Í góðri trú: Þar mun spillingin ein ríkja.

Ég er svo saklaus að ég vil alltaf trúa hinu besta á fólk þar til ég reyni eitthvað annað.  Svo var með Ólöfu Nordal.  Hún kom ný eftir töluverða fjarvist  frá hópi þingmanna inn í ráðherrahópinn.  Kannski lífsreynslunni ríkari. En hvað upplifum við svo þegnar hennar í dag?  Einn eina Hönnu Birnu,  Vigdísi, enn eina Ragnheiði Elínu, hún lætur út úr sér eina af

lykilsetningum ársins.  Sem sýnir áframhaldandi spillingu, áframhaldandi vonleysi um leiðréttingu heilamiðstöðva.  Spillingin á að ríkja, hin fullkomna hlýðni við flokkinn: 

„Ég met það sem svo að hún hafi afhent þessi gögn í góðri trú með þá vissu að það væri verið að kalla eftir þeim af einhverri ástæðu. Ég ber fullt traust til Sigríðar Bjarkar í því starfi sem hún gegnir og tel að hún hafi unnið þetta af heilindum.“

Fyrst sá ég talað um „í góðri trú" það var slæmt en að bæta svo við að afhenda gögn af því að það væri kallað eftir þeim af einhverri ástæðu !!!! Það kórónar allt. Vinur minn talaði um Groundhog day, þið vitið, þetta sem endurtekur sig eins á hverjum degi.  Enn er innanríkisráðuneytið rúið trausti, eins og mörg önnur.  

Þar mun spillingin ein ríkja.  

Eins og George Orwell skrifaði:

In a time of universal deceit - telling the truth is a revolutionary act.

og 

There are some ideas so wrong that only a very intelligent person could believe in them.

Róttækni, radikalisering: Sporin hræða .....

 Á tímum er það varla mögulegt fyrir okkur Íslendinga að láta sem ekkert sé í ólgu styrjalda;Úkraína, Sýrland, Írak, Nígería, Súdan, Ísrael-Palestína, Líbýa; svo nokkur ríki og

landssvæði séu nefnd.  Þar sem hrammar þessara átaka teygja sig til okkar hvort sem við viljum eða ekki.  Þar er ég sammála Forsætisráðherranum. Og þessi orð utanríkisráðherra við fyrirspurn Birgittu Jónsdóttur get ég tekið undir:

„Þetta er mál sem þarf að fara reglulega yfir hvernig við forgangsröðum og metum áhættu á hverjum tíma. Ég ætla ekki að kveða neitt upp úr með það hvort lögregluyfirvöld ætti að vera með þessar heimildir eða aðrar. Það er mín persónulega skoðun að ég tel að lögreglan eigi að vera með nauðsynlegar heimildir til að verja borgarana, en hún þarf að fara vel með þær heimildir.“

Margir hafa þá skoðun að við þurfum ekki að gera neitt í sambandi við þá atburði sem átt hafa sér stað, seinast í Frakklandi og Danmörku.  Sumir blanda sjálfum sér í atburði þá, þeir og skoðanasystkin þeirra eiga á hættu að lenda í eftirliti. Og klausan fræga í Mati ríkislögreglustjóra kyndir örugglega undir það.  

Lagt er til að myndaður verði samráðsvettvangur lögreglu, félagsþjónustu og heilbrigðisyfirvalda með auknum heimildum til að miðla upplýsingum um einstaklinga sem kunna að ógna öryggi almennings.
 Sköpuð verði félagsleg úrræði fyrir þá sem verða fyrir áhrifum róttækni (radikalíseringar, e. radicalization).

 Þess skal getið að róttækni og radikalisering er ekki alveg það sama.  Radikalisering er það að beita ofbeldi og drepa fólk til að ná fram markmiðum sínum.  Í norsku stjórnaráliti er þetta orðað: 

Radikalisering er altså en prosess som kan føre til at en person blir en ekstremist. Hvor lang tid radikaliseringsprosessen tar, vil variere fra person til person. Det er heller ikke slik at alle som er i en radikaliseringsprosess, blir voldelige ekstremister. 

