Píratar: Einu sinni var flokkur

Einu sinni var flokkur, flokkurinn var svo óheppinn að hann varð stór.  Fólkið í landinu vildi endilega kjósa hann.  Fyrst fékk flokkurinn þrjá þingmenn.  Eftir stuttan tíma vildi einn þingmaðurinn ekki lengur vera þingmaður, svo hann fór heim að hugsa.  Og ný þingkona kom í staðinn.  Síðan nálguðust kosningar.  Skoðanakannanir sýndu svona hitt og þetta. En ..... flokkurinn var enn sá stærsti í landinu. Var nokkuð annað hægt en að horfa til bjartari tíma?  

En svo nálguðust kosningarnar, og nálguðust. Þá kom nú babb í bátinn, flokkurinn hafði full fáa meðlimi, og fyrsta prófkjörið vakti athygli.  Nýr þekktur maður kom til sögunnar sem vildi inn á þing. En ...... meðlimir flokksins vildu frekar hafa þá sem höfðu verið lengi í flokknum, það skipti ekki máli þótt þessi maður væri þekktur út á við, þaulreyndur fjölmiðlamaður.  Svo hann var ekki kosinn og fór í fússi.  Framámenn í höfuðborginn höfðu ýmsar skoðanir á þessu, hver var glæpurinn:Í Norðurlandskjördæmi eystra höfðu 136 félagsbundnir Píratar rétt til að velja frambjóðendur á lista flokksins. 78 ákváðu að nýta sér þann rétt. Niðurstaða er fengin. Farið var nákvæmlega eftir settum reglum og lögum flokksins.
Hvert er hið meinta "hneyksli" ?  Þá opnuðust ýmsar gáttir, í ljós kom að í efstu sætin röðuðust 7 karlar og 1 kona ( og konan hrósaði sér af því að vera ekki femínisti!! ).  Líklega var þetta ekki hneyksli í augum flokksmanna. Og þó umræður á síðum þeirra sýndu annað.  En þeir kusu samt að hafa þennan lista á þennan hátt.   Þeir líta á kynjajafnrétti sem eitthvað sem þurfi ekki að taka mikið tillit til.    Konum er bara nær að vilja ekki að vera með (áratugagömul klisja). 

Varla var þessi umræða þögnuð þegar vinsælasti þingmaður landsins vildi ekki lengur vera þingmaður.  Þótti ýmsum það slæmt sem höfðu ætlað að kjósa flokkinn.  
Og daginn eftir kom í ljós að forstýra flokksins hafði ekki hugsað sér að verða ráðherra.  Jafnvel þótt flokkurinn ynni stór sigur, hún vildi vera Forseti Alþingis!  Forseti Alþingis, það er flott, Forseti...... 

Svona standa málin í dag.  Flokkurinn bíður eftir frambjóðendum sem verða auðvitað að falla að kröfum flokksins, hafa starfað þar, svo aðrir þekki þá.     Hvernig ætlar valdakerfi flokksins að fá stóran hóp af fólki sem vill taka þátt í þessu starfi sem oft er vanþakklátt? Hvaða konur vilja vera þarna? Er forystan ekki af yfirlýsingaglöð?

En við að skoða gögn flokksins og velta fyrir mér kemur ýmislegt mér á óvart.  Ég hélt að miklu meira af ungu fólki yrði þarna.  Efstir á listanum eru engin unglömb.  Sem virðast ekki hafa verið hrifnir af störfum fjölmiðlamannsins sem þeir kusu ekki í fremstu röð. Flokkurinn staðfestir framboðið með töluverðum mun. En ansi fá.  Það verður spennandi að sjá hvað kjósendur segja.

  

Laugarneskirkja: Manngæska og Mannhatur

Nú líður þeim vel Mannhöturnum, Vefmörðunum, Sögusmettunum.
Írakarnir komnir í fangelsi, ætli leiðin liggi ekki áfram til heimaslóða þar sem bráður dauði er eina niðurstaðan.
Þeir sofa vel Jónarnir, Valur og Magnússon.  Lífið verður ljúfara hjá þeim.

