Hryðjuverk: Hvernig erum við reiðubúin

Nú er tími að hugleiða hvernig við erum í stakk búin að bregðast við ef hryðjuverk yrði framið hér á landi.  Of oft er það í opinberri umræðu að það sé eitthvað sem geti ekki gerst.  Svo einfalt er málið ekki, svo einfaldur er heimurinn ekki.  Við erum ekki ein í heiminum, Palli var ekki

einu sinni einn.  Við getum ekki hindrað samskipti við aðra heimshluta og viljum það ekki, í öllum einstaklingum getur búið dýpi þar sem ýmislegt getur falist.  Hvort sem það eru innfæddir Íslendingar eða Nýbúar.  

Í dag er grein í Dagens Nyheter þar sem spurt er hvernig Svíþjóð sé undirbúið. Þar er rætt um hvernig þeir hafa misst sérfræðinga og hjúkrunarfólk úr landi.  Allt kerfið byggist upp á hámarksnýtingu sjúkrarúma og skurðstofa, eins og hjá okkur.  Hvað gerist ef fjöldi fólks þarf að fá flókna meðferð um leið? 

Við eigum eitt sterkt tromp upp í erminni það er okkar góða kerfi gegn jarðskálftum og eldgosum sem stjórnað er af Almannavarna og öryggismálaráði og er byggt upp með fjölda sjálfboðaliða og hjálparsamtökum með Rauða Krossinn og Björgunarsveitirnar fremstar í flokki.   Þar er vant fólk og kraftmikið, en það fólk er ekki læknar og hjúkrunarfólk með sérþjálfun á ákveðnum sviðum.  Við höfum lögreglu sem á að vinna starf sitt þegar ógnvænlegir atburðir gerast. Við höfum ekki og viljum ekki hafa her. 

Svo lesendur góðir, þetta eru mál sem þarf að ræða af  alvöru og hófstillingu.  Ekki með tryllingi sem ónefndir fjölmiðlar stunda án visku og manngæsku.   

Stóratburðir: Tyrkland og Nice í beinni

Stóratburðir dynja yfir okkur í beinni, flutningabíll tætir í sundur fólk, fólk á götunni ræðir við hermenn sem hefur verið skipað að taka yfir ákveðna staði og hús.  Þeir voru tímar sem við sáum örlagaatburði í fréttamyndum  í kvikmyndahúsum á undan bíómyndunum, eða þegar Íslendingar lásu um heimsatburðina í Skírni rúmu ári eftir að þeir höfðu gerst. 

Þótt við sjáum þetta um leið og það gerist, þá er það ekki öruggt að það sem við sjáum og er haft fyrir okkur sé hinn sögulegi Sannleikur með stórum staf. Og þó fjölmiðlaflóran hefur breytt ansi miklu.  Snjallflóran er alls staðar.  Það var skrítið að sjá  reiðan almenning stöðva skriðdreka og ræða við hermenn sem skutu upp í loftið.  Þótt almenningur gæti átt vona á dauða sínum og tala drepinna á eftir að vaxa. Þarna voru herflugvélar skriðdrekar þyrlur. Bylting er ekki leikur.  Dani sem býr í miðborg Istanbul lýsti sinni upplifun hann slapp þó lifandi.  Tyrkneskur almenningur er illur út í herinn hann hefur ekki þá stöðu sem hann hafði áður. 

Svo er spurningin hvort að Erdogan sé að nota tækifærið að losa sig við þá sem hafa hindrað hann í einræðistilburðum sínum . Og sá sem yfirvöld telja standa á bak við kúppið er gamall vinur Erdogans sem fékk nóg af spillingunni í kringum Erdogan.  Svo það er leitt ef þetta verður til þess að styrkja einræðið í Tyrklandi. Evrópuþjóðir hafa látið Erdogan komast allt of langt í svo mörgu. Fær hann enn sterkari stöðu eða sér hann að sér þegar það er almenningr sem hefur ef til vill bjargað honum? 

Við eigum oftar að hugsa um það hvað við lifum í góðu umhverfi á Íslandi.  Og hafa það í huga hvert við erum að fara í fríum og ferðalögum.

Erdogan fyrer flere end 2700 dommere efter kupforsøg

Tyrkiske myndigheder har fjernet 2745 dommere fra deres hverv efter kupforsøget mod præsident Erdogan.