 Við höfum upplifað tíma á Íslandi sem svipaðar hugmyndir voru notaðar til fylgjast með pólitískum andstæðingum. Þar sem yfirvöld eyddu svo gögnum og brutu með því lög.  Því þarf að stíga varlega til jarðar.  Óttar Proppé orðaði þetta ágætlega á Alþingi:  

  Því miður hræða sporin, bæði það sem við höfum séð í nágrannalöndunum þar sem heimildir hafa leitt til þess að farið er ansi mikið inn á grátt svæði en einnig höfum við vitað að yfirvöld hafa í krafti þeirra heimilda sem þau nú þegar hafa farið yfir línur sem að minnsta kosti almenningur á Íslandi vill ekki að farið sé yfir, þ.e. í fortíðinni þegar kemur að hlerunum, jafnvel pólitískum.

Ég legg áherslu á þennan mannréttindavinkil, að við ræðum þetta út frá þessum tvennum mannréttindum sem hæstv. ráðherra talar um, annars vegar mannréttindum (Forseti hringir.) einstaklingsins og hins vegar samfélagsins. Við búum á Íslandi við frið, herleysi og almenna (Forseti hringir.) sátt um okkar helstu stofnanir. Ég held að það sé mikilvægt að við viðhöldum því.

 Því verðum við að leggja ríka áherslu að eftirlitið með lögreglunni sé til staðar, hingað til hafa þeir fengið að starfa án raunverulegs eftirlits, þessu þarf að breyta:

Á Norðurlöndum og raunar víðar í Evrópu hafa viðbrögð stjórnvalda við vaxandi hryðjuverkaógn einkum verið tvíþætt. Annars vegar hefur verið leitast við að styrkja stoðir lýðræðisins og stuðla að auknu gegnsæi í viðbrögðum lögreglu ásamt fordómalausri umræðu um stöðu mála. Hins vegar hafa viðbrögðin falist í því að afneita ekki ógninni og efla viðbúnað og getu lögreglu ásamt því að efla félagsleg úrræði af ýmsum toga.

Stendur í skýrslu ríkislögreglustjóra (bls. 8).  Við þurfum að gera okkur grein fyrir ógninni og við þurfum að tryggja að ekki verði troðið á mannréttindum. Lögreglan á ekki að rannsaka sjálfa sig. Æðstu embættismenn hennar eiga ekki að komast upp með að brjóta lög óátalið.  Eins og nýleg dæmi sanna.  

Lekar: leyndarhyggja og alræði meirihlutans

Það er margt skrítið í kýrhausnum, lekamál skjóta upp kollinum hér og þar. 
Hafnarfjarðarbrandari einn verður að grískum harmleik. 
Starfsmaður kallaður á fund kjörinna fulltrúa til að gefa upplýsingar um yfirmann sinn. 
Hafnarstjóri sem ég hef heyrt að sé vel liðinn af flestum og hefur meira að segja látið höfnina skila ágóða. En hin nýi meirihluti hefur gert hann að bjálka í Meirihlutaauga sínu. Allt í einu eru varir allra í meirihlutanum innsiglaðar. Fólk sem aldrei hefur séð fréttamann án þess að bunan standi út úr því er allt í einu þögult sem gröfin. Björt Framtíð verður Skuggaleg Fortíð,  The Go Go´s eru vinsælar í Firðinum.
Ef við færum okkur dálítið norðar, þá er Bæjarstjóri sem finnst óþægilegt að hafa áheyrnarfulltrúa minni hlutans í nefndum og ráðum:  

„Eru minnihlutaflokkarnir — þessi flokkur eða hinn — bara í því að skapa tortryggni eða að reyna að finna spillingu eða dreifa einhverju. Menn verða kannski bara þreyttir á því, að standa í svoleiðis pólitík. Við viljum ekkert með þetta hafa. Það má alveg gagnrýna þetta,“ sagði Gunnar á málþinginu.

Já það er voðalegt að hafa þetta lýðræði, einhverjir minnihlutahópar sem gera ekkert annað en hrópa spilling, spilling. Þetta segir Bæjarstjórinn sem þarf að spara svo mikið til að borga launin sín, 1,8 millu á mánuði, hæstlaunaðasti bæjarstjóri landsins!!!  

Já, lesendur góðir, vitið lekur úr Kýrhausnum á meirihluta í mörgum Sveitafélögum.  Þá gleymist allt tal um lýðræði.  Maður talar bara um það svona rétt fyrir kosningar. Eftir kosningar er það leyndarhyggja og alræði meirihlutans sem á að ríkja.    

The Go Go´s My lips are sealed ...... hver var það 

aftur sem sagði Read my lips???

