Það er ekki oft sem maður upplifir tónleika eins og í gærkvöldi í Hörpu: Kissin, Askenasí og Sinfoníuhljómsveit Íslands. Rachmaninoff nr. 2 Brahms nr 3.
Maður hafði heyrt sögur af þessum píanórisa. En sjón er sögu ríkari. Um leið og hann kom inn í salinn þá átti hann sviðið. Valda hans yfir spilamennsku og áhorfendum var algjört. Allt var í hágír. Hljómsveitin undir stjón Íslandsvinarins lék feiknavel. Leikur hennar í Sinfoníu Brahms var magnaður, sérstaklega í síðasta kaflanum. Troðfullt húsið fann tónlistarlostann streyma um sig.
Það var stórkostlegt að sjá af fyrsta bekk á fyrstu svölum, þegar allur salurinn stóð á fætur sem einn maður í lok konsertsins. Og Kissin kunni vel að meta það spilaði tvö aukalög, Rachmaninoff og Brahsm. Hann hélt sig á sömu slóðum. Og hið einfalda Brahms verk fékk tárin til að dansa niður kinnar á mörgum.
Sum kvöld eru fullkomin, ekki mörg, en þetta var eitt af þeim. Eins og Gullfoss og Geysir í eina máltíð!!! Þetta var nú frekar ósmekkleg líking!!!!!!
Engin ummæli:
Skrifa ummæli