Nú er dásamlegt að lifa, nú verður lífið sem aldrei fyrr. Ekki einu sinni 2007 jafnast á við þennan dýrðarljóma. Nú fáum við að líta glit hins Græna ljóss. Engin boð og bönn, engar eftirlitsstofnanir sem koma öllu í uppnám eins og Guðlaugur Þór hefur bent svo réttilega á, af biturri reynslu. Nú eru það grænu ljósin sem blíva:
Orkustofnun gefur grænt ljós á lagningu Suðurnesjalínu
segir í Viðskiptablaðinu í dag. Jarðstrengur er fáránleg hugmynd að sjálfsögðu:
Orkustofnun tók undir þau rök Landsnets að jarðstrengur væri óhagkvæmari en loftlína og í leyfinu segir að hvorki umhverfissjónarmið né annað réttlæti kostnaðaraukann sem myndi fylgja því að leggja línuna í jörðu
Ég hlustaði á frétt frá Svíþjóð fyrir nokkrum vikum þar sem kom fram hversu mikill sparnaður var í ofviðrinu þá í Mið-Svíþjóð þar sem raflína hafði verið lögð í jörð. Það væri von á meiri stormum og hvassviðrum næstu árin og áratugina svo annað væri út í hött. En Orkustofnun veit að sjálfsögðu betur.
Já, lesendur góðir, grænu ljósin munu lýsa leið okkar inn í nýtt blómaskeið. Við þurfum engin höft, ekki í umhverfismálum, ekki í sjávarútvegsmálum, ekki í efnahagsmálum.
Hverjum dettur það í hug að útgerðarmenn eigi að taka á sig skell þegar illa árar eins og núna. Þeir eiga að fá að handleika fé sitt sjálfir, greiða út milljarða í arð, þeir hljóta að fjármagna gull sitt okkur öllum til hagsbóta!!!!! Við eigum að bíða þolinmóð og sjá hvað þeir gera, það er óþarfi að dæla peningum í rannsóknir, menningu, menntun og listir. Við erum öll sammála um þetta.
Takk fyrir, Þorsteinn Már, Guðbjörg og Loftur, fyrir að fórna ykkur fyrir okkkur. Takk fyrir að halda Morgunblaðinu gangandi. Hvar værum við annars?????
Lifi Grænu ljósin.
laugardagur, 7. desember 2013
föstudagur, 6. desember 2013
Og við sungum Frelsum Nelson Mandela
Og við sungum Frelsum NelsonMandela, þeir voru dagarnir. Munið þið það þegar Suður-Afríka var ógnvænlegt ríki aðskilnaðar og ófrelsis. Og innan múranna sat Nelson sem hét allt öðru nafni upphaflega en Nelson nafn stríðshetjunnar vösku hjá breska nýlenduveldinu hlaut það að verða. Hann varð lögfræðingur og baráttumaður eins og annar andstæðingur nýlenduherranna Gandí. Þeir áttu það sameiginlegt að geta endurmetið baráttustöðuna og komið með nýja fleti sem hentaði ekki valdsmönnunum. Með tímanum veiktist staða hvítu herranna í Pretoríu þessi fangi á Robbin eyjunni var á við heila heri. Svo kom hann út, við sáum nýtt ríki verða til, ekki fullkomið, en með einhverja von um nýja byrjun. Við vitum ekki enn hvernig það mun enda. Veröldin er ekki einföld og auðskilin.
Nú er hann horfinn á vit sögunnar segir Obama, ég veit það ekki, kannski verður það næsta baráttan að frelsa hann frá því hlutverki. Hann var mannlegur, ekki fullkominn, en hann fékk hjörtu okkar til að slá hraðar. Fasið, svipurinn, augnaráðið, þetta var allt sérstakt. Allir sem hittu hann segja sögur. Sem sýna þetta sérstaka, hvernig hann kom að hlutunum á annan hátt enn aðrir. Hélt ræður hvatti fólk til dáða við ómögulegt verkefni, að fyrirgefa og lifa í friði. Eftir ótrúlega kúgun og harðstjórn. Svo varð hann gamall og vissi hvenær hann átti að hætta, það geta ekki allir. Hér eða annarstaðar..
