Leki: Samsæri ræstingafólksins

Dapurlegt, sorglegt, ógnvænlegt.  Að ákærður skuli stunda þennan leik, og eflaust tveir aðrir sem vita örugglega hvað hefur gerst.  En það á að halda áfram, það er ekkert sem heitir samviska. Ekki hjá þessu fólki.  Aðalatriði er að þyrla upp moldviðri, ösku og eimyrju. Panta

vænt eldgos svo allir gleymi.   

Auðvitað er þarna á ferðinni samsæri skúringafólksins.  Það er að hefna sín á 900.000 króna launafólkinu, láglaunafólk svífst einskis.  Einu sinni höfðu aðstoðarmenn ráðherra pínulítið meira en kennarar i laun.  Það er liðin tíð.  

Nú eru það hinar stóru mótvægisaðgerðir. Aðvitað eru það eðlilegar mótvægisaðgerðir að sekir verði sýkn saka,  þeir sem ætla að komast áfram í stjórnmálum verði að herða sig og járna, í stjórnmálum á Íslandi er allt leyfilegt.  Allar hurðir ráðuneyta eru galopnar, mig hefur alltaf grunað þetta.   Lifi spillingin.  Hún er okkar einkenni.   

Gísli Freyr Valdórsson, fyrrverandi aðstoðarmaður Hönnu Birnu Kristjánsdóttur innanríkisráðherra, gagnrýnir lögreglu og ákæruvaldið fyrir að hafa ekki rannsakað ferðir ræstingafólks, öryggisvarða og annarra þegar lögreglurannsókn á trúnaðarbrestinum gagnvart hælisleitendunum Evelyn Glory Joseph og Tony Omos fór fram. „Ekki er útilokað að þeir starfsmenn IRR sem útbjuggu samantektina hafi skilið eftir útprentað eintak á skrifborðum sínum. Í þessu sambandi liggja ekki fyrir upplýsingar um ferðir ræstingafólks, öryggisvarða og eftir atvikum annarra,“ segir í greinargerð Gísla Freys, undirritaðri af lögmanni hans Ólafi Garðarssyni, sem lögð var fram í Héraðsdómi Reykjavíkur í gær. Þar heldur ákærði því fram að afstaða rannsakenda í sinn garð hafi verið fyrirframmótuð og hlutlægnisskyldan ekki verið virt við meðferð málsins.(DV. 17.9. 2014)

Lekinn: Ekki benda á mig

Þau ætla ekki að gefast upp, ætla ekki að skammast sín, ætla áfram að halda því fram að bréfið hafi lifað sínu sjálfstæða lífi, geri allt sjálft, dreifi sér, skríði til næsta fjölmiðils.  En ráðherrann og aðstoðarmenn hennar gerðu ekkert.  Það eru einhverjir aðrir, í ráðuneytinu, í innsta hring. Varla hefur þetta leynibréf farið víða?  Það er gott að muna það að það er til fólk sem ætla að

vera fulltrúar okkar, vinna fyrir okkur, á góðum launum, gera hvað sem því sýnist, vera kosið á trúnaðarstöður.  Það hefur brenglaða siðferðiskennd.  Það er eitthvað fyrir aðra að hafa slíkt. Bréfið kom ekki frá neinum, einhver skildi það eftir inni á neti ráðuneytisins, enginn skrifaði það, samt er það til. Enginn kannaðist við það frá fyrsta degi. 

Greinargerð Gísla Más er söguleg........Ætli þetta sé sami lögfræðingurinn og hjá Hönnu Birnu?  Besta vörnin er sókn!!!  Samantektin sem enginn þekkti er allt í einu þekkt og til.  Og þessi frægi enginn dreifði því.  Dapurlegt.

Fullyrt er að ákæruvaldið hafi ekki hugmynd um hvernig samantekt ráðuneytisins rataði í hendur fjölmiðla og þá kemur fram að skjalið sem allt snýst um hafi verið skoðað af ókunnugum í skjóli nætur. Það hafi hins vegar ekki verið rannsakað.


