Gaman gaman þær skríða fram úr fylgsnum sínum, þið vitð hverjar, verurnar með halann.
Þessar sem borga alltaf skattana sína og eru heiðarlegar, meira að segja í skattaskjólum eru þær ærlegar og trúar íslenskum yfirvöldum. Datt nokkrum annað í hug!
Ég las með athygli grein Indriða H. Þorlákssonar um Skattaskjól og aflandsfélög í Kjarnanum. Þar rekur hann uppruna og tilgang slíkra félaga. Greinin er bítandi og hæðin á sinn þurra hátt. Og rekur allt til baka sem íslensk valdastétt hefur látið hafa eftir sér seinustu daga, með rökum og upplýsingum. Þar sem glæpir verða allt í einu að heiðarleika, gott ef ekki
mannúðarstarfsemi, líklega er íslensk valdastétt sú eina í heiminum sem er að halda uppi atvinnu í skattaskjólum og aflandssvæðum. Ekki gera þeir neitt sem yfirstéttir gera í öðrum löndum. Að koma sér undan lögum og reglum sinna landa. Ó nei. Þeim datt bara öllum í hug að tilkynna eignir sínar núna. Einmitt núna. Og við eigum að trúa því.
Sá stóri hópur sem hóf þessa iðju á þessari öld gerði það ekki í góðgerðarskyni, hér var verið að ná sem mestum arði, gróða og sjá til þess að yfirvöld séu ekki að reka puttana niður í hítina þeirra. Ef einhverjum dettur annað í hug þá er það algjör auli. Eins og ég.
Hér fyrir neðan eru góðir bitar frá Indriða, þökk sé honum fyrir starf sitt, líklega værum við á öðru flökti ef hans hefði ekki notið við í Hruninu. Hann þekkti sitt heimafólk af starfi sínu í íslenska embættis- og skattakerfinu. Lesið grein hans og berið saman í huganum það sem hefur verið troðið upp í kokið á manni af yfirvöldum, ráðherrum og valdsmönnum okkar seinustu daga.
__________________________________________
Úr grein Indriða:
Sterkríkir einstaklingar eru aðrir
stórnotendur
skattaskjóla. Með því að færa eignir sínar þangað geta þeir gengið svo frá hnútum
að
þeir komast hjá því að greiða skatta af tekjum af þessum eignum og viðskipti
með þær eru huldar leynd. Þrátt fyrir skráninguna fer engin eiginleg starfsemi
fram í þessum skattaskjólum. Féð er ekki fjárfest þar heldur í öðrum löndum þar
sem meiri feng er að fá. Fjármálastofnanir og svokallaðir umsýslumenn eru ráðnir
til að sýsla með fé að fyrirmælum eigenda þess.
Hagræði af skattaskjólsfélagi felst í
því sem aðgreinir það frá félögum utan aflandssvæða en það er eins og áður
segir einkum þrennt.
Skattleysi, leynd og ógagnsæi. Þar að auki má nefna það hagræði
sem felst í því að vera laus undan ýmsum reglum sem gilda myndu um félagið og
starfsemi þess væri það í heimalandi eigandans. Eitthvert þessara atriða eða þau
öll saman eru eina rökræna skýringin á því að einhver velur það að stofna félag
í skattaskjóli. Því fylgja engir aðrir viðskiptalegir kostir enda fer starfsemi
félagsins og stjórn þess ekki fram í skattaskjólinu og það hefur í reynd engin
raunveruleg tengsl við það.
Að lokum má nefna að eigendur félaga
hafa ýmsar leiðir til að ná til sín tekjum úr þeim og ekki alltaf víst að tilgreint
sé eða rétt farið með í skattalegu tillliti. Auk þess að greiða eiganda
arð er
algengt að honum sé greitt fyrir störf eða þjónustu við félagið. Um getur verið
að ræða
greiðslur fyrir stjórnunarstörf, ráðgjöf og skýrslugerð o.fl. Allur háttur
er á hvaða leið slíkar greiðslur fara og hvort þær eru rekjanlegar til
eigandans. Ein úttektarleið er að eigandinn hefur
kreditkort á félagið undir höndum
og notar það til að
greiða persónulega neyslu, kaupir með því farmiða, gistingu
og veitingar á ferðalögum, notar það til að greiða fyrir stórinnkaup og jafnvel
til að greiða með í matvöruversluninni. Fyrir fáum árum komust sænsk skattyfirvöld
yfir upplýsingar af þessum toga sem m.a. teygðu sig hingað til lands og sýndu að
þetta er útbreitt.
Leynd
og ógagnsæi er mikilvægt
einkenni skattaskjóla. Leyndin felst í því að skráning félaga
er ófullkomin, engar eða litlar kröfur eru gerðar um upplýsingar um eigendur og
upplýsingar eru ekki veittar. Hlutabréf eru gefin út á handhafa en ekki nafn og
nafnlausir reikningar leyfðir. Litlar eða engar kröfur eru
gerðar um ársreikninga
og skil á þeim. Afleiðingin er að erfitt eða ómögulegt er fá upplýsingar um
eignarhald á félögum og hverjir séu raunverulegir eigendur þeirra, sjá umsvif þeirra
og viðskiptatengsl og leggja mat á það sem fram kemur um þau í heimalandi
eigandans
t.d. ef hann lætur þeirra getið á framtali eða félagið kemir
fram fyrir hans hönd í bankaviðskiptum o.fl.
Gerð ársreikninga skil á þeim og
opinbert aðgengi að þeim er lögbundin í öllum þróuðum löndum. Hér eins og
annars staðar innan
EES svæðisins eru reglur um ársreikninga byggðir á tilskipun
Evrópusambandsins og verða þeir að fylgja ákveðnum bókhaldsstaðli, vera skoðaðir
af óháðum fagaðila og birtir almenningi með tilteknum hætti. Þessu fylgir
kostnaður en þetta er talið nauðsynlegt til að tryggja samkeppni og heilbrigða
starfsemi fyrirtækja og er skilyrði þess að viðskiptamenn fyrirtækja geti fengið
þær upplýsingar sem þeir eiga rétt á og þarfnast.
Engar slíkar reglur gilda um
aflandsfélög sem staðsett eru í löndum utan EES svæðisins eða hafa sambærilegar
reglur.
Leynd og ógsagnsæi er þannig “hagræði”
fyrir eigandann umfram það eitt að “vernda” skattalegt hagræði.
Það er ekki bara í skattalegu tillliti
sem erlend lögsaga hefur áhrif. Sama á við um gagnvart öðrum lögum. Þegar hefur
verið minnst á lög um ársreikninga og á það einnig við um öll önnur lög sem lúta
að eða snerta starfsemi félaga hér á landi. Þau lög eiga sér flest samsvörun í löggjöf
annarra þróaðra ríkja. Því má segja að aflandsfélögin hafi haslað sér völl utan
hins sameiginlega réttarfars sem þróast hefur og er við lýði á Vesturlöndum.