Já, svona eru stjórnmál á Íslandi. Bjarni Benediktsson:
í kosningastefnuskrá :
Sjálfstæðisflokkurinn telur hagsmunum Íslands betur borgið utan Evrópusambandsins en innan- þjóðin tekur ákvörðun um aðildarviðræður við ESB í þjóðaratkvæðagreiðslu á kjörtímabilinu
í dag: Það er hins vegar mín skoðun, og ég ræddi það fyrir kosningar að það gæti farið vel á því að við efndum einhvern tímann á fyrri hluta kjörtímabils, eða þá að það gæti orðið á seinni hlutanum, til þjóðaratkvæðagreiðslu um Evrópusambandsmálin. Hugsið ykkur orðalagið „það gæti farið vel á því" og „ eða þá að það gæti orðið á seinni hlutanum". Svona talar hjartahreinn og einlægur foringi sema allir eiga að treysta. Svei attan.
Þetta er allt að verða svo skemmtilegt, dásamlegur
utanríkisráðherra sem heldur það að vera ráðherra sé að geta sagt ÉG, flokkur sem treystir á minnisleysi þjóðarinnar, flokkar sem talast ekki við, ráðherrunum finnst svo gaman að stjórna. Þetta er að verða alvörustjórn. Formennirnir þekkja ekki hvor annan í sjón !!!!! Maður þarf bara að vitna í til að koma með prýðisgrein!!!!! En auðvitað kunna allir landsmenn
stjórnarsáttmálann utanað. Og ég skil ekki í þessum 3200 sem vilja að Vigdís H. segi af sér, þá yrði ekkert gaman á Alþingi.
...... Einn heimildarmaður fréttastofu orðaði það þannig að utanríkisráðherrann væri að „fljúga sóló með ummælum sínum og óvíst hvernig sú flugferð endar." Stjórnarþingmaður sagði að stefna ríkisstjórnarinnar í málinu væri í raun „glundroðakennd.“ Þetta væri heimatilbúinn vandi sem ætti rætur að rekja til þess að stjórnarsáttmáli væri ekki skýr um þetta atriði. Það er athyglisvert að slík skoðun komi fram hjá stuðningsmanni ríkisstjórnarinnar.
Það liggur fyrir núna að stefna ríkisstjórnarinnar í málinu er óviss þar sem hún hefur ekki verið mótuð. Alþingi mun vinna úttekt á stöðunni innan ESB og í kjölfarið verður tekin ákvörðun í ríkisstjórn um hvort eða hvenær þjóðaratkvæðagreiðsla verður haldin.
...... Gert verður hlé á aðildarviðræðum Íslands við Evrópusambandið og úttekt gerð á stöðu viðræðnanna og þróun mála innan sambandsins. Úttektin verður lögð fyrir Alþingi til umfjöllunar og kynnt fyrir þjóðinni. Ekki verður haldið lengra í aðildarviðræðum við Evrópusambandið nema að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu. (Stjórnarsáttmáli)
Sjálfstæðisflokkurinn telur hagsmunum Íslands betur borgið utan Evrópusambandsins en innan - þjóðin tekur ákvörðun um aðildarviðræður við ESB í þjóðaratkvæðargreiðslu á kjörtímabilinu
Stefnuskrá Sjálfstæðisflokksins í alþingiskosningum 2013
Ragnheiður Ríkharðsdóttir þingflokksformaður Sjálfstæðisflokksins myndi ekki styðja þingsályktunartillögu um að slíta viðræðum um aðild Íslands að Evrópusambandinu án undangenginnar þjóðaratkvæðagreiðslu. Hún vill að slík atkvæðagreiðsla fari fram samhliða sveitarstjórnarkosningum næsta vor.
