Hrokafulli Bjarni

Hann kemur á skjáinn eins og ekkert hafi gerst, heimurinn sé nákvæmlega eins og hann var árið 2006! Hann segir okkur frá samstöðunni inan flokks síns, ánægju flokksmanna með sig.

Þannig er Lífið í Sjálfstæðisflokknum.

Engin Græðgi, ekkert Siðleysi, Engin Klækjabrögð .(eins og talað er um í dönsku þáttunum

Svikamyllan á RUV, takið eftir á RUV!)

Eða hvað? Á maður að trúa því að allir Sjálfstæðismenn hafi þessa einföldu sýn á flokk sínum og formanni sínum? Trúa þeir því að formaðurinn hafi hreinan skjöld þrátt fyrir allt of oft hafi komið upp efasemdir annað? Trúa þeir að margir framámenn þeirra sem hafa verið leynt og ljóst að skera niður skatta hátekjumanna, umgengist töluverðan hluta þessara 600 aðila sem eiga eða hafa átt aflandsfélög (sjáum til þegar nöfnin koma) að þessi félög hafi aldrei borist í tal? Eigum við að halda að Sjálfstæðismenn fái kjánastimpil um leið ag þeir aðhyllast Sjálfstæðisstefnuna með stórum staf?

Er það ekkert óeðlilegt að fjölskyldur formanna Stjórnarflokkanna hafi legið saman í viðskiptum svo oft? Er það kannski allt lygi af því að Stundin skrifar um þetta, Morgunblaðið skrifar ekki um svona hluti, sægreifarnir eiga eflaust eftir að koma við sögu. Í þessari endalausu framhaldssögu bananalýðveldisins. Ég trúi því ekki að margir Sjálfstæðismenn hafi ekki fengið nóg, kötturinn minn er búinn að fá upp í kok, ælir þessum óþverra öðru hverju. 
Ef svo er ekki, þá erum við illa stödd.

Ráðamenn : Siðferðilegt skilningsleysi

Það er skrítið eftir það sem hefur gengið á frá því á sunnudaginn að sjá Sigmund Davíð birtast í ræðustóli á Alþingi þar sem hann er ekki að biðjast afsökunar og láta sig síðan hverfa.  Nei, hann ræðir bara hversu góður stjórnandi hann sé og hversu góð verk hann hafi framkvæmt. 

Venjulega er það nú þannig að þegar maður hefur orðið sér til skammar þá lætur maður sig hverfa, ég tala nú ekki þegar maður hefur orðið sér til skammar gagnvart öllum heiminum.  Það er eins og ekkert hafi gerst.  

Það er því ekki furða að helsti heimspekingur okkar og sérfræðingur í siðfræði Vilhjálmur Árnason finnist þetta ótrúlegt:

„Það var ekki litið á inntak og markmið laga og reglna heldur bara á bókstafinn og helst þannig að maður reyndi að komast sem lengst frá honum án þess að upp um mann kæmist. Þetta vorum við helst að ræða út frá fjármálamönnum í [Rannsóknarskýrslu Alþingis] en hér er um að ræða stjórnmálamenn sem eru gæslumenn almannahagsmuna. Það er sérstaklega sláandi og til marks um mikið siðferðilegt skilningsleysi þegar menn verja sig út frá stöðu sakamannsins ef svo má segja, að „ég hafi ekki gert neitt rangt fyrr en sekt er sönnuð“, í stað þess að skilja bara ákveðin grundvallaratriði sem varða trúnað, trúmennsku og trúverðugleika þeirra sem við höfum falið að fara með fjöregg þjóðarinnar.“

Eftir að rykið sest: Engin iðrun, yfirbót né friðþæging.

Nú á allt að vera í lagi. Ný(gömul) ríkisstjórn sem ber engar syndir hinnar gömlu.  Ný(gamlir)ir ráðherrar taka ekki með sér fornar syndir.  Við þurrkum allt út, allt byrjar á ný.  Þó unnin verði gömlu verkin. Einkavæðing, búvörur, vinavæðing, rassvasabókhald.

Nýr landbúnaðarráðherra hlakkar til að koma búvörusamningnum í gegn.  Að sjálfsögðu aðalverk xB. Neytendur hafa ekkert með það að gera.  Einkamál landbúnaðarelítunnar.
Hann er með sorg í hjarta yfir hvarfi forsætisráðherrans sem geti komið til baka í stjórnmál  „eftir að rykið sest".  Gunnar Bragi er ekki maður sem lætur siðferði þvælast fyrir sér. Ó nei, he will be back.  Tortímandinn snýr aftur. 

Fjármálaráðherrann á góða tíð framundan, við gleymum öllu, Vafningi, BNT, Hlutabréfsala, Seycehelleseyjum, fasteignakaup í fjarlægum slóðum.  Hvað er það? Ég er strax búinn að gleyma því.  Ég er Íslendingurinn, ég gleymi öllu á stundinni. Ég kýs Bjarna í haust, hann er svo röskur og ákveðinn.  Ég vil enga sjóræningja til valda.  Eða hvað?  

Það var kaldhæðið að á sama degi og Tortólastjórnin er mynduð,  skyldu þeir félagar leystir frá Kvíkabryggju, Ólafur, Magnús og Sigurður. Sigurvegarar Hrunsins.  Þeim verður kannski boðið á Bessastaði eins og áður fyrr með Sigmundi Davíð, Gunnari Braga og Bjarna. Allir eru þeir saklausir, þar bítur engin sekt sekan. Eins og húsbóndinn á Bessastöðum sem spilaði með Hrunverjum. Engin iðrun, yfirbót, friðþæging: Eftir að rykið sest. 

Trúðastjórnin: Þau fá ekki frið.

Sjaldan hafa stjórnmál náð eins glæsilegum trúðastatus og í kvöld. Ja, minnsta kosti á Íslandi. Það vantar kannski hrottaleg slagsmál á þinginu í Úkraínu. Það er ekki öll von úti um það. Þetta var bara grín. En þó með vissri alvöru. 

Frammistaða meirihlutans í kvöld, vinnubrögð, framkoma við minnihlutann, sem þeir þykjast ætla að vinna með, virðing gagnvart þjóðinni. Sem hefur sýnt það að það er komið nóg. Mótmæli, umtal í netmiðlum, niðurstaða skoðanakannana. Allt í lágmarki. Þetta er ekkert að marka. Þetta verður öðru vísi í haust.

Aflandseyjaprinsinn Bjarni hefur ekki sýnt iðrun, það er ekki hans sterka hlið. Þetta er allt í fortíðinni. Þetta er annar maður í dag. Eða hvað. Sem segir við minnihlutann, mér er sama um ykkar álit, við erum í meirihluta. Við gerum það sem okkur sýnist. Þroskuð sýn á lýðræði.

Arftakinn Sigurður Ingi hefur varið gjörðir Sigmundar Davíðs, og átti hlut í einu furðulegasta viðtali seinni ára.Með hinni alræmdu málsgrein: Einhvers staðar verða peningarnir að vera. Hafa margir framsóknarþingmanna gagnrýnt gjörðir hjónanna.  Ég hef ekki séð eina grein. Leiðréttið ef ósatt.

Svo ætla þeir að stjórna fram á "haust". Það er ekki ljóst hvenær haustið endar. Fjárlög skipta engu máli.                  "Góðu málin "eru svo mikilvæg: Einkavæðing (sérstaklega í heilbrigðiskerfinu), sala ríkiseigna á góðu verði fyrir vini og ættingja. Öll málin sem fjármálaráðherrann er "sérfræðingur" í.

Já lesendur góðir sporin okkar á Austurvelli verða mörg næstu mánuði. Þau fá ekki frið.

Mótmælin: Virðing fyrir þjóðinni

Við fórum á mótmælin í gær, þvílíkur fjöldi, komumst út úr fjöldanum á korteri. Forsætisráðherrann sýndi loks allri þjóðinni að hann er ekki á réttum stað. Hann á að vera annars staðar með milljónir sínar í fanginu. Þetta er ekki spurning um skatta. Þetta er spurning um virðingu fyrir þjóðini. Þess vegna kom fólk til að tjá sig og sýna.

Var að hlusta á fólk lýsa skoðun sinni í útvarpinu á því hversvegna það hefði mætt á mótmælin í gær á. Það var aðdáunarvert hversu fólk tjáði sig vel, hafði meðvitaða sýn á því hvað væri að gerast. Algengasta orðið var Virðing, valdsmenn eru þjónar fólksins í þeirra umboði.  Þeir eiga að lifa í sama samfélagi og sama landi og við, lykilorðið er virðing. Sigmundur og aðrir Tortólafarar hafa brotið þann hlekk við þjóðina.

Forsætisráðherrann virðist ekki enn hafa skilið það í sínum einkaheimi. 