Það er gott að sjá mannvini innan kirkjunnar, ég hafði örvænt að svo væri til. Gott viðtal við Hjalta Hugason í seinni fréttum í gærkvöldi (29.6.) Manni hlýnar um hjartarætur að sjá þetta góða fólk. Sem sameinar fræðistörf og manngæsku. 

Stundin var með viðtal við Mustafa sem er einn af þeim sem fengið hafa íslenskt ríkisfang og reynir að hjálpa samlöndum sínum á flótta undan morðsveitum. Hann varða vitni að atgöngu sveina Ólafar Nordal sem minntu að framferði sveina höfðingja Sturlungaaldar. 


„Báru ekki virðingu fyrir neinu“

Mustafa var á meðal þeirra sem voru í Laugarneskirkju þennan örlagaríka morgunn. Spurður hvaða tilfinningar hafi bærst um í brjósti hans þegar hann horfði upp á lögreglumennina handtaka vini sína við altarið og færa þá með valdi út úr kirkjunni segir hann: „Ég trúði ekki mínum eigin augum og ég var mjög hissa á því að sjá hvað lögreglan væri að gera vegna þess að ég veit að Íslendingar eru almennt ekki svona,“ segir Mustafa sem bætir við að honum hafi brugðið hvað mest þegar annar lögreglumannanna fór að ýta við Ali. „Hann er ungur og lítill og þetta er langt í frá rétta leiðin til þess að koma fram við hann.“

Málið horfir þannig við Mustafa að lögreglumennirnir hafi hreinlega ekki borið virðingu fyrir neinum á staðnum. „Þeir báru ekki virðingu fyrir prestinum, þeir báru ekki virðingu fyrir trúnni, þeir báru ekki virðingu fyrir neinu.“ Hinsvegar er hann afar þakklátur þeim Toshiki Toma og Kristínu Þórunni. „Þau eru mjög gott fólk og þau eru að reyna að hjálpa okkur og vinum okkar. Þau gera hvað þau geta, þau gera í rauninni meira en þau geta gert.“

Flóttamenn: Með Mannúðina að Leiðarljósi?

Sorgarsaga ríkisstjórnar Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks í Flóttamannamálum virðist ætla að verða endalaus. Myndir næturinnar að draga flóttafólk út úr kirkju er hámarkið á siðleysinu.  Innanríkisráðherra lætur lögreglu sína draga fólk út með samþykki Kirkjumálaráðherra (sömu konu) frá starfsfólki sínu, prestum. Þetta virðist vera það sem ráðherrann ræðir um að hafa mannúð að leiðarljósi.

Svo eru þessi nýlegu tíðindi að koma í veg fyrir heimsóknir til Flóttamanna, sjálfboðaliðar og fjölmiðlafólk á sko ekki að koma nálægt þessu fólki.  Er það að vernda friðhelgi einhvers að banna samskipti við hann? Það er nú fáránlegustu rök sem ég hef heyrt. Jaðrar við fasisma.  

Innanríkisáðuneytið telur ekki að nýlegar heimsóknarreglur Útlendingastofnunar takmarki aðgengi flóttafólks að fjölmiðlum eða til samskipta við samfélagið almennt. Þvert á móti telur ráðuneytið að með því að meina fjölmiðlafólki og sjálfboðaliðum að heimsækja hælisleitendur sé verið að stuðla að því að koma mannúðlega fram við skjólstæðinga stofnunarinnar. Þetta kemur fram í svari Þorleifs Óskarssonar, sérfræðings hjá innanríkisráðuneytinu, við skriflegri fyrirspurn Stundarinnar.

Reglurnar kveða meðal annars á um blátt bann við heimsóknum sjálfboðaliða og fjölmiðlafólks á heimili hælisleitenda. Útlendingastofnun hefur gefið það út að þetta sé gert til þess „að vernda friðhelgi einkalífs“ flóttafólks. Innanríkisráðuneytið gerir engar athugasemdir við þennan rökstuðning Útlendingstofnunar en viðurkennir að hafa hvorki yfirfarið starfsreglur né verklag stofnunarinnar í málinu.