Kosningar 2013 Um 3.200 manns hafa nú skráð sig á undirskriftarlista þar sem skorað er á Vigdísi Hauksdóttur, þingmann Framsóknarflokksins og formann fjárlaganefndar, að segja af sér formennsku í fjárlaganefnd Alþingis og víkja úr hagræðingarhópi ríkisstjórnarinnar Þeir sem þekkja ekki padödö þurfa að lesa greinar Flosa heitins Ólafssonar en þar fjallar hann um fyrirbærið Padödö
Ég var að hugsa um hamingju í gær. Það er svo sjaldan að fólk gerir það svona yfirleitt. Og flestir skammast sína að nefna slíkt á nafn opinberlega. Ég var á gangi í Laugardalnum eins og oft áður, ég bý svo vel að búa við hliðina að þeim sælureit. Þar sem gróður og mannlíf hefur stöðugt meira vaxið og þróast frá því að ég flutti í bæinn aftur fyrir 11 árum. Ég var líka með eitt barnabarnið með mér en þau eru 7, varla er nokkurt meira verðmæti en þau. Í fjarska drundi í áhorfendum á bikarúrslitaleiknum í knattspyrnu. Það komu hávaðadrunur frá æstum og glöðum áhorfendum öðru hverju. Ég hugsaði með sjálfum mér að voðaleg truflun þetta væri. En svo fór ég á hug í dýpri hugsanir. Þess vegna fór ég að hugsa um hamingju. Hversu oft þarf lítið til að gleðjast í lífinu. Keppni tveggja liða veitir ómælda gleði og um leið jafnvel sársauka. Að þramma út í garð í góðu veðri með barnabarni er sæla. Á einhvern óljósan hátt sem erfitt er skilgreina nema með orði eins og hamingja. Þetta er svo sem ekki djúp speki. En þetta er nokkuð að hafa í huga þessa dagana. Það er vert að velta fyri sér hvað gefur lífinu gildi. Eflaust hefur maður gert mistök í því. Hver gerir það ekki? En hvað er það sem vekur slíkar kenndir í dag. Þegar maður lítum um öxl. Á maður að spyrja svona? Hjá mér er það fjölskyldan, listir, tónlist og bókmenntir hafa alltaf haft djúpstæð áhrif á mig. Líka myndlist þótt ég hafi vanrækt oft að fylgjast með sem skyldi. Seinustu dagar hafa verið sæludagar hjá mér. Heimsmeistaramót í Frjálsum íþróttum hefur verið í gangi og ég hef setið rígnegldur yfir sjónvarpinu. Algjör sæluhrollur oft í vikunni. Hlaup, köst, stökk. Litlar þjóðir geta orðið að stórveldum þar. Eins og Jamaica. Ótrúlegt er hversu hreyfingar líkamans geta komið af stað spennu og róti á hugann. En það er margt sem veldur óró. Hjá mér eru það oft og tíðum stjórnmál og opinber mál. Mér finnst ótrúlegt hvaða menn fólk kýs yfir sig. Hversu vanhæft fólk velst til þessara starfa. Því þetta fólk á að ráða skipan okkar samfélags um margra ára skeið. En um leið er ég kominn á þá skoðun að maður eigi ekki að látta þetta setja líf manns úr skorðun. Lífið er of mikilvægt til þess. Eitt er það sem skiptir líklega mestu máli, það er heilsa og heilbrigði. Þegar fólk er komið á sama aldur og ég þá er það lykilatriði lífsins. Það þarf ekki mikið að bregða út af til að kollvarpa lífi manns. Í hverri fjölskyldu þarf fólk oft og mörgum sinnum að horfast í augum við sláttumanninn. Því er þýðingarmikið að halda jafnvægi og sjá það sem gefur lífinu mest gildi. Ekki ný vísindi en þó sem alltaf er vert að skoða. Jafnvel í slæmu skyggni og við erfiðar aðstæður. Og auðvitað á ég ekki að vera að ræða þetta. Maður gerir það ekki í bloggi.
