fimmtudagur, 10. mars 2016

Netheimur klekkir á Krösusarliðinu

Netheimur vinnur fyrstu orustuna, Hrægammar fjárfestinganna hörfa og sjá sitt óvænna.

Í morgun hafa þingmenn barið í bumbur á Alþingi. Hver æsingaræðan á fætum annarri, aldrei þessu vant allir sammála. Þeir börðu á fjarfestingarliðinu sem hafði uppgötvað að það var gullkista falin í Tryggingarfélögunum. Og það átti að tæma þá kistu á stundinni.

Þarna fetuðu Alþingismenn í fótspor ótal bloggara og feisara sem höfðu látið svipuna ríða á jakkafataliðinu. Það er gott hversu almenningsálitið getur sýnt álit sitt betur en áður. Það eru ekki aðrir sem gera það af heilum huga. Og það má ekki sofna á verðinum. Sá sem hefur fengið gullglýjuna í augun, hann á bágt, hans fyrirmynd er Krösus. Því eru hörð átök framundan, um banka og viðhald opinberra stofnana.

Gylfi Gíslason Gullkálfurinn


Krösusarmmyndir af Wikipediu

þriðjudagur, 8. mars 2016

Sigurður Nordal: „Týndi" tíminn í ævi hans

Víða um heim er íslensk menning rædd, kennd, rannsökuð og ýmislegt efni gefið út varðandi hana. Í Uppsölum í Svíþjóð kemur út tímariti Scripta Islandica. Í ritinu 2015 kennir ýmissa grasa, en það sem ég hygg að veki mestan áhuga flestra er grein Lars Lönnroths, hins kunna sænska fræðimanns um íslenskar bókmenntir; Sigurður Nordals brev till Nanna, um týnda tímann í ævi Sigurðar Nordal, tímann sem hann dvaldist í Kaupmannahöfn og skrifaði doktorsritgerð sína um Ólafs Helga. Þar átti hann í stormasömu sambandi við sænska konu, sem var gift og þriggjabarna móðir, Nanna Boëthius, sem skildi við mann sinn út af þessu sambandi. Þau höfðu kynnst á baðströnd á Skáni þar sem kviknaði funheit ást.

Þau giftust síðan í október 1914 í Kaupmannahöfn og skildu ekki fyrr en 1921 en ári seinna kvæntist hann Ólöfu Jónsdóttur. Það merkilega er að Sigurður virðist hafa séð til þess að þetta hjónaband varð aldrei opinbert nema fyrir nokkra hans nánustu vini í Kaupmannahöfn. Sigurður var í bréfaskiptum við Nanna til 1919. Hann húðskammaði hana í bréfi þegar minnst var á hjónaband þeirra í VeckoJournalen. Í æviágripi hans á vefsíðu Stofnunar Sigurðar Nordals er þessa hjónabands ekki getið.

Þessi tími í ævi Sigurðar, sem að mörgu leyti var mótunartími í ævi hans, hann var í Kaupmannahöfn, ferðaðist til Berlínar í miðju stríði og seinna til Oxford í Englandi, hefur verið okkur hulinn, hann sjálfur skrifaði ekkert um hann, en í bréfskrifum þeirra kemur fram að þessi sænska kona sem var 8 árum eldri en hann og mikið lífsreyndari, hafði djúp áhrif á hugmyndir hans um heiminn. Þetta var tími frelsis í samskiptum kynjanna, tími þar sem fólk vildi frelsa sig úr viðjum hlekkja og móta líf sitt eftir heimspekilegum hugmyndum. Allt þetta átti sér stað í skugga Fyrri heimsstyrjaldarinnar.

Með þessari litlu ritgerð sem byggir á aðgangi að bréfum frá fjölskyldu Nönnu, tekst að bregða nýju ljósi á ævi Sigurðar Nordals, ef til vill gera hana meira spennandi. Eflaust er hægt að ræða þetta út frá kvennafræðum, og skoða samband þeirra Sigurðar og Nönnu á annan hátt. En sá sem skrifar Stóru ævisöguna um Sigurð Nordal, um þennan menningarfursta fyrri hluta seinustu aldar fær ýmislegt að moða úr. Ber að þakka Lars Lönnroth fyrir þessa grein. Hún er skemmtileg og áhugaverð fyrir okkur sem finnst bókmenntasaga skemmtileg. Alltaf er hægt að draga eitthvað út ur myrkri tímans. Svartholin opnast stundum.

mánudagur, 7. mars 2016

Tómas R. Einarsson: Þjóðargersemi

Þetta hefur hann gert á Listamannalaunum segja þeir og dæsa ferðalög í útlöndum, skemmtun og fyllirí. Þeir vita ekki hvers konar perlu þeir hafa, þar sem hann þrammar um götur Reykjavíkur meðan hann glímir við latínhljóma og bassagrátur ásamt strembnum línum úr spænskum
heimsbókmenntum sem stundum rambla upp á skerið.

