Tónlist; Sinfonían, Þorvaldur Gylfason og ný ljóðabók

Jæja, þá er tónlistarárið byrjað, hver velur sér sitt eftir smekk, ég er byrjaður að sækja sinfoníutónleika, svo skrapp ég suður í Sal í Kópavogi og hlustaði á lög eftir Þorvald Gylfason og Kristján Hreinsson.  Satt að segja byrjar tónlistarárið ansi vel. 

Tveinnir sinfoníutónleikar eru gengnir um garð.  Báðir ansi góðir.  Fyrri buðu upp á Richard Strauss og Beethoven,7. sinfoníuna, sem fyrir mína parta er hápunkturinn ennþá í vetur.  Þessi

síflutta og vinsæla sinfonía hafði svo mikinn ferskleika  og hreif mig algjörlega, Andrew Litton, hljómsveitarstjórinn er ekkert slor. Þó voru Strauss, Eulenspiegel og 6 Brentano Söngvar ekkert til að kvarta yfir. Og Suður-Afríska söngkonan Golda Schultz fín. 

Á seinni tónleikunum var boðið upp á ástmögur okkar Víking Heiðar Ólafsson og sérfræðingur minn í píanóleik sagði að hann væri alltaf að verða betri og betri og ég trúi henni vel.   Hann spilaði 1. píanókonsert Beethovens og gerði það glannavel, að vísu var kadensan ein af 4 sem Beethoven samdi, ansi löng og of mikil fyrir konsertinn, það er nú bara minn smekkur, en hægi kaflinn var yndislegur og svo voru læti og hamagangur í 3. kaflanum eins og vera ber.  Svo fengum við tvö dásemdar aukalög. Chopin og Schumann-Lizt.  Meira er ekki hægt að biðja um. Á undan konsertinum var flutt Largo Mistico efit Pál Pamplicher Pálsson, prýðisverk við fyrstu hlustun. Svo var Prókofieff eftir hlé, sinfónia númer 6, vel flutt en höfðaði ekkert sérstaklega til mín þetta kvöldið.  Stundum er maður misjafnlega upplagður.  Eins og ég hef gaman að Prókofieff.  Það var ekkert yfir neinu að kvarta, fínn stjórnandi, einn af þessum fjöldamörgu sem Finnar unga út.  Pietari Inkinen.  Á þessum tónleikum hefur sýnt sig hversu hljómsveit okkar er góð.  Á þessum tónleikum var ég oft að hugsa um tréblástursleikarana, þeir eru svo góðir.  

Svo var Þorvaldur Gylfason frumkvöðull að tónleikum í Salnum.  Þorvaldur er eins og pabbi hans, Gylfi Þ. Gíslason, var, tónelskur maður, líklega hefur hann samið töluvert af lögum í gegnum tíðina.  En nú fékk hann Kristján Hreinsson til að semja ljóð þar sem grunnþemað eru fuglar og náttúra. Þetta eru ansi rómantískir textar fyrir minn smekk.  Þorvaldur samdi síðan lögin og fékk Þóri Baldursson til að útsetja. Og Jónas Ingimundarson, Bryndísi Höllu Gylfadóttur til að spila (á píanó og knéfiðlu).  Svo var Kristinn okkar Sigmundsson sem söng.  Húsfyllir var og boðið er upp á aðra tónleika á morgun (sunnudag).  

Ég dáist að fólki eins og Þorvaldi sem lætur drauma sína rætast.  Ég vildi að ég væri svona hugrakkur!!!  Margar fallegar laglínur streymdu út í salinn og Kristján útskýrði textana (sem kannski var óþarfi) en salurinn kunni vel að meta söngvana, sérfræðingur minn í útsetningum sagði að þær hefðu mátt vera fjölbreyttari (ég hafði líka hugsað það!) en mikið var klappað og hóað í lokin, eitt lagið endurflutt og allir fóru ánægðir heim.  Missið ekki af seinni tónleikunum á morgun!