Við eigum von á gesti, einn af ótal prédikurum vestursins, Bandaríkjanna Norður-Ameríku, Franklin Graham, ætla heiðra okkur, í boði svokallaðs Friðrikskappelluhóps. Ekki efast ég um að í útlöndum séu til margir andans menn sem tilheyri kirkjunni. Þar væri hægt að nefna mörg nöfn en varla er Franklin Graham í þeim flokki. Helst er það að hann er sonur Billys Graham. Líklega frægasta prédikara seinustu aldar.
Faðir hans var þekktur fyrir að umgangast valdsmenn beggja flokka í Bandarikjunum. Hann kunni líka að maka krókinn svo Franklin tók við góðu búi. GBEA en svo er skammstöfun stofnunarinnar, hefur 16 manna stjórn, 15 karla og eina konu (dóttur Billy Graham) og heiðursmeðlimir eru 11, 10 karlar og 1 konu. Billy forðaðist að láta kenna sig við stjórnmál eða blanda sér í flokkaþrætur. Sonur hans er aftur á móti þekktur fyrir glannalegar yfirlýsingar sem hljóta að túlkast sem pólitísk afstaða; um islam, um Obama forseta og kristna trú, um samkynhneigð. Svo hafa fjármál hans verið í sviðsljósinu eins og annarra stórprédikara vestra. Hann var tvöföldum launum framan af bæði yfir Billy Graham stofnuninni og Pyngju Samverjans. Það var mikil gagnrýni á hann hvernig hann gat sinnt þessum tveimur störfum auk þess sem launin voru há. Hann hefur verið nátengdur Teboðshreyfingunni og Repúblikanaflokknum og stutt þann flokk, er þar á ysta hægri væng.
Lífsgildi hans og afla sem hann styður eru ansi fjarlæg flestum Íslendingum. Þar sem trúarbrögð og stjórnmál tengjast á ógeðfelldan hátt. Því er það ansi skrítið að bjóða Graham að koma hingað og halda hátíð eins og hann kallar það þegar hann heldur sefjunarræður sínar. Ég þekki nú ekki mikið til Friðrikskapelluhópsins en samkvæmt netsíðu kapellunnar er margt skondið í mínum augum hvernig hann varð til. Þótt allt sé gert af góðum hug. Lesið þetta:
Dökkt ský yfir Íslandi: Biðjið
Bænasamfélagið í Friðrikskapellu varð til árið 2008 eftir mjög sérstakan aðdraganda. Tildrög þess voru þau að Ómar Kristjánsson, trúaður athafnamaður í Reykjavík, var í viðskiptaferð í Þýskalandi einu sinni sem oftar um vorið þetta ár og heimsótti þá Maríusystur í Darmstadt sem er lúthersk nunnuhreyfing er leggur mikla áherslu á bæn. Honum er mjög hlýtt til Maríusystranna og heimsækir þær oft á ferðum sínum.
Þegar hann var hjá systrunum í þetta sinn tjáði ein þeirra honum að Svissneskur maður sem var staddur hjá þeim vildi tala við hann. Ómar hafði aldrei séð manninn áður og vissi engin deili á honum. Hann reyndist vera athafnamaður eins og Ómar að nafni Willie Oehninger, mikill bænamaður með spádómsnáðargáfu sem fyrir löngu hafði sýnt sig að vera af Guði gefin enda naut hann mikils trausts hjá nunnunum. Þegar fundum þeirra bar saman sagðist Willie hafa mjög alvarlegan boðskap til hans og íslensku þjóðarinnar. Guð hafði sýnt honum að mjög dökk ský væru yfir Íslandi. Þau táknuðu að miklir erfiðleikar vofðu yfir þjóðinni vegna hroka hennar og sjálfsupphafningar sem myndu leiða til mikilla efnahagsþrenginga. Hann sagði Ómari að fara heim til Íslands og kalla saman leiðtoga í kirkjum landsins til að koma saman og biðja fyrir þjóðinni og ákalla Guð að hann sneri við hag hennar.