Mikið var gaman að horfa á myndina hans Tómasar í sjónvarpinu. Maður fann hvernig stirðir liðir liðkuðust og urðu sem nýir. Kötturinn fylgdist með hreyfingum mínum á stofugólfinu. Mikið eiga þeir gott sem kunna að meta þvílíkan jassunað. Og hugsa sér að hafa verið festur á filmu að spila með Chet Baker þessum ástmögur trompetsins með sjómannsherndurnar. Takk fyrir mig.

Paradís

til Tómasar R. Einrssonar

er þetta paradís spurði hann og spurningin ómaði

yfir hrafnagarginu og vindgnauðinu sem dansaði

á snæsléttunni hrímhvítri eyðilegri

er þetta endir veraldar þar sem bláminn á sér

engin takmörk eða viðmið yfir flóanum og

svartstrikuðum fjöllunum spurði hún

er þetta paradís og tónarnir hófu sig út um

gluggann í áttina að fjallinu og himninum

þar sem tunglið og stjörnurnar tindruðu
í takamarkalausri firð og forundran

er þetta paradís og hann breiddi myrkrið

yfir sig eins og hlýtt teppi og kötturinn svarti

lagðist ofan á og dæsti af vellíðan hann tók

af sér Laxnessgleraugun og hlustaði á vatnið

renna inni heilahvelin

þetta var paradís

sunnudagur, 6. mars 2016

Flóttamenn: 540.000 voru það heillin....

Það er sorglegt að heyra marga Íslendinga tala um erlenda flóttamenn. Þeir eru skepnur ekki fólk. Sumum virðist ekki vera sjálfrátt. Bunan stendur út úr því, með rangfærslum og rugli. Fólk sem hefur fest augu á okkar góða landi og vill setjast hér að, fær sér vinnu, vini og fastastað. Sér um heilbrigðiskerfið, okkur gamla fólkið þegar við erum komin á það stig. Lífgar upp á okkar einþátta og sérstaka þjóðfélag.

Svo er allt í lagi að kasta þeim út. Þeir hafa lent á flugvelli í öðru landi, þar hafa verið tekin

fingraför þá eru þeir fastir í því landi. Hvernig sem komið er fram við það. Hvort sem það hefur þolað ofbeldi, kúgun og hungur. Þarna eiga þeir að vera. Svona er réttlæti Kerfisins.

Yfirvöldin hafa komið upp kerfi sem er alveg skothelt. Ekkert getur haggað því. Ekki veikindi, geðheilsa, börn. Svo er beðið afsökunar öðru hverju þegar kerfið klikkar, sem er ærið oft. Nú er það Ahmed Aldzasem Ibrahim, sem þarf að bíða milli vonar og ótta að byrja aftur hringrásina í landi, þar sem hann fær ekki vinnu, mat eða húsaskjól.

Svo rak mig í rogastans þegar ég las í Fréttatímanum að lögreglan væri að hirða hundruðir þúsunda af fólki sem hefur tekið upp sambúð, ástin lætur ekki að sér hæða, við erlenda ríkisborgara. Það er ekki nóg að láta það upplifa sálarangist og grátvökunætur. Ó nei, 540.000 skulu það vera. Engar raðgreiðslur eða víxlar. Ó nei.

Getur ekki gott fólk með lögfræðimenntum tekið að sér ráðgjöf fyrir einstaklinga í þessum sporum, svo þvílík óhæfuverk eigi sé ekki stað? Það eru ekki mikil takmörk fyrir mannvonsku skrifræðisins . Hér er næga vinnu að fá, fólk sem sér fyrir sér sjálft, engir þurfalingar eins og kynþáttahatarar halda. Það er gott að geta látið af sér hamingju leiða. Verum góð við þá sem eiga erfitt.

Myndir: Greinarhöfndur

Joan Baez Imagine

Bob Dylan og fl.: I pity the poor Immogrant

föstudagur, 4. mars 2016

3. mars og framtíðin okkar allra

Nú er afmælisdagurinn orðinn einstaklingshátíðardagur á Fésbókinni. Í gær var minn dagur, 3. mars. Það var gaman að öllum afmæliskveðjunum í gær. Maður verður bljúgur og þakklátur. Þetta virðist vera siður sem á eftir að vera. Margt verra sem við gerum. Nú eru það

motturnar, í USA fara þeir eflaust bráðum að sýna mottur á öðrum stöðum líkamans, stjórnmálaforingjarnir.

En það er annað sem er okkur efst í huga, grimmd og sjálfhverfni tegundarinnar Homo Sapiens ........Það er svo stutt í það að stórir hlutar jarðarinnar verði óbyggilegir. Og við horfum á og hugsum eins og Lúðvík konungur, Apres moi, le Deluge (var það ekki svona). Eftirlifendur okkur, börn, barnabörn skipta þar engu máli. Allt sem skiptir máli er stundargróði, allt sem skiptir máli er ég, meðan aðrir flýja heimkynni sín í stríðum sem stærstu og ríkustu þjóðir heims komu af stað og geta ekki hætt. Það er of mikið í húfi fyrir svo marga frameiðendur, vopna, flugvéla, eiturs, skipa og svo framvegis. Svo oft fallast manni hendur, vonleysið tætir mann, þá varð þetta til:

Á JÖRÐU

okkar stund á jörðu okkar æviskeið

minning : Turner blindsól

Van Gogh himinn Hockney sveit

hlaðinn veggur kýr sem jórtra

einsamall bíll á ferð tré sem

dreymir regn og storm hlaupagarpar

á leið upp í móti hjartað hamast

vöðvarnir stynja æðarnar herpast

unaðsstundir minningar krot krotakrot

okkar stund ævistund það kvöldar

myrkur kvöl kvöldar

kveinraddir blóðgoggar brýndir

mig dreymir samt

frið

miðvikudagur, 2. mars 2016

Ásmundur þingmaður og Hrægammarnir

Enn skemmtir Ásmundur hinn knái þingmaður skrattanum og öðrum þingmönnum og allri þjóðinni með heimsku sinni og mannvonsku. Hann heldur að það skilji ekkert eftir að hafa verið á flótta árum saman og hafa þurft að upplifa styrjaldir, dauða og þjáningu. Hann getur varla að hann fái múmíu sem sýnir engin geðbrigði við ákvörðunum sem skiptir öllu máli fyrir

framtíðina. Auðvitað þurfum við ekki að hafa svona fólk nálægt okkur hérna norður í Ballarhafi eða að hafa áhyggjur af því, ó nei. Meira að segja flokkssystkini hans hafa fengið nóg af fúlmennsku hans, og er þá mikið sagt.

Hann ætti frekar að snúa sér að umræðunni um Hrægammana, hluthafana sem læðast inn í fyrirtæki með milljónirnar sínar til að að hreinsa út milljarða eins og við sjáum nú í Tryggingabransanum. Mér skilst að hann geti lagt eitthvað til málanna í umhirðu fjár. Þar er margt ótrúlegt á ferðinni. Og tragikómískt, samanber þessi yfirlýsing stjórnarinnar:

Skömmu fyrir jól tilkynnti stjórn

VÍS að hún hygðist þiggja 75 pró-

senta hækkun reglulegra launa

sem samþykkt hafi verið á síðasta

aðalfundi. Vegna mikillar umræðu

í samfélaginu síðasta vor ákvað

þáverandi stjórn VÍS að þiggja ekki

launahækkunina. Stjórnarmönnum eru því nú greiddar 350 þúsund

krónur á mánuði og laun stjórnarformanns eru 600 þúsund krónur

á mánuði. Stjórnin sendi í kjölfarið

frá sér tilkynningu þar sem fram

kom að viðbótargreiðslum fyrir

fundi hafi verið hætt og að launakjör stjórnarmanna VÍS væru nú

svipuð því sem gerðist í sambærilegum félögum á markaði.

__________________________________________________

Já þeim er ekki alls varnað!!! Stjórnarlaun eins og meðallaun lífeyrisþega í landinu.

___________________________________

Eigendur fá allt að þrettán milljörðum

Hæstan arð stefnir VÍS á að greiða
eða fimm milljarða, en félagið hagnað-
ist um tvo milljarða á síðasta ári. Alls
munu tryggingafélögin hafa greitt eigendum sínum tæpa þrjátíu milljarða
frá árinu 2013 gangi endurkaupaáætlanir og áform um arðgreiðslur eftir.

