Eygló eina vonin?

Eygló sýndi tennurnar í gær.  Gaf Sjálfstæðinu putttann.  Enda voru þeri fúlir.  Kannski er Framsókn að átta sig á að þeirra eini sjens er að færa sig til vinstri.  Þá er Eygló eina von þeirra. En líklega hafa þeir ekki vit á því.  Sumir sjá ekkert nema spillingargaurinn. Þvið vitið um hvern ég er að tala. 

Bjarni spilar nýfrjálshyggjuleikinn, hann kann ýmislegt fyrir sér, en þar er ekki boðið upp á hækkun bóta og örorku.  Halda skal vörð um endalausa aukningu peningaausturs til þeirra sem eiga mest.  Þannig er hugmyndafræðin, með því eigum við að fá vöxt í okkar buddu.  Þetta er draumsýn íhaldsins.  En hlutirnir eru ekki þannig.  Svo lið er sent á Eygló að ata hana sauri, meira að segja Ragnheiður Rikk tekur þátt í því. Svei henni.  

Pítatarnir halda prófkjör og smala inn á lista.  Útkoman er misjöfn, sumt til skammar, annars staðar vandað fólk.  En þá er sagt, fólkið velur.  En pólitík er ekki svo einföld.  Það verður að taka tillit til landsbyggðar, karla kvenna, sjá bakgrunn þeirra sem bjóða sig fram.  Svo ekki standi sjóræningjarnri uppi með fáráða. 

Mikið var sorglegt að horfa á Þjóðfylkinguna á Austurvelli, gamalt fólk að láta hafa sig að leiksoppi, og svo eru sagnfræðingar að falsa myndir í anda Hitlers og Stalíns.  Og umræðan á Fésbók verri en maður gat ímyndað sér að ætti sér stað á Íslandi. 

Ekki viljum við fá áframhald á Bjarna og Sigmundi.  Eða hvað?