Fyrir fimmtán árum var ég í London og við, ég og kona mín gengum niður með ánni. Þar sem stórar tónleikahallir rísa. Þar var mikið um að vera í einni Höllinni. Stöðugur straumur af fólki út og inn, flest með dökkan hörundslit. Við urðum forvitin og ákváðum að kíkja og sjá hvað um var að vera. Þegar við komum inn, aðgangur var frjáls, blasti við gleði og glaumur. Stór blásarahljómsveit spilaði og fólk söng og dansaði og var brosandi. Þarna var verið að halda upp á áttræðisafmæli Mandela. Það var enginn annarr en Hugh Masakela sem spilaði á trompet og stjórnaði hljómsveitinni. Það varð ógleymanlegt fyrir okkur að reika þarna um og sjá hreyknina í brosi og hreyfingum fólksins. Það var að fagna sínum manni. Hann var líka okkar maður þann daginn.
Nú er hann horfinn. Það er langt síðan við sungum Frelsum Mandela. Það verða margir sem vilja gera úr honum styttu og líkneski. Gleyma erindinu sem hann í raun og veru átti við okkur. Svo það verður örugglega þörf á að syngja Frelsum Mandela á ný. Ekki bara í Suður-Afríku. Líka hjá okkur.
Nú er hann horfinn á vit sögunnar segir Obama, ég veit það ekki, kannski verður það næsta baráttan að frelsa hann frá því hlutverki. Hann var mannlegur, ekki fullkominn, en hann fékk hjörtu okkar til að slá hraðar. Fasið, svipurinn, augnaráðið, þetta var allt sérstakt. Allir sem hittu hann segja sögur. Sem sýna þetta sérstaka, hvernig hann kom að hlutunum á annan hátt enn aðrir. Hélt ræður hvatti fólk til dáða við ómögulegt verkefni, að fyrirgefa og lifa í friði. Eftir ótrúlega kúgun og harðstjórn. Svo varð hann gamall og vissi hvenær hann átti að hætta, það geta ekki allir. Hér eða annarstaðar..
Fyrir fimmtán árum var ég í London og við, ég og kona mín gengum niður með ánni. Þar sem stórar tónleikahallir rísa. Þar var mikið um að vera í einni Höllinni. Stöðugur straumur af fólki út og inn, flest með dökkan hörundslit. Við urðum forvitin og ákváðum að kíkja og sjá hvað um var að vera. Þegar við komum inn, aðgangur var frjáls, blasti við gleði og glaumur. Stór blásarahljómsveit spilaði og fólk söng og dansaði og var brosandi. Þarna var verið að halda upp á áttræðisafmæli Mandela. Það var enginn annarr en Hugh Masakela sem spilaði á trompet og stjórnaði hljómsveitinni. Það varð ógleymanlegt fyrir okkur að reika þarna um og sjá hreyknina í brosi og hreyfingum fólksins. Það var að fagna sínum manni. Hann var líka okkar maður þann daginn.
miðvikudagur, 4. desember 2013
Gunnar Bragi í hörðum heimi
Háttvirtur utanríkisráðherra gleður okkur stöðugt, hann virðist halda það að það ríki sömu vinnubrögð hjá ESB og hjá Kananum forðum daga þegar xD og xB valdamenn mokuðu upp peningum eins og úr flórnum í sveitinni heima í fjóshauginn án þess að láta nokkuð af hendi rakna í staðinn. Nei IPA verkefnin tengdust viðræðum og þróun ýmislegs til að gera umsóknarlönd hæfari að starfa í sambandinu.
En mér sýnist ESB sé líka að fresta sínum hluta af viðræðunum eins og ríkisstjórnin hefur gert. ESB veit líka að ríkisstjórnin hefur enn ekki lagt neitt fyrir Alþingi um þessarr viðræður sem Alþingi samþykkti. Svo nú er stöðvun í framkvæmd. Og vísindi og þróun fá að gjalda fyrir þetta sérstaklega þegar rannsóknum er sópað af borðinu og verða vart þar inni næstu 4 árin þegar öll áhersla er á skuldalækkun heimilanna í almennri framkvæmd. Já, lesendur góðir þetta er áfall fyrir vísindaheiminn okkar, það lítur út fyrir að við sökkvum inn í svartnætti skapandi lista og menningar.
En mér sýnist ESB sé líka að fresta sínum hluta af viðræðunum eins og ríkisstjórnin hefur gert. ESB veit líka að ríkisstjórnin hefur enn ekki lagt neitt fyrir Alþingi um þessarr viðræður sem Alþingi samþykkti. Svo nú er stöðvun í framkvæmd. Og vísindi og þróun fá að gjalda fyrir þetta sérstaklega þegar rannsóknum er sópað af borðinu og verða vart þar inni næstu 4 árin þegar öll áhersla er á skuldalækkun heimilanna í almennri framkvæmd. Já, lesendur góðir þetta er áfall fyrir vísindaheiminn okkar, það lítur út fyrir að við sökkvum inn í svartnætti skapandi lista og menningar.
- Verkefni á vegum Náttúrufræðistofnunar og Landmælinga Íslands um uppbyggingu á NATURA 2000 samstarfsneti á Íslandi og innleiðing vistgerða- og fuglatilskipana ESB.
-Verkefnið Katla jarðvangur á vegum Háskólafélags Suðurlands.
-Verkefni á vegum Fræðslumiðstöðvar atvinnulífsins sem felst í víðtækum aðgerðum til að efla menntunarstig og atvinnu.
Verkefni á vegum Hagstofunnar.
Og rítstjórinn í Hádegismóum þarf að eiga orð í þessari umræðu.
Ákvörðun Evrópusambandsins verður ekki misskilin. Skilaboðin eru að sambandið vilji slíta viðræðunum og hafi ekki áhuga á að halda Íslandi sem umsóknarríki. Sú afstaða er út af fyrir sig ánægjuefni og ætti að auðvelda íslenskum stjórnvöldum að setja punktinn aftan við þá ömurlegu sögu sem umsóknar- og aðlögunarferli Íslands að Evrópusambandinu hefur verið.
Já við eigum auðvitað ekkert erindi í þessu ólýðræðislega sambandi eins og utanríkisráðherrann hefur ítrekað. Svo enginn varð hissa á þessu smáskoti ESB, allir samningar byggjast á samráði og samvinnu. Íslendingar eiga ekki að halda að Gullkálfarnir bíði í röðum í Brussel eftir gírugum umhverfisóvinum úr Skagafirðinum.
Ég held að það sé kominn tími fyrir Ríkisstjórnina að horfast í augu við veruleikann. Hann er oft harður þessi veruleiki en hann verður ekki auðveldari með því að loka augunum og halda að allt gangi okkur í haginn með því. Og ritstjórinn skáldmælti er ekki besti ráðgjafinn okkar á þessum tímum. Hann var okkur dýr fyrir nokkrum árum og það er bestt að það endurtaki sig ekki.
Ég held að það sé kominn tími fyrir Ríkisstjórnina að horfast í augu við veruleikann. Hann er oft harður þessi veruleiki en hann verður ekki auðveldari með því að loka augunum og halda að allt gangi okkur í haginn með því. Og ritstjórinn skáldmælti er ekki besti ráðgjafinn okkar á þessum tímum. Hann var okkur dýr fyrir nokkrum árum og það er bestt að það endurtaki sig ekki.
þriðjudagur, 3. desember 2013
Ríkisstjórnin: Holur og yndisarður
Það var hjákátlegt að sjá ríkisstjórnina tekna á beinið í Þjóðleikhúsinu á sunnudagkvöldið frammi fyrir alþjóð, þar var listamanna og fræðimannaelítan mætt ásamt útvöldum harðjöxlum úr heimi stjórnmála og fjármála. Tilefnið var 350 ára afmæli Árna Magnússonar okkar merkasta menningargjafa sem fékk þá fáránlegur hugmynd að safna fornum skinnbókum okkar sem annars hefðu glatast í erli og eymd íslensku þjóðarinnar.
Þetta gerist á sama hausti og ríkissstjórnin okkar klædd í helbláa sokka fær þá hugmynd að hægt sé að bjarga fjárhag þjóðarinnar með því að skera niður við trog menningu þjóðarinnar, en ríkisstjórninni þar á undan hafði ekki þrátt fyrir hrun og mesta efnahagsáfall landsins haft þann dug og þrótt að gera það,þótt ýmislegt yrði undan að láta. Já, fyrst var hætt við byggingu húss undir íslensk fræði og bækur Árna Magnússonar, og skilin eftir stór hola á Melunum vestur. Svo var helsta menninngarstofnun þjóðarinnar Ríkisútvarpið gerð óstarfhæf. Í fjárlögum er margt skorið niður á sviði lista og mennta. Þetta var ríkisstjórnin sem vildi veg og vanda Þjóðmenningar sem mestan.
Á fjölum Þjóðleikhússins lét forstöðumaður stofnunar Árna Magnússonar ráðherrana og skrautliðið velta því fyrir sér hvort það væri besta leiðin að fresta þeirr uppbygggingu sem snýr að menningu á meðan mesti vöxtur í landinu væri í menningarlegri og umhverfislegri þjónustu og ferðamennsku. Og kynnar kvöldsins enduðu kvöldið að ræða um holurnar í lífi okkar og allir vissu um hvað þeir voru að tala.
Ég var að velta því fyrir mér hvernig þeim liði að sitja þarna ráðherrakindunum og fá ádrepur. Eru þeir sannfærðir um að þessi stefna þeirra sé rétt? Er þetta ekki leiðin til að skapa óró og fáækt hjá fólki þegar líf þeirra verður æ fátæklegra og einhæfara? Það er til margs konar fátækt, ekki bara þessi efnahagslega, líf okkar verður eymdarlegt þegar við eigum eingöngu að fást við það sem snýr að brauði og kavíar. Mér finnst það ekki uppbyggilegt þegar valdamönnum finnst það vera sitt aðalhlutverk að verja auðmenn fyrir sköttum og skyldum og er tilbúin að skera niður menningu og listir til þess.
Nú svara margir því eflaust að ríkisstjórnin standi í stórræðum að bjarga hag þjóðarinnar með því að berjast fyrir skuldalækkun heimilanna í landinu. Ekki skal ég vanmeta það, en ávallt eru það merkustu valdamenn sem sjá yfir allan leikvöllinn, sem hafa sýn á sem flestum þáttum mannlífsins. Það hefur ekki núverandi ríkisstjórn sýnt enn.
Pétur Gunnarsson hélt ræðu í tilefni af afmæli Árna fyrr á árinu, þar minntist hann á orð Jónasar Hallgrímssonar um blinda menn sem „unna því lítt sem fagurt er/telja sér lítinn yndisarð/að annast blómgaðan jurtagarð.” Já lesendur góðir það er þesssi yndisarður sem skiptir miklu máli í lífii okkar. Við þurfum húsaskjól, mat og yl. En við þörfnumst líka yndisarðs.
Þetta gerist á sama hausti og ríkissstjórnin okkar klædd í helbláa sokka fær þá hugmynd að hægt sé að bjarga fjárhag þjóðarinnar með því að skera niður við trog menningu þjóðarinnar, en ríkisstjórninni þar á undan hafði ekki þrátt fyrir hrun og mesta efnahagsáfall landsins haft þann dug og þrótt að gera það,þótt ýmislegt yrði undan að láta. Já, fyrst var hætt við byggingu húss undir íslensk fræði og bækur Árna Magnússonar, og skilin eftir stór hola á Melunum vestur. Svo var helsta menninngarstofnun þjóðarinnar Ríkisútvarpið gerð óstarfhæf. Í fjárlögum er margt skorið niður á sviði lista og mennta. Þetta var ríkisstjórnin sem vildi veg og vanda Þjóðmenningar sem mestan.
Á fjölum Þjóðleikhússins lét forstöðumaður stofnunar Árna Magnússonar ráðherrana og skrautliðið velta því fyrir sér hvort það væri besta leiðin að fresta þeirr uppbygggingu sem snýr að menningu á meðan mesti vöxtur í landinu væri í menningarlegri og umhverfislegri þjónustu og ferðamennsku. Og kynnar kvöldsins enduðu kvöldið að ræða um holurnar í lífi okkar og allir vissu um hvað þeir voru að tala.