Sigmundur Davíð: Skuldadagar

Dagurinn í gær var skrítinn, maður settist niður með doða og drunga, eftir að horfa á Forsætisráðherra koma í viðtal sem hann er „blekktur“ í , æðsti yfirmaður þjóðarinnar missir sig, verður frægur að endemum um allan heim.  Ég sá Sigmund Davíð í Arte, fransk þýskri sjónvarpsstöð í kvöld.  Þetta óraði mann ekki fyrir að sjá Putin, Assad og Sigmund Davíð saman á forsíðublöðum ótal blaða, það var eitthvað sem var óhugsandi, óraunverulegt.

Þegar ég vaknaði í morgun þá var ég sorgbitinn, horfði á forsætisráðherrann bruna á fund sinna manna sem virðast allir líta á hann sem leiðtoga þjóðarinnar eftir þessa útreið, meðvirknin skín af þeim.  Það var sorglegra en tárum taki.  Ætlar að halda áfram að vinna sín „góðu verk“ líklega í samvinnu við Sjálfstæðismenn. Sem þurfa að ræða við sinn formann ekki með hreint mjöl í pokanum.

Sigmundur Davíð, sigurvegari Hrunsins,  sem getur ekki gert grein fyrir sínum málum.  Málflutningurinn byggist á því að búa til möntru:  þetta var gefið upp til skatts.  Endalaust.  Þegar málið snýst ekki bara um það heldur ótal aðra hluti. Meira að segja í skattamálinu er enginn til staðfestingar um heiðarleikann nema þau hjónin sjálf.   Hann er kominn á stað í lífinu þar sem hann ræður ekki við atburðarásina.  Hingað til hefur hann fengið allt upp í hendurnar, hefur getað logið og sagt hálfsannnleik um ótal hluti,  nám, fjárhag, samband og hjónaband við milljarðamæring, faðirinn velefnaður fjármálamaður sem hefur alist upp í skjóli Framsóknarflokksins, fékk fjármuni á vafasaman hátt í skjóli Steingríms Hermannssonar og Jóns Baldvins Hannibalssonar. Dansaði í gegnum Hrunið með milljarða í höndunum.

En nú er komið að skuldadögum, ætlar hann að halda áfram blekkingaleiknum við sjálfan sig og aðra?  Á þjóðin að kveljast, verða að athlægi um allan heim. Ætlast hann til þess að flokkurin hans eigi að halda áfram að vera meðvirkur? Ætlar samverkaflokkurinn að dansa með?

Á þessi sorgarleikur engan endi að taka, því auðvitað er þetta dramatísk atburðarás sem við horfum á: Uppgangur, hrun og fall.  Ungi maðurinn sem kemst til æðstu metorða og sekkur í kviksyndi sjálfsblekkinga og örvæntingar.  En um leið er þetta ævintýrið hans H.C. Andersons um Nýju fötin keisarans.  Nú birtist hann okkur í allri sinni nekt.  Ælultlar hann að þramma áfram, allsnakinn um stræti borgarinnar? Ég vona ekki.

Ég er ekki léttur í lund.  Sorgir mínar eru þungar sem blý.  Mig langar ekkert að lifa með þennan raunveruleika á herðunum.  En .... ég skrölti á fundinn á Austurvelli, aldrei hef ég séð jafnmarga og jafnmikinn troðning.  Það eru ótal margir þúsundir. Tugir þúsunda sem er á sama máli og ég. Mér létti.

Það er komið nóg.  Við neitum að halda áfram að láta leika með okkur.  Við trúum ekki þessum valdamönnum lengur, þótt þeir biðji afsökunar.   Þetta eru ótíndir skálkar. Þeir eiga enga leið aftur í okkar veröld. 

Gullið

ískaldur glampi gullsins

glitfiðrildið  sem dregur okkur að

blindar

Aflandseyjar:Kjaftshögg í beinni.

Íslensk stjórnmálamenning fékk mesta kjaftshögg sem hún hefur fengið, verra en Hrunið. 
Maður er lamaður og dofinn. Þvílíkur Forsætisráðherra. Siðleysingi, trúður.
Spurningin er hvað gerist næstu daga, þingið og forsetinn á Bessastöðum hafa mikla ábyrgð.

Og við þjóðin höfum mesta, ég finn fyrir kjaftshögginu, ég hef aldrei upplifað að vera í boxi fyrr en nú, vonandi hefur þjóðin fengið nóg. 

Og þó kannski er okkur ekki viðbjargandi. En við mætum á fundinn á morgun.