mánudagur, 28. júlí 2014

Hnattræn hlýnun og steinbrjótarnir

Sumir elska að berja höfði í stein, aftur og aftur og aftur.Jafnvel þangað til blóðið gusast út. Þetta var rautt smágrín.Þetta er sérstaklega áberandi hjá körlum sem hafa þá heimssýn
að allt eigi að vera frjálst, hver okkar megi gera það sem okkur sýnist, hvar og hvenær sem er, með smátökmörkunum.  Einn málaflokkurinn sem þetta á svo vel við er þessi óhugnanlega framtíð okkar mannanna hér á jörðinni ef það er rétt sem nær allir vísindamenn heimsins álíta í dag, að hnattræn hlýnun eigi sér stað með hækkun sjávar og breytingu á veðurfari og loftslagi.  Sem er auðvitað ansi flókið vísindalegt spursmál, og ein röksemdin sem heyrist oft er að engin hlýnun hafi orðið í á annan áratug.  
Einn af þessu viskurembum er Jón Magnússon lögfræðingur og fyrrum stjórnmálamaður. Hann bloggar í dag og endar bloggið svona:  

Hvernig er hægt að skýra það með vitrænum hætti að um sé að ræða hnattræna hlýnun af mannavöldum vegna koltvísýringsmengunar þegar engin hlýnun hefur átt sér stað í 14 ár þrátt fyrir aukinn útblástur. Af hverju ekki skoða hlutina með opnum huga. Af hverju ekki að leggja meiri peninga í umhvefisvernd, hreinlæti og uppbyggingu og draga úr dansinum í kring um þessa pólítísku veðurfræðina. 

Nú er það þannig að hnattræn hlýnun hefur orðið á hverju ári, þrátt fyrir yfirlýsingar um annað, á Heimskautasvæðunum með bráðnun íss og jökla, sem við eigum ekki eftir að sjá fyrir endann á.  Óveður verða sífellt sterkari og algengari, og óveður og flóð um miðbik jarðar meiri.  En það megum við ekki skoða.  Við eigum að skoða hlutina með opnum huga.  Svona svipað og nýfrjálshyggjumenn gerðu í kringum hrunið.  Og enn geta þeir ekki viðurkennt að hugmyndafræði þeirra sé alröng og þurfi að breyta kerfinu ef ekki eigi að endurtaka hildarleikinn og Hrunið. Því miður held ég að sama eigi við um loftslag okkar.

Nú er ég leikmaður í þessum málaflokki eins og Jón Magnússon.  Ég hef töluvert fylgst með þessum málaflokki og lesið greinar
og bækur með og á móti því að hitun aukist með ískyggilegum afleiðingum fyrir börn okkar og eftirkomendur, um áhrif koltvísýrings og alls kyns efnaflóru sem maðurinn skilur eftir sig í umhverfinu, á landi og í sjó.  En að draga á langinn að hefja víðtækar aðgerðir á jörðinn ef ekki á illa að fara endalaust sem einmitt áhrifamesti stjórnmálamaður jarðarinn hefur gert, en Jón var líka að skrifa árásargrein á hann á bloggi sínu og finna honum flest til foráttu, ég get tekið undir ýmislegt af gagnrýni hans þar.  

En það er skemmtilegra og meira gefandi að lesa álit vísindamanna sem hafa eytt ævi sinni að fást við þessa málaflokka.  Farið víða um heim og séð og heyrt ýmislegt.  Einn af þeim er Haraldur Sigurðsson okkar ágæti vísindamaður eldfjalla og hrauns.  Ég læt fylgja með tvær stuttar og góðar blogggreinar hans, hann er svo góður penni, þar sem hann ræðir um þrýstihópa sérstaklega í Bandaríkjunum sem eyða gífurlegu fé að halda fram skoðunum Jóns og annarra nýfrjálshyggjumanna að almenningi í gegnum fjölmiðla.   