Mynd: Dr.dk

Glæpasögur: Lilja Sigurðardóttir og Ragnar Jónasson

Sumarið er oft tími bókalesturs í sól og sumaryl  eins og veðrið hefur verið herlendis núna , aðallega glæpasagna sem sumir kalla léttari bókmenntir þótt um það megi deila. Bækur Lilju Sigurðardóttur höfðu einhvern veginn farið fram hjá mér. En ein kom inn á heimilið svo voru þær allar þrjár hér:  Spor, Fyrirgefning og loks Gildran. Satt að segja eru þetta prýðisbækur.

Það veitist létt fyrir Lilju að finna frumleg plott og leysa úr þeim.  Persónur hennar eru manni strax hugleiknar:  Magni þýðandi og Iðunn lögreglukona eru vinir mínir strax og ég sé fyrir mér aukapersónur hennar.   Ég vona að þessi sería verði lengri. 

Lilja skiptir töluvert um gír í Gildrunni sem kom út fyrir jól í fyrra.  Þar er kafað dýpra í samfélagsmein,  eiturlyfjsmygl  og Hrunið.  Og einhver hefur eflaust krossað sig yfir hvílubrögðum samkynhneigðra aðalpersóna. Eiginlega var manni ekki sama yfir hrottaskap dópsalanna.  Það var óbragð í munninum eftir lesturinn.  Hún kom ansi við mann þessi bók.  En persónurnar í fyrri bókunum tveimur voru samt nær manni.  Kannsi var Gildran of grimm oft á tíðum fyrir mig. Ég er svo viðkvæmur. 

Ragnar Jónasson er enginn nýliði, Siglufjarðarbækur hans eru flestum glæpasöguhestum kunnar. Þær náðu aldrei neinum hæðum. En voru þægilegur lestur. En með Dimma bókinni sem kom fyrir jól stígur hann upp í annan flokk.  Plottið og framvindan eru svo langtum betur fléttuð en áður. Margt sem kemur manni á óvart.  Það verða gerðar meiri kröfur til hans eftir þetta  en áður. 

Svo lesendur góðir þetta var smá um sumarlesningu, ég er líka að lesa Þegar sálin fer á kreik. Minningar Sigurveigar Guðmundsdóttur kennara í Hafnarfirði.  Sem Ingibjörg Sólrún skráði fyrir nokkuð mörgum árum.  Það er margt fróðlegt og skemmtilegt í þessari bók, um bernsku og æsku í Hafnarfirði í byrjun seinustu aldar, lífið í Kvennaskólanum og berkla á Vífilsstöðum. Lífið var erfiðara í þá daga. Sigurveig er amma Guðna tilvonandi forseta.  Hann hefur frásagnargáfuna frá henni.  Ég segi kannsi meira frá henni seinna.  

Píratar: Einu sinni var flokkur

Einu sinni var flokkur, flokkurinn var svo óheppinn að hann varð stór.  Fólkið í landinu vildi endilega kjósa hann.  Fyrst fékk flokkurinn þrjá þingmenn.  Eftir stuttan tíma vildi einn þingmaðurinn ekki lengur vera þingmaður, svo hann fór heim að hugsa.  Og ný þingkona kom í staðinn.  Síðan nálguðust kosningar.  Skoðanakannanir sýndu svona hitt og þetta. En ..... flokkurinn var enn sá stærsti í landinu. Var nokkuð annað hægt en að horfa til bjartari tíma?  

En svo nálguðust kosningarnar, og nálguðust. Þá kom nú babb í bátinn, flokkurinn hafði full fáa meðlimi, og fyrsta prófkjörið vakti athygli.  Nýr þekktur maður kom til sögunnar sem vildi inn á þing. En ...... meðlimir flokksins vildu frekar hafa þá sem höfðu verið lengi í flokknum, það skipti ekki máli þótt þessi maður væri þekktur út á við, þaulreyndur fjölmiðlamaður.  Svo hann var ekki kosinn og fór í fússi.  Framámenn í höfuðborginn höfðu ýmsar skoðanir á þessu, hver var glæpurinn:Í Norðurlandskjördæmi eystra höfðu 136 félagsbundnir Píratar rétt til að velja frambjóðendur á lista flokksins. 78 ákváðu að nýta sér þann rétt. Niðurstaða er fengin. Farið var nákvæmlega eftir settum reglum og lögum flokksins.
Hvert er hið meinta "hneyksli" ?  Þá opnuðust ýmsar gáttir, í ljós kom að í efstu sætin röðuðust 7 karlar og 1 kona ( og konan hrósaði sér af því að vera ekki femínisti!! ).  Líklega var þetta ekki hneyksli í augum flokksmanna. Og þó umræður á síðum þeirra sýndu annað.  En þeir kusu samt að hafa þennan lista á þennan hátt.   Þeir líta á kynjajafnrétti sem eitthvað sem þurfi ekki að taka mikið tillit til.    Konum er bara nær að vilja ekki að vera með (áratugagömul klisja). 

