Kveinka sér undan beinni upptöku og vilja afsökunarbeiðni.  En hvað hafa þau í gegnum árin sagt og látið hafa eftir sér.  Það væri þá ansi löng buna afsakana sem koma ætti frá þeim.  Þótt Vigdís ætti þar vinninginn þó á margfalt styttri tíma sé  en Pétur. 

Vigdís Hauks og Pétur fá ekki afsökunarbeiðni

 „Þau eru bæði stjórnmálamenn, Pétur búinn að vera lengur í þessum bransa en Vigdís og vita hver ábyrgð þeirra er. Þau eru kjörin til áhrifa. Þau sögðu þetta og þetta var tekið upp. Þau vissu um upptökuna og það er ekkert óeðlilegt að við höfum eftir þeim og spilum það sem þau hafa sagt,“ sagði Ellen og bætti við að auglýsingin hafi verið lítið sem ekkert unnin.

Vigdís er eflaust búin að gleyma rosagusunum sem stóðu út úr henni þegar seinasta stjórn var við völd.  Hún skildi þá ekki hvað 200 milljarðar voru miklir peningar hvað þá 300.  Hún hefur kannski lært eitthvað í fjárlaganefnd upp á síðkastið.  Pétur hefur örugglega meiri vit á fjármálum, enda hefur hann komið ár sinni vel fyrir borð.  En grunnhugsun hans er alltaf vald fjármagnsins yfir öllum sviðum þjóðlífsins.  Allt verður að lúta valdi þess. 

Það eru fáir snillingar tungunnar í flokki Péturs um þessar mundir, ekki er Bjarni formaður þar framarlega, Björn Bjarnason opnar vart munninn án þess að hreita ónotum í magnaða starfsmenn RÚV.  Styrmir búinn að koma sjálfum sér í landráðaskútuna Stasi.  

Eini verulega góði penninn er búinn að stofna annan flokk. Mikið er grein hans í Herðubreið skemmtileg. Henni lýkur svona og betra er ekki hægt að gera, húmor og manngæska fara þar vel saman, Benedikt er betri maður í mínum huga eftir þennan lestur: 

Þarna var auðvitað hópur af skemmtilegu fólki sem ég þekkti mismikið eins og gengur. Sumir spurðu hvort ég ætlaði að stofna flokk. Þegar ég sagðist búast við því spurðu aðrir hvenær og

ég sagði fyrir næstu kosningar. Friðrik Sophusson spurði þá hvort við ætluðum að bjóða fram. Mér datt í hug að segja nei, þetta væri ekki svoleiðis flokkur, heldur bara flokkur til þess að stofna, en af því að ég er vel upp alinn sagðist ég líka vænta þess.
Allt í einu kom systir Magga á sjónarsviðið og spurði hvort ég væri ekki Benedikt Zoega og eftir að ég jánkaði því sagði hún að ég hefði ekkert breyst. Ég var auðvitað glaður yfir því að hún þekkti mig.
Þegar ég þakkaði henni fyrir sagði hún að ég ætti að segja að hún hefði ekki breyst heldur, en það gat ég ekki, því að hún var þrettán ára þegar ég sá hana síðast. Svo spurði hún hvað ég gerði.
Mér vafðist tunga um tönn.
Friðrik stóð enn við hliðina á mér og einhver spurði hvort hann væri líka í Viðreisn.
„Nei, ekki enn“, svaraði ég, „en afkomendur hans eru allir stuðningsmenn.“
„Það er nefnilega það“, sagði Friðrik. „Þá verður þetta fjölmennur flokkur.“