Stóra spurningin: Að lifa saman

Málið sem við tölum um í dag er ekki kjarasamningur lækna eða annarra sem ætla að sýna tennurnar í viðræðum við ríkisstjórn og ríkisvald.  Þar sem ekki er lengur til neitt sem heitir

verðbólga né ofurkjör né fátækt. 

Nei, það er ódæði fólks sem heldur að það geti breytt veraldarsögunni með morðum. Sem heldur að það sé gleði guðs eða þóknun spámannsins að drepa saklaust fólk og koma heimshluta á annan enda og sprengja sig eða skjóta inn í paradís.

Eflaust verða margir grunnhyglir sem trúa því að allir fái fullnægingu með því að hlusta á Saga Fm og dreyma um Arnþrúði Karlsdóttur,  sem halda að það sé málið að banna Mosku og gera erfiðara fyrir  Islamtrúaða að iðka trú sína.

Við lifum erfiða tíma, lífið er ekki einfalt.  Við horfum á her og lögreglu  stilla sér upp og umkringja ódæðismenn og gísla.  Það eina sem við vitum að þetta mun allt enda illa.  Valdsmenn munu ræða þetta endalaust í fjölmiðlum og því miður verður stutt í næsta ódæði.  

Það verða margir bloggsnillingar sem munu verða sér til skammar í netheimi. Spurningin verður samt áfram hvernig við getum lifað í þessum heim án þess að allt fari í bál og brand.  

Það er stóra spurningin, það er það sem skiptir máli.