Hjónin í Sviðsljósinu og spillingin

Ég hef aldrei verið neitt sérstaklega áhugasamur um einkalíf annars fólks en þegar annað fólk fera að kvarta yfir því að það sé verið að ræða um það út í bæ, þá vil ég fá að vera með. Hvað er fólkið að segja út í bæ?  Ég er orðinn spenntur.  Svo ég varð að vita meira og fletti blöðum. 

Ég sé að þessi kona hefur geymt eignir sínar  á Bresku Jómfrúareyjum, og þær virðast töluverðar.  Ég sé líka að hún hefur ekki svarað fjölmiðlum sem hafa spurt um eignir hennar í útlöndum.  Vefmiðillinn Kjarninn upplýsti í dag að hann hefði ítrekað óskað eftir upplýsingum um

hvort ráðherrar í ríkisstjórn Íslands eða fjölskyldu þeirra, ættu eignir erlendis.  Af hverju ætli hún sjái þörf á því að birta upplýsingarnar núna?  Ætli sé eitthvert samband milli afstöðu ríkistjórnarinnar í kaupum á skattaupplýsingum erlendis frá, furðulegra yfirlýsinga fjármálaráðherrans og þessara eigna forsætisráðherrahjónanna.  Á aðstoðarmaður forsætisráðherra að svara fyrir hönd konu forsætisráðherrans?   

Nú veit ég ýmislegt um ástir samlyndra hjóna út í bæ. Þar sefur ýmislegt í djúpinu.  En oft er það þannig að það rís úr djúpinu. Músin sem læðist er oft fönguð á endanum.  Þetta kallast víst ekki spilling. Ó nei.

Hérna er bréf konunnar sem vill ekki vera í sviðsljósinu.

Ég hef aldrei haft áhuga á að vera í sviðsljósinu á neinn hátt. En ef fólk vill endilega tala um mig þá er bara best að það hafi staðreyndirnar réttar.
Ég á erlent félag sem ég nota til að halda utan um fjölskylduarfinn minn. Það heitir Wintris Inc. og er skráð erlendis því þegar það var stofnað höfðum við búið í Bretlandi og óljóst hvort við myndum búa þar áfram eða flytja til Danmerkur.
Félagið var stofnað til að halda utan um afrakstur sölu á hlut mínum í fjölskyldufyrirtækinu og bankinn sem ég leitaði til taldi einfaldast að stofna erlent félag um eignirnar svo þær væru vistaðar í alþjóðlegu umhverfi og að auðvelt yrði að nálgast þær hvar svo sem búseta okkar yrði. Ég lét bankanum eftir framkvæmdina en gerði það að skilyrði að allir skattar væru greiddir strax á Íslandi.
Það var því strax gerð grein fyrir öllum tekjum af sölunni og félagið hefur því frá upphafi verið skráð 100% í eigu minni á Íslandi, verið talið fram á skattframtölunum okkar Sigmundar hér heima og allir skattar verið greiddir samkvæmt því. Tilvist félagsins hefur því aldrei verið leynt. Auk þess hafa skattgreiðslurnar komið fram reglulega í blöðunum þegar álagningarskrárnar eru birtar. En þó við séum samsköttuð eru eignirnar samt sem áður mínar og eru skráðar í samræmi við það.
KPMG hefur haldið utan um skattamálin fyrir mig og mér hefur frá upphafi verið mjög mikilvægt að þau séu í fullkomnu lagi. Það var því aldrei frestað neinum skattgreiðslum eða neitt þess háttar þó að möguleikar væru til þess samkvæmt lögum.
Þegar við Sigmundur ákváðum að gifta okkur fygldi því að fara yfir ýmis mál, þar á meðal fjárhagsleg. Bankinn minn úti hafði gengið út frá því að við værum hjón og ættum félagið til helminga. Það leiðréttum við á einfaldan hátt árið 2009 um leið og við gengum frá því að allt væri í lagi varðandi skiptingu fjármála okkar fyrir brúðkaupið. Félagið var því frá upphafi rétt skráð á Íslandi og hélt utan um séreign mína. Skráningin úti og leiðrétting hennar hafði því engin eiginleg áhrif.
Ef þetta er ekki nóg fyrir einhverja þá er ég líka undir sérstöku eftirliti skv. EES reglum til að tryggja rétt skattskil þar sem gilda sérstaklega strangar reglur um þá sem tengjast stjórnmálamönnum. Þar sem ég er ekki sérfræðingur í viðskiptum þá hef ég áfram haft fjölskylduarfinn í fjárstýringu hjá viðskiptabanka mínum í Bretlandi og þar eru gerðar sérstakar kröfur til mín og þeirra sem mér tengjast vegna þessara reglna. Frá því að Sigmundur byrjaði í stjórnmálum hef ég beðið um að ekki sé fjárfest í íslenskum fyrirtækjum til að forðast árekstra vegna þess.
Ég treysti á ráðgjöf fjármálamanna á árunum fyrir hrunið og eins og margir aðrir þá tapaði ég töluverðu fé á bönkunum, meðal annars vegna þess að þeir fjármögnuðu sig með eignum viðskiptavina sinna. Þar er ég í sömu stöðu og fjöldi annarra Íslendinga. Það er alveg ljóst að ég sit uppi með það tap og hef aldrei gert ráð fyrir að fá það bætt. Ég er engu að síður vel stæð fjárhagslega og hef því enga ástæðu til að kvarta í samfélagi þar sem við höfum horft upp á marga takast á við mikla erfiðleika.
Ég vinn ekki við pólitík og Sigmundur ekki við fjárfestingar. Við höfum haft mjög skýra reglu á því hvernig við aðskiljum þessa hluti, bæði gagnvart stjórnmálastarfinu og gagnvart okkar einkalífi. En augljóslega styðjum við hvort annað eins og hjón gera.