Góðu tíðindin í þessu máli eru að einstaklingar innan kirkjunnar eru farnir að koma nálægt flóttamannavandamálinu, þar var sko kominn tími til þess.  Megi það vera langtum meir, megi þar kærleikurinn ríkja, við vitum með hverjum Jesús hefði staðið með. Sterkt hefði verið að sjá lögreglu sópa burtu Biskup og æðstu hirð hans.  Það hefði verið myndrænt á Fésbók og Tvitter.

Já, lesendur góðir, það er ekki nóg að vera bara sammála um sigurgöngu landliðsins.  Ég táraðist í gær þegar liðið og áhorfendur tóku Víkingafagnið eftir frábæran leik.  Ég táraðist líka í morgun þegar ég sá í fjölmiðlum 16 ára barn vera dregið út úr Laugarneskirkjunni. Já, mannúðin er höfð að leiðarljósi í heila ráðherra.  Manngæskar er þar ríkjandi. Svei!

Myndir : Stundin.is, Heiða Helgudóttir

No Borders sem voru á staðnum lýsa atburðinum á þennan hátt:

Nú fyrir stundu fjarlægði lögreglan með valdi og ofbeldi tvær manneskjur, aðra barn að aldri, úr Laugarneskirkju þar sem þær stóðu við altarið meðal fólks sem mætti til þess að sýna þeim samstöðu.

Á meðan ofbeldi brottvísana er ætíð það sama og alltaf jafn sársaukafullt að horfa upp á var þessi skelfilegri en oft vegna þess hvað framganga lögreglunnar í boði íslenska ríkisins sýndi skýrt fram á algjört virðingarleysi fyrir hverju því sem kann að verða í vegi hennar. Staðurinn, rýmið, kirkjan, og hefðin fyrir friðhelgi slíkra staða, virtist ekki nokkru máli skipta:

Enginn lögregluþjóna virtist neitt frekar staldra við eða veita hugsunum sínum eða tilfinningum nokkurt vægi, nema þá mögulega sá sem sló til viðstaddra sem gerðust svo djörf að eiga við hann orðastað um barnið sem hann var að handtaka með harkalegum og ofbeldisfullum hætti;

Enginn lögregluþjóna virtist neitt frekar velta því fyrir sér hvort hún/hann vildi áfram ganga erinda ríkisins, þrátt fyrir að það þýddi brot á mannhelgi og virðingu manneskja, þar á meðal barni, sem gerðu engin mistök önnur en að fæðast í vitlausu landi;

Enginn lögregluþjóna virtist neitt frekar byrja að átta sig á því að „þetta er bara vinnan mín“ varð óásættanleg afsökun í síðasta lagi á fyrri hluta síðustu aldar.

samþykkir að banna
sjálfboðaliðum að
heimsækja flóttafólk

Innanríkisráðuneytið
samþykkir að banna
sjálfboðaliðum að
heimsækja flóttafólk

Innanríkisráðuneytið
samþykkir að banna
sjálfboðaliðum að
heimsækja flóttafólk

Innanríkisráðuneytið
samþykkir að banna
sjálfboðaliðum að
heimsækja flóttafólk

Nýr forseti: Íslensk veröld er svo furðuleg.

Nýr forseti, nýir tímar, ný fjölskylda í húsinu.
Allir vilja vera ánægðir svona á yfirborðinu. En .......
Við heyrðum tóninn í Andra Snæ í gærkvöldi

„Þetta er búið að vera ótrúlegt ferðalag. Við vissum ekkert hvernig þetta myndi fara. Við ákváðum að spila heiðarlegan leik og fara út í þetta ævintýri, út í óvissuna. Það hefur verið magnað að hafa ykkur öll með í þessu ferðalagi,“ sagði Andri Snær í ræðu sinni. Margt hefði hann þó geta gert öðruvísi.