Ég var að velta því fyrir mér hvernig þeim liði að sitja þarna ráðherrakindunum og fá ádrepur. Eru þeir sannfærðir um að þessi stefna þeirra sé rétt? Er þetta ekki leiðin til að skapa óró og fáækt hjá fólki þegar líf þeirra verður æ fátæklegra og einhæfara? Það er til margs konar fátækt, ekki bara þessi efnahagslega, líf okkar verður eymdarlegt þegar við eigum eingöngu að fást við það sem snýr að brauði og kavíar. Mér finnst það ekki uppbyggilegt þegar valdamönnum finnst það vera sitt aðalhlutverk að verja auðmenn fyrir sköttum og skyldum og er tilbúin að skera niður menningu og listir til þess.
Nú svara margir því eflaust að ríkisstjórnin standi í stórræðum að bjarga hag þjóðarinnar með því að berjast fyrir skuldalækkun heimilanna í landinu. Ekki skal ég vanmeta það, en ávallt eru það merkustu valdamenn sem sjá yfir allan leikvöllinn, sem hafa sýn á sem flestum þáttum mannlífsins. Það hefur ekki núverandi ríkisstjórn sýnt enn.
Pétur Gunnarsson hélt ræðu í tilefni af afmæli Árna fyrr á árinu, þar minntist hann á orð Jónasar Hallgrímssonar um blinda menn sem „unna því lítt sem fagurt er/telja sér lítinn yndisarð/að annast blómgaðan jurtagarð.” Já lesendur góðir það er þesssi yndisarður sem skiptir miklu máli í lífii okkar. Við þurfum húsaskjól, mat og yl. En við þörfnumst líka yndisarðs.
sunnudagur, 1. desember 2013
Læk(k)unin: Það sem allir tala um
Ég kíkti á skýrslu nefndarinnar um Höfuðstólslækkun húsnæðislána. Merkileg og fróðlega skýrsla um margt. Mér sýnist að fræðimönnum og sérfræðingum sýnist ýmislegt um þetta en það eru samt ekki nein stór átök ennþá. Þetta kemur mörgum til góða, sem betur fer, en mér finnst ótrúlegt að þeir sem þurfa ekki á þessu að halda sem er ansi stór hópur,eyði ekki meira á næstunni þá þekki ég landann illa . Hvað sem er um reynslu af 110 prósenta leiðinni sem nefndin höfðar til.
Ég sé að Stefán Ólafssson prófessor, sem mér finnst hafa haldið best höfði í átökunum og umræðum um fasteignalánin, er ánægður með þessa aðferð, ég hef grun um að hann fari fram úr sjálfum sér í í túlkun sinni. Það verður að muna að niðurskurður ýmissa þátta núna í fjárlögum veldur óvinsældum hvað þá ef hann á að vera næstu 4 árin ef ekkert á að gera nema greiða upp lækkunina.
Þessi tvö svör við spurningum almennings kalla fram ansi margar spurningar um fjármögnun. Eða hvað?
Hvernig er leiðréttingin fjármögnuð?
Ríkissjóður mun afla sér aukinna tekna á næstu 4 árum til að standa straum af auknum ríkisútgjöldum af þessum aðgerðum. Aðgerðirnar verða þannig hvorki fjármagnaðar með auknum lántökum ríkissjóðs né með veitingu ríkisábyrgða.
Þetta er ansi brött fullyrðing, hjá stjórn sem treystir sér ekki að vera í eðlilegu sambandi við Seðlabanka landsins, svo ég set spurningamerki við þetta.
Hver eru áhrifin á ríkissjóð...?
Mun ríkissjóður verða af skatttekjum?
Við það að lántakendur nýta fjármuni til skattlausrar höfuðstólslækkunar sem ella hefðu runnið í skattlagðan séreignalífeyrissparnað, gefur ríkissjóður eftir skatttekjur í framtíðinni. Tapaðar tekjur ríkissjóðs nema um 40 milljörðum króna vegna þessa þáttar. Þau áhrif koma fram á næstu áratugum þegar annars hefði reynt á skattgreiðslu vegna úttektar séreignalífeyrissparnaðar.