Ég veit að í pólitíkinni og umræðunni í kringum hana er allt gert tortryggilegt og í því andrúmslofti sem er í dag er það mjög auðvelt, ekki síst þegar kemur að fjármálum. Þess vegna er bara ágætt að þetta sé allt skýrt. 

 Endurskoðandi hennar er fenginn til að gefa út yfirlýsingu um skattframtöl hennar, við landar hennar treystum endurskoðendum svo vel og höfum góða reynslu af þeim.

„Verðbréf, skráð í eigu Wintris Inc. á hverjum tíma, hafa verið færð til eignar á skattframtölum þínum frá og með tekjuárinu 2009. Á skattframtali vegna tekjuársins 2008 var færð til eignar krafa á Wintris Inc. sem nam framlögðu fé þínu til félagsins.
Allan eignarhaldstíma þinn á Wintris Inc. hafa skattskyldar tekjur af verðbréfum, skráðum í eigu félagsins, verið færðar þér til tekna á viðkomandi skattframtali eftir því sem tekjurnar hafa fallið til.“

Sigmundur Davíð í uppnámi

Æðsti valdamaður þjóðarinnar er snillingur að setja allt í háa loft.  Hann er með heimsmet í því. Hann safnar heimsmetum.

Nú er Landspítalinn floginn á Vífilsstaði.  Það liggur ekkert á að fá nýjan spítala, 83.000 manns skipta engu máli.  Hvað heldur hann að það taki langan tíma að hanna annað sjúkrahús? Það skiptir engu máli.  Hann er með hugmyndir, við erum líka með hugmyndir, en við þörfnumst sjúkrahúss sem fyrst. Við þurfum ekki fleiri hugmyndir. Við þurfum framkvæmdir.

Háskólinn titrar af seinustu útspilum meistarans. Sjálfstæði Háskólans einskis virt. Ráðherrann ætlar að taka yfir friðlýsingar landsins. Hann veit ýmislegt um skipulagsmál það gera líka fleiri.  En við viljum hafa lýðræði.  Við horfum á of marga valdamenn sem framkvæma og vita allt betur.  Þeir hafa komið heiminum á heljarþröm, við þurfum ekki fleiri. 

Vegna viðbragða rektors og þjóðminjavarðar við yfirlýsingu sem við
undirrituð sendum frá okkur 11. mars síðastliðinn um nýjan
samstarfssamning Háskóla Íslands og Þjóðminjasafns tökum við eftirfarandi
fram: Fullyrðing þjóðminjavarðar um að samningurinn í núverandi mynd hafi
verið kynntur yfirstjórn Þjóðminjasafns og samþykktur af henni stenst
ekki, eins og mætti sannreyna með því að skoða fundargerðir
framkvæmdaráðsfunda. Samningurinn var vissulega kynntur háskólaráði, sem
þjóðminjavörður situr í, en það breytir því ekki að lokagerð hans var
hvorki kynnt í samstarfsnefnd Þjóðminjasafns og Háskóla Íslands, þar sem
við sátum, né heldur kynnt yfirstjórn Þjóðminjasafnsins með formlegum
hætti. Við samninginn hefur bæði verið bætt fjölmörgum atriðum og öðrum
breytt sem við höfum aldrei lýst fylgi við og sáum aldrei fyrir undirritun
og fengum ekki tækifæri til að ræða á fundum.
 