Varla var þessi umræða þögnuð þegar vinsælasti þingmaður landsins vildi ekki lengur vera þingmaður.  Þótti ýmsum það slæmt sem höfðu ætlað að kjósa flokkinn.  
Og daginn eftir kom í ljós að forstýra flokksins hafði ekki hugsað sér að verða ráðherra.  Jafnvel þótt flokkurinn ynni stór sigur, hún vildi vera Forseti Alþingis!  Forseti Alþingis, það er flott, Forseti...... 

Svona standa málin í dag.  Flokkurinn bíður eftir frambjóðendum sem verða auðvitað að falla að kröfum flokksins, hafa starfað þar, svo aðrir þekki þá.     Hvernig ætlar valdakerfi flokksins að fá stóran hóp af fólki sem vill taka þátt í þessu starfi sem oft er vanþakklátt? Hvaða konur vilja vera þarna? Er forystan ekki af yfirlýsingaglöð?

En við að skoða gögn flokksins og velta fyrir mér kemur ýmislegt mér á óvart.  Ég hélt að miklu meira af ungu fólki yrði þarna.  Efstir á listanum eru engin unglömb.  Sem virðast ekki hafa verið hrifnir af störfum fjölmiðlamannsins sem þeir kusu ekki í fremstu röð. Flokkurinn staðfestir framboðið með töluverðum mun. En ansi fá.  Það verður spennandi að sjá hvað kjósendur segja.

  

Laugarneskirkja: Manngæska og Mannhatur

Nú líður þeim vel Mannhöturnum, Vefmörðunum, Sögusmettunum.
Írakarnir komnir í fangelsi, ætli leiðin liggi ekki áfram til heimaslóða þar sem bráður dauði er eina niðurstaðan.
Þeir sofa vel Jónarnir, Valur og Magnússon.  Lífið verður ljúfara hjá þeim.

Það er gott að sjá mannvini innan kirkjunnar, ég hafði örvænt að svo væri til. Gott viðtal við Hjalta Hugason í seinni fréttum í gærkvöldi (29.6.) Manni hlýnar um hjartarætur að sjá þetta góða fólk. Sem sameinar fræðistörf og manngæsku. 

Stundin var með viðtal við Mustafa sem er einn af þeim sem fengið hafa íslenskt ríkisfang og reynir að hjálpa samlöndum sínum á flótta undan morðsveitum. Hann varða vitni að atgöngu sveina Ólafar Nordal sem minntu að framferði sveina höfðingja Sturlungaaldar. 


„Báru ekki virðingu fyrir neinu“

Mustafa var á meðal þeirra sem voru í Laugarneskirkju þennan örlagaríka morgunn. Spurður hvaða tilfinningar hafi bærst um í brjósti hans þegar hann horfði upp á lögreglumennina handtaka vini sína við altarið og færa þá með valdi út úr kirkjunni segir hann: „Ég trúði ekki mínum eigin augum og ég var mjög hissa á því að sjá hvað lögreglan væri að gera vegna þess að ég veit að Íslendingar eru almennt ekki svona,“ segir Mustafa sem bætir við að honum hafi brugðið hvað mest þegar annar lögreglumannanna fór að ýta við Ali. „Hann er ungur og lítill og þetta er langt í frá rétta leiðin til þess að koma fram við hann.“

Málið horfir þannig við Mustafa að lögreglumennirnir hafi hreinlega ekki borið virðingu fyrir neinum á staðnum. „Þeir báru ekki virðingu fyrir prestinum, þeir báru ekki virðingu fyrir trúnni, þeir báru ekki virðingu fyrir neinu.“ Hinsvegar er hann afar þakklátur þeim Toshiki Toma og Kristínu Þórunni. „Þau eru mjög gott fólk og þau eru að reyna að hjálpa okkur og vinum okkar. Þau gera hvað þau geta, þau gera í rauninni meira en þau geta gert.“

Flóttamenn: Með Mannúðina að Leiðarljósi?