Ég vil vekja athygli á nýútkominni ljóðabók eftir gamlan vin minn, Sigurð Jón Ólafsson,

bókavörð í Borgarbókasafninu.  Sigurður hefur alltaf ort töluvert, óhefðbundið, og nún hefur hann safnað saman 
ljóðum sínum í bók Slitinn þráður úr köngulóarvef, sem er í 4 köflum, 44 ljóð. Þarna eru náttúrustemningar og minni úr lífi okkar og hvunndagsleika, oft kryddað með angurværð og húmor. Hér eru tvö dæmi: 

Dauðvona fluga

Um það bil er presturinn var að biðja fyrir söfnuðinum

tók ég eftir flugu sem reikaði stefnulaust um kirkjugólfið.

Hún virtist of máttfarin til að hefja sig til flugs.

Sennilega beið hennar ekkert nema hægt andlát

nema því aðeins að presturinn eða kórstjórinn eða 

jafnvel einhver úr kórnum stigi óvart oná hana. 

Áreiðanlega hefur engin fluga fengið að njóta jafn fagurs söngs 

né jafn ákafrar bænar svona skömmu fyrir andlátið.

Í Hafnarvogi

Þegar við göngum þröngar götur Hafnarvogs  

eru fáir á ferli enda 

kvöldmatur og bókasafnið að loka. 

Gæfur gulbröndóttur köttur 

fylgir okkur að húsi skáldsins 

- George Mackay Brown

bjó hér 1968-1996 - 

Handan vogsins blasir Háey við 

þar sem öldungurinn stendur vörð. 

Í þröngri götu þorpsins 

er hugsun skáldsins víð eingsog 

vegurinn blái.

Endalokin? Pólitískur harmleikur

Jarðaði Sigmundur Davíð endanlega stjórnmálaferil Hönnu Birnu í Kastljósi í gærkvöldi? 

Getur hún gert nokkuð annað en yfirgefa sviðið?  Ráðgjafi hennar lögfræðilega er ekki upp á marga fiska. Það er skrítið ef það er fyrrverandi Hæstaréttardómari ........ 

Hann hefði ekki gert það sama og hún, ekki talað við

lögreglustjórann..... sagði Forsætisráðherrann
En samt vildi hann ekki tjá sig, hann væri nú ráðherra dómsmála........ 
Var þetta sameiginlegt útspil SDG og Bjarna formanns? 

Þessi málatilbúnaður verður æ meiri harmleikurinn.  En tíkin sú arna pólitíkin er oft grimm og bitin stundum banvæn.

                                                                                                                     Mynd: Höfundur

Sigmundur Davíð: Að vera jákvæður og uppbyggilegur

Hægt og sígandi klifrum við upp úr gjárbotni Hrunsins mikla.  Hamförum af völdum mannsskepnunnar sem skullu yfir okkur vegna óaðgætni og fífldirfsku fjáraflamanna okkar og stjórnmálamanna.  Það er oft barnalegt að fylgjast með orrahríð stjórnar og stjórnarandstöðu í

þessu eilífðarþrasi.  Hver sé jákvæður eða neikvæður, hver hafi unnið og náð bestum árangri. Ég tala nú ekki að kenna útlendingum um þetta.  Er ekki eðlilegt að aðrar þjóðir berjist fyrir hagsmunum þegna sinna þegar óráðsíubankar ætla að stela þúsundum milljarða af sparnaði launafólks?

Staðreyndin er að fyrrverandi ríkisstjórn náði ótrúlegum árangri við ömurlegar aðstæður en tókst þó að ná upp hagvexti sem fáir gerðu í Evrópu á þeim tíma.  Orð Sigmundar Davíðs hér að neðan um árangur sem tekið er eftir á alþjóðavettvangi eru orðrétt sem Jóhanna og Steingrímur gerðu á sínum tíma !!!!   Þetta mjakast hjá okkur, við höfum verið heppin með Ferðamannaiðnaðinn sem hefur komið svo sterkur til leiks.  Við fengum líka makrílinn á silfurfati sem hefur skilað góðu í þjóðarbúið. Og íslenskt launafólk hefur verið ákaflega þolinmótt gagnavart stjórnvöldum að mörgu tilliti.  Við erum með langtum verri lífskjör en hin Norðurlöndin, hvað sem hver segir.  

Því er sorglegt að núverandi ríkisstjórn láti leiða sig yfir í úreltar frjálshyggjuhugmyndir um lækkun skatta á þeim tekjuhæstu, um mýtuna um flókið skattakerfið sem þurfi að einfalda, þetta á auðvitað að gera á kostnað þeirra tekjulægstu.  Að framsóknarmenn láti Bjarna Ben teygja sig áfram.  Við eigum að sýna meiri stórhug til að ná því sem Sigmundur talar um í stóra feitletraða kaflanum hér að neðan.  Við tökum undir þessi sjónarmið hans þar.  En þá þarf að vinna að því,  nota auðlegðarskatt, hátekjuskatt, sanngjarnan virðisaukaskatt sem eitthvað vit er í.  Taka sanngjörn gjöld af útgerðarmönnum og stóriðnaði. Vera í samstarfi við aðrar þjóðir á viðskiptasviði.  Lokka okkur ekki af norður í Ballarhafi.  Þar sem allt á að vera mest og best. 

Við gerum það ekki með sjálfsgrobbi og ranghugmyndum um okkur Íslendinga.  Við erum lítil þjóð sem þurfum að vinna fyrir okkar brauði, oft við erfiðar aðstæður vegna harðbýllar náttúru, sem er Forsætisráðherranum svo kær.  Við þurfum að hafa heildstæða sýna á hugmyndum okkar, um laun, gjöld og tekjur, um jafnrétti, mannréttindi og frið.  Þetta getum við gert langtum meir í sameiningu. 

Nokkur  atriði úr ræðunni: 


Hvort sem litið er til jarðnæðis, vatns, hreinleika eða möguleika til matvælaframleiðslu eru fáar þjóðir í heiminum sem búa við jafn rík tækifæri frá náttúrunnar hendi og við.

Sé litið til alþjóðlegs samanburðar er Ísland í efsta sæti við mat á öryggi og friði og jafnrétti kynjanna. Raunar hefur það sýnt sig að í alþjóðlegum samanburði á þeim kostum sem lönd búa yfir er Ísland gjarnan í hópi þeirra efstu, hvort sem spurt er hvar best sé að búa í heiminum, um stöðu lýðræðis, um réttindi ólíkra hópa, frelsi fjölmiðla, árangur af heilbrigðisstefnu eða um stöðugustu ríki heims. Slíkur samanburður er ekki algildur en veitir þó mikilvæga vísbendingu um það hversu góð lífsskilyrði við búum við.

Sú staðreynd hverfur því miður allt of oft í umræðuhefð sem sífellt beinir sjónum sínum að því neikvæða. Það er ákaflega mikilvægt að við gleymum því ekki að við búum í samfélagi sem flestir aðrir í heiminum gætu öfundað okkur af þar sem sterkir innviðir, miklar auðlindir og ríkulegur mannauður gera okkur kleift að byggja upp enn betra samfélag til framtíðar.

Markvissar aðgerðir í ríkisfjármálum og efnahagsstjórn hafa skilað árangri sem nú er tekið eftir á alþjóðavettvangi. Hagvaxtarspá Alþjóðagjaldeyrissjóðsins fyrir Ísland sem gefin var út í sumar spáir nærri 3% hagvexti í ár og heldur meiri vexti árið 2015. Seðlabanki Íslands spáir enn meiri hagvexti, eða rúmlega 3% í ár og tæplega 4% árið 2015. Þetta er árangur sem fáar ef nokkrar Evrópuþjóðir geta státað af um þessar mundir og þótt víðar væri leitað.