Tony Blair: Stjörnuhrapið mikla

Einu sinni var vonarstjarna margra vinstrimanna Tony Blair.  Munið hann, hann sem vildi taka upp þriðju leiðina og breyta heiminum til hins betra.  Sameina vinstri stefnu og markaðshugmyndir !!!
Og hvar er hann núna, karlinn sem yfirgaf hugmyndir sínar í valdaleik, æddi út í stríðsleiki með George Bush yngri af öllum mönnum. Tapaði tiltrú flestra með tímanum. Og hvað gerir hann núna?

Ráðgjafi einræðisherra og hæstbjóðenda,  í grein Nicks Cohn í Guardian 2012 kemur í ljós að hann hafði þegið 13 milljónir dollarara af einræðisherranum í Kasakstan, Nursultan Nazarbayev, sem notar „silkihanskaaðferðir á andstæðinga sína":  lætur skjóta verkfallsmenn, brenna skrifstofur stjórnarandstæðinga og myrða leiðtoga andstöðunnar.  Faðmur hans er útbreiddur til allra sem banka upp á með seðlabúnt. 

Hann dró með sér aðra stjórnmálamenn, ráðgjafar fá vel borgað hjá harðstjórum og uppburðarlitlum ráðamönnum.  Enn eru breskir stjórnmálamenn að láta hanka sig á ráðgjafarstörfum sem hefur auðvitað ekkert að gera með pólitík, tveir fyrrum utanríkisráðherrar, Malcolm Rifkin og Jack Straw. 

Þessi skilaboð sendi han út við andlát Abdullah, Saudi-Arabíu konungs:

I am very sad indeed to hear of the passing of the Custodian of the Two Holy Mosques King Abdullah. I knew him well and admired him greatly. Despite the turmoil of events in the region around him, he remained a stable and sound ally, was a patient and skilful moderniser of his country leading it step by step into the future. He was a staunch advocate of inter faith relations. He founded KAUST, the science and technology university where women and men are educated equally. And today there are more women in higher education than men. He allowed thousands to be educated abroad, people who have experience of the world and will play a big part in the future of the country. He appointed women Ministers. He invested in renewable energy. And of course he launched the Arab Peace Initiative in 2002 which has stood the test of time as a potential basis for a solution to the Israeli Palestine issue. He was loved by his people and will be deeply missed.

Tony Blair hefur verið ráðgjafi í olíuiðnaði hjá Pedro Saudi í eigu konungafjölskyldunnar í Saudi-Arabíu.  Og kjörin hafa verið ansi  ríkmannleg. 

 A previously secret contract with a Saudi oil company headed by a member of the country’s royal family has been leaked showing Mr Blair charging £41,000 a month and 2 per cent commission on any of the multi-million-pound deals he helped broker. 

Hann á orðið auð upp á hundruð milljóna þar á meðal 31 fasteign sem metnar eru á 5000 milljónir íslenskra króna.

Hann er ráðgjafi ógnarstjórnarinnar í Egyptalandi,listinn er endalaus. Þetta er fín stofnun sem hann rekur. Hann á að vera sérstakur ráðgjafi, SÞ, ESB, Rússlands og Bandaríkjanna um Miðausturlönd, hverju hefur það skilað.  Svo gerðist hann kaþólikki fyrir nokkrum árum.  Talaði um kristnina í sannfæringu sinni um að réttlátt hefði verið að ráðast á Írak. Og pólitískar hugmyndir Blairs? 
Hurfu þær ekki í stríðssöng Vesturveldanna?  Einu söngvar sem maður heyrir í dag eru: Money, money.  Enda voru þeir hreyfiaflið í huga Blairs, ekki betri heimur. 

Hér er smálisti í lokin af þessum

• June 2007 Appointed Middle East envoy. Salary/fee - None
• Jan 2008 Appointed adviser to JP Morgan. Salary/fee - £l million a year
• Man 2008 Appointed adviser to Zurich International. Salary/fee - £500,000 a year
• Aug 2008 Appointed adviser to South Korea's Ul Energy Corporation. Salary/fee - Unknown
• Feb 2009 Appointed adviser to government of Kuwait on good governance. Salary/fee - £8 million a year
• July 2009 Takes role with United Arab Emirates investment fund Mubadala. Salary/fee - £1 million a year
• Jan 2010 Appointed adviser I to Moet Hennessy Louis Vuitton. Salary/fee - Unknown
• Nov 2010 Secret contract with a Saudi oil company headed by a member of the country's royal family. Salary/fee £41,000 a month and 2 per cent commission on any of the deals he helped broker.
• Oct 2011 Appointed adviser to Kazakhstan government. Salary /fee - £8 million a year
• Nov 2012 Appointed adviser to Sao Paulo state government. Reported salary/ fee - Unknown
• July 2014 Appointed adviser to the consortium behind the gas line from Azerbaijan to Italy. Salary/fee -Unknown
  

 Minnir þessi mynd ekki á einhvern annan?