Sorgarsaga ríkisstjórnar Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks í Flóttamannamálum virðist ætla að verða endalaus. Myndir næturinnar að draga flóttafólk út úr kirkju er hámarkið á siðleysinu.  Innanríkisráðherra lætur lögreglu sína draga fólk út með samþykki Kirkjumálaráðherra (sömu konu) frá starfsfólki sínu, prestum. Þetta virðist vera það sem ráðherrann ræðir um að hafa mannúð að leiðarljósi.

Svo eru þessi nýlegu tíðindi að koma í veg fyrir heimsóknir til Flóttamanna, sjálfboðaliðar og fjölmiðlafólk á sko ekki að koma nálægt þessu fólki.  Er það að vernda friðhelgi einhvers að banna samskipti við hann? Það er nú fáránlegustu rök sem ég hef heyrt. Jaðrar við fasisma.  

Innanríkisáðuneytið telur ekki að nýlegar heimsóknarreglur Útlendingastofnunar takmarki aðgengi flóttafólks að fjölmiðlum eða til samskipta við samfélagið almennt. Þvert á móti telur ráðuneytið að með því að meina fjölmiðlafólki og sjálfboðaliðum að heimsækja hælisleitendur sé verið að stuðla að því að koma mannúðlega fram við skjólstæðinga stofnunarinnar. Þetta kemur fram í svari Þorleifs Óskarssonar, sérfræðings hjá innanríkisráðuneytinu, við skriflegri fyrirspurn Stundarinnar.

Reglurnar kveða meðal annars á um blátt bann við heimsóknum sjálfboðaliða og fjölmiðlafólks á heimili hælisleitenda. Útlendingastofnun hefur gefið það út að þetta sé gert til þess „að vernda friðhelgi einkalífs“ flóttafólks. Innanríkisráðuneytið gerir engar athugasemdir við þennan rökstuðning Útlendingstofnunar en viðurkennir að hafa hvorki yfirfarið starfsreglur né verklag stofnunarinnar í málinu.


Góðu tíðindin í þessu máli eru að einstaklingar innan kirkjunnar eru farnir að koma nálægt flóttamannavandamálinu, þar var sko kominn tími til þess.  Megi það vera langtum meir, megi þar kærleikurinn ríkja, við vitum með hverjum Jesús hefði staðið með. Sterkt hefði verið að sjá lögreglu sópa burtu Biskup og æðstu hirð hans.  Það hefði verið myndrænt á Fésbók og Tvitter.

Já, lesendur góðir, það er ekki nóg að vera bara sammála um sigurgöngu landliðsins.  Ég táraðist í gær þegar liðið og áhorfendur tóku Víkingafagnið eftir frábæran leik.  Ég táraðist líka í morgun þegar ég sá í fjölmiðlum 16 ára barn vera dregið út úr Laugarneskirkjunni. Já, mannúðin er höfð að leiðarljósi í heila ráðherra.  Manngæskar er þar ríkjandi. Svei!

Myndir : Stundin.is, Heiða Helgudóttir

No Borders sem voru á staðnum lýsa atburðinum á þennan hátt:

Nú fyrir stundu fjarlægði lögreglan með valdi og ofbeldi tvær manneskjur, aðra barn að aldri, úr Laugarneskirkju þar sem þær stóðu við altarið meðal fólks sem mætti til þess að sýna þeim samstöðu.