„Við erum stór í Reykjavík. Ég hefði átt að fara í tvær ferðir í þorrablótin út á land. Ég mætti vera kona. Við hefðum mátt fá nokkrar mínútur í sjónvarpi til að sjá hvernig fólk lítur út.“
Andri sagðist jafnframt hafa verið með skýr, falleg og mikilvæg málefni. „Kannski verður þetta málefni sem forsetinn getur tekið upp vegna þess að hann vantar kannski nokkur málefni. En ég ætla nú ekki að byrja á því að stríða honum,“ sagði hann.

Þetta er nú ekki fallegt, biturðin er mikil, fyrirlitning í garð landsbyggðar, upphafning, hann hefur betri og merkari málefni en aðrir.   Þetta var til staðar hjá nokkuð mörgum af fylgismönnum hans á Fésbók. Og þarna sýnir forystusauðurinn það sama.  Það væri nær fyrir 101ingana að spyrja afhverju gekk það ekki betur.  Hvaða sjónvarp fékk hann ekki að líta út?

 Hvers vegna er það bara í 101 plús sem hann fékk verulegt fylgi? Samt fékk Guðni 12 % fleiri atkvæði þar.  En nóg með það. Merkilegt að sjá þá 2 hverfa af sviðinu:  Davíð og Ólaf Ragnar.  Ansi mikil þáttaskil.  Meira að segja Reykvíkingar voru búnir að gleyma þessu geysivinsæla borgarstjóra. 

Guðni sestur á stólinn, Andri, ætli hann fari ekki bara í framboð með Pírötum?  Þeir fylktu sér um hann. Enda málefnin sem hann ræddi um, eiga lantgum meira heima á Alþingi.  Og ætli xD sjái ekki þarna nýtt stórstirni í Höllu? Sjáum hvað setur. 

Svo voru önnur tíðindi, ósympatískasti frambjóðandi Lýðveldisins er enn á ferð! 

Ástþór hefur kært framkvæmd kosninganna

hann hættir ekki.  Mér skilst líka að Útvarp Saga hafi verið með annan kosningaheim þar sem Davíð og Sturla háðu mikla baráttu um titilinn!!  Íslensk veröld er svo furðuleg. Og hringekjan snýst og snýst.  Við hrópum áfram Ísland ........

Bretland: Svört jörð -Sviðin jörð

Ég vaknaði klukkan 5 í morgun og kíkti á Ipaddinn minn til að sjá hvað klukkan var, sá þá á skjánum hjá mér að Bretar höfðu yfirgefið ESB. Það ætti í sjálfu sér ekki að koma á óvart, stjórnmálamenn þeirra hafa alla tíð verið fyrir utan bandalagið, draumur um samstarf við stóra bróður í vestri hefur alltaf verið ofarlega hjá þeim, eins og hjá íhaldsmönnum á Íslandi. En þó kippist maður við.

Á tímum öfga og haturs gegn útlendingum, þjóðernisrembingi og neikvæðum skoðanaskiptum, þá er maður hræddur við stórar breytingar og úrganga Breta gæti verið bara byrjun á ferli sem við getum ekki stjórnað aða ráðið við. Margt það sem Bretar eru að tjá sig um byggist á haldlitlum rökum, oft er stutt í fáfræði og fordóma. Alveg eins og í opinberri umræðu hjá okkur. Og í þjóðaratkvæðagreiðslum. En þannig er lýðræðið. Að mynda sér skoðun með því að velja ákveðna þætti.

Ég vaknaði klukkan 5 í morgun, sólin slegin, lömbin jörmuðu,fuglarnir sungu, flugurnar suðuðu í íslenskri láglaunasveit. Ég er að lesa bók sem hefur ansi mikinn samhljóm við nútímann. Það er bókin     Svört jörð (Black Earth) eftir sagnfræðinginn Timothy Snyder (2015)). Þar sem lýst er þeirri  leið og afstöðu Evrópuríkja, sem leiddi til uppgangs Hitlers og nasista, Helfararinnar, útrýmingu Gyðinga og seinni heimsstyrjaldarinnar. Þetta er erfið lesning og sorgleg.

