Og við sungum Frelsum Nelson Mandela

Og við sungum Frelsum NelsonMandela, þeir voru dagarnir.  Munið þið það þegar Suður-Afríka var ógnvænlegt ríki aðskilnaðar og ófrelsis.  Og innan múranna sat Nelson sem hét allt öðru nafni upphaflega en Nelson nafn stríðshetjunnar vösku hjá breska nýlenduveldinu hlaut það að verða. Hann varð lögfræðingur og baráttumaður eins og annar andstæðingur nýlenduherranna Gandí.  Þeir áttu það sameiginlegt að geta endurmetið baráttustöðuna og komið með nýja fleti sem hentaði ekki valdsmönnunum.  Með tímanum veiktist staða hvítu herranna í Pretoríu þessi fangi á Robbin eyjunni var á við heila heri.  Svo kom hann út, við sáum nýtt ríki verða til, ekki fullkomið, en með einhverja von um  nýja byrjun.  Við vitum ekki enn hvernig það mun enda.   Veröldin er ekki einföld og auðskilin.

Nú er hann horfinn á vit sögunnar segir Obama, ég veit það ekki, kannski verður það næsta baráttan að frelsa hann frá því hlutverki.  Hann var mannlegur, ekki fullkominn, en hann fékk hjörtu okkar til að slá hraðar.  Fasið, svipurinn, augnaráðið, þetta var allt sérstakt.  Allir sem hittu hann segja sögur. Sem sýna þetta sérstaka, hvernig hann kom að hlutunum á annan hátt enn aðrir.  Hélt ræður hvatti fólk til dáða við ómögulegt verkefni, að fyrirgefa og lifa í friði.  Eftir ótrúlega kúgun og harðstjórn.  Svo varð hann gamall og vissi hvenær hann átti að hætta, það geta ekki allir.  Hér eða annarstaðar..  

Fyrir fimmtán árum var ég í London og við, ég og kona mín gengum niður með ánni.  Þar sem stórar tónleikahallir rísa.  Þar var mikið um að vera í einni Höllinni. Stöðugur straumur af fólki út og inn, flest með dökkan hörundslit.  Við urðum forvitin og ákváðum að kíkja og sjá hvað um var að vera. Þegar við komum inn, aðgangur var frjáls, blasti við gleði og glaumur.  Stór blásarahljómsveit spilaði og fólk söng og dansaði og var  brosandi.  Þarna var verið að halda upp á áttræðisafmæli Mandela. Það var enginn annarr en Hugh Masakela sem spilaði á trompet og stjórnaði hljómsveitinni.   Það varð ógleymanlegt fyrir okkur að reika þarna um og sjá hreyknina í brosi og hreyfingum fólksins. Það var að fagna sínum manni.  Hann var líka okkar maður þann daginn.

 

Nú er hann horfinn. Það er langt síðan við sungum Frelsum Mandela.  Það verða margir sem vilja gera úr honum styttu og líkneski.  Gleyma erindinu sem hann í raun og veru átti við okkur.  Svo það verður örugglega þörf á að syngja Frelsum Mandela á ný.  Ekki bara í Suður-Afríku.  Líka hjá okkur.

Gunnar Bragi í hörðum heimi

 Háttvirtur utanríkisráðherra gleður okkur stöðugt, hann virðist halda það að það ríki sömu  vinnubrögð hjá ESB og hjá Kananum forðum daga þegar xD og xB valdamenn mokuðu upp peningum eins og úr flórnum í sveitinni heima í fjóshauginn án þess að láta nokkuð af hendi rakna í staðinn. Nei  IPA verkefnin tengdust viðræðum og þróun ýmislegs til að gera umsóknarlönd hæfari að starfa í sambandinu.  

En mér sýnist ESB sé líka að fresta sínum hluta af viðræðunum eins og ríkisstjórnin hefur gert.  ESB  veit líka að ríkisstjórnin hefur enn ekki lagt neitt fyrir Alþingi um þessarr viðræður sem Alþingi samþykkti.  Svo nú er stöðvun í framkvæmd.   Og vísindi og þróun fá að gjalda fyrir þetta sérstaklega þegar rannsóknum er sópað af borðinu og verða vart þar inni næstu 4 árin þegar öll áhersla er á skuldalækkun heimilanna í almennri framkvæmd. Já, lesendur góðir þetta  er áfall fyrir vísindaheiminn okkar, það lítur út fyrir að við sökkvum inn í svartnætti skapandi lista og menningar.  

• 
  
• 
  
• Verkefni á vegum Náttúrufræðistofnunar og Landmælinga Íslands um uppbyggingu á NATURA 2000 samstarfsneti á Íslandi og innleiðing vistgerða- og fuglatilskipana ESB.