Það verður spennandi hjá ríkisstjórn að afla skatttekna þegar öflugasti tekjuhópur landsins á að vera stikkfrí.
Já, xB með Sigrúnu Magnúsdóttur er í hugsveiflu um þessar mundir. Hvort sem hún blívur er annað mál.
Það verður spennandi hjá ríkisstjórn að afla skatttekna þegar öflugasti tekjuhópur landsins á að vera stikkfrí.
Já, xB með Sigrúnu Magnúsdóttur er í hugsveiflu um þessar mundir. Hvort sem hún blívur er annað mál.
laugardagur, 30. nóvember 2013
Að sökkva RUV: Til hamingju Illugi
Dásamleg dagskrá: Þáttur fellur niður, niður og niður, svo eru góðir róttækir þættir endurteknir, Róttæk hús í Reykjavík, Robert Wyatt. Svona er ástandið á RUV1 þessa dagana. Þeir hljóta að vera kampakátir keppinautarnir. Ha, keppinautar þeir voru ekki til..... Það hefur enginn viljað taka að sér menningardagskrá jafngóða og RUV1 heldur úti. Ekki hefur það verið hægt fyrir þennan pening, 7% af útgjöldum RUV.
Það eru góðir pistlar víða á Fésum: Samúel J. Samúelsson, Haukur Ingvarsson og Ingólfur Gíslason .
Það er einn af hápunktum nýfrjálshyggjunnar að sökkva endanlega RÚV, ráðherrann hugumstóri, Illugi Gunnarsson hefur skráð sig inn í söguna, til hamingju Illugi.
Það eru góðir pistlar víða á Fésum: Samúel J. Samúelsson, Haukur Ingvarsson og Ingólfur Gíslason .
Það er einn af hápunktum nýfrjálshyggjunnar að sökkva endanlega RÚV, ráðherrann hugumstóri, Illugi Gunnarsson hefur skráð sig inn í söguna, til hamingju Illugi.
Það er spurningin að rífa niður eða ekki.
föstudagur, 29. nóvember 2013
RÚV: Upp í kok
Eftir atburði seinustu daga, þá er það eitt víst, það er kominn tími á annan útvarpsstjóra. Enginn vafi á því.
Ég píndi mig til að horfa á Pál í Kastljósi. Og sagði svo, ég er einföld sála, nú er komið nóg.
Hann er sjálfum sér afar lítið samkvæmur, að sumu leyti sannaði hann sem Helgi Seljan hafði spurt hann um.
Hann talar um menningarhlutverk úvarpsins og leggur niður menninguna. Hann er hlýðinn durgur valdhafa sem útvarpsstjóri á aldrei að vera þótt hann segi annað. Allir sem hlusta á útvarp og skilja fjölbreyttan rekstur sem RÚV verður að vera, það er enginn annar sem veitir slíka þjónustu, sjá að það er komið nóg. Ef íhaldið velur harðan íhaldspótentáta þá verður stríð og barátta.
Við erum of mörg búin að fá upp í kok. Við viljum ekki bara rúst.
Ég píndi mig til að horfa á Pál í Kastljósi. Og sagði svo, ég er einföld sála, nú er komið nóg.
Hann er sjálfum sér afar lítið samkvæmur, að sumu leyti sannaði hann sem Helgi Seljan hafði spurt hann um.
Hann talar um menningarhlutverk úvarpsins og leggur niður menninguna. Hann er hlýðinn durgur valdhafa sem útvarpsstjóri á aldrei að vera þótt hann segi annað. Allir sem hlusta á útvarp og skilja fjölbreyttan rekstur sem RÚV verður að vera, það er enginn annar sem veitir slíka þjónustu, sjá að það er komið nóg. Ef íhaldið velur harðan íhaldspótentáta þá verður stríð og barátta.
Við erum of mörg búin að fá upp í kok. Við viljum ekki bara rúst.
Gerast áskrifandi að:
Færslur (Atom)