Jólakveðjur: Bjarni Benediktsson snýr út úr

Ég ætlaði nú ekki að skrifa meira um kjör öryrkja og aldraðra í bili en ummæli Bjarna Benediktssonar í útvarpinu gera það að verkum að ég minni á þau, þau eru ótrúleg.

„Við vitum það að það eru hópar í þessu samfélagi sem að eru í vandræðum með að láta enda ná saman í lok mánaðar, og því miður hefur það alltaf verið þannig. Okkar verkefni er að gera betur með því að halda áfram að skapa verðmæti og þá getum við smám saman lyft undir með öllum, og eins

og ég segi staða þeirra sem að byggja afkomu sína meðal annars með stuðningi almannatrygginga verður þó sú besta sem hún hefur verið í sögunni í upphafi næsta árs,“ segir Bjarni.

Bæði hann og Sigmundur Davíð virðast ekki geta svarað þvi af hverju þessi hópur þarf að bíða lengst og fá minnst miðað við launafólk.  Það er ótrúlegur útúrsnúningur þegar þeir eru að svara. Ætli þeir séu jólakveðjur þeirra til láglaunafólks í ár?

Höfum í huga orð Þórunnar Sveinbjörnsdóttur í viðtali við Óðin Jónsson í morgun á RUV 1.


„Fyrir ári hækkuðu lífeyristekjur um 3%. Þá er ég að tala um frá almannatryggingum. En árið á undan var launaþróun upp á 6%. Þannig að ár eftir ár upplifir þetta fólk þessa miklu skerðingu. Árið þar á undan hækkaði um 3,6% en launaþróun var 5,8%. Þannig að það er þessi upplifun, okkar, kjaranefnda og annarra, á því að það vanti alltaf upp á.“
Þið dragist sem sagt alltaf meira og meira aftur úr?
„Að okkar mati gerum við það. Og við höfum verið í viðræðum við ráðuneytin í haust um hvernig nákvæmlega þetta er allt reiknað út. Vegna þess að 69. grein almennatryggingalaga segir að líta skuli til launaþróunar. Og menn takast meira að segja á um það orð.“
En nú benda ráðamenn á að þetta sé veruleg krónutöluhækkun sem þessi hópur er að fá.
„Það er það. En enn og aftur, þá er verið að tala um prósentur og krónur. Til dæmis ef við horfum til pars sem býr saman og er að fá um 193 þúsund á mánuði, þá er það fólk að fá innan við 20 þúsund krónur í hækkun. Hinir sem búa einir eru að fá kannski 22 þúsund króna hækkun. Þetta á ekkert skylt við það sem var að gerast á almenna vinnumarkaðnum.“
Þórunn segist hafa miklar áhyggjur af stórum hópi eldri borgara.
„Til okkar kemur fólk sem á ekki fyrir jólagjöfum fyrir barnabörnin sín, og verður að spara við sig í mat og öðru. Og það er líka hópur fólks sem fær pening í vasann frá börnunum sínum. Og það er ekki það samfélag sem við héldum að við værum í.“
Sýnist þér að afkoma ríkissjóðs sé þannig að hægt sé að gera betur?
„Það er engin spurning. Og þegar við fórum á fund fjárlaganefndar drógum við þetta fram. Og við drógum það líka fram að veikasti hlekkurinn er sá sem fær sérstaka uppbót. Og við lögðum það á borðið fyrir fjárlaganefnd. Og margt af því sem við sögðum virtist koma þeim á óvart. Og Vigdís Hauksdóttir tekur það upp í fréttum í gær og vill gera eitthvað betur,“ segir Þórunn.

Þessar hugmyndir ráðherra okkar eru út í hött en passa inn í hugmyndafræði þeirra um forgang fyrir hina ríku, útgerðarauðvaldið sem á okkur, hinir sjö stóru.

Svo býð ég aftur lesendum mínum Gleðileg Jól.  

Samfélag Ójafnaðar og vísitölur

Það eru að koma jól.  Þau verða samt ærið misjöfn, eftir því hvar þú ert í stétt. 
Það verða veisluhöld, hó hopp og hí hjá mörgum.  Þeir sem hafa það gott, hafa getað safnað í sjóði. En sumir verða að telja aurana í Bónus, sumir leita til matargjafastofnana. Ef þeir hafa getu til þess og skap. 
Öryrkjar og gamalmenni sem ekki geta lagt fyrir og þurfa að nota langtum meira í lyf.  Og hafa ekki fengið bætur sínar hækkaðarmánuðum saman og fá svo minna en allir aðrir jafnvel þegar þeir fá hækkun um áramótin.  Einhvers staðar sá ég að laun hefðu hækkað að meðaltali um 14 prósent við samninga í vor. Öryrkjar og gamalmenni eiga að fá 9 prósent nú um áramótin, þeir hafa þurft að bíða meirihlutann á árinu, þeir geta auðvitað lifað af minna en aðrir þeir eiga ekki að hreyfa sig svo mikið. Eða hvað? Hvar ætli þeir séu á þessari vísitölu Hagstofunnar hér að neðan?

Ég var að lesa fréttatilkynningu um þróun Human Development index sem Sameiðu þjóðirnar birta á hverju ári til að sjá hvaða þróun hefur orðið hjá mannfólkinu á árinu á jörðinni.  Ég hef ekkert séð fjallað um þetta í fjölmiðlum seinustu daga.  Ég sé nú ekki allt þar. Þar erum við á niðurleið í góðærinu um 3 sæti og mælist engin hækkun á milli ára í þessu mælitæki. Það er til umhugsunar fyrir stjórnvöld. 

En lesendur góðir, því miður gæti margt verið gert betur hjá okkur.  Ef vilji væri fyrir hendi og ef úrelt hugmyndafræði Nýfrjálshyggjunnar væri ekki ráðandi. Þar sem hinir ríkustu eiga alltaf að fá mest og hinir lægst settu minnst.  Sorgleg staðreynd en sönn.

Ég óska ykkur svo gleðilegra jóla.

Kvennahandboltinn er skemmtilegri .....

Mikið er gaman að kvennahandboltanum í dag. Það er unun og spenna að horfa á konurnar á Heimsmeistaramótinu.  Ekki er ánægjan minni að við eigum hlut að máli. Þórir Hergeirsson okkar maður í Noregi er magnaður sem þjálfari á sinn rólega hátt.

Ég er búinn að sjá Norðmenn, Dani, Rúmena, Serba, Rússa, Svartfellinga og  Svía á þessu móti. Það eru svo mörg góð lið.  Rúmenar hafa verið einstakir á þessu móti, nýtt stórlið. Leikur þeirra í gær við Norðmenn var magnaður.  Harkan er stundum of mikil, eins og í leik Norðmanna og Svartfellinga.

Kvennahandboltinn mun skemmtilegri en karla...... ég sver það.

Holan: Táknið um veruleikafirringuna

Ég gekk fram hjá holunni um daginn, átti erindi í Þjóarbókhlöðuna. 
Holan ér á sínum stað umkringd girðingu, sem flestir fullfærir geta klifrað yfir, það er því furða að enginn skuli hafa látið lífið þarna í holu ríkisstjórnarinnar. 

Það er merkilegt þegar þeir sem vilja hampa íslenskri menningu á tyllidögum og vitna í Jón Sigurðsson Jónas Hallgrímsson og kó.  

Fulltrúar þessarar fámennu þjóðar hafa líka unnið ótrúleg afrek, t.d. á sviði lista, vísinda og fræða. Jafnvel í stærstu keppnisíþróttum heims hafa fulltrúar okkar unnið frækna sigra og glatt íslensk hjörtu.
Við eigum að vera stolt af þessum árangri okkar Íslendinga og gleðjast yfir honum, ekki til að setja

okkur á háan hest á kostnað annarra eða státa okkur af því sem við höfum áorkað og ímynda okkur að það sé sjálfsagður hlutur. Nei við eigum að vera stolt af því sem við og fyrri kynslóðir höfum áorkað vegna þess að það minnir okkur á að við getum gert enn betur. (SDG í Áramótaávarpi 2014)

 Það er merkilegt hversu þessir valdamenn okkar sem stjórna um þessar mundir eru áhugalitlir um menningu og listir.  Það er gott og hollt að hafa áhuga á fótbolta.  En það þýðir ekki að vanrækja undirstöðu okkar sem Íslendinga.  Það er tungan, bókmenntirnar, listirnar.  Ég sé ekki fyrir mér að ráðherrar okkar myndu bruna á milli landhluta til að vera viðstaddur menningarverðlaun (undantekningin er Illugi sem ólst upp á heimili vinstrimanna)! Það er liðin sú tíð þegar Framsóknarflokkurinn byggði upp menningarstofnanir víða um land.  Nú hafa frjálhyggjugimpi tekið þar völd. Innan Sjálfstæðisflokksins eru til menntafólk, en því fækkar stöðugt, fulltrúar þess sitja í það minnsta ekki á Alþingi.  Þar ríkir Ísöld mennta og lista.

Það er furðulegt að eyða milljörðum að setja upp stofnun sem engin þörf er fyrir, á meðan beðið er eftir fjármagni til að byggja húsnæði undir fræðin sem einkennir okkur frá öðrum þjóðum.  

Það er enn furðulegra að heyra hugmyndir Viðskiptaráðs að fækka stofnunum landsins  um 2/3 sem Vigdís Hauksdóttir tekur undir.  Er þetta ekki sama og að fækka einkafyrirtækjum, 1 fyrir innflutning, eitt fyrir útflutning, og eitt fyrir framleiðslu útflutningsvara. Við erum svo fámenn, það þarf ekki fleiri fyrirtæki. 

Ég held að Frjálshyggjan sé að ganga af göflunum.  Þetta líkist röfli hóps manna sem hafa misst öll tengsl við veruleikann.  Mikið verður gaman þegar við höfum losað okkur við þessa dekurdrengi og stúlkur í næstu kosningum!  Þá verður víða skálað!

 

Fimmtudagur 17.12.2015 - 12:00 - Ummæli (2)

Viðskiptaráð vill fækka ríkisstofnunum um 118 – Vigdís Hauksdóttir styður tillögurnar

Björk á Bessastaði og ýmislegt skemmtilegt

Björk Guðmundsdóttur á Bessastaði

Ólaf Ragnar sendiherra í Rússlandi

Sigmund Davíð Sáttasemjara Ríkisins

Ræðum eitthvað skemmtilegra. Mikið eru vetrarveður oft falleg og jólastemmning í borginni:

Umboðsmaður Alþingis: Fær hann skýr svör?

Það er kominn tími að versta ríkisstofnun landsins sé skoðuð.  Hún virðist sameina allt það versta sem stofnun getur haft upp á að bjóða: hroki, hleypidómar, dómgreindarleysi, leti í vinnubrögðum, bókstafstrú. Engin alúð, engin sæmd.  

Umboðsmaður Alþingis vill að Útlendingastofnun svari því hvernig stofnunin rannsakar umsóknir um svokölluð mannúðarleyfi af heilbrigðisástæðum. Sérstaklega þegar umsækjandi er barn.

 Forstöðumaður umræddrar Stofnunar tekst alltaf að koma manni á óvart með einstaklega óvönduðum svörum við spurningum fréttamanna.  Það er eins og hún setjist ekki niður með starfsfólki sínu til að fara yfir málin þegar hún þarf að stíga fram í Sviðsljósið og útskýra úrskurði. Ef orðið vanhæf á við þá er það í hennar tilfelli. 

Í Útlendingalögum segir í grein 12.f, að veita megi dvalarleyfi á grundvelli mannúðarsjónarmiða ef útlendingur getur sýnt fram á ríka þörf á vernd, til dæmis af heilbrigðisástæðum, eða vegna erfiðra félagslegra aðstæðna viðkomandi eða erfiðra almennra aðstæðna í heimaríki eða í landi sem honum yrði vísað til. Sérstaklega skal taka tillit til þess ef um barn er að ræða og skal það sem barni er fyrir bestu haft að leiðarljósi við ákvörðun.