-Verkefnið Katla jarðvangur á vegum Háskólafélags Suðurlands.

-Verkefni á vegum Fræðslumiðstöðvar atvinnulífsins sem felst í víðtækum aðgerðum til að efla menntunarstig og atvinnu.  

Verkefni á vegum Hagstofunnar.

Og rítstjórinn í Hádegismóum þarf að eiga orð í þessari umræðu.  

Ákvörðun Evrópusambandsins verður ekki misskilin. Skilaboðin eru að sambandið vilji slíta viðræðunum og hafi ekki áhuga á að halda Íslandi sem umsóknarríki. Sú afstaða er út af fyrir sig ánægjuefni og ætti að auðvelda íslenskum stjórnvöldum að setja punktinn aftan við þá ömurlegu sögu sem umsóknar- og aðlögunarferli Íslands að Evrópusambandinu hefur verið.

Já við eigum auðvitað ekkert  erindi í þessu ólýðræðislega sambandi eins og utanríkisráðherrann hefur ítrekað.  Svo enginn varð hissa á þessu smáskoti ESB, allir samningar byggjast á samráði og samvinnu.  Íslendingar eiga ekki að halda að Gullkálfarnir bíði í röðum í Brussel eftir gírugum  umhverfisóvinum úr Skagafirðinum.

Ég held að það sé kominn tími fyrir Ríkisstjórnina að horfast í augu við veruleikann.  Hann er oft harður þessi veruleiki en hann verður ekki auðveldari með því að loka augunum og halda að allt gangi okkur í haginn með því.    Og ritstjórinn skáldmælti er ekki besti ráðgjafinn okkar á þessum tímum.  Hann var okkur dýr fyrir nokkrum árum og það er bestt að það endurtaki sig ekki.  

Ríkisstjórnin: Holur og yndisarður

Það var hjákátlegt að sjá  ríkisstjórnina tekna á beinið í Þjóðleikhúsinu á sunnudagkvöldið frammi fyrir alþjóð, þar var listamanna og fræðimannaelítan mætt ásamt útvöldum harðjöxlum úr heimi stjórnmála og fjármála.  Tilefnið var 350 ára afmæli Árna Magnússonar okkar merkasta menningargjafa  sem fékk þá fáránlegur hugmynd að safna fornum skinnbókum okkar sem annars hefðu glatast í erli og eymd íslensku þjóðarinnar.  

Þetta gerist á sama hausti og ríkissstjórnin okkar klædd  í helbláa sokka fær þá hugmynd að hægt sé að bjarga fjárhag þjóðarinnar með því að skera niður við trog menningu þjóðarinnar, en ríkisstjórninni þar á undan hafði ekki þrátt fyrir hrun og mesta efnahagsáfall landsins  haft þann dug og þrótt að gera það,þótt ýmislegt yrði undan að láta.  Já,  fyrst var hætt við byggingu húss undir íslensk fræði og bækur Árna Magnússonar,  og skilin eftir stór hola á Melunum vestur.  Svo var helsta menninngarstofnun þjóðarinnar Ríkisútvarpið gerð óstarfhæf. Í fjárlögum er margt skorið niður á sviði lista og mennta.  Þetta var ríkisstjórnin sem vildi veg og vanda Þjóðmenningar sem mestan. 

Á fjölum Þjóðleikhússins lét forstöðumaður stofnunar Árna Magnússonar ráðherrana og skrautliðið velta því fyrir sér hvort það væri besta leiðin að fresta þeirr uppbygggingu sem snýr að menningu á meðan mesti vöxtur í landinu væri í menningarlegri og umhverfislegri  þjónustu og ferðamennsku.  Og kynnar kvöldsins enduðu kvöldið að ræða um holurnar í lífi okkar og allir vissu um hvað þeir voru að tala.  

Ég var að velta því fyrir mér hvernig þeim liði að sitja þarna ráðherrakindunum og fá ádrepur.  Eru þeir sannfærðir um að þessi stefna þeirra sé rétt?   Er þetta ekki leiðin til að skapa óró og fáækt hjá fólki þegar líf þeirra verður æ fátæklegra og einhæfara?  Það er til margs konar fátækt, ekki bara þessi efnahagslega, líf okkar verður eymdarlegt þegar við eigum eingöngu að fást við það sem snýr að brauði og kavíar.  Mér finnst það ekki uppbyggilegt þegar valdamönnum finnst það vera sitt aðalhlutverk að verja auðmenn fyrir sköttum og skyldum og er tilbúin að skera niður menningu og listir til þess. 