Okkur sem vorum fulltrúar Háskóla Íslands og Þjóðminjasafns Íslands í
samstarfsnefndinni var ætlað að gera hinn nýja samstarfssamning. Við
héldum opinn samráðsfund með starfsmönnum og stúdentum innan Háskóla
Íslands og starfsmönnum Þjóðminjasafns, vel sóttan og vel heppnaðan. Úr
fram komnum hugmyndum og tillögum unnum við á fjölmörgum fundum með
tilstyrk tveggja sviðsforseta og setts þjóðminjavarðar. Við töldum að við
hefðum komist að ásættanlegri niðurstöðu fyrir alla sem málið snertir en
það var þá hrifsað úr höndum okkar og okkur ýtt til hliðar
án nokkurra skýringa. Við fullyrðum að við hefðum kosið að bera lokagerð
samningsins undir samstarfsmenn, og þar með stúdenta, en til þess gat
aldrei komið.
 
12. mars 2016
 
Bryndís Sverrisdóttir
Helgi Þorláksson
Sigurjón Baldur Hafsteinsson
Steinunn Kristjánsdótti

Einkarekstur,Ofurgróði: Almenningur borgar

Hjallastefnan í uppnámi.  Fjöldi lykilstarfsmanna yfirgefur Margréti Pálu.  Vonarstjarna einkareksturs í skólakerfinu missir tökin.  Eða hvað?  Stundin fjallar um þetta í dag. 

Fjöldi fólks hefur sagt upp störfum hjá Hjallastefnunni eftir að Margrét Pála Ólafsdóttir, stofnandi Hjallastefnunnar, ákvað að stíga aftur inn í stjórn félagsins. Auk stjórnar Hjallastefnunnar og framkvæmdastjóra ákváðu fjármálastjóri, starfsmaður á rekstrarsviði,

verkefnastjórar á grunnskóla- og leikskólasviði og nokkrir starfsmenn í skólum að segja upp þegar ákvörðun Margrétar Pálu lá fyrir. Ingibjörg Ösp Stefánsdóttir, fráfarandi framkvæmdastjóri, segir að stjórnin hafi ákveðið að stíga til hliðar vegna áherslumuns við aðaleiganda og að hún hafi ákveðið að fylgja stjórninni.

Ríkisstjórnin hefur verið ansi höll undir hugmyndir um einkavæðingu í heilbrigðis og menntakerfinu. Framsóknarflokkurinn hefur gefirð Sjálfstæðisflokknum frjálsar hendar þar.  Útþensla Hjallastefnunnar hefur ekki gengið þrautalaust fyrir sig. Mikið tap seinasta árið og varla annað fyrirsjáanlegt svo Margrét Pála aðaleigandinn stígur inn sjálf, hættir með miðstig grunnskólans.  Þetta sýnir enn á ný að einkavæðing er erfið í menntakerfinu.  Einu stofnanir sem hafa staðið sig eru Skóli Ísaks Jónssonar og Tjarnarskólinn.  Öllum er í fersku minni örlög og undanskot fjármuna hjá Hraðbrautinni.  Margrét Pála er staðráðin að rétta þetta, hún fær örugglega góða hjálp Menntamálaráðherra. Eða hvað?

Heilbrigðiskerfið virðist bjóða upp á betri tækifæri fyrir ofurgróða.  Eins og dæmin sanna.  Sjúklingarnir borga góða viðbót við það sem kemur frá Sjúkratryggingum, þar er forstjóri góður fylgismaður einkaframtaks Steingrímur Ari, svo fjármunir renna þaðan endalaust án nokkurra óþægilegra spurninga, meðan annars staðar ríkir ofurstjórn.  Við verðum að gera okkur grein fyrir því að það er ekki boðið upp á viðráðanlega þjónustu fyrir meðal Íslending í því kerfi.  Fólk sem lendir í erfiðum og lífshættulegum sjúkdómum þarf að punga út hundruðum þúsunda.  Þetta kerfi er heldur ekki að byrja hjá Kristjáni Þór, vinstri menn hafa algjörlega brugðist í þessum málaflokki og koma alltaf af fjöllum þegar rætt er um þetta þegar óþægileg dæmi koma upp.  Sama hvort Álfheiður, Ögmundur eða Guðbjartur voru ráðherrar.  Við borgum langt umfram það sem tíðkast  í nágrannalöndum okkar.  Svo gróðatíkur íhaldsins fá örugglega að halda áfram að hala inn milljónum.  