Það var gaman að sjá hvernig bloggheimur og fjölmiðlar muldu niður rök embættismanna og stjórnmálamanna.  Sem enn einu sinni ætluðu að keyra yfir okkur með einstaklega óvönduðum vinnubrögðum. Hápunkturinn var þegar tveir læknar stigu fram og sýndu okkur fram á alvarleg veikindi barnanna tveggja frá Albaníu og sleifarlag starfsmannanna hjá Útlendingastofnunum. Það liggur við að maður noti orðið:  Útlendingahatur. Varla var stofnunin sett upp til þess að stuðla að slíku. 

 Kannski verður þetta til þess að mannréttindi verða sett á hærri skör hjá okkur hér á landi. Það hefur mikið vantað upp á það.  Umboðsmaður Alþingis hefur stuðning mikils meirihluta landsmanna fyrir góð og trúverðug störf.  Við munum fylgjast með. 

 (Grannletraði textinn er úr frétt RÚV í dag)

Ráðherra: Hvers er ábyrgðin

Það er snjóföl austur í Breiðdal þar sem ég er nú. Maður er fjarri heimsins glaumi hér inni í Norðurdalnum. Og hugsanir sækja að manni. Út af atburðum seinustu daga. Hvernig ráðherra vijum við hafa og hverjum eiga þeir að þjóna?

Barna læknir og lungnasérfræðingur tjáir sig um að senda langveikt barn til Albaníu. Eins og hann lýsir þessu, þá er þetta mál ein mesta handvömm embættismanna  sem þekkist. Spurningin hlýtur að vera, hvers er ábyrgðin?

Að gefnu tilefni.
Ég tel að þeir starfsmenn Útlendingastofnunar sem stýrt hafi málum albönsku fjölskyldanna tveggja hafi annað hvort ekki vitað neitt um albanskt heilbrigðiskerfi eða kosið að líta framhjá því að það þarf að borga læknisaðstoð eða múta starfsmönnum til að fá hjálp. Halda menn að fjölskylda 3 ára drengsins hafi efni á að borga lyf (ca 6-8 mismunandi tegundir), sjúkraþjálfun og læknisheimsóknir á tveggja til þriggja mánaða fresti? Borga innlagnir í viku eða meira þegar hann fær alvarlegar lugnabólgur? Borga súrefniskúta og slöngur þegar lungun hans eru orðin svo full af slími, bólgu, sýklum og örvef að hann þarf súrefni til að lifa af? Er sennilegt að- þessi fjölskylda hafi efni á því? Hefur útlendingastofnun einu sinni tekið afstöðu til þess? Hann fékk með sér mánaðar (nokkurra mánaða?) skammt af lyfjum.
So what. Hvað svo?

Þótt við sjáum ekki lengur þennan dreng þá breytir það ekki því að hann mun á næstu árum fá fjölda slæmra sýkinga í lungu og víðar og vegna galla í virkni brissins getur hann ekki nærst eðlilega. Hann mun tærast upp, verða móðari og orkuminni með hverjum mánuðinum sem líður. Hann mun sennilega ekki lifa 10 ára afmælisdaginn sinn.
Þó við sjáum hann ekki lengur þá er hann samt þarna úti.

Við getum ekki tekið á móti öllum veikum börnum heimsins, en við ættum ekki að vera þjóð sem úthýsir dauðveikum börnum. Ekki þegar það er ljóst að þau fá ekki lífsnauðsynlega meðferð þangað sem þau eru send.

Afsakið tilfinningasemina en ég er reiður og vonsvikinn og það vill svo til að ég veit ég um hvað ég er að tala. Ég meðhöndla börn með þennan sjúkdóm í vinnu minni daglega.

Að mínu áliti er eingöngu hægt að skýra þessa ákvörðun með annaðhvort heimsku eða skeytingarleysi. Hvort er verra?

Eigum við ekki að sjá til þess að þetta gerist ekki aftur?

Hér má lesa um ástand heilbrigðiskerfis Albaníu.

UNICEF Albania - Children in Albania - Health access

Access to health services means the timely use of personal health services to achieve the best health outcomes. Disparities in access to health services affect individuals and the society. Limited access to health care impacts children's ability to reach their full potential, negatively affecting th…

unicef.org