 Nú svara margir því eflaust að ríkisstjórnin standi í stórræðum að bjarga hag þjóðarinnar með því að berjast fyrir skuldalækkun heimilanna í landinu.  Ekki skal ég vanmeta það, en ávallt eru það merkustu valdamenn sem sjá yfir allan leikvöllinn, sem hafa sýn á sem flestum þáttum mannlífsins.  Það hefur ekki núverandi ríkisstjórn sýnt enn.  

Pétur Gunnarsson hélt ræðu í tilefni af afmæli Árna fyrr á árinu, þar minntist hann á orð Jónasar Hallgrímssonar um blinda menn sem „unna því lítt sem fagurt er/telja sér lítinn yndisarð/að annast blómgaðan jurtagarð.”  Já lesendur góðir það er þesssi yndisarður sem skiptir miklu máli í lífii okkar. Við þurfum húsaskjól, mat og yl.  En við þörfnumst líka yndisarðs. 

Læk(k)unin: Það sem allir tala um

Ég kíkti á skýrslu nefndarinnar um Höfuðstólslækkun húsnæðislána. Merkileg og fróðlega skýrsla um margt.  Mér sýnist að fræðimönnum og sérfræðingum sýnist ýmislegt um þetta en það eru samt ekki nein stór átök ennþá.  Þetta kemur mörgum til góða, sem betur fer, en mér finnst ótrúlegt að þeir sem þurfa ekki á þessu að halda sem er ansi stór hópur,eyði ekki meira á næstunni þá þekki ég landann illa .  Hvað sem er um reynslu af 110 prósenta leiðinni sem nefndin höfðar til.  

Ég sé að Stefán Ólafssson prófessor, sem mér finnst hafa haldið best höfði í átökunum og umræðum um fasteignalánin,  er ánægður með þessa aðferð, ég hef grun um að hann fari fram úr sjálfum sér í í túlkun sinni.  Það verður að muna að niðurskurður ýmissa þátta núna í fjárlögum veldur óvinsældum hvað þá ef hann á að vera næstu 4 árin ef ekkert á að gera nema greiða upp lækkunina.   

Þessi tvö svör  við spurningum almennings kalla fram ansi margar spurningar um fjármögnun.  Eða hvað?  

Hvernig er leiðréttingin fjármögnuð?

Ríkissjóður mun afla sér aukinna tekna á næstu 4 árum til að standa straum af auknum ríkisútgjöldum af þessum aðgerðum. Aðgerðirnar verða þannig hvorki fjármagnaðar með auknum lántökum ríkissjóðs né með veitingu ríkisábyrgða.

Þetta er ansi brött fullyrðing, hjá stjórn sem treystir sér ekki að vera í eðlilegu sambandi við Seðlabanka landsins, svo ég set spurningamerki við þetta. 

Hver eru áhrifin á ríkissjóð...?

Mun ríkissjóður verða af skatttekjum?

Við það að lántakendur nýta fjármuni til skattlausrar höfuðstólslækkunar sem ella hefðu runnið í skattlagðan séreignalífeyrissparnað,  gefur ríkissjóður eftir skatttekjur í framtíðinni. Tapaðar tekjur ríkissjóðs nema um 40 milljörðum króna vegna þessa þáttar. Þau áhrif koma fram á næstu áratugum þegar annars hefði reynt á skattgreiðslu vegna úttektar séreignalífeyrissparnaðar.

Það verður spennandi hjá ríkisstjórn að afla skatttekna þegar öflugasti tekjuhópur landsins á að vera stikkfrí. 

Já, xB með Sigrúnu Magnúsdóttur er í hugsveiflu um þessar mundir.  Hvort sem hún blívur er annað mál.   

.http://www.forsaetisraduneyti.is/media/Skyrslur/hofudstolslaekkun-husnaedislana.pdf

Að sökkva RUV: Til hamingju Illugi

Dásamleg dagskrá:   Þáttur fellur niður, niður og niður, svo eru góðir róttækir þættir endurteknir, Róttæk hús í Reykjavík, Robert Wyatt.  Svona er ástandið á RUV1 þessa dagana.  Þeir hljóta að vera kampakátir keppinautarnir. Ha, keppinautar þeir voru ekki til..... Það hefur enginn viljað taka að sér menningardagskrá jafngóða og RUV1 heldur úti. Ekki hefur það verið hægt fyrir þennan pening, 7% af útgjöldum RUV.

Það eru góðir pistlar víða á Fésum: Samúel J. Samúelsson, Haukur Ingvarsson og Ingólfur Gíslason .  

Það er einn af hápunktum nýfrjálshyggjunnar að sökkva endanlega RÚV, ráðherrann hugumstóri, Illugi Gunnarsson hefur skráð sig inn í söguna, til hamingju Illugi.

