Hlægileg sorgleg ríkisstjórn

Áður fyrr þurfti skemmtikrafta til að gera grín að pólitíkusum; til þess höfðum við Ómar Ragnarsson eða Jóhannes Kristjánsson, oft voru línurnar stuttar á milli hvað var gaman eða alvara, stundum urðu stjórnmálamennirnir að grínistum dæmi Guðni Ágústsson, eða grínistarnir urðu pólitíkusar dæmi Ómar eða ..... Davíð Oddsson.

Nú er öldin önnur, við höfum ríkisstjórn sem veldur hláturgusum, þegar trúðslætin eru sem mest,  þau vita ekki hvað þau eru fyndin, þótt flyssið breytist oft í andvarp eða örvæntingaróp. Þetta eru þrátt fyrir allt okkar æðstu stjórnvöld.

Fjármálaráðherra vor byrjaði samningaviðræður við launþega með því að boða til fjölmiðla fundar í vikunni.  Og segja um hvað ætti að semja! Ég hélt að þetta væru samningaviðræður.Að semja.  Og öllum finnst þetta vera í lagi.  BHM fagnar þessu. Allir eru ánægðir með þetta. Benedikt hlýtur að vera glaður.

Nema Bjarni Ben júníor. Hann vill hafa þetta allt í rólegheitum. Stjórnarflokkarnir eiga ná saman.Ástandið er svo gott alls staðar nóg af gulli.  Svo það er best að flokkarnir þrír nái saman um stefnu xD.  Ekki nota peningana í sjúkrahús, heilsugæslu, ellilíeyrisþega og öryrkja.  Það er ekki þjóðhagslega hagkvæmt, eins og þeir segja.

Frú Andersen dómsmálaráðherra heldur áfram vélbyssuorða skothríð sinni á landsmenn.  Meðan ráðherrabílllinn bíður.  Hún virðist aldrei hafa heyrt um Barnasáttmála Sameinuðu Þjóðanna enda eru þau samtök með öllu óþörf samkvæmt lögmálum Nýfrjálshyggjunnar.  Börn eiga að fara til landa sem þau hafa aldri komið til og kunna jafnvel ekki tungumálið.  Fólk virðist ekki vera annað en tölur eða tákn í hennar augum.  Dublinarreglugerðin er heilög.  Og ber að fara eftir. Ég hugsa að Írar yrðu miður sín ef þeir fréttu hvernig nafn höfuðborgar þeirra er misnotað  á skerinu í norðri.  Tveir stjórnarþingmenn eru óánægðir en hvað þýðir það. Gera þeir eitthvað?    

Óttar heldur áfram að vekja ótta í hugum landa sinna og veldur heilsuleysi.  Hann setur nefndir og ætlar að hugleiða ýmislegt meðan einkavæðingin skellur yfir okkur eins og Irma. Og rústar flokki sínum um leið. Og virðist finna það notalegt.

Já, það haustar á Íslandi.  Laufin falla til jarðar.  Draumarnir eru dapurlegir.

Kísilverksmiðjur: Erum við rugluð?

Gleði og stórhugur. Alltaf sama mikilmennskubrjálæðið. Hverjum gat dottið í hug að reisa 2 sílikon verksmiðjur og eitt álver örstutt frá fjölmennri byggð? Aldrei hef ég séð fjallað um reynslu annarra þjóða af sílikon verksmiðjum í íslenskum fjölmiðlum. Áttu kannski reglur um heilbrigðisvernd og umhverfis að vera svo lakari hjá okkur? Vonandi verður ekki sama sagan fyrir norðan, á Bakka. Eitt Bakkabræðraævintýrið enn.

Verði stærsta kísilverksmiðja í heimi

Sigmundur Davíð Gunnlaugsson forsætisráðherra tók þátt í athöfninni. „Þetta er auðvitað mjög gleðilegur dagur því hér er verið að taka skóflustungu að verksmiðju sem stefnt er að því að verði sú stærsta sinnar tegundar í heiminum. Þetta er líka fyrsti áfanginn í mjög mikilli uppbyggingu um allt land þannig að þetta er mjög gleðilegur dagur.

Ragnheiður Elín Árnadóttir Iðnaðarráðherra segir að þetta sé stór dagur fyrir Suðurnesjamenn og Íslendinga alla. „Þetta er fyrsta stórverkefnið af þessu tagi eftir hrun. Við erum vonandi að sjá þetta sem táknmynd þess að hjólin eru farin að snúast aftur í rétta átt.“ 

RÚV 27.8. 2014

Ólafur H. Torfason nokkur orð

1.   

leiðsla

Inn á milli trjánna dökkra

haustsvartra ljós að baki

útlínur húss dimmblás kvöld

himinn sól undir hafsbrún

inn á milli trjánna myrkra

göngum við með ljós leiðarljós

sem leiða okkur lýsa um lauf-

slóð lífsslóð framundan ferð

á enda

                            leiðarenda

            2.

                        Ég kipptist við þegar ég las dánarfregn Ólafs H. Torfasonar, ekki hafði ég fylgst   með sjúkdómasögu hans, hvað þá að hann hefði barist í mörg ár við marga djöfla.

                        Ég hafði verið málkunnugur honum forðum, vegna áhuga á kvikmyndum og listum.   Við heilsuðumst þegar við hittumst á götu, þetta var viðkunnanlegur drengur.

                        En enginn má sköpum renna.  Hann var farinn að lýjast margir sjúkdómar herjuðu á honum, eins og svo margir kunningjar manns seinasta árið.  Átti erfið ár.

2.       

Ég á skemmtilega sögu.  Þegar ég og Vigfús heitinn Geirdal vinur minn fórum í heimsókn til Sveins Rúnars Haukssonar á níunda áratugnum .  Upp  á lofti hjá honum bjó Ólafur H. Torfason.

Það var eflaust margt spjallað þegar við heimsóttum Svein, sjaldan þögn.  En þegar við erum búnir að sitja og spjalla.  Þá sagði Sveinn:  Jæja, eigum við ekki að taka nokkur lög fyrir Óla og settist við píanóið,

lútherska sálma fyrir Ólaf kaþólikkan, við sungum með tilfinningu, þótt við hefðum ekki hugmynd um hvort hann væri heima, jú við heyrðum eitthvað brölt uppi.  Eflaust var þetta hollt fyrir hann, hvort sem hann heyrði eða ekki.  Kristilegu kærleiksblómin hafa ratað til hans.

3.       

Svo merkilegt var að seinasta mánuðinn hef ég verið að (endur)lesa ævisögur Péturs Gunnarsson þar svífur andi Ólafs víða yfir.  Þeir voru miklir vinir og heimili fjölskyldu Ólafs félagsheimili fyrir vini á skóláárum heima á Íslandi.  Þar er merkileg saga þegar Pétur, sem þá bjó í Frakklandi, sendi handrit að fyrstu ljóðabók sinni til Ólafs í Kaupmannahöfn,   og fékk umsögn til baka upp á næstum 200 síður í nokkrum bútum til baka.  Þetta var menntafólk sem tók sig alvarlega og hátíðlega.  Ég held að flestir vinir hans hafi búist við að Ólafur yrði rithöfundur með stórum staf en kvikmyndirnar áttu hans huga með tímanum.  Hann var einn af okkar bestu gagnrýnendum fyrir venjulegt fólk. 

Svona voru ungir andans menn í þá daga.  Og eru kannski enn. 

4.      Þótt maður sé orðinn sjötugur finnst manni að enn eigi maður mikið eftir.  En lífið  segir okkur annað.  Á seinustu mánuðum hafi margir farið yfir móðuna mikla, fólk sem maður ímyndaði sér að ætti mörg góð ár eftir.

Við stjórnum ekki lífinu með góðum hugsunum, það er erfitt að sjá að baki góðu fólki.  Og ég sendi kveðjur til ættingja og vina Ólafs H. Torfasonar. 

5. 

 

Tíminn

tíminn er naumur naumhyggja mín

tíminn og vatnið og vegurinn og leiðin

regnský kemur utan af vatni

inn á veginn yfir holtið fölt ræfilslegt

slóðinn yfir í næsta bæ grænkar

fyrst eins og oft áður

tíminn ég verð á undan honum naumlega en

sigra aldrei  tíminn er naumur nauðhyggja mín

ég tek sprett en sigra aldrei ekkert valfrelsi

ég er

tímalaus vísarnir horfnir tíminn skammtaður

tímabundinn tímareyrður þetta er mín

                                                          naumhyggja

Paul Zukofsky og Íslendingar

Aldrei þessu vant datt Mogginnn inn hjá mér á föstudaginn var. Þar voru tvær síður helgaðar einum af þessum skrítnu snillingum sem laðast hafa að Íslandi ogÍslendingum. Paul Zukovfsky. Svo ég las 2 síður í blaðinu. Minningar fólks og mynd af þessum snillingi.  Einhvers konar Bobby Fischer tónlistarinnar.  Í New York Times var frábær minningargrein um hann og vísað líka á youtube hlekk þar sem hann spilar Paganini. 

Í Morgunblaðinu er sagt að hann hafi komið hér fyrst 1976 eða 7.  Það er ekki rétt, hann kom hingað á vegum Musica Nova og Tónlistarfélagsins 1965 og 1966 þá rúmlega tvítugur.  Í júní 1966 spilaði hann á tvennum tónleikum í Austurbæjarbíó þar var ég og æskuvinur minn. Á þeim tíma var ég 19 ára og búinn að kynnast klassísku tónskáldunum sem byrja á B. Og nýbúinn að kynnast Stravinsky.  Á öðrum þessum tónleikum var hann spilaður.  Sagan af hermanni eða Dáta eins og síðar var notað.  Zukofsky spilaði á sína fiðlu andsetinn og Páll P. Pálsson stjórnaði og gamall nágranni minn úr Bústaðahverfinu Jóhannes Eggertsson, lék á ásláttarhljóðfæri af snilld.  Fyrir framan okkur félaga sat Róbert Abraham Óttóson og fylgdist með í nótnabók.  Í enda verksins lokaði hann bókinni og hrópaði Bravó og stóð á fætur.  Síðar á 9. áratug heyrði ég hann tvisvar stjórna Sinfoníuhljómsveit æskunnar.  Hvað hann get fengið út úr þessu unga fólki.  Margt sem í dag er í Sinfoníuhljómsveit Íslands.  

Eftir lýsingunni í New York Times hefur þessi maður oft átt erfitt vegna skapgerðareiginleika. En hann hefur samt náð til ótrúlega margra.  Lýsing Friðriks Más Baldurssonar stærðfræðings á vináttu þeirra er hlý og mögnuð.  Rut Ingólfsdóttir og Björn Bjarnason voru í nána vinasambandi við hann.  Hann var menntamaður sem fylgdist með á ótal sviðum.  Hann gerði meiri kröfur en tíðkaðist á þeim tíma og lagði grunn að þeirri sterku hljómsveit sem við eigum í dag. 

Þaðe er gaman að eiga svona minningu frá æskuárum eins og þessa tónleika.  Vonandi eru alltaf einhverjir í hverri kynslóð sem eiga svipaðar minningar.  Lífið er oft svo undursamlegt.  

From left, Paul Zukofsky, Abbot Lee Ruskin and the composer Norman Lloyd at the Juilliard School in 1956. Þarna er Paul 13 ára.  

Hér er gagnrýni úr Tímanum um þessa tónleika: 

MUSICA NOVA Sá músikviðburður sem verð skuldað hefði fyllstu athygli, en af óskiljanlegu tómlæti laðaði einungis að sér fáa til heyrendur, var flutningur á „Sögu hermannsins" eftir Stravinsku, sem Musica stóð að um miðjan júnímánuð. Það kann að vera tímasetning svo og misbrestur a hinni "lífsnauð synlegu" auglýsingatækni nú- tímans sem olli, að svo fáliðað var í sal Austurbæjarbíós þetta kvöld'. — Það hefur oft verið sagt um Stravinsky að hann væri byltingarmaður, en í bók sinni „Poetique Musicale" þá frábiður hann sig slíkri nafn gift því að ef slíkt ætti að hefta á alla þá sem eitthvað liggur á hjarta og þora að fara sfnar eigin götur yrði það hug tak fljótt gatslitið og innantómt vill hann meina. — Flutningur á Sögu hermannsins var í sjiálfu sér sá viðburður, sem erindi hefði átt til margra og kom þar til afbragðs túlkun með fiðluleik aranum Pauk Zukofsky, sem afgerandi „element" í þeirri sjö manna sveit, sem músíkin hvíldi á. Stjórnandi var Páll P. Pákson og í slagverkinu, sem Jóhannes Eggertsson annaðist var regluleg músik. —,.Hiii sparsama ytri uppsetn ing höfundar á þessu verki, sem samið er í lok fyrri heims styrjaldar egir sína sögu, en engu að síður nær höfundur, sterkum tökum á efni og tón list og tekst að skapa þarna eins konar Músikleikhús. — Sögumaður *sem hefur víð tækara hlutverk en það að fylla í eyður og segja hvað skeður að tjaldabaki er hlekk ur í dramatískri heild og þarf oft að grípa fram í atburðarásina. Sögumann þennan túlk aði Þorsteinn Ö. Steþhensen kölska Róbert Arnfinnsson her mann Gísli Alfreðsson og prins essu Unnur Guðjónsdóttir. — í heild var frammistaða mús ikanta og leikara hnitmiðuð og svo vel unnin, að illa er farið ef Saga hermannsins kemst ekki fljótlega á fjalirnar aftur. — Hin smærri verk Stra vinskys á þessum tónleikum, voru^Elegia fyrir einleiksfiðlu og Duo Consertant bæði í hin um „þurra" flokki Stravinskys ef svo mætti segja en afbragðs túlkun Pauls uZkofskys bætti það vel upp. Þrjú auðveld píanóstykki fluttu þeir Stefán Edelstein eg Þorkell Sigurbjörnsson, sem einnig aðstoð- aði Zukofsky í fiðlulögunum. Á tónleiikum Musica Nova þ. 15. júní, voru flutt nútímaverk erlendra og,tveggja íslenzkra höfunda, en af óviðráðanleg um orsökum gat undirrit uð ekki sótt síðari tónleikana.  Unnur Arnórsdóttir.  (Tímin 25.6. 1966)

Persónur og leikendur: Bjarni grái og Benni blái

Það er skrítið að horfa á sviðsettan gamanleik sem ríkisstjórn Bjarna Benediktssonar leikur fyrir framan alþjóð.  Það er meira að segja spurning hvort þetta sé gamanleikur eða harmleikur.

Sjaldan hafa jafn miklir spraðurgosar tekist á eins og frændurnir Bjarni Ben og Beneditk Jó.  Allt verður að fíflagangi í höndum þeirra.  Hvort sem þeir eru gráhærðir eður ei.  Misskilningur tómur mísskilningur sagði Bjarni í hádegisfréttum.  Samráðherrar hans sem líst illa  á að eyða milljörðum í nýja flugstöð í Reykjavík eru á villigötum.  Áður en búið er að taka ákvarðanir um staðsetningu flugvallarins.

Benedikt setti á svið einþáttung í vikunni um baráttu gegn svarta hagkerfinu og skattsvikum.  Án þess að neitt yrði rætt nema hvort tíuþúsundkall yrði tekinn úr umferð sem ekki er minnst á einu orði í aðalatriðum fréttatilkynningar Ráðuneytisins.   Voru einhverjar aðrar merkar tillögur í þessari ræðu hans?  Var þetta fólk í þessum tveim nefndum bara að leika sér, eða var Benedikt bara að eyðileggja starf þeirra með þessum furðulegu atriðum sem hann ræddi um eða var hitt of flókið fyrir stærðfræðinef hans?

Hérna er kynningarefni nefndanna þar sem víða er farið yfir völl því ef ná á 100 milljörðum í skattsvikum þarf víða að koma við. Ekki hef ég trú á öðru en þessir embættismenn og fagfólk vinni störf sín af tryggð og hollustu. Og best væri að aðalatriðin í baráttunni gegn skattaundanskotunum yrðu skýr ekki bara leikur frændanna og enn eitt dæmið um vanmátt þessarar ríkisstjórnar meðan fiskur og ferðamenn bjarga því sem bjarga þarf.

Barnaníðingur og lögfræðingur: Er þetta hægt????

Það er engin furða þótt aðstandendur fórnarlamba Barnaníðings spyrji hvers vegna han hafi fengið náðun af  af stjórnkerfi sem teygir sig frá ráðuneyti til ráðherra og alla leið til forseta. Hefðbundin meðferð er svarið frá forsætisráðherra sem bar ábyrgð á málinu á sínum tíma.

Þetta er enginn venjulegur glæpamaður, lögfræðingur með orðstír og heimagangur í æðstu kreðsum samfélagsins.  Svo breytir hann nafni sínu og það sýnir siðspillingu hans að taka upp nafnið Robert Downey.  Líklega til að fela sig þar sem nafni hans, leikarinn heimsfrægi,  er með milljónir ef ekki tugmilljónir færsla, svo  íslenski nafni hans er falinn á bak við hann.  Eða kannski sýnir þetta hugarfar hans að þetta allt sé einn brandari.

Er það nema eðlilegt að faðir stúlku sem lenti í höndum þessa útsmogna níðings vilji fá að vita rökstuðning stjórnkerfis og ráðherra sem eru ábyrgir fyrir málinu.

Hér er pottur brotinn. Hér er allt á skakk og skjön. Hér virðist valdi misbeitt eða illa farið með. Þurfum við kannski að leggja Nýju stjórnarskrána fram fyrir fólkið í landinu svo forsetinn þurfi ekki að skrifa undir eitthvað sem hann veit ekki hvað er? Fyrst og fremst viljum við heyra rök núverandi forsætisráðherra fyrir því vali sínu að veita einmitt þessum manni uppreist æru en ekki öðrum. Og við hvetjum núverandi dómsmálaráðherra til að gera allt sem í hennar valdi stendur til að taka málið upp að nýju því það virðist hafa farið í gegn án þess að nokkur beri ábyrgð og enginn hafi unnið við það,

 Satt að segja verður maður miður sín að skoða Kompásþáttinn frá 2007: Þvílík minotkun valds og siðferðisleysi. Barnaníðingur gengur inn í Barnahúsið og fylgist með barni sem hefur verið brotið á á sama hátt og hann hefur brotið á öðrum börnum.  Á þessi maður að koma til baka til starfa fyrir dómstólum landsins á hann að yfirgefa þetta líf með hreina sakaskrá? Þar sem eftir sitja fórnarlömb sem munu aldrei verða söm.

Er þetta hægt?

Ráðherra í vondum málum.

Ráðherrann í vondum málum, eða hvað, látum við þetta yfir okkur ganga?
Hún veit ekki hvað hún gerir. Er hættuleg. Hleypir af stað byssuleik sem enginn veit hvernig endar. 
X D tekur þátt, eru á ystu nöf. Leikreglurnar ekki þeirra. 
Forsætisráðherra úti að aka. Fjármálaráðherra forðast sannleikann. Allt eins og vera ber. Framtíðin ekki okkar.

Á Íslandi. 

Það er sannfæring mín að málsmeðferð dómsmálaráðherra og Alþingis við val á umsækjendum til skipunar í embætti dómara við Landsrétt hafi brotið í bága við lög. Ég trúi því ekki að þriðja grein ríkisvaldsins, dómsvaldið, muni láta það viðgangast átölulaust. Ákvörðun dómsmálaráðherra um að víkja frá niðurstöðum faglegrar dómnefndar um hæfni umsækjanda um embætti dómara við Landsrétt var hvorki tekin með þeim hætti, né á grundvelli þeirra forsendna, sem lög áskilja. Alþingi hefði átt að bregðast við og hafna breyttri tillögu ráðherrans. Meirihluti Alþingis brást því hlutverki sínu.“