Með sameiginlegu átaki ríkisstjórnarinnar og aðila vinnumarkaðarins hefur tekist að auka kaupmátt og koma verðbólgu niður fyrir markmið Seðlabankans og hefur verðbólgan nú mælst undir verðbólgumarkmiði bankans í sjö mánuði samfellt. Slíkur árangur hefur ekki náðst í meira en tíu ár, en líta þarf til áranna 2002 og 2003 til að finna samsvarandi verðlagsstöðugleika.

Á Íslandi eiga fjölskyldurnar að ná endum saman um mánaðamót. Öryrkjar eiga að geta lifað mannsæmandi lífi og eldri borgarar eiga að fá notið afraksturs ævistarfsins. Á Íslandi eiga allir að hafa jafnan aðgang að heilbrigðisþjónustu og félagslegri aðstoð. Allir eiga að hafa jafna möguleika á menntun og starfsframa og langtíma atvinnuleysi á ekki að líðast. Ungt fólk á að geta fengið vinnu við hæfi í framhaldi af námi og líta á Ísland sem vænlegan framtíðarstað, finna að hér er gott að búa og að hér er gott að stofna fjölskyldur og ala upp börn. Íslendingar þurfa sjálfir að trúa á framtíð landsins til að við getum byggt á grunni þeirra styrkleika sem samfélagið býr nú þegar yfir. Við viljum að á Íslandi séu allir metnir að verðleikum án tillits til þess sem gerir okkur ólík og að allir séu jafnir fyrir lögum. Við viljum að samfélagið virði frelsi og drifkraft einstaklingsins til að móta eigið líf, en að einnig sé þess gætt að enginn sé skilinn eftir. Stjórnvöld eiga að leggja höfuðáherslu á að skapa þetta jákvæða og heilbrigða umhverfi svo að einstaklingarnir og fjölskyldurnar geti betur uppfyllt drauma sína og vonir.

Stjórnmál: Fótboltinn bjargar geðinu !!!

Mikið var nú gott að landsleikurinn við Tyrki skyldi vera sama kvöld og setning Alþingis.  Svo góð frammistaða okkar manna (Tyrkjaránsins hefnt eins og kallin myndi hafa sagt) kom í veg fyrir skjóta innlögn eftir að hafa hlustað á Forsetann bulla (ansi veruleikafirrtur í ár) og ekki tók betur við að

hlusta að kynningu á nýjum Fjárlögum. Það á ýmislegt eftir að gerast á Alþingi áður en Bjarnabuna kemst í gegn.

Fótboltinn var dásamlegur, falleg og skemmtileg mörk, leikmenn Íslands voru að gera sitt besta  undir stjórn leiðtogans Gylfa, enda uppskáru þeir í samræmi við það, það er ekki hægt að segja það sama um valdamenn okkar í Alþingishúsinu og fjölmiðlunum.      





Mynd: Höfundur Frá Þingeyrum

Sigurður G Guðjóns og DV- endalokin

Jæja, nú er það komið í ljós. Maðurinn sem vissi ekki neitt þegar hann komí viðtal í RUV, og skrifaði bara pappíra fyrir kunningja sína, er auðvitað innsti koppurinn í yfirtökuá  DV.  Traustvekjandi maður sem kemur í sjónvarpið og segir alltaf satt. 

Öllum finnst það allt í lagi, ágætur fréttamaður ræðst til hans sem ritstjóri, annar ágætismaður sagði nei.  Eflaust fleiri. En stóra spurningin er, á þessi maður að eiga fjölmiðil?  Hver er tilgangurinn með því? Hverra hagsmuna er hann að gæta.  Hvað er það sem átti að skrifa um sem mátti ekki sjá dagsins ljós????  