Enn dapurlegra er að hlusta á fólk í dag nota sömu rök til að kynda undir ótta og hatur  við annað fólk frá öðrum heimshlutum, sem er á flótta undan styrjöldum  sem ríki í okkar heimshluta hafa skapað þar á meðal Bretland fremst í flokki með Bandaríkjum.. Eða sækir vinnu sem það hefur rétt til. Hver á að vinna störfin sem útlendingar hafa unnið? Hvernig verða innri vandamál breska ríkisins leyst? Skotland, Norður-Írland?

Það var skrítið að hlusta á okkar fólk í fréttum ræða um afleiðingar úrslitanna í Bretlandi. Það eina sem rætt var hvernig við gætum nýtt okkur ástandið okkur til hagsmuna. Það vantaði alla yfirsýn, allan anda. Svo kom ráðherrann með lélegan brandara um það hversu frábær við værum. Best í öllu, meira að segja fótbolta.

Ég vaknaði  klukkan 5 í morgun. Grasið var grænt, stráin gul, jörðin var enn ekki sviðin. Mig hafði dreymt frambjóðanda sem gerði grín að dauðu fólki í stríði. En það var ekki hér, svona gerist ekki hér.

Forseti: Allir kjósa með hjartanu

Það ætti að banna að hafa kosningar í sama mánuði og alþjóðamót í Íþróttum. Það hefur farið lítið fyrir forsetakosningunum. Hápunktarnir voru ósvífnar atlögur Davíðs Oddssonar að grafa kosningarnar í pólitískan skotgrafahernað fortíðarinnar með flokksmálgagnið sem Hátalara. sem að sjálfsögðu mistókst. Svo var það dónaskapur Ástþórs sem ég veit ekki hvað er að gera í framboði.

En þannig er lýðræðið allir með sem geta safnað meðmælendum og það er ekkert verra að eiga pening. Lýðræðið er ekki fullkomið.

Guðni svaraði Ástþóri í dag:

Guðni Th.: „Ef ég væri í samsæri þá myndi ég nú reyna að fela þetta“

Hann er með fylgi inn í öllum flokkum. Á vini líka, ætli það sé slæmt? Án þess að ástunda skítkast. Það hefur vakið athygli mína hversu sumir fylgismenn Andra Snæs hafa tekið því illa að þeirra maður hefur ekki komið nógu vel út úr skoðanakönnunum og farið í leiðindadylgjur, og slagorð Andra að

 kjósa með hjartanu finnst mér ekki samboðið neinum.

En nú er þetta langt komið. Ef að líkum lætur er Davíðstímanum endanlega lokið. Orð Guðna um sómatilfinningu segja það sem segja þarf, brellumeistararnir horfnir á Þorrablótin og Árshátíðarnar.Flest viljum  við Forseta allrar þjóðarinnar  þar sem þingræði ríkir. Ný ríkisstjórn lítur dagsins ljós. Hófsemi, lítillæti og hjartahlýja ráða ríkjum. Stjórnarskrá  verður lögð fyrir okkur til endanlegrar atkvæðagreiðslu.   Þar sem skýrt er tekið á eignarhaldi auðlinda og náttúru. 

Lífið verður betra.                                                                                

                                                                                     

Krossar á Bessastöðum: Ég flyssaði

Eg játa það að ég flyssaði í gær þegr ég sá hverja Bessastaðir höfðu útnefnd sem krossbera.  Eftir að hafa setið og skoðað feril Katrínar í Lýsi og skrifað um hana smápistil í Bloggið mitt,  þá skyldi hún birtast þarna með mörgum berum sem eiga það alveg skilið að lífsstarfi þeirra sé minnst með krossi ( þó það séu betri leiðir til að heiðra einstaklinga).  