Og Gísli Már (eða enginn) skrifar

Til að bíta höfuðið af skömminni hefur ákæran heldur ekki að geyma lýsingu á ætlaðri verknaðaraðferð. Í stað þess að útlista hvernig ákærði á að hafa veitt upplýsingar úr samantektinni, t.d. með afhendingu útprentaðs eða handritaðs eintaks, upplestri, fjarskiptum, mors-sendingum eða reykmerkjum er í ákæru notast við hina mjög svo almennu athöfn „að láta e-m e-ð í té“.
Það er greinilegt að ákæruvaldið hefur ekki hugmynd um það hvernig upplýsingarnar sem fram komu í samantektinni rötuðu í hendur fjölmiðla þrátt fyrir margra mánaða ítarlega rannsókn. Ákærði getur af þessum sökum með engu móti áttað sig á því hver sú háttsemi er sem honum er gefið að sök.

 og skrifar

Svo virðist sem rannsókn málsins hafi, án vitundar ákærða, haldið áfram eftir að lögreglan á höfuðborgarsvæðinu sendi málið til ríkissaksóknara þann 20. júní 2014. Ný gögn bættust við, er ríkissaksóknari sendi málið til héraðsdóms, sem ákærða var ekki gefinn kostur á að kynna sér á rannsóknarstigi. Í þeim gögnum var að finna veigamiklar upplýsingar sem leiða í ljós eða benda a.m.k. eindregið til íhlutunar annarra en þeirra sem samantektin var ætluð. Þá er bent á að samantektin hafi síðast verið skoðuð inni á opnu drifi í tölvukerfi IRR klukkan 05:39 aðfaranótt 20. nóvember 2013. Staðfestir þetta að samantektin var augljóslega á vitorði fleiri en þeirra sem að henni unnu eða fengu hana senda. Enda fullkomlega órökrétt fyrir hlutaðeigendur að skoða skjalið inni á opnu drifi, hvað þá í skjóli nætur.

Hvalveiðar: Við látum ekki kúga okkur!!!

Merkileg frétt.  Hvað gerir ríkisstjórn okkar núna?  Varla fer sjávarútvegsráðherran að láta beygja sig!!  Við hljótum að standa teinrétt og verja rétt Kristjáns Loftssonar og útgerðaraðalsins. Þeir eiga landið og miðin!   Fram fram aldrei að víkja.  

35 ríki mótmæla hvalveiðum Íslendinga

Fulltrúar Evrópusambandsins og fjögurra annarra ríkja afhentu í morgun íslenskum stjórnvöldum yfirlýsingu þar sem hvalveiðum Íslendinga er harðlega mótmælt.
Yfirlýsinguna undirrita öll 28 aðildarríki ESB, auk Bandaríkjanna, Ástralíu, Brasilíu, Mexíkó, Ísraels, Mónakó og Nýja-Sjálands. Það var Matthias Brinkmann, sendiherra ESB á Íslandi, sem afhenti íslenskum stjórnvöldum yfirlýsinguna ásamt fulltrúum Bandaríkjanna, Frakklands, Þýskalands og Bretlands.
Í yfirlýsingunni er sú ákvörðun að leyfa hvalveiðar í atvinnuskyni, einkum á langreyð, harðlega gagnrýnd og veiðarnar sagðar í trássi við alþjóðalög. Er skorað á stjórnvöld að endurskoða ákvörðun sína, en gefinn hefur verið út kvóti á veiðum á allt að 770 langreyðum næstu fimm árin.
Þá er viðskiptum Íslendinga með hvalaafurðir mótmælt og bent á að bæði langreyði og hrefnu sé að finna á lista yfir dýr í útrýmingarhættu.

Matarskattarnir og dugleysi nýfrjálshyggjunnar

Mikið hefði verið gaman að sjá einhvert hugrekki og dug í breytingum á svokölluðum matarsköttum sem Stefán Ólafsson fer vel yfir í blogggrein, eða í öðrum álagningum, ekki bara sama gamla nýfrjálshyggjudekrið.  

Það er eins með það og barnagjöld sem BB og xD finnst svo mikið upp á 11 milljarða. En skerðingar byrja við 200.000 krónur !!!  Er það

ekki sama og minnkað var hjá útgerðaraðilnum í fyrra?  Og aulegðarskattur og háskattaþrep, hverju myndi það skila?   Þarf alltaf að hygla vinum sínum?  Fara vinirnir í meiri fjárfestingar, hvað bendir til þess? 

Sama er að segja um xB þeir ætla að bíða og sjá hvort ekki verði nýjar Austurvallaróeirðir, annars greiða þeir atkvæði í rólegheitum með skerðingum á láglaunafólkinu. Getur það ekki bara hypjað sig til Noregs??? 