Breytingar hafa verið gerðar á
rekstri VÍS eftir að hluthafafundur
kaus nýja stjórn í nóvember. Kallað
var til hluthafafundarins í kjölfar
þess að tveir hópar keyptu yfir 5
prósenta hlut í VÍS. Annars vegar
var um að ræða félagið Óskabein
ehf. og hins vegar hjónin Guð-
mund Þórðarson og Svanhildi
Nönnu Vigfúsdóttur, fyrrverandi
eigendur Skeljungs. Guðmundur
og Norðmaðurinn Jostein Sørvoll,
fulltrúi Óskabeins, náðu báðir kjöri
í stjórn VÍS.
Andri Gunnarsson, hluthafi í
Óskabeini og varamaður í stjórn
VÍS, segir að þær áætlanir sem
Óskabein hafi lagt upp með hafi
í meginatriðum gengið eftir. „Við
sáum að það væri umtalsvert svigrúm til arðgreiðslu, bæði með
útgáfu á víkjandi bréfi sem TM var
búið að gera, og svo hitt að það
kom fram í stjórnendakynningum
á síðasta ári að áhrifin af hinum
nýja reikningsstaðli yrðu afturvirk
til ársbyrjunar 2014.“

________________________________

Ég vona að flokkssystkini hans sýni honum samstöðu og greiði honum götu á þingi, NOT. Þetta er verðugur málsvari öfgahægrimanna, auðvitað verða þeir að hafa slíkan. Eða hvað?

Virðulegi forseti. Hún vakti með mér óhug, fréttin í morgun af hælisleitanda eða flóttamanni sem hótaði að kveikja í sér í gærkvöldi. Íslenskt samfélag er ekki vant slíkum hótunum og við viljum auðvitað ekki búa við það að flóttamenn eða hælisleitendur sem hér eru þurfi að bíða lausnar mála sinna í tvö til fimm ár. Það er ekki boðlegt.

Flóttamannastraumurinn er stórkostlegt vandamál eins og við höfum heyrt á undanförnum mánuðum. Svíar og Danir hafa lokað landamærum sínum til að takmarka komu flóttamanna og til þess að geta fylgst með því hverjir koma til landsins. Austurríkismenn og Balkanlöndin hafa fundað sérstaklega vegna vanda Schengen-svæðisins en Grikkland er galopið og þar streymir flóttafólk inn sem aldrei fyrr og á þá greiða leið inn í Schengen-löndin.

Virðulegi forseti. Verðum við að fara að ráðum Svía og Dana og takmarka aðgengi fólks til landsins eins og var áður en Schengen-samstarfið varð að veruleika? Það er mikilvægt að við skoðum hvort það sé nauðsynlegt á þessari stundu að flóttamönnum eða hælisleitendum sé snúið við í Keflavík og þeir sendir aftur til síns heima. Ég þekki það í raun hve erfitt er að taka þátt í þessari umræðu, góða fólkið og fjölmiðlarnir rífa mann í sig ef maður þorir að opna munninn og hafa skoðun. Fólkið í landinu þorir ekki að hafa opinbera skoðun á þessum málum og ég held að það sé mikilvægt að við ræðum það hér í þessum sal hvort ekki þurfi að verða breytingar á opnun landamæra landsins eins og hér hefur auðvitað verið rætt áður. En ég held að það sé mál að linni.

mánudagur, 29. febrúar 2016

Landbúnaður: Opið kerfi, minni spilling

Landbúnaðarráðherrann stendur sig vel. Lætur lítið á sér bera. Skipar nefnd til að fjalla um framtíð landbúnaðar og lætur hana aldrei koma saman. Fjárútlát til greinarinnar eru afgreidd í rólegheitum í ríkisstjórn (ef hún þá samþykkti þetta) og eiga að læðast inn í fjárlög næstu árin. Allt þetta gerir Sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra i góðu samstarfii við efnahags- og fjármálaráðherra, flokkarnir í ríkisstjórn eru samannjörvaðir.

Aðrir flokkar virðast hafa lítið um þetta að segja. Ekki orð fyrr en búið er að afgreiða málin.