Vatnsmelónan og hnattræn hlýnun

Ég hef fjallað töluvert um hnattræna hlýnun hér og fengið margskonar viðbrögð, sum beinlínis dónaleg.   Hvers vegna eru sumir svo harðir í afneitun á náttúrufyrirbæri sem er reyndar fremur augljóst?  Ef til vill er ein skýringin sú, að margir andstæðingar kenningarinnar um hnattræna hlýnun trúi á vatnsmelónukenninguna. Hún er sú, að allir þeir sem hafi áhyggjur af hnattrænni hlýnun séu umhverfisverndarsinnar: þeir eru grænir að utan en rauðir sósíalistar að innan. Að hnattræn hlýnun sé bara ein aðferðin í viðbót til að leiða yfir okkur sósíalismann. Svo eru þeir, sem trúa að hnattræn hlýnun sé aðeins tískufyrirbæri, sem vísindamenn hafi gert mikið úr til þess að fá meira fé til rannsókna sinna.  Nú, svo eru það þeir, sem eru tengdir við, eða hafa fjárfest í olíubransanum á einn veg eða annan og vija af þeim sökum alls ekki viðurkenna að hér sé mikið vandamál á ferðinni fyrir allan heiminn. 

Hvað heldur þú um orsök hnattrænnar hlýnunar? 


Hnattræn hlýnun er staðreynd, en hverjar eru orsakir hennar?  Rúmlega 97% af vísindamönnum telja hlýnun vera af manna völdum. Hinir halda að hlýnun sé náttúrufyrirbæri og óháð mengun mannkyns á lofthjúpnum.  Meðal almennings í heiminum er svarið nokkuð annað, en það er misjafnt milli landa, eins og meðfylgjandi línurit sýnir fyrir tuttugu lönd.   Það er í enskumælandi löndum (Bandaríkjunun, Bretlandi og Ástralíu) sem efasemdir eru mestar um áhrif mannsins á hlýnun jarðar.  Það er í Kína, sem flestir trúa að hlýnun sé af manna völdum.  Hið síðara kemur ekki á óvart, því hvergi í heiminum er mengun meiri en í Kína.  Hvers vegna er almenningur í enskumælandi löndum svo tortrygginn á að hlýnun sé af manna völdum?  Er það tilviljum, eða er það tengt tungumálinu?  Eða er það vegna pólitísks þrýstings og áróðurs í þessum löndum?  Í Bandaríkjunum eru til dæmis 91 stofnanir sem eru vel fjármagnaðar af yfir $900 milljón sem eru í afneitum, eða vinna gegn þeirri skoðun á hlýnun sé af manna völdum. Þessar stofnanir eru styrktar af olíufélögum og álíka fyrirtækjum.   Í þessu löndum er ný-frjálshyggja nú mjög ríkjandi, þar sem margir hallast að þeiri skoðun að hinn frjálsi markaður eigi að ríkja en að draga þurfi úr áhrifum hins opinbera.   Einnig er bent á, að fjölmiðlar í þessum þremur löndum séu að miklu leyti í höndum eins einstaklings: Roberts Murdoch.  Hann er þekktur fyrir þá skoðun að hlýnun sé á engan hátt tengd starfsemi mannkyns.  En þessar skýringar eru reyndar eins og að klóra í bakkann: enginn veit hversvegna hinn enskumælandi heimur hagar sér þannig.

Hér er könnun sem Haraldur birtir um skoanir alemnning í 20 löndum:  
 

laugardagur, 26. júlí 2014

Meistari Friðrik Þór sextugur og lifandi .....enn...