Svo er gott að láta þessa rannsóknarstofnanir hætta þessu vafstri.  Dómstólarnir eru komnir í réttan gír. Óþarfi að dæma.  Jón Steinar er með þetta á hreinu, rökfastur og árásargjarn, eins og Hanna Birna.

Einföldun er fín, úr tveimur þrepum í tvö.  Flott rökfesta.  Og á tölvuöld er erfitt að reikna þetta út, en kannski eru allar tölvurnar bilaðar og ekki fjárfesting fyrir nýjum!!! 

Já, lífið hefur sinn gang, á Spill-Íslandi.  Eins og það hefur alltaf verið.   Fyrirlitning á þeim sem minna mega sín hygling vina og ættingja.  já, eins og alltaf.

                            tafla úr: http://blog.pressan.is/stefano/files/2014/09/Matarskattur-2014.jpg
 

Tónlist; Sinfonían, Þorvaldur Gylfason og ný ljóðabók

Jæja, þá er tónlistarárið byrjað, hver velur sér sitt eftir smekk, ég er byrjaður að sækja sinfoníutónleika, svo skrapp ég suður í Sal í Kópavogi og hlustaði á lög eftir Þorvald Gylfason og Kristján Hreinsson.  Satt að segja byrjar tónlistarárið ansi vel. 

Tveinnir sinfoníutónleikar eru gengnir um garð.  Báðir ansi góðir.  Fyrri buðu upp á Richard Strauss og Beethoven,7. sinfoníuna, sem fyrir mína parta er hápunkturinn ennþá í vetur.  Þessi

síflutta og vinsæla sinfonía hafði svo mikinn ferskleika  og hreif mig algjörlega, Andrew Litton, hljómsveitarstjórinn er ekkert slor. Þó voru Strauss, Eulenspiegel og 6 Brentano Söngvar ekkert til að kvarta yfir. Og Suður-Afríska söngkonan Golda Schultz fín. 

Á seinni tónleikunum var boðið upp á ástmögur okkar Víking Heiðar Ólafsson og sérfræðingur minn í píanóleik sagði að hann væri alltaf að verða betri og betri og ég trúi henni vel.   Hann spilaði 1. píanókonsert Beethovens og gerði það glannavel, að vísu var kadensan ein af 4 sem Beethoven samdi, ansi löng og of mikil fyrir konsertinn, það er nú bara minn smekkur, en hægi kaflinn var yndislegur og svo voru læti og hamagangur í 3. kaflanum eins og vera ber.  Svo fengum við tvö dásemdar aukalög. Chopin og Schumann-Lizt.  Meira er ekki hægt að biðja um. Á undan konsertinum var flutt Largo Mistico efit Pál Pamplicher Pálsson, prýðisverk við fyrstu hlustun. Svo var Prókofieff eftir hlé, sinfónia númer 6, vel flutt en höfðaði ekkert sérstaklega til mín þetta kvöldið.  Stundum er maður misjafnlega upplagður.  Eins og ég hef gaman að Prókofieff.  Það var ekkert yfir neinu að kvarta, fínn stjórnandi, einn af þessum fjöldamörgu sem Finnar unga út.  Pietari Inkinen.  Á þessum tónleikum hefur sýnt sig hversu hljómsveit okkar er góð.  Á þessum tónleikum var ég oft að hugsa um tréblástursleikarana, þeir eru svo góðir.  

Svo var Þorvaldur Gylfason frumkvöðull að tónleikum í Salnum.  Þorvaldur er eins og pabbi hans, Gylfi Þ. Gíslason, var, tónelskur maður, líklega hefur hann samið töluvert af lögum í gegnum tíðina.  En nú fékk hann Kristján Hreinsson til að semja ljóð þar sem grunnþemað eru fuglar og náttúra. Þetta eru ansi rómantískir textar fyrir minn smekk.  Þorvaldur samdi síðan lögin og fékk Þóri Baldursson til að útsetja. Og Jónas Ingimundarson, Bryndísi Höllu Gylfadóttur til að spila (á píanó og knéfiðlu).  Svo var Kristinn okkar Sigmundsson sem söng.  Húsfyllir var og boðið er upp á aðra tónleika á morgun (sunnudag).  