Ég vil nú taka það fram að mér er ekkert sérstaklega illa við þessa konu, frekar en ýmsa aðra sem drógu okkur niður í kviksyndi Hrunsins með ógætilegum gjörðum á þeim tíma.  En í henni kristallast hugsunarháttur og spilling sem er hverri fullvalda þjóð hættuleg. Sérstaklega þegar

hún er þess umborin að kasta í okkur hnútum fyrir að minnast þessara atburða og kalla okkur neikvæð og í andlegri kreppu.  Sumir Fésbókarvina minntust frægra orða Magnúsar Kjartanssonar þegar Vilhjálmur Þór fékk Krossinn, eftir að samstarfsmaður hans sat uppi með dóm, sem meira að segja Hannes Hólmsteinn hefur sagt frá í pistli: 

Þjóðviljinn krafðist þess á forsíðu 20. desember 1959, að Vilhjálmur Þór viki úr bankastjórastarfi vegna Olíufélagsmálsins, og inni í blaðinu rifjaði Magnús Kjartansson upp, að Vilhjálmur hefði hlotið fjölda heiðursmerkja. Þetta væri til marks um, hversu mannkyninu hefði miðað í sókn til fullkomnunar: „Áður voru ræningjar festir á krossa; nú eru krossar festir á ræningja.“ Eru þetta sennilega frægustu orð Magnúsar.

Já, lesendur góðir, heimurinn er oft grátbroslegur, en einhvern veginn er það svo að þessi Krossberadreifing verður táknræn í mínum augum þar sem stjórnmálamenn,starfsmenn ríkisins, listamenn og athafnamenn eru spyrtir saman suður á Bessastaði tvisvar á ári og krossfestir. Þess á milli treysta valdhafar sér ekki að borga starfsmönnum sínum eða listamönnum mannsæmandi kjör. Meðan athafnamenn landsins dæla út milljörðum úr gróðahít atvinnuveganna og reyna koma þeim í öruggt skjól svo þeir þurfi að taka sem minnstan þátt í samneyslu með launaþrælum þjóðarinnar. Ef til vill er þetta líka táknrænt fyrir feril Ólafs Ragnars Grímssonar sem forseta.  


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hér er greinin mínn frá 15. júní: 

Ég játa ég er neikvæður, ég stunda neikvæða orðræðu gagnvart atvinnulífi og forystumönnum þess. 
Ég veit ekki hvað hefur komið yfir mig seinustu árin, það er eins og þyrmi yfir mig, neikvætt andrúmsloft þyrlast að mér, ég er umlukinn neikvæðri þoku.  Hvað á ég að gera, hvað get ég gert.  Get ég bætt mig?  

Þetta varð mér til umhugsunar þegar ég sá grein Katrínar Pétursdóttur forstjóra Lýsis þessarar konu sem dælir lýsi og Omegasýrum yfir okkar sem gerir okkur svo hraust og glaðlynd að hennar sögn, seinast sem ég hafði séð til þessarar konu fyrir nokkrum mánuðum þá lagði hún sinn skerf fram til að þyrla upp jákvæðni. Hún mætti út í Straumsvík til skipa út áli, hún situr nefnilega í stjórn Rio Tinto Alcan á Íslandi.  Þess fyrirtækis sem harðast hefur barist

gegn launafólki sínu seinustu árin.  Seinustu árin virðast hafa verið Katrínu góð, en hún fór eins og fleiri fram úr sjálfri sér í Góðærinu   sem endaði með gjaldþroti Hnotskurnar, fyrirtækis hennar og Gunnlaugs Sævars Gunnlaugssonar, en það virðist ekki hafa háð henni að hafa svona skell á bakinu. Hún stendur keik með bros á vör og gefur okkur hinum góð heilræði.  Hefur meiri viðskiptavild en flestir.    

En hvers vegna er þessi neikvæðni sem hún talar um, á hún einhvern þátt í að hann er til staðar?  Detttur nokkrum það í hug? Ætli sé nokkur andleg kreppa í hennar sálarlífi.  Hún sem sat í stjórn Glitnis, FL Group, Bakkavör, Viðskiptaráði Íslands,  nánustu samstarfsmenn hennar hafa verið á fullu í Sjálfstæðisflokknum, aðrir tengjast sterkustu hlekkjum útvegsmafíunnar og Morgunblaðsins ( Gunnlaugur Sævar og Sigurbjörn Magnússon). Enda hefur hún komið sterk til baka.  Hefur púlsinn á þjóðlífinu, við eigum að meta atvinnulífið eins og við metum í íþróttir og afreksfólk.   