Á meðan ofbeldi brottvísana er ætíð það sama og alltaf jafn sársaukafullt að horfa upp á var þessi skelfilegri en oft vegna þess hvað framganga lögreglunnar í boði íslenska ríkisins sýndi skýrt fram á algjört virðingarleysi fyrir hverju því sem kann að verða í vegi hennar. Staðurinn, rýmið, kirkjan, og hefðin fyrir friðhelgi slíkra staða, virtist ekki nokkru máli skipta:

Enginn lögregluþjóna virtist neitt frekar staldra við eða veita hugsunum sínum eða tilfinningum nokkurt vægi, nema þá mögulega sá sem sló til viðstaddra sem gerðust svo djörf að eiga við hann orðastað um barnið sem hann var að handtaka með harkalegum og ofbeldisfullum hætti;

Enginn lögregluþjóna virtist neitt frekar velta því fyrir sér hvort hún/hann vildi áfram ganga erinda ríkisins, þrátt fyrir að það þýddi brot á mannhelgi og virðingu manneskja, þar á meðal barni, sem gerðu engin mistök önnur en að fæðast í vitlausu landi;

Enginn lögregluþjóna virtist neitt frekar byrja að átta sig á því að „þetta er bara vinnan mín“ varð óásættanleg afsökun í síðasta lagi á fyrri hluta síðustu aldar.

samþykkir að banna
sjálfboðaliðum að
heimsækja flóttafólk

Innanríkisráðuneytið
samþykkir að banna
sjálfboðaliðum að
heimsækja flóttafólk

Innanríkisráðuneytið
samþykkir að banna
sjálfboðaliðum að
heimsækja flóttafólk

Innanríkisráðuneytið
samþykkir að banna
sjálfboðaliðum að
heimsækja flóttafólk

Nýr forseti: Íslensk veröld er svo furðuleg.

Nýr forseti, nýir tímar, ný fjölskylda í húsinu.
Allir vilja vera ánægðir svona á yfirborðinu. En .......
Við heyrðum tóninn í Andra Snæ í gærkvöldi

„Þetta er búið að vera ótrúlegt ferðalag. Við vissum ekkert hvernig þetta myndi fara. Við ákváðum að spila heiðarlegan leik og fara út í þetta ævintýri, út í óvissuna. Það hefur verið magnað að hafa ykkur öll með í þessu ferðalagi,“ sagði Andri Snær í ræðu sinni. Margt hefði hann þó geta gert öðruvísi.

„Við erum stór í Reykjavík. Ég hefði átt að fara í tvær ferðir í þorrablótin út á land. Ég mætti vera kona. Við hefðum mátt fá nokkrar mínútur í sjónvarpi til að sjá hvernig fólk lítur út.“
Andri sagðist jafnframt hafa verið með skýr, falleg og mikilvæg málefni. „Kannski verður þetta málefni sem forsetinn getur tekið upp vegna þess að hann vantar kannski nokkur málefni. En ég ætla nú ekki að byrja á því að stríða honum,“ sagði hann.

Þetta er nú ekki fallegt, biturðin er mikil, fyrirlitning í garð landsbyggðar, upphafning, hann hefur betri og merkari málefni en aðrir.   Þetta var til staðar hjá nokkuð mörgum af fylgismönnum hans á Fésbók. Og þarna sýnir forystusauðurinn það sama.  Það væri nær fyrir 101ingana að spyrja afhverju gekk það ekki betur.  Hvaða sjónvarp fékk hann ekki að líta út?

 Hvers vegna er það bara í 101 plús sem hann fékk verulegt fylgi? Samt fékk Guðni 12 % fleiri atkvæði þar.  En nóg með það. Merkilegt að sjá þá 2 hverfa af sviðinu:  Davíð og Ólaf Ragnar.  Ansi mikil þáttaskil.  Meira að segja Reykvíkingar voru búnir að gleyma þessu geysivinsæla borgarstjóra. 

Guðni sestur á stólinn, Andri, ætli hann fari ekki bara í framboð með Pírötum?  Þeir fylktu sér um hann. Enda málefnin sem hann ræddi um, eiga lantgum meira heima á Alþingi.  Og ætli xD sjái ekki þarna nýtt stórstirni í Höllu? Sjáum hvað setur. 

Svo voru önnur tíðindi, ósympatískasti frambjóðandi Lýðveldisins er enn á ferð! 

Ástþór hefur kært framkvæmd kosninganna

hann hættir ekki.  Mér skilst líka að Útvarp Saga hafi verið með annan kosningaheim þar sem Davíð og Sturla háðu mikla baráttu um titilinn!!  Íslensk veröld er svo furðuleg. Og hringekjan snýst og snýst.  Við hrópum áfram Ísland ........