Eflaust verður fjárhagskerfinu breytt í menntakerfinu svo arðurinn velti þar inn líka.  Sjáum hvað gerist.  

Netheimur klekkir á Krösusarliðinu

Netheimur vinnur fyrstu orustuna,  Hrægammar fjárfestinganna hörfa og sjá sitt óvænna. 
Í morgun hafa þingmenn  barið í bumbur á Alþingi. Hver æsingaræðan á fætum annarri, aldrei þessu vant allir sammála.  Þeir börðu á fjarfestingarliðinu sem hafði uppgötvað að það var gullkista falin í Tryggingarfélögunum. Og það átti að tæma þá kistu á stundinni.  

Þarna fetuðu Alþingismenn  í fótspor ótal bloggara og feisara sem höfðu látið svipuna ríða á jakkafataliðinu. Það er gott hversu almenningsálitið getur sýnt álit sitt betur en áður. Það eru ekki aðrir sem gera það af heilum huga.  Og það má ekki sofna á verðinum.  Sá sem hefur fengið gullglýjuna í augun, hann  á bágt, hans fyrirmynd er Krösus. Því eru hörð átök framundan, um banka og viðhald opinberra stofnana.

Gylfi Gíslason Gullkálfurinn

Krösusarmmyndir af Wikipediu 

  

Sigurður Nordal: „Týndi" tíminn í ævi hans

Víða um heim er íslensk menning rædd, kennd, rannsökuð og ýmislegt efni gefið út varðandi hana.  Í Uppsölum í Svíþjóð kemur út tímariti Scripta Islandica.  Í ritinu 2015 kennir ýmissa grasa, en það sem ég hygg að veki mestan áhuga flestra er grein Lars Lönnroths, hins kunna sænska fræðimanns um íslenskar bókmenntir; Sigurður Nordals brev till Nanna, um týnda tímann í ævi Sigurðar Nordal, tímann sem hann dvaldist í Kaupmannahöfn og skrifaði doktorsritgerð sína um Ólafs Helga.  Þar átti hann í stormasömu sambandi við sænska konu, sem var gift og þriggjabarna móðir, Nanna Boëthius, sem skildi við mann sinn út af þessu sambandi. Þau höfðu kynnst á baðströnd á Skáni þar sem kviknaði funheit ást.

Þau giftust síðan í október 1914 í Kaupmannahöfn og skildu ekki fyrr en 1921 en ári seinna kvæntist hann Ólöfu Jónsdóttur. Það merkilega er að Sigurður virðist hafa séð til þess að þetta hjónaband varð aldrei opinbert nema fyrir nokkra hans nánustu vini í Kaupmannahöfn. Sigurður var í bréfaskiptum við Nanna til 1919. Hann húðskammaði hana í bréfi þegar minnst var á hjónaband þeirra í VeckoJournalen. Í æviágripi hans á vefsíðu Stofnunar Sigurðar Nordals er þessa hjónabands ekki getið. 

Þessi tími í ævi Sigurðar, sem að mörgu leyti var mótunartími í ævi hans, hann var í Kaupmannahöfn, ferðaðist til Berlínar í miðju stríði og seinna til Oxford í Englandi, hefur verið okkur hulinn, hann sjálfur skrifaði ekkert um hann, en í bréfskrifum þeirra kemur fram að þessi sænska kona sem var 8 árum eldri en hann og mikið lífsreyndari, hafði djúp áhrif á hugmyndir hans um heiminn.  Þetta var tími frelsis í samskiptum kynjanna, tími þar sem fólk vildi frelsa sig úr viðjum hlekkja og móta líf sitt eftir heimspekilegum hugmyndum.  Allt þetta átti sér stað í skugga Fyrri heimsstyrjaldarinnar. 

Með þessari litlu ritgerð sem byggir á aðgangi að bréfum frá fjölskyldu Nönnu, tekst að bregða nýju ljósi á ævi Sigurðar Nordals, ef til vill gera hana meira spennandi.  Eflaust er hægt að ræða þetta út frá kvennafræðum, og skoða samband þeirra Sigurðar og Nönnu á annan hátt.  En sá sem skrifar Stóru ævisöguna um Sigurð Nordal, um þennan menningarfursta fyrri hluta seinustu aldar fær ýmislegt að moða úr.  Ber að þakka Lars Lönnroth fyrir þessa grein.   Hún er skemmtileg og áhugaverð fyrir okkur sem finnst bókmenntasaga skemmtileg. Alltaf er hægt að draga eitthvað út ur myrkri tímans. Svartholin opnast stundum.   