Skemmtilegt viðtal í DV í dag við meistara Friðrik Þór, að hann skuli vera orðinn sextugur og lifandi, það er kraftaverk.  En það er víst að að það er margt dularfullt við Frikka.  Það er sama í hverju hann lendir alltaf skellur hann aftur á fæturna eins og góðum fótboltakappa sæmir. Það er sama hvort er hauskúpubrot, svimi, blankheit eða ofdrykkja.  En þetta hafði ég ekki vitað að hann hefði átt að fara í Turnaárásinni:  

 „Ef ég hefði átt að fara þá hefði ég farið í turnunum,“ segir hann og á við World Trade Center-tvíburaturnana. Friðrik átti bókað sæti í fyrri vélinni sem flogið var á turnanna. „Ég breytti flugáætluninni á síðustu stundu. Ég átti að fljúga til L.A. á fund snemma að morgni 11. september, en kvöldið áður var ég staddur í Toronto og bókaður í eitthvað norrænt partí um kvöldið og vissi að ég myndi ekki ná því að fara skemmta mér ef ég væri að fara í flug strax um morguninn. Þannig að ég hringdi í flugfélagið til þess að athuga hvað það myndi kosta mig að breyta miðanum. Það kostaði 150 dollara og það er verðmiðinn á líf mitt, 150 dollarar,“ segir hann. 

Já, ansi er hann ódýr, segi ég bara.  Margar af myndunum hans gleðja mann ennþá það er öruggt.  Hann er sannkallaður  autör eins og Frakkarnir segja, listamaður sem þykir vænt um fólkið og landið, er engum öðrum líkur.  Maður þekkir alltaf myndirnar hans af þessum neista sem listamenn verða að hafa, en auðvitað gera allir eina og eina bommertu, hann líka. En glæðan í Á köldum klaka, Börnum Náttúrunnar, Englunum, Bíódögum og Sólskindrengnum yljar manni alltaf. 

Svo ég segi bara Til hamingju með aldurinn.  Vonandi verða tugirnir sem flestir í viðbót.  Það  var ansi gaman í fimmtugsafmælinu þegar Frikki leiðrétti allt sem ræðumenn höfðu sagt til að mæra hann.  Svo ískraði hláturinn  í honum þá, og væntanlega verður það alltaf.  Góðar sögur og  hlátur.  


fimmtudagur, 24. júlí 2014

Brynjar Níelsson á bágt

Já, hann á bágt, hann Brynjar Níelsson.  Að tilheyra hægri öfgamönnum.  En það er kannski erfitt að komast hjá því að vera í þeim hópi þegar aðaltalsmenn hans eru Hannes Hólmsteinn, Davíð og Brynjar.  Ætli það sé ekki þess vegna að frjálslyndir hægri menn eru farnir að hugsa sér annan
félagsskap og flokk.  

Það eru að vísu til vinstri öfgamenn, en þeir hafa neglt sig lengst uppi í horni. Sumir halda jafnvel að þeir finni sannleikann hjá Pútín. Sem hafa gleymt því að áður fyrr töluðum við um rétt fólksins að velta hættulegum stjórnendum.  Það eru líka margir sem voru eitt sinn eflaust kallaðir öfgavinstrimenn sem hafa komið sér í burtu.  Og finnst betra að stunda mannúðarmál , styðja þá sem erfitt mega sín hvar sem er í heiminum.  Þeir eru fremstir í fylkingu í mannréttindamálum, þess vegna sinna þeir réttindum flóttamanna og innflytjenda.  Þeir skiptast í flokka í ESB málinu, sumir eru enn hræddir við breytingar og allt útlent, þess vegna eru þeir samherjar hægriöfgamanna þar.  Aðrir velta hlutunum fyrir sér út frá því með hvaða hluta heimsins við eigum mesta samleið. Þeir vita að við fáum ekki allt með ESB en að mörgu leyti verður ESB vörn gegn öfgafjármálamönnunum íslensku og samherjum þeirra í stjórnmálum, sem eru tilbúnir að varpa okkur aftur fram af brúninni.  Heimurinn er flókinn, það eru engar einfaldar ákvarðanir og leiðir til.  

Þess vegna á Brynjar bágt, eflaust líður honum ekki alltaf vel með HÖ félögum sínum því hann er að sumu leyti með smáneista í skrifum sínum.  Kannski á hann eftir að finna sér aðra samherja. Hver veit.  

 „Ég kann ekki skýr­ingu á þess­ari orðræðu en sýn­ist hún hafi magn­ast veru­lega eft­ir hrun sósí­al­ismanns fyr­ir 25 árum. Og það sem er merki­leg­ast að það virðast ekki vera til öfga­vinstri­menn í heim­in­um, alla­vega ekki um þess­ar mund­ir. Ekki einu sinni þótt vinstri menn strá­drepi fólki víða um heim í nafni bylt­ing­ar­inn­ar.“
Þannig rit­ar Brynj­ar Ní­els­son, þingmaður Sjálf­stæðis­flokks­ins, á Face­book-síðu sína í dag. Furðar hann sig þar á að hægri­menn séu í umræðum hér á landi gjarn­an kallaðir öfga­menn en að sama skapi sé ekki talað um öfga­vinstri­menn. Þá sé nokkuð áber­andi í „mál­flutn­ingi ákveðinna manna hér á landi að þeir sem ekki eru sam­mála þeim eru öfga­menn.“
Brynj­ar tek­ur sem dæmi í því sam­bandi umræðu um Evr­ópu­mál og inn­flytj­enda­mál. „Þeir sem eru þeirra skoðunar að ein­hverj­ar regl­ur eigi að gilda um inn­flytj­end­ur eru ekki bara öfga­menn held­ur ali á andúð og hatri gegn út­lend­ing­um. Þeir sem ekki vilja ganga í ESB eru öfga­menn og ein­angr­un­ar­sinn­ar. Kveður svo ramt að þessu í seinni tið að hægri menn eru nán­ast all­ir öfga­menn.“

miðvikudagur, 23. júlí 2014

Mótmæli: 700 dauðir á Arnarhóli

Það er uppörvandi að sjá hversu Íslendingar höndla Paestínumálið í dag.  Aldrei hafa fleiri mætt á mótmælafundi gegn þessum viðbjóði en í dag.  Við virðumst svo sammála um það sem fram fer á Ghaza. Og erum tilbúin að mæta og láta skoðun okkar í ljós. 

Meira að segja forystumenn Framsóknarflokksins hafa staðið sig vel í þessu máli.  Góð ræða okkar konu hjá Sameinuðu þjóðunum í gær í umboði utanríkisráðherra.  Og bréf Sigmundar Davíðs til Netanayhu í morgun. Mér finnst sjálfsagt að hrósa þeim fyrir það sem þeir gera vel.  Það heyrist að vísu lítið frá Sjálfstæðismönnum mér skilst að Mogginn hafi eitthvað verið að segja en það er annað mál. (aftur á móti skil ég ekki viðtalið við SDG í kvöldfréttum RUV, var hann í útlöndum eða heima hjá sér??? ) 

Eftir því sem maður les meira og fylgist meir með framgöngu Ísraelshers í umboði ríkisstjórnar landsins því meiri óbeit fær maður á þeim valdamönnum.  Þeir hlífa ekki skóla sem þeir vita nákvæmlega hvar er og að hann er fullur af flóttafólki.  Þeir hafa meira að segja staðsetningarpunktana frá sveitum Sameinuðu þjóðanna. En allt kemur fyrir ekki.  Þeir skjóta og drepa særðan mann frammi fyrir myndavélum. Þeir sýna öllulm reglum og lögum umheimsins um rétt almennra borgara á stríðstímum algjöra fyrirlitningu.  Eins og Dagur fjallaði um í ræðu sinni í dag á fundinum.   

Það var tilfinningaríkur fundur síðdegis.  Við erum sorgmædd og döpur yfir fjöldamorðunum.  Bréf Palestínumannsins sem var hér í Háskólanum var sterkt og skerandi.   Sem kemst ekki heim frá Svíþjóð til konu sinnar og nokkurra mánaða barns.  Svo lögðu 700 manns sig á Arnarhóli til að sýna fjöldann sem hefur verið drepinn. 





þriðjudagur, 22. júlí 2014

Ghasamótmæli: Er þetta Gyðingahatur? Nei.

Blóðbað, það er eins og Hamas væri búið að drepa 600 manns og Ísraelar 3. 
Ef marka má ummæli Benjamíns Net­anya­hu.  Ban Ki-Moon tekur ekki undir áróður Ísraelsmanna.  

Hættið að berj­ast og byrjið að tala“ segir Ban Ki-moon. 

Auðséð er að Ísraelsríki ætlar að knésetja Hamas algjörlega.  Það er engin afsökun um þessar aumu heimasmíðuðu eldflaugar.  Maður getur svo sem skilið að til  séu Palestínumenn sem hafa fyllst ofbeldisörvæntingu.  Þeir eru lokaðir inni á Ghasa svæðinu, komast ekkert, eru vanvirtir á hverjum einasta degi.  Standa í endalausum röðum við hlið. Komast ekki til læknis eða á sjúkrahús.  Sjá sífellt tekið meira af yfirráðasvæðum þeirra.Samt gengur Ísraelsher alltaf lengra og lengra.  Eins og dæmin sýna: barnamorð á baðströndum eða sjúkrahússprengingar.  

Það má heldur ekki gleyma að Ísraelsher er 4. stærsti her í heimi.  Að sjálfsögðu með hjálp og stuðningi Bandaríkjanna.  Ég sé að sumir bloggarar tala um Gyðingahatur.  En ruglum því ekki saman við Ísraelsríki. Í Ísraelsríki eru líka til Islamtrúarfólk og kristið.  

Það eru líka til Gyðingar í Ísrael sem eru búnir að fá nóg, samanber fréttina í RÚV í dag.  

Stjórnandi Sinfó leiðir mótmæli í Tel Aviv

Ilan Volkov, aðalstjórnandi Sinfóníuhljómsveitar Íslands verður stjórnandi á tónleikum sem haldnir verða í Tel Aviv í Ísrael í dag til að mótmæla átökunum milli Ísraela og Palestínumanna. Vefsíðan slippedisc.com greinir frá þessu.
Volkov hefur verið aðalstjórnandi Sinfóníuhljómsveitarinnar síðustu þrjú árin, en lætur af því starfi í haust. Volkov er fæddur í Tel Aviv og býr þar með fjölskyldu sinni. Hann var áður aðalstjórnandi útvarpshljómsveitar BBC í Skotlandi.
Volkov segir í samtali við slippedisc.com að fjöldi listamanna komi fram á tónleikunum í kvöld, en þar verður þess krafist að friðarviðræður hefjist og Ísraelsmenn hætti hersetu sinni á landi Palestínumanna.

Já, þau eru ansi grátlega skrítin  öfugmæli ráðamanna Ísraelsríkis.Ég hef ekki verið hrifinn af stjórnmálasambandsslitum.  En líklega er það eina leiðin gagnvart þessu ríki ofbeldis og barnamorða.   


laugardagur, 19. júlí 2014

Svei: Siðblindur heimur

Sorglegt ástand í heiminum.  Flugvél full af saklausum farþegum á leið í sumarleyfi og vinnuna.   Skotin niður.  Margir fremstu sérfræðingar heimsins í alnæmisrannsóknum drepnir.  Niðri á
jörðunni eru karlhormónar í stríðsleik. Í umboði meistarans í Kreml.  Þar sem mannslíf eru einskis metin.  Svo er reynt að breiða yfir skömmina og glæpina.  


Í Palestínu heldur áfram þjóðarmorðið þeir sem einu sinni voru ofsóttir hafa gleymt öllu.  Fortíðin er safngripur sem nýtist ekki í veruleikanum.  Barnungir herermenn leika sér að sprengja í loft upp og skjóta börn á baðströnd. Drónar svífa yfir húsum til að hitta heita punkta þar eru mannverur.  Svo eru eldflaugar sendar. Það eru fáir ungir Ísraelsmenn sem neita að taka þátt.   Þeir vita að þeir þurfa aldrei að standa fyrir dómara með sóðaverk sín.  Þeir halda áfram stríðsleik í umboði valdamannsins í Hvíta húsinu.  Allir hafa rétt á að verja sig.  Þessir allir eru ekki Palestínumenn.  Þeir eru réttdræpir. 