Davíð og Geir: Merkilegir stjórnmálamenn

Þjóðin fagnar þegar Davíð kemur til dyranna.  Með kaffifantinn í hendinni.  Eða er þetta hann? Það er skrítið að fyrrverandi Seðlabankastjóri skuli þurfa að svara ákalli þjóðarinnar nafnlaust.  Og ráðast á samstarfsmann sinn til áratuga og neita að taka ábyrgð á sínum eigin gjörðum.  Það var ríkisstjórnin hrópar hann út í ofsaveðrið.  Hann veifar bláu hendinni og

flokksfélagarnir fagna.  Veifa fána nýfrjálshyggjunnar þegar hún er búin að rústa þjóðarbúinu. Og öll umræðan fer á hærra plan!

Þegar Alþingi leitaði eftir samtalinu fræga þá kom svar sem er nú ansi holtaþokulegt frá Seðlabankanum 2013:

„að ræða aðgerð af hálfu Seðlabank­ans, sem hvorki nú né þegar at­vik gerðust, er háð sam­ráði við ráðherra, þó svo að slíkt geti í ein­hverj­um til­vik­um tal­ist eðli­legt að sé gert.“

Það er nú hægt að túlka þetta á ýmsa vegu.  En samt býr að baki að ábyrgðin og ábyrgðin ein er Seðlabankans.  Og ef Seðlabankinn hefur farið eftir skipun ríkisstjórnarinnar, þá er spurningin hvort ekki eigi að höfða málsókn og skaðabótamál gegn bankastjórunum þremur. 

Orðspor fyrrum forsætisráðherra verður alltaf dapurlegra með hverju árinu sem líður.  Það breytist svo sem ekkert með yfirlýsingu Davíðs (ekki Davíð?).  Og hver er nú þessi Davíð?

„Þetta samtal, það er búið að vera að magna það upp. Ómerkilegir stjórnmálamenn sem hafa verið að reyna að gera það að einhverju aðalatriði. Þetta samtal var tekið upp, reyndar ekki með minni vitund. Ég vil ekki birta það því ég tel að það eigi ekki að hlera eða taka upp samtöl við

forsætisráðherrann við svona aðstæður. Þá geta menn bara komið seinna og reynt að koma á menn höggi vegna þess,“ sagði Geir H. Haarde í þættinum aðspurður um hljóðupptökuna.

Já, lesendur góðir, ómerkilegir stjórnmálamenn.  Það er gaman að virða fyrir sér framgöngu merkilegra stjórnmálamanna.  Það lyftir andanum. 

Styrmir Gunnarsson: Óbragð í munninum

Ein furðulegasta bók seinni ára er bók Styrmis Gunnarssonar.  Eiginlega ætlaði ég ekki að lesa þessa bók, en hún blasti við mér á bókasafninu og ég stóðst ekki freistinguna.  

 Bókin er sögð fjalla um Kaldastríðið og Vináttu sem nær út yfir stjórnmálaerjur. Í köldu stríði Vinátta og barátta á átakatímum.  Vináttu áhrifafólks frá barnaskóla til gamals aldurs.Fólks sem varð ráðherrar, þingmenn, áhrifamenn á listasviði, útgáfu.   Bekkurinn hans Skeggja, kennarans sem birtist allt í einu í öðru ljósi fyrir rúmu ári, barnaníðingurinn sem réðst á

minnimáttar í bekkjum að sögn, en ekki í bók Styrmis.  Hann er að fjalla um annað. Sjálfan sig, maður með silfurtungu, sem kemst áfram þrátt fyrir fjölskyldu með vafasama fortíð (nazistar) og tengist inn í aðra með vafasama nútíð (róttæklingar). 

Þessi lýsing á samskiptum þessara vina verður aldrei sérlega djúp.  Sumt svolítið vandræðalegt eins og skot Styrmis í Bryndísi Schram sem kemur fyrir oft í bókinni.  En einhvern veginn speglar þessi hópur eitthvað sjúklegt. Sérstaklega eftir að lesa réttlætingu Styrmis á hlutverki sínu sem njósnara og milligöngumanns uppljóstrara í Sósíalistafélagi Reykjavíkur, Æskulýðsfylkingunni og seinna Alþýðubandalaginu.  Þetta er ansi ótrúlegt hugsa ég fyrir marga að sjá fyrir sér Styrmi keyrandi á leynilega staði með seðlabúnt í vasanum að hitta fyrir sér mann sem er orðinn afhuga sósíalistum á Íslandi en heldur áfram að starfa og mæta á fundi ár eftir ár.  Eitthvað er þetta ótrúverðugt, ég hef grun um að höfundur hafi fært þetta í stílinn til að fela hin raunverulega heimildamann sinn.  Ef þetta er eins og hann lýsir væri trúlega hægt að finna hann út frá frásögn um stjórnmálanámskeið á bls. 121. Þetta er ansi John Le Carré líkt.   Og réttlætingin um þetta tímabil sem stríð þar sem Styrmir er fótgönguliði að eigin sögn, þar sem tilgangurinn helgar meðalið, að hálfnjósna um vini sína og kunningja. En um leið og bjóða þeim á hina helgu skrifstofu og aðstöðu Morgunblaðsins í mat, líklega á kostnað blaðsins, sitja með þeim að sumbli næturlangt, og hafa bara einu sinni samviskubit, skilur eftir óbragð í hálsinum á mér.  

Það sem gerir þó þessa bók ansi áhugaverða fyrir mig eru skýrslurnar um fundi sósíalista á þessum tíma. Ég var unglingur á þessum tíma, með áhuga á pólitík, og heyrði oft af þessum fundum hjá kunningjum mínum og vinum á þeim árum.  Þarna var hafin þessi barátta harðlínusósíalista og þeirra sem vildu stóran vinstriflokk þar sem fólk sameinaðist um ákveðin málefni til að ná meiri áhrifum í íslensku samfélagi. Fjallað er um SÍA skýrslurnar, samskipti við Hannibal og hans lið.  Um það hvernig Einar Olgeirsson og Brynjólfur Bjarnason missa hugmyndalegt forystuhlutverk sitt smám saman.  Þjóðernissinnar og praktískir athafnamenn taka völdin. Harðlína einkennir smám saman aðeins Æskulýðsfylkinguna og sérvitringa í SR.  Margt kannast ég við frá 9. áratugnum þegar ég var virkur í Alþýðubandalaginu og Herstöðvaandstæðingum.  Heift og skítkast.  Sem flæmdi með tímanum marga frá vinstri stjórnmálum.

Í köldu stríði skilur eftir sig skrítna tilfinningu, það eru engin stórtíðindi í henni,  upplýsingar hafa áður komið fram um eftirlit og njósnir um vinstri menn af hálfu yfirvalda, hér á landi og annarstaðar.   Þarna er sagt frá einu eða nokkrum dæmum um net Eyjólfs Konráðs, sem virðist hafa verið nokkurs konar könguló Bandaríkjamanna sem spann vef til að ná frekari

upplýsingum en lögregla og nokkurs konar leyniþjónusta gerði.  Þar sem komið var í veg fyrir frekari þekkingu  með því að brenna gögn fyrir nokkrum áratugum á ólöglegan hátt. En stóra spurningin er um manninn sem skrifaði bókina.  Hann virkar á mig ansi óhugnanlegur.  Eflaust sjarmerandi maður sem á gott með að umgangast fólk, ég hef aldrei hitt hann, hefur kunnað að nýta sér veikleika annarra, í mínum augum ansi siðblindur.  Aðrir hafa eflaust aðra skoðun á því.    
   
Myndir: Höfundur Kalt stríð I,II

Minning: Sigurður Vilhelm Kristinsson (Sissi)

Það var ofsaveður þegar við kvöddum Sissa, Sigurð Vilhelm Kristinsson, í Heydalakirkju laugardaginn 14. febrúar.  Í rigningunni í kirkjugarðinum var skrítið að hugsa til þess að þær yrðu ekki fleiri móttökurnar á Skarði sem maður fékk upplýsingar og fréttir um fjölskyldu, tækni og
ferðamennsku hjá honum.  Ég sem hafði hitt Sissa fyrst árið 1976, um haustið, á Hlíðarenda, síðan nær á hverju ári eftir það fyrir utan 4 ár þegar við Bergþóra dvöldumst í útlöndum.  

Ég tengdist Sigurði og Ásdísi konu han í gegnum konu mína, Ásdís er systir hennar.  Þau voru með búskap á Hlíðarenda í norðurdalnum í Breiðdal.  Þar dvöldust börn okkar mörg sumur, fyrst hjá Gísla föður Bergþóru og Sigurbjörgu móður hennar, en þarna voru tveir bæir, Hlíðarendi og Þrastahlíð, síðan hjá Ásdísi og Sissa.  Það var oft mikið um að vera hjá þeim, þau tóku á móti börnum í sumardvöl frá Reykjavík sem urðu fjölskylduvinir alla tíð og sum vinir okkar.  

Þegar aðrir fóru að hugsa um starfslok, fóru þau í ævintýri ferðamennskunnar, keyptu þrjá bústaði sem stéttarfélög höfðu átt í Breiðdalnum og komu upp ferðaþjónustu sem stækkaði og blómgaðist, lítið fjölskyldufyrirtæki sem með tímanum stóð ágætlega undir sér.  Þau lifðu og hrærðust í þessum heimi, maður fékk oft skemmtilegar sögur og fréttir af kúnnum og atburðum.  Síðar kom sonursonur þeirra Siggi Boggi inn í starfið með þeim og hefur meira að segja menntað sig í þessari grein. Svo hófu þau líka sauðfjárbúskap að nýju,  og við hjónin voru meira að segja dregin í leitir á gamals aldri!  

Sissi var hlýr og einlægur maður, sem alltaf kom manni á óvart.  Hann var völundur í ýmis konar tækni, maður fékk fréttir hjá honum árlega um samskipti hans við umheiminn, hann sýndi manni hreykinn samband við tyrkneska sjónvarpsstöð eða pólska handboltasýningu, þegar flestir Íslendingar létu sér næga íslenskar sjónvarpsstöðvar.  Hann var hjálplegur nágrönnum sínum við að koma upp slíkri tækni, gervihnattadiskur hans var engin smásmíði. Sissi hafði mikla tónlistargáfu, hafði spilað á orgel og stjórnað kirkjukórnum á Djúpavogi og spilað í danshljómsveit. Brúnin lyftist á honum þegar hann spilaði eitthvað gott frá rokktímabilinu, Elvis, Jerry Lee eða Johnny Cash!   Hann var laginn við börn og samband hans við þroskaheftan son sinn var einstakt, sonarsynir hans voru í stöðugu sambandi við hann og ansi er mikill missir þeirra, föður þeirra Arnaldar, Gróu konu hans svo  og Ásdísar. 

Lífið í Norðurdalnum verður ekki eins og áður þegur Sigurður Vilhelm tekur ekki á móti manni.  En svona er lífið, því lýkur og minningarnar eru eftir.  Sissi veiktist í haust af krabbameini, hann lá fyrst á Landspítalanum í Reykjavík sem við heimsóttum hann, það var auðséð að hverju stefndi.  Hann lá svo seinustu vikurnar á Sjúkraheimilinu á Egilsstöðum til að geta verið nær ættingjum.  Nú er hann horfinn og skemmtileg atvik koma upp í hugann.  Og lífið heldur áfram fyrir okkur hin. 

Við eigum vonandi eftir að koma í þennan fallega dal, það er einstök náttúrufegurð, gönguleiðir og fjallasýn. Við höfum prílað upp um fjöll og firnindi, með og án barna, að sumarlagi.  En það getur verið kuldalegt og hryssingslegt veðrið eins og það var á laugardaginn var þegar við kvöddum Sigurð Vilhelm Kristinsson í hinsta sinn, um kvöldin hvessti og rigndi allt að því eldi og brennisteini. Það hrikti í húsunum í dalnum og upp í minnið komu sögur um þök sem lyftust af húsum og hurfu út í buskann um niðdimma nótt en sem betur fer búum við í dag oftast við önnur skilyrði.  Þegar við kvöddum Breiðdalinn á sunnudeginum hafði snjórinn og klakinn minnkað, fjöllin voru allt öðru vísi en þegar við komum. Þegar við keyrðum út dalinn, hljóp heil hreindýrahjörð yfir veginn.  Börnin sem voru í bílnum með okkur urðu uppnumin.  Þau höfðu séð hreindýr í fyrsta skipti!