Já, andlega kreppan okkar hinna?  Hvernig stendur á henni?  Hvað er það sem við viljum sem veldur?  Ætli það sé ekki að losna við þennan græðgissvip atvinnumafíunnar.  Við viljum atvinnulíf sem tekur þátt í uppbyggingu mennta, heilbrigðis og velferðarþjóðfélags, sem finnst ekki eðlilegt að fela peninga sína í aflandsfélögum.  Sem finnst ekki eðlilegt að hér búi tvær þjóðir.  Önnur sem getur gert allt sem henni sýnist í valdi fjármagnsins, hin þar sem stór hluti verður að telja krónurnar á hverjum degi svo nóg sé til fyrir mat og skæði.  

Þegar Katrín hefur áttað sig á því þá er hægt að ræða við hana um neikvæða og jákvæða orðræðu.  Ekki fyrr.  

Úr viðtali í Viðskiptablaðinu:

„Já, það er einmitt svona auglýsing sem ég myndi vilja fyrir atvinnulífið. Einhverja jákvæða og góða tengingu. Við eigum að vera stolt yfir því sem við höfum. Við vorum einu sinni öll stolt yfir því að vera Íslendingar og við vorum öll stolt yfir okkur, okkar atvinnulífi, okkar fyrirtækjum og okkar afreksfólki. Við eigum að halda áfram að vera svolítið stolt.“ 

Viltu meina að það vanti þjóðarstolt í Íslendinga?

„Það er nefnilega spurningin. Það virðist ekki vanta þegar kemur að afreksfólki, þá erum við öll jafn stolt en þegar kemur að atvinnulífinu þá mættum við vera stolt þar líka. Við eigum það fyllilega skilið að hreykja okkur af íslensku atvinnulífi sem er framúrskarandi og það má líka alveg tala meira um þann árangur sem hefur náðst hér síð- an efnahagshrunið dundi yfir. Má ekki segja bara að íslendingar hafi verið duglegir? Kreppan er búin og komið góðæri en eftir situr andlega kreppan. Það má því vel segja að þessi auglýsing hafi ákveðinn undirtón.“

Neikvætt andrúmsloft gagnvart atvinnulífinu

Þrátt fyrir mikinn uppgang í viðskiptalífinu og samfélaginu öllu um þessar mundir segir Katrín neikvæða orð- ræðu gagnvart íslensku atvinnulífi fara mikið fyrir brjóstið á sér og hafa lengi gert. „Það er alltaf verið að tala niður og kasta rýrð á atvinnulífið. Það er tortryggt í hvívetna og það á sama tíma og við erum að horfa til þess að íslenskt atvinnulíf er að standa sig alveg gríðarlega vel. Það má til dæmis nefna sjávarútveginn þar sem erum við með fyrirtæki á heimsmælikvarða. Íslendingar eru að standa sig helmingi betur en nágrannaþjóðir sínar í umhirðu og fullnýtingu sjávarafurða. Við erum að nýta 75-78% af aukaafurðum samanborið við til dæmi 25-30% í Noregi.

Það er verið að gera svo vel svo víða í íslensku atvinnulífi og mér finnst það hreinlega ekki njóta sannmælis. Almennt finnst mér að það þurfi að koma til meiri hvatningar og viðurkenningar á því sem vel er gert á þessu sviði. Atvinnulífið er algjörlega órjúfanlegur hlutur frá heimilum, almenningi og byggð í þessu landi og mér finnst oft skorta skilning á þeirri tengingu.“ Aðspurð segir Katrín að henni finnist orð- ræðan vissulega hafa versnað í kjölfarið á efnahagshruninu árið 2008. „Það hreiðraði um sig einhvers konar tortryggni og neikvæðni í garð atvinnulífsins. Ég held að ég sé ekki ein á þessari skoðun.“