Síðar þegar Willie kom í heimsókn til Íslands sagðist hann að hann hafi átt mjög erfitt með að ganga til Ómars og segja honum þessar fréttir. Fyrst þegar honum fannst Guð minna sig á þetta reyndi hann að bægja því frá sem ómerkri hugdettu en hann fékk ekki frið fyrir því. Hann þekkti Ísland ekki neitt og hafði aldrei komið þangað. Til að gera þetta auðveldara bað hann Maríusystur um að hafa milligöngu um að hafa samband við Ómar.
Bænastundir hefjast
Mikilvægt er að hafa í huga að þetta samtal átti sér stað vorið 2008, áður en bólaði á efnahagsþrengingum á opinberum vettvangi á Íslandi og hagur þjóðarinnar virtist standa í miklum blóma. Ómar varð undrandi á boðskapnum en skynjaði strax alvöru hans af því hvernig Willie talaði við hann og skynjaði að honum var mikið niðri fyrir. Ómar einsetti sér strax að hlýðnast því boði að kalla saman leiðtoga kirkjunnar þegar heim kæmi og hafði samband við yfir tuttugu manns og bauð þeim á skrifstofuna sína til að segja þeim frá boðskap Willies og öllum málsatvikum. Sat hann með hverjum og einum í meira en klukkutíma og spurði þá hvort þeir vildu taka þátt í að koma saman sex sinnum og biðja fyrir þjóðinni og enda á því að koma fram á sjónvarpsstöðinni Ómega þar sem beðið yrði fyrir þjóðinni í beinni útsendingu. Allir brugðust vel við þessari málaleitan. Ákveðið var að bænastundirnar færu fram í Friðrikskapellu við Hlíðarenda því að hún var talin mjög hlutlaus staður.
Fyrsta bænastundin fór fram þriðjudaginn 14. ágúst. Fyrstu samverurnar hófst með dýrindis hádegisverði frá veitingahúsi úti í bæ sem Ómar bauð upp á.
Vel var mætt á bænastundirnar sem voru alvöruþrungnar. Flestir voru undrandi á boðskap Ohningers og sennilega voru sumir í vafa hvort hann væri örugglega ekta. En fólk tók ekki áhættuna á að hann væri ósannur og skella skollaeyrum við honum. Það kom saman og bað af hjartans einlægni fyrir þjóðinni. Og svo kom hrunið! Ég held að enginn hafi átt von á því að spádómurinn myndi rætast svo bókstaflega og að afleiðingarnar yrðu svo miklar sem raun bar vitni. Mikil eining myndaðist fljótt í hópnum og bræðralag og þegar sá tími var liðinn sem samið var um í upphafi vildi fólk halda áfram að hittast og biðja fyrir þjóðinni og sumarið 2011 átti samfélagið þriggja ára afmæli. Já, lesendur góðir, það er ýmislegt sem maður skilur ekki í störfum kirkjunnar, eins og dæmin sanna seinasta áratuginn. Hvort þessi hópur sem stendur að þessu boði til Bill Graham stofnunarinnar tilheyrir einhverjum öfgahópi innan kirkjunnar veit ég ekki. En það að velja svo umdeildan prédikara til að koma hingað sýnir ákveðna þröngsýni eða vankunáttu. Það þarf nú ekki nema að blogga í klukkutíma til að sjá að meginþorri kristinna manna hérlendis getur ekki fallist á skoðanir þessa manns. Harða bókstafstrú þar sem Biblían er tekin sem heilagur sannleikur í einu og öllu þar sem ekki er viðurkennd nútíma túlkun á þeim atburðum og hugmyndum sem þar er sagt frá. Það eru líka til aðrir heimshlutar þar sem trúin er ekki gerð að skemmtiatriðum og fjárplógsstarfsemi. Væri ekki eðlilegra að sækja erlenda fyrirlesara og prédikara þangað? Mér finnst að frjálslyndir trúaðir kristnir menn eigi ekki að láta valta yfir sig með þessum hætti. Eða eru þeir kannski ekki til?