Líklega þorir enginn að taka á þessu. Samfylkingarmenn ræða þetta núna. Aldrei spurði Árni Páll hvort nefndin ætti að koma saman ekki heldur Ögmundur fyrir Vinstri græna en þeir voru skipaðir af sínum flokkum. Umræða í Kastljósi skilaði ekki miklu, þingmaður frá Bjartri framtíð vissi ekki nógu mikið. Hún hafði ekkert að gera í atvinnuumræðubónda og þingmann.

Samningar ríkisins og bænda eru um margt merkilegir. Þeir skiptast í 4 hluta:

Rammasamningur
Búvörusamningur um sauðfé
Búvörusamningur um nautgriparækt
Búvörusamningur um garðyrkju
Rammasamningurinn setur ramma utan um allar greinarnar:
Inngangur og markmið 1.1 Meginmarkmið samnings þessa er að efla íslenskan landbúnað og skapa greininni sem fjölbreyttust sóknarfæri. Samningnum er ætlað að skapa landbúnaðinum ramma til að auka verðmætasköpun og nýta sem best tækifærin sem felast í sveitum landsins í þágu bænda, neytenda og samfélagsins alls. Sú uppbygging þarf að fara fram á grundvelli sérstöðu, sjálfbærni og fjölbreytni. Í því skyni eru í samningnum ný verkefni sem ætlað er að treysta stoðir landbúnaðarins og ýta undir framþróun og nýsköpun.
1.2 Markmið:
 Að almenn starfsskilyrði í framleiðslu og vinnslu búvara ásamt stuðningi ríkisins stuðli að áframhaldandi hagræðingu, bættri samkeppnishæfni og fjölbreyttu framboði gæðaafurða á sanngjörnu verði.
 Að tryggja að bændum standi til boða leiðbeiningaþjónusta og skýrsluhaldshugbúnaður til að styðja við framgang markmiða samningsins.
 Að við búvöruframleiðsluna sé gætt sjónarmiða um velferð dýra, heilnæmi afurða, umhverfisvernd og sjálfbæra landnýtingu.
 Að auka vægi lífrænnar framleiðslu.
 Að stuðningur ríkisins stuðli að áframhaldandi þróun í greininni og bættri afkomu bænda.
 Að auðvelda nýliðun, þannig að nauðsynleg kynslóðaskipti geti orðið í hópi framleiðenda og tryggja að stuðningur ríkisins nýtist sem best starfandi bændum. (Úr Rammasamningi)

Útgjöld ríkisins til landbúnaðarmála hækka um rúmar níu hundruð milljónir árið 2017 en fara stiglækkandi út samningstímann og verða heldur lægri á síðasta ári samningsins en þau verða í ár.

Ástæður aukningarinnar eru þær helstar að tímabundið framlag vegna innleiðingar á nýjum reglugerðum um velferð dýra hafa mikinn kostnað í för með sér, stuðningur við átak í tengslum við innflutning á nýju erfðaefni af holdanautastofni til að efla framleiðslu og bæta gæði á nautakjöti, aukinn stuðningur við lífræna ræktun og framlög til að skjóta stoðum undir aukna fjölbreytni í landbúnaði. (fréttatilkynning ráðuneytis)

Allt hljómar þetta vel, velferð dýra, bæta gæði á nautakjöti, lífræn ræktun og fjölbreytni. En ...... ekkert gert í samvinnu við minnihluta á Alþingi, neytendasamtök, neytendur í landinu, samkeppni í verki fær lítinn hljómgrunn. Öll vinnubrögð af þessu tæi bjóða upp á áframhaldandi nagg og tuð, fáir vilja drepa niður allan landbúnað í landinu. Við eigum góðar vörur á mörgum sviðum ekki öllum, því er kominn tími á meiri samkeppni bæði innanlands og með innflutningi frá öðrum löndum, einangrun býður upp á spillingu, ákveðnir flokkar eiga vissar atvinnugreinar. Við þolum samkeppni við aðra. Þess vegna eru þetta fáránleg vinnubrögð, það þarf að styrkja landbúnað, aðrar þjóðir gera það. En við þurfum ekki að læðupokast með það. Það er okkur öllum í hag að vinna saman. Hafa allt á borðinu. Landbúnaður vel skipulagður og stundaður er fín atvinnugrein, Þetta er grein sem þarf að hlúa vel að, við þurfum að dreifa henni um allt land, Hafa góða lagaumgjörð, hætta að stunda stríð og sífelldar deilur.

Maður verður að rækta garð sinn, vel.

Myndir: Greinarhöfundur, að vestan.

Erling Ólafsson