Það er spurningin að rífa niður eða ekki. 

 

RÚV: Upp í kok

Eftir atburði seinustu daga, þá er það eitt víst, það er kominn tími á annan útvarpsstjóra. Enginn vafi á því. 

Ég píndi mig til að horfa á Pál í Kastljósi.  Og sagði svo, ég er einföld sála, nú er komið nóg.  

Hann er sjálfum sér afar lítið samkvæmur, að sumu leyti sannaði hann sem Helgi Seljan hafði spurt hann um.  

Hann talar um menningarhlutverk úvarpsins og leggur niður menninguna.  Hann er hlýðinn durgur valdhafa sem útvarpsstjóri á aldrei að vera þótt hann segi annað.  Allir sem hlusta á útvarp og skilja fjölbreyttan rekstur sem RÚV verður að vera, það er enginn annar sem veitir slíka þjónustu, sjá að það er komið nóg.  Ef íhaldið velur harðan íhaldspótentáta þá verður stríð og barátta.  

Við erum of mörg búin að fá upp í kok. Við viljum ekki bara rúst.   

RUV: Þeim var sagt upp

Þáttur á Rás 1 núna Bak við stjörnurnar, þegar ég sit við tölvuna, líklega sá seinasti, stjórnandinn rekinn.  Það hlustar enginn á klassíska músík.  Ég hef hlustað mjög oft á þennan þátt, ég er þessi enginn.  Oft ansi góð pianótónlist,og ýmislegt annað,  í seinustu viku var það Jonas Kaufmann sem söng, Íslandsvinurinn góði, diskurinn sem ég hef spilað seinustu mánuði, Verdi.  Í kvöld er það Britten en það er 100 ára minning hans núna.   Ég gleymi aldrei þegar ég heyrði Stríðssálumessu hans, ég var unglingur, keypti plöturnar í pötubúðinni dásamlegu á Hverfisgötu.  Ég man ekki lengur hvað hún hét, plötubúðin.  Þar keypti ég margar góðar plötur og þroskaðist. Núna verður Arndís Björk Ásgeirsdóttir ekki lengur á vaktinni, hún kynnir ekki oftar Sinfoníutónleika, það eru engir sem fara á Sinfó, bara 1500 -3000 manns,  henni var sagt upp í dag.

Karl kom til starfa í Kastljósi, hann var óþolandi svo Stöð 2 gat ekki notað hann, sannleikurinn var eitthvað sem hann tók alvarlega.  En hann yljaði okkur í nokkra mánuði, ræddi um alvarleg mál og óþægileg, ég horfði á hann í gærkvöldi ræða um síld og K0lgröf. Nú er hann ekki lengur, honum var sagt upp í morgun.  Það var enginn sem horfði og hlustaði á hann, eða hvað? 

Ein kona hefur haldið uppi Djassinum seinustu árin í útvarpinu.  Spilað Miles, Coltrane, Mingus,Mitchell,  Blue Note, Horace Silver, íslenska snillinga, Sunnu, Óskar, Ómar, Sigga Flosa og svo framvegis.  Nú spilar hún ekki oftar.  Lana Kolbrún Eddudóttir  var rekin. Ég hlusta oft á þáttinn hennar, ég er þessi enginn.   Einu sinni sá ég hana skríða um gólf í Smekkleysu þegar hún var neðarlega á Laugaveginum beint á móti Mál og Menningu hinum megin við götuna og skoða diska.  Hét hún þá Smekkleysa, búðin?  Þetta var konan semég hafði bara heyrt í útvarpinu.  Þekkti röddina. Mér þótti þetta stórmerkilegt.   En nú verður hún ekki meira.  Hún 
var rekin.

Tvær konur hafa í mörg ár haldið uppi barna- og unglingaþætti á RUV 1.  Önnur þeirra er gamall nemandi minn, skemmtileg og lifandi kona.  Nú er engin þörf fyrir barnaefni í útvarpinu.  Það er svo mikið um það á Bylgjunni! Og útvarp Saga.   Brynhildur Björnsdóttir er ekki lengur í dagskrárgerð. Henni var sagt upp.     

Það verður að reka fólk þegar það eru ekki  til peningar. Jafnvel þótt fólkið sem útdeilir peningunum vilji ekki fá peninga frá þeim sem eiga peninga.  Þeir sem  eiga peninga eiga að ávaxta peninga sína, eins og þeir vilja. Þeir eiga og mega eins og Hannes Smára sagði. Við eigum ekki að taka peninga frá þannig fólki. Við sem erum engin eigum að gera ekki  neitt.  Við erum engin.