Svei, siðblindur heimur.  Þar sem aldrei við lærum.  Ísjakarnir hrynja ofan í hafdjúpin, freðmýrarnar þiðna upp, jarðarsvæði stikna eða hyljast sjó.  Framtíð barnanna okkar er ekki björt.  Vísindaskáldsögurnar um fáranlegan heim og lífsaðstæður verða allt í einu sannar. 

Svei. 

föstudagur, 18. júlí 2014

Snorri Þorsteinsson: Minningarorð


Það rigndi hressilega þegar við ókum upp í Borgarnes í morgun.  Við vorum viðstödd jarðarför Snorra Þorsteinssonar frá Hvassafelli í Norðurárdal. Með honum er horfinn einn mestir skólafrömuður héraðsins, hann var kennari á Bifröst og fræðslustjóri á Vesturlandi um árabil. Gegndi ótrúlegum fjölda trúnaðarstarfa í sínu héraði og líka í Framsóknarflokknum þegar hann var landsbyggðarflokkur sem hægt var að taka mark á.

Ég var svo heppinn að kynnast Snorra þegar kona mín vann hjá honum sem sérkennslufulltrúi á Fræðsluskrifstofu Vesturlands frá 1986-1996.  Ég var líka í stjórn og stjórnarformaður Kennarasambands Vesturlands þegar ég kenndi í Borgarnesi og þurfti oft að hafa samband við hann út af ýmsum málum.  Aldrei fór maður bónleiður til búðar.

Það var skemmtilegt að koma á fræðsluskrifstofuna á þeim árum. Þar vann samhentur hópur, kennara, sálfræðinga og annarra starfsmanna. Það var mikið hlegið og tekist á um hinar ýmsu hliðar skóla og menningarstarfs.  Þó sjaldan þannig að menn færu ósáttir heim á leið.

Snorri var ekki þannig að hann gini yfir öllu, hann var rólegur og hógvær.  En hann vissi hvað hann vildi og hvaða mál skiptu mestu máli.  Hann fór sér hægt en hann stjórnaði sínu skipi.  Maður sá þegar maður sótti hann heim að þar var maður á ferð sem alltaf var að, umsetinn bókum og gögnum.  Ræður sem hann flutti á kennaraþingum vor vel ígrundaðar. Hann var sannkallaður vinnuþjarkur.  Svo var hann fjölskyldumaður og bóndi. Það er ótrúlegt hvað hann gerði og komst yfir. 

Eftir að ríkið lagði frá sér grunnskólakerfið og sveitastjórnir tóku yfir riðlaðist þetta kerfi, starfsmenn hurfu í ýmsar áttir.  En alltaf hittist sá hópur sem hafði unnið þarna, við makarnir fengum að vera með, það voru skemmtilegar stundir. Það verður tómlegt án hans, en hann skilaði góðu verki og andi hans mun svífa yfir vötnunum. Við minnumst hans, andans maður sem gat líka haft spotskan húmor. 

Á leiðinni heim í samfelldri rigningu til höfuðborgarinnar ræddum við hjónin um það hvað það væri skemmtilegt að koma í jarðarfarir þar sem maður sér ótal gamla vini og kunningja, þar sem maður er líka að kveðja mann eins og Snorra sem skilaði dagsverki sem margir fengu að njóta af, kunnu að meta. Það sást af mannfjöldanum í jarðarförinni í dag. Það er engin skömm að nota orðið skemmtilegt í þessu sambandi.  Snorri naut þess að vera innan um fólk í félagsskap margra.  Hann naut lífsins.
(18.7. 2014)