Þetta ætlar nýja stjórnin að gera: 

„Í fyrsta lagi verður farið yfir rekstur og fjármál félagsins og í öðru lagi mun fara fram skoðun á faglegum þáttum í ljósi ábendinga sem fram hafa komið. Óháðir aðilar verða fengnir til að vinna þessar úttektir fyrir stjórn félagsins.“

Óháðir aðilar, mjög traustvekjandi.....

og nýi (gamli) formaður hefur áhyggjur af:

Á hinn bóginn hef ég um skeið haft áhyggjur af því að tiltekin öfl hafi óeðlileg áhrif á ritstjórnarstefnu blaðsins. Orðrómur þess efnis hefur magnast upp á síðkastið og hefur nú leitt til þess að ásakanir hafa verið settar fram á opinberum vettvangi af Sigurði G. Guðjónssyni hrl og Elliða Vignissyni bæjarstjóra í Vestmannaeyjum. 

hér eru 2 seinustu yfirlýsingar Mannsins sem veit ekki neitt: 

18.13: Upplýst er á fundinum að Sigurður G. eigi Tart ehf. Það er félagið sem Lilja Skaftadóttir framseldi 13,07% hlut sínum í DV ehf. til. Sigurður afhenti umboð fyrir félagið á servíettu og sagði hana vera ódýrasta pappírinn á svæðinu.

Á hann sem sagt eitthvað???

 síðan sendi hann þingmanni kveðju á Facebook:

„Kannski er Reynir einn af þessum mönnum sem þú vilt að geti ráðist að æru þeirrra og mannorði sem honum er illa við með fé annarra, sem hann fær að láni og hirðir ekki um að greiða. Svona bull um aðför að tjáningarfrelsi er dæmigert fyrrir þingmenn sem standa ekki fyrir neitt og verða aldrei annað en pólitískir bullukollar.“

Þetta er maðurinn sem á að halda vörð um tjáningafrelsi á landinu........

Ég þekki Reyni ekki neitt, ég gerðist áskrifandi, þegar ég sá að undir stjórn hans fengu blaðamenn að sýna fram á spillingarherfu íslensku auðstéttarinnar.  Það hefur komið í ljós að margir vilja stoppa það.

2014 eða 1914: Allt sem við viljum....

Skrítið: 2014 ekki 1914. Samt margt svo svipað, þessi bjartsýni manns um líf okkar á jörðinni oft svo haldlítil. Karlar taka sprett til að taka þátt í styrjöldum.  Spurning um að lenda í Paradís eða Helvíti. Spurning um að vera Rússi og tilheyra Rússlandi.  Vera tilbúinn að drepa

og myrða til þess.  Nágranni þinn er allt í einu fjandmaður. 

Það er merkilegt að lesa vinstri menn og byltingarsinna tala hátignarlega um að framið hafi verið valdarán í Úkraínu, aðrir tala um réttkjörinn forseta í Sýrlandi!!! Þau eru skrítin kattaraugun.  
Meðan aðrir tala um Kaldastríðið nýja.  Og valdamenn tala um beytingu kjarnorkuvopna. 

Breytingarnar streyma yfir okkur, við fylgjumst varla með, arabíska vorið breyttist í arabískan frostavetur.  Trúarníðingar safna sjálfboðaliðum víða um heim til að taka þátt í réttláta stríðinu. Við sjáum hausana fjúka í beinni.  Appelsínugula byltingin breyttist í spillingarherfu.  Svo fólkið fékk nóg, safnaðist saman á torgi, við ættum að kannast við það, við söfnuðumst saman á torgi.  Loks sá forsetinn sitt óvænna og lét sig hverfa af sviðinu, skildi eftir minnismerki um enn einn spillingargossann.  Húsakynni og lúxus í þessu fátæka landi.  Eins og Gaddafi.  Og ótal valdamenn á undan þeim, og eftir. 

Já 2014 ekki 1914.  Valdamenn auka stóryrðaflauminn, í alvöru eða ekki, við vitum það ekki. 

Oft endar það með því að þeir verða að standa við stóru orðin.  Þá er ekki snúið til baka.  Þannig var það 1914.  Verður það eins í dag? 

Það eru fáir sem tala um frið.  Stuðningur við NATO aldrei meiri, fáir mótmæltu

valdamönnunum í Wales.  Og forsætisráðherrann okkar var ábúðarfullur á svipinn, nýbúinn að bjarga þjóðinni undan nauðungaruppboðshamrinum, eða hvað?  

Allt sem við viljum ............... 

 


Myndir: Höfundur
 

Björn Bjarnason og Hanna Birna

Björn Bjarnason skrifar blogg í gær, þar sem hann ræðir um „heiftina" í garð Hönnu Birnu og skrítið að xD bæti við sig í skoðankönnunum.  Síðan þyrlar hann upp gamalli frétt sem allir þekkja sem fylgjast með stjórnmálum.  Sem sagt ekkifrétt. 

Ef þetta væri svo einfalt þá hefðu Lygar Hönnu Birnu verið óþarfar með öllu. Björn eins og margir Sjálfstæðismenn neita að horfast í augu við: 

 Hanna Birna hefur orðið missaga og margsaga frá upphafi þessa máls.
Enginn annar en hún hún og aðstoðarmenn hennar hafa getað komið nálægt þessu máli. 
Hvað sem að baki bjó hjá þeim er erfitt að ímynda sér, helst virðist vera rasismi á ferðinni.
Seinna bréf umboðsmanns Alþingis sýnir í eitt skipti fyrir öll hin óeðlilegu vinnubrögð Hönnu Birnu.
Enginn ráðherra hefur nokkurn tíma beitt jafn miklu falsi, við Alþingi og þjóðina. 


 En að fyrrverandi dómsmálaráðherra skuli verja flækjuvef Innanríkisráðherra.  Þegar búið er að rekja sorglegan feril hennar á mörgum stöðum, bæði í fjölmiðlum og bloggi.  

Ég vil nú samt taka undir það með Birni hve dapurlegt það er að svo stór hluti íslensku þjóðarinnar loki augunum fyrir svikabralli ráðherra og aðstoðarmanna hennar.  En gleymum því ekki að mikill meirihluti þjóðarinnar vill að hún segi af sér. 

Hér er blogg Björns Bjarnasonar: 

Miðað við heiftina í umræðunum um Hönnu Birnu Kristjánsdóttur, innanríkisráðherra og varaformann Sjálfstæðisflokksins, hafa vafalaust ýmsir talið víst að Sjálfstæðisflokkurinn tapaði fylgi í ágúst. Í ríkisútvarpinu var í kvöld upplýst að hið gagnstæða hefði gerst. Fylgi flokksins hefði þvert á móti aukist lítillega, það er um 0,5 stig í 28%.
Í umræðunum um lekamálið hefur markvisst verið unnið að því að draga fjöður yfir tilefnið sem að baki því býr. Til að rifja það upp má meðal annars benda á þessa frétt í ríkisútvarpinu frá 20. nóvember 2013: http://www.ruv.is/frett/haelisleitandi-grunadur-um-mansal. Hún hefst á þessum orðum:

„Lögreglan leitar enn hælisleitanda sem senda átti úr landi í gær. Útlendingastofnun synjaði manninum um hæli en hann hefur dvalist hér á landi í um tvö ár. Maðurinn er grunaður um aðild að mansali.
Lögmaður mannsins fullyrðir að umbjóðandi sinni, Tony Omos eigi von á barni með nígerískri konu hér á landi og því ætti ekki að stía þeim í sundur. Konan er ein af níu nígerískum konum sem hingað komu fyrir um einu og hálfu ári. Nokkrar þeirra voru vanfærar og 7 þeirra dvöldust í Kristínarhúsi, athvarfi fyrir fórnarlömb mansals og fæddust þar þrjú börn.“