Ég dáist að fólki eins og Þorvaldi sem lætur drauma sína rætast.  Ég vildi að ég væri svona hugrakkur!!!  Margar fallegar laglínur streymdu út í salinn og Kristján útskýrði textana (sem kannski var óþarfi) en salurinn kunni vel að meta söngvana, sérfræðingur minn í útsetningum sagði að þær hefðu mátt vera fjölbreyttari (ég hafði líka hugsað það!) en mikið var klappað og hóað í lokin, eitt lagið endurflutt og allir fóru ánægðir heim.  Missið ekki af seinni tónleikunum á morgun!

Ég vil vekja athygli á nýútkominni ljóðabók eftir gamlan vin minn, Sigurð Jón Ólafsson,

bókavörð í Borgarbókasafninu.  Sigurður hefur alltaf ort töluvert, óhefðbundið, og nún hefur hann safnað saman 
ljóðum sínum í bók Slitinn þráður úr köngulóarvef, sem er í 4 köflum, 44 ljóð. Þarna eru náttúrustemningar og minni úr lífi okkar og hvunndagsleika, oft kryddað með angurværð og húmor. Hér eru tvö dæmi: 

Dauðvona fluga

Um það bil er presturinn var að biðja fyrir söfnuðinum

tók ég eftir flugu sem reikaði stefnulaust um kirkjugólfið.

Hún virtist of máttfarin til að hefja sig til flugs.

Sennilega beið hennar ekkert nema hægt andlát

nema því aðeins að presturinn eða kórstjórinn eða 

jafnvel einhver úr kórnum stigi óvart oná hana. 

Áreiðanlega hefur engin fluga fengið að njóta jafn fagurs söngs 

né jafn ákafrar bænar svona skömmu fyrir andlátið.

Í Hafnarvogi

Þegar við göngum þröngar götur Hafnarvogs  

eru fáir á ferli enda 

kvöldmatur og bókasafnið að loka. 

Gæfur gulbröndóttur köttur 

fylgir okkur að húsi skáldsins 

- George Mackay Brown

bjó hér 1968-1996 - 

Handan vogsins blasir Háey við 

þar sem öldungurinn stendur vörð. 

Í þröngri götu þorpsins 

er hugsun skáldsins víð eingsog 

vegurinn blái.

Endalokin? Pólitískur harmleikur

Jarðaði Sigmundur Davíð endanlega stjórnmálaferil Hönnu Birnu í Kastljósi í gærkvöldi? 

Getur hún gert nokkuð annað en yfirgefa sviðið?  Ráðgjafi hennar lögfræðilega er ekki upp á marga fiska. Það er skrítið ef það er fyrrverandi Hæstaréttardómari ........ 

Hann hefði ekki gert það sama og hún, ekki talað við

lögreglustjórann..... sagði Forsætisráðherrann
En samt vildi hann ekki tjá sig, hann væri nú ráðherra dómsmála........ 
Var þetta sameiginlegt útspil SDG og Bjarna formanns? 

Þessi málatilbúnaður verður æ meiri harmleikurinn.  En tíkin sú arna pólitíkin er oft grimm og bitin stundum banvæn.

                                                                                                                     Mynd: Höfundur

Sigmundur Davíð: Að vera jákvæður og uppbyggilegur

Hægt og sígandi klifrum við upp úr gjárbotni Hrunsins mikla.  Hamförum af völdum mannsskepnunnar sem skullu yfir okkur vegna óaðgætni og fífldirfsku fjáraflamanna okkar og stjórnmálamanna.  Það er oft barnalegt að fylgjast með orrahríð stjórnar og stjórnarandstöðu í

þessu eilífðarþrasi.  Hver sé jákvæður eða neikvæður, hver hafi unnið og náð bestum árangri. Ég tala nú ekki að kenna útlendingum um þetta.  Er ekki eðlilegt að aðrar þjóðir berjist fyrir hagsmunum þegna sinna þegar óráðsíubankar ætla að stela þúsundum milljarða af sparnaði launafólks?

Staðreyndin er að fyrrverandi ríkisstjórn náði ótrúlegum árangri við ömurlegar aðstæður en tókst þó að ná upp hagvexti sem fáir gerðu í Evrópu á þeim tíma.  Orð Sigmundar Davíðs hér að neðan um árangur sem tekið er eftir á alþjóðavettvangi eru orðrétt sem Jóhanna og Steingrímur gerðu á sínum tíma !!!!   Þetta mjakast hjá okkur, við höfum verið heppin með Ferðamannaiðnaðinn sem hefur komið svo sterkur til leiks.  Við fengum líka makrílinn á silfurfati sem hefur skilað góðu í þjóðarbúið. Og íslenskt launafólk hefur verið ákaflega þolinmótt gagnavart stjórnvöldum að mörgu tilliti.  Við erum með langtum verri lífskjör en hin Norðurlöndin, hvað sem hver segir.  