Ég sá að forsetinn okkar mætti á frumsýninguna hjá Balthasar Kormáki á Tvo Guns, nú verða flestar myndir að heita amerískum nöfnum í hinum alþjóðlega heimi . Ég er nú hissa á Forsetanum að láta sjá sig á svona B-mynd. Allir alvöruforsetar horfa bara á svona myndir í kvikmyndasalnum sínum heima í bústaðnum eins og í Hvita húsinu eða Bessastöðum. Það er helst breska konungafólkið sem fær að fara á svona sýningar, sem eru sagðar þá vera í góðgerðarskyni, en svo finnst því ekki gaman að neinu öðru en hasar eða billegum gamanmyndum. Ekki má gleyma Stalín sem var með eigin sýningarmann sem varð að vera tilbúinn allan sólarhringinn alla daga allt árið til að skoða myndir. Það má heldur ekki gleyma að uppáhaldsmyndir hans voru amerískar söngva og dansmyndir með yfirgengilegum hópatriðum. Og um örlög kvikmyndasýningarmannsins var gerð ágæt mynd fyrir mörgum árum The Inner Circle, með Tom Hulce þeim sem lék Mozart um árið í Amadeus. Ég veit nú ekki hvort Sigmundur Davíð hafði tíma til að láta sjá sig á þessari frumsýningu ársins. Enda í mörgu að snúast, menn verða að njóta þess að vera forsætisráðherra, ferðalög, skrúðgöngur, skrautbílar, gamalt wiskí, kampavín og ostrur. Svo tekur alvaran við, ég sá í Fréttablaðinu í morgun að enn er ekki búið skipa nefndina sem á að ráða úrslitum þessarar stjórnar. Nefndir um almenna skuldaniðurfellingu. Það er merkilegt að það er ekki búið að fá það úrvalslið til starfa. Sem átti að vera höfuðverkefni stjórnarinnar en er nú höfuðverkur hennar. En kannski hefur ekki verið svo auðvelt að skipa þá nefnd. Flestir sérfræðingar landsins hafa tjáð sig um erfiðleikana í sambandi við leysa úr þessari fléttu óðaverðbólgu, verðtryggingar og ofurfasteignaskulda. Aðrir hafa verið að vinna að því svo sem starfsfólk Seðlabankans og hafa ekki traust forráðamanna stjórnarinnar. Ekki er heldur auðvelt að stíga þarna inn í ormagryfju meirihlutans þar sem aðaltalsmaður stjórnarinnar um efnahagsmál er hin alræmda og vanhæfa Vigdís Hauksdóttir. Einn er sá maður sem hefur lagt mikið undir með því að skipa þessa stjórn. Það er forseti vor, Ólafur Ragnar Grímsson. Hann er Guðfaðirinn og vill varla sjá allt leysast upp og verða að hjómi einu. Ég hugsa að það fari oft um hann óhugur þegar hann sér og hlustar á fréttir, yfirlýsingar og glópaspjall talsmanna stjórnarinnar. Ég vona að hann hafi hringt í Sigmund vin sinn og beðið hann að sussa á suma. Því það er þessar tvær byssur sem eiga mest undir. Ólafur Ragnar og Sigmundur Davíð. Og væntanlega vilja þeir halda áfram að munda byssurnar galvaskir frekar en að ríða og hverfa inn í blóðrautt sólarlag öllum gleymdir eins og Davíð Oddsson.
Bregst ekki við dómsdagsspám segir sjálfur Fjármálaráðherrann. Það eru ekki margir mánuðir síðan hans líf gekk út á að dæla út endalausum dómdagsspám í sama anda og kemur fram í ummælum pistlahöfundar CNN . Honum tókst meira að segja að fá landsmenn til að trúa að hann hefði lausnirnar sem gerði allt betra og ótrúlega margir ginu við þeim málflutningi. En nú eru aðrir tímar, erfiðir tímar, segir hann, það sagði hann ekki fyrir skömmu síðan. Þá var allt seinustu ríkisstjórn að kenna. En hver er staða okkar? Hefur eitthvað áunnist? Er þetta bara allt blekking? Við getum borið okkur saman við aðra. Þar höfum við OECD, hvað segja sú stofnun um okkur? Hér að neðan eru helstu niðurstöður sem eru teknar beint af vef Fjármálaráðuneytisins. Þar eru ábendingar og farið yfir stöðuna. Ýmislegt hefur áunnist en margt eftir að gera. Ríkisfjármál eru á réttri leið: Mikið hefur áunnist í að koma ríkisfjármálum í jafnvægi. Hlutfall ríkisskulda af vergri landsframleiðslu hefur lækkað, en er enn hátt. Segir í skýrslunni. Þar er líka talað um gjaldeyri og fjárhagshömlur, verðbólgu og verðtryggingu. Grænn hagvöxtur hefur verið á réttri leið. Svo getum við líka borið okkur saman við helstu viðskiptaþjóðir okkar, hver er aukning eða minnkun Landsframleiðslu okkar miðað við þær. Það eru margir sem halda að allt sé í blóma í kringum okkur á Norðurlöndum en svo er nú ekki. Við lifum í heimshluta stöðnunar. Ég tek tölur fyrir 2012 og 2013. Ísland 1.6 1.9 Austurríki 0.8 0.5 Þýskaland 0.9 0.4 Danmörk -0.5 0.4 Noregur 3.2 1.3 Finnland -0.2 0.0 Bretland 0.3 0.8 Frakkland 0.0 -0.3 Lúxemborg 0.3 0.8 Það verður forvitnilegt að sjá hvernig nýju valdamennirnir takast á við þennan veruleika. Ég er nú ansi smeykur.
Helstu niðurstöður (lausleg þýðing úr skýrslu OECD)
Endurheimt jafnvægis í efnahagslífinu
Slaki er viðvarandi í peningastefnunni þótt framleiðsla sé aftur að ná langtímaleitni og verðbólga sé enn yfir markmiði.
Innlend eftirspurn hefur dregist saman á aðlögunartímabilinu, sérstaklega fjárfesting fyrirtækja og heimila, á sama tíma og útflutningur hefur stóraukist. Heildareftirspurn er nú í meiri takt við heildarframboð og samsetning hennar er ásættanlegri.
Skuldir heimilanna hafa lækkað en eru enn miklar í alþjóðlegum samanburði þrátt fyrir meiriháttar afskriftir. Vanskil hafa minnkað en mörg tekjulág heimili, þ.m.t. þau sem ekki eiga húsnæði sitt, eiga enn í erfiðleikum með að sjá fyrir nauðþurftum og borga af skuldum. Frekari endurútreiknings gengistryggðra lána er að vænta.
Bankarnir eru að auka útlán sín til heimila (sem eru að hluta til að endurfjármagna lán frá Íbúðalánasjóði) en fyrirtæki telja sig eiga í erfiðleikum með að fjármagna sig.
Gjaldeyrishömlur, rammi peningamálastefnu og fjárhagsstöðugleiki
Þjóðhagsvarúð er ekki beitt nægilega til að tryggja fjármálastöðugleika.
Þess eru merki að fjármagnshöft valdi efnahagslegu misvægi.
Verðbólgumarkmið hefði skilað betri árangri ef því hefði verið fylgt eftir með skilvirkum varúðarreglum og eftirliti.
Ekki er nægileg samræming og samskipti meðal aðila er móta peningamálastefnuna og þeirra er sinna eftirliti með fjármálakerfinu þar sem ábyrgðarhlutverk og umboð eru ekki nægilega vel skilgreind.
Endurheimt á jafnvægi í fjármálum ríkissjóðs
Mikið hefur áunnist í að koma ríkisfjármálum í jafnvægi. Hlutfall ríkisskulda af vergri landsframleiðslu hefur lækkað, en er enn hátt.
Áhersla hefur til þessa verið á að auka tekjur og skera niður opinberar fjárfestingar í stað almennra rekstrarútgjalda. Slík áhersla eykur hættu á að jafnvægi náist ekki til lengri tíma.
Ráðgert er að leggja frumvarp um opinber fjármál fyrir þingið fyrir lok þessa árs en það á að stuðla að auknum aga í ríkisfjármálum og bæta umgjörð fjárlagaferlisins. Skilvirkni ríkisútgjalda
Ríkið endurskoðar ekki útgjöld sín á kerfisbundinn hátt, þótt slík endurskoðun gæti verið gagnleg við að auka skilvirkni og hagkvæmni í ríkisrekstri.
Mest er hægt að auka skilvirkni á sviði menntunar, þar sem uppsöfnuð útgjöld á nemanda eru mjög há en árangur í meðallagi, og í heilbrigðisþjónustu þar sem þjónusta sérfræðinga og notkun greiningartækja er mikil.
Grænn hagvöxtur
Ísland er á réttri leið við að ná settum markmiðum varðandi Kyoto-skuldbindingar, en verðmyndun á losunarheimildum er of veikbyggð til að hún nái að mæta framtíðarmarkmiðum.
Raforkuframleiðslugeta hefur verið aukin til að mæta þörfum aukins útflutnings (aðallega á áli) en auka þarf arðsemi og tekjur af raforkusölu.
Helstu ábendingar
Endurheimt jafnvægis í efnahagslífinu
Auka aðhald í peningastefnu eftir því sem efnahagslífið nær sér til þess að ná verðbólgumarkmiði og til að draga úr verðbólguvæntingum.
Beina aðgerðum í skuldamálum heimilanna að heimilum í fjárhagserfiðleikum til að draga úr vanskilaáhættu á sem skilvirkastan hátt. Leggja niður vaxtabætur og taka þess í stað upp niðurgreiðslu á húsnæðiskostnaði fyrir tekjulág heimili til að draga enn frekar úr fjármálastreitu, draga úr mismunun í búsetuúrræðum og hvetja íbúðaeigendur til að auka eiginfé.
Afnema ríkisábyrgð á Íbúðalánasjóði þegar fjármál heimilanna eru aftur komin í jafnvægi og draga þannig úr hvata til aukinnar skuldsetningar.
Halda hárri eiginfjárkröfu á viðskiptabankana og stuðla þannig að áframhaldandi endurskipulagningu skulda fyrirtækja.
Gjaldeyrishömlur, rammi peningamálastefnu og fjárhagsstöðugleiki
Beita þarf þjóðhagsvarúðartækjum, svo sem veðþaki á útlánastarfsemi, til að tryggja fjármálastöðugleika, draga úr útlánasveiflum og styðja við peningastefnuna.
Miða áætlun um losun fjármagnshafta við aðstæður.
Verðbólgumarkmiði verði fylgt eftir losun hafta með flotgengi. Dregið verði úr sveiflum með inngripi á gjaldeyrismarkaði.
Styrkja samstarf og samhæfingu eftirlitsstofnana. Skýra ábyrgð og umboð þeirra til að sinna skyldum sínum að viðhalda fjármálastöðugleika.
Endurheimt á jafnvægi í fjármálum ríkissjóðs
Tryggja þarf að jöfnuður náist 2014 eins og áætlanir gerðu ráð fyrir og að 2% afgangur verði árið 2015 til að skapa svigrúm fyrir niðurgreiðslu skulda. Skapa þarf svigrúm til aukinnar fjárfestingar hins opinbera með auknu aðhaldi í rekstri.
Gera tímasetta áætlun um niðurgreiðslu skulda til að auka gagnsæi og trúverðugleika.
Ný lög um opinber fjárlög verði samþykkt á þingi til að auka aga í ríkisfjármálum.
Skilvirkni ríkisútgjalda
Endurskoða útgjöld ríkisins til að ná fram aukinni hagkvæmni og skilvirkni. Tryggja þannig betri nýtingu fjármuna.
Stytta skólagöngu á grunnskólastigi og á framhaldsskólastigi, til að auka hagkvæmni og skilvirkni í menntakerfinu.
Efla heilsugæslustigið og taka upp tilvísanakerfi til að draga úr sérfræðikostnaði og kostnaði við rannsóknir með dýrum greiningartækjum.
Grænn hagvöxtur
Breikka stofninn fyrir kolvetnisskatt og hækka hann til að draga úr losun gróðurhúsalofttegunda.
Auka raforkuvæðingu til útflutningsgreina (sérstaklega til orkufrekra greina) ef viðunandi arðsemi næst. Skattleggja skal auðlindarentu.
Draga úr áætlaðri hækkun á sérstöku auðlindagjaldi á sjávarútveginn, sérstaklega botnfiskveiðar, þannig að atvinnugreinin standi undir því.
Það eru oft furðulegar yfirlýsingar frá íhaldsmönnum þessa lands, nú er það Gylfi Ægisson landskunnur skemmtikraftur og sötrari.
„Þegar Borgarstjórinn er farinn að klæðast Íslenska Þjóðbúningnum (Gefa skít í hann) og mála sig, verður manni óglatt. Megas vinur minn spurði mig einu sinni af hverju heitir engin gata Rassgata í Reykjavík? Mæli ég nú með því að laugarvegurinn verði skírður upp á nýtt og Látinn heita Rassgata. Það væri svo við hæfi að Jón Gnarr klipti á borðann,“ skrifar Gylfi og bætir við: „Börn sem horfa á og alast upp við að þetta sé allt eðlilegt finnst þetta kanski spennandi og skemmast við að sjá þetta seinna meir. Ef svo að þjóðin öll verður orðin öfug eftir nokkur ár, þarf að flytja inn börn frá Rússlandi,“ skrifar Gylfi sem tekur seinna fram í annarri athugasemd að þessi skrif séu hans. Já, auðvitað verður Gylfi að hafa sínar skoðanir jafnvel þótt þær séu á þessu róli, ef hann heldur að samkynhneigð hafi ekkert með að gera nema rassgöt. Það er ansi sorglegt. Mér finnst bara skemmtilegt að hafa borgarstjóra sem kann að koma við kaunin á okkur, hvort sem hann ræðir Jesú eða klæðir sig þjóðlega. Mér þótti búningur hans í þetta sínn vera skot á þjóðrembu sem æðstu valdamenn landsins tíðka nú til dags sér til framdráttar á pólitíska pallinum. En ég veit ekki hvort það sé bezt að fá yfirlýsingar sem þessar frá textahöfundi sem hefur látið frá sér sullumbull með neðanmitttisórum eins og þetta:
Á Flosa Ólafs kokkurinn er kona. Köllunum þeim finnst það betra svona. Hún er ofsa sæt og heitir Fríða. Hún á það til að leyfa' okkur að Sjúddirarerei, sjúddirarira leyfa' okkur að kyssa sig á kinn.
Er ég í koju kominn er á kvöldin kvensemin strax tekur af mér völdin og mitt yndi er þá ekki bókin, aftur á móti strýk ég á mér Sjúddirarerei, sjúddirarira strýk ég á mér skallann ótt og títt.
og svo framvegis, ég veit ekki hvort vinir hans dáist að honum í dag.