Tómas R. Einarsson: Þjóðargersemi

Þetta hefur hann gert á Listamannalaunum segja þeir og dæsa ferðalög í útlöndum, skemmtun og fyllirí.  Þeir vita ekki hvers konar perlu þeir hafa, þar sem hann þrammar um götur Reykjavíkur meðan hann glímir við latínhljóma og bassagrátur ásamt strembnum línum úr spænskum 
heimsbókmenntum sem stundum rambla upp á skerið.

Mikið var gaman að horfa á myndina hans Tómasar í sjónvarpinu.  Maður fann hvernig stirðir liðir liðkuðust og urðu sem nýir.  Kötturinn fylgdist með hreyfingum mínum á stofugólfinu.  Mikið eiga þeir gott sem kunna að meta þvílíkan jassunað.  Og hugsa sér að hafa verið festur á filmu að spila með Chet Baker þessum ástmögur trompetsins með sjómannsherndurnar.   Takk fyrir mig.

Paradís

                                til Tómasar R. Einrssonar

er þetta paradís spurði hann og spurningin ómaði

yfir hrafnagarginu og vindgnauðinu  sem dansaði

á snæsléttunni hrímhvítri eyðilegri

er þetta endir veraldar þar sem bláminn á sér

engin takmörk eða viðmið yfir flóanum og

svartstrikuðum fjöllunum spurði hún

er þetta paradís og tónarnir hófu sig út um

gluggann í áttina að fjallinu og himninum

þar sem tunglið og stjörnurnar tindruðu 
 í takamarkalausri firð og forundran 

er þetta paradís og hann breiddi myrkrið

yfir sig eins og hlýtt teppi og kötturinn svarti

lagðist ofan á og dæsti af vellíðan  hann tók

af sér Laxnessgleraugun og hlustaði á vatnið

renna inni heilahvelin

þetta var paradís

 

Flóttamenn: 540.000 voru það heillin....

Það er sorglegt að heyra marga Íslendinga tala um erlenda flóttamenn.  Þeir eru skepnur ekki fólk. Sumum virðist ekki vera sjálfrátt.  Bunan stendur út úr því, með rangfærslum og rugli. Fólk sem hefur fest augu á okkar góða landi og vill setjast hér að, fær sér vinnu,  vini og fastastað. Sér um heilbrigðiskerfið, okkur gamla fólkið þegar við erum komin á það stig. Lífgar upp á okkar einþátta og sérstaka  þjóðfélag. 

Svo er allt í lagi að kasta þeim út.  Þeir hafa lent á flugvelli í öðru landi, þar hafa verið tekin

fingraför þá eru þeir fastir í því landi.  Hvernig sem komið er fram við það.  Hvort sem það hefur þolað ofbeldi, kúgun og hungur.  Þarna eiga þeir að vera.  Svona er réttlæti Kerfisins. 



Yfirvöldin hafa komið upp kerfi sem er alveg skothelt.  Ekkert getur haggað því.  Ekki veikindi, geðheilsa, börn. Svo er beðið afsökunar öðru hverju þegar kerfið klikkar, sem er ærið oft.  Nú er það Ahmed Aldzasem Ibrahim,  sem þarf að bíða milli vonar og ótta að byrja aftur hringrásina í landi, þar sem hann fær ekki vinnu, mat eða húsaskjól. 

Svo rak mig í rogastans þegar ég las í Fréttatímanum að lögreglan væri að hirða hundruðir þúsunda af fólki sem hefur tekið upp sambúð, ástin lætur ekki að sér hæða, við erlenda ríkisborgara.  Það er ekki nóg að láta það upplifa sálarangist og grátvökunætur.  Ó nei, 540.000 skulu það vera. Engar raðgreiðslur eða víxlar.  Ó nei. 

Getur ekki gott fólk með lögfræðimenntum tekið að sér ráðgjöf fyrir einstaklinga í þessum sporum, svo þvílík óhæfuverk eigi sé ekki stað? Það eru ekki mikil takmörk fyrir mannvonsku skrifræðisins . Hér er næga vinnu að fá, fólk sem sér fyrir sér sjálft, engir þurfalingar eins og kynþáttahatarar halda.  Það er gott að geta látið af sér hamingju leiða. Verum góð við þá sem eiga erfitt.   

Myndir: Greinarhöfndur

+

Joan Baez Imagine

Bob Dylan og fl.: I pity the poor Immogrant