Því er sorglegt að núverandi ríkisstjórn láti leiða sig yfir í úreltar frjálshyggjuhugmyndir um lækkun skatta á þeim tekjuhæstu, um mýtuna um flókið skattakerfið sem þurfi að einfalda, þetta á auðvitað að gera á kostnað þeirra tekjulægstu.  Að framsóknarmenn láti Bjarna Ben teygja sig áfram.  Við eigum að sýna meiri stórhug til að ná því sem Sigmundur talar um í stóra feitletraða kaflanum hér að neðan.  Við tökum undir þessi sjónarmið hans þar.  En þá þarf að vinna að því,  nota auðlegðarskatt, hátekjuskatt, sanngjarnan virðisaukaskatt sem eitthvað vit er í.  Taka sanngjörn gjöld af útgerðarmönnum og stóriðnaði. Vera í samstarfi við aðrar þjóðir á viðskiptasviði.  Lokka okkur ekki af norður í Ballarhafi.  Þar sem allt á að vera mest og best. 

Við gerum það ekki með sjálfsgrobbi og ranghugmyndum um okkur Íslendinga.  Við erum lítil þjóð sem þurfum að vinna fyrir okkar brauði, oft við erfiðar aðstæður vegna harðbýllar náttúru, sem er Forsætisráðherranum svo kær.  Við þurfum að hafa heildstæða sýna á hugmyndum okkar, um laun, gjöld og tekjur, um jafnrétti, mannréttindi og frið.  Þetta getum við gert langtum meir í sameiningu. 

Nokkur  atriði úr ræðunni: 


Hvort sem litið er til jarðnæðis, vatns, hreinleika eða möguleika til matvælaframleiðslu eru fáar þjóðir í heiminum sem búa við jafn rík tækifæri frá náttúrunnar hendi og við.

Sé litið til alþjóðlegs samanburðar er Ísland í efsta sæti við mat á öryggi og friði og jafnrétti kynjanna. Raunar hefur það sýnt sig að í alþjóðlegum samanburði á þeim kostum sem lönd búa yfir er Ísland gjarnan í hópi þeirra efstu, hvort sem spurt er hvar best sé að búa í heiminum, um stöðu lýðræðis, um réttindi ólíkra hópa, frelsi fjölmiðla, árangur af heilbrigðisstefnu eða um stöðugustu ríki heims. Slíkur samanburður er ekki algildur en veitir þó mikilvæga vísbendingu um það hversu góð lífsskilyrði við búum við.

Sú staðreynd hverfur því miður allt of oft í umræðuhefð sem sífellt beinir sjónum sínum að því neikvæða. Það er ákaflega mikilvægt að við gleymum því ekki að við búum í samfélagi sem flestir aðrir í heiminum gætu öfundað okkur af þar sem sterkir innviðir, miklar auðlindir og ríkulegur mannauður gera okkur kleift að byggja upp enn betra samfélag til framtíðar.

Markvissar aðgerðir í ríkisfjármálum og efnahagsstjórn hafa skilað árangri sem nú er tekið eftir á alþjóðavettvangi. Hagvaxtarspá Alþjóðagjaldeyrissjóðsins fyrir Ísland sem gefin var út í sumar spáir nærri 3% hagvexti í ár og heldur meiri vexti árið 2015. Seðlabanki Íslands spáir enn meiri hagvexti, eða rúmlega 3% í ár og tæplega 4% árið 2015. Þetta er árangur sem fáar ef nokkrar Evrópuþjóðir geta státað af um þessar mundir og þótt víðar væri leitað.

Með sameiginlegu átaki ríkisstjórnarinnar og aðila vinnumarkaðarins hefur tekist að auka kaupmátt og koma verðbólgu niður fyrir markmið Seðlabankans og hefur verðbólgan nú mælst undir verðbólgumarkmiði bankans í sjö mánuði samfellt. Slíkur árangur hefur ekki náðst í meira en tíu ár, en líta þarf til áranna 2002 og 2003 til að finna samsvarandi verðlagsstöðugleika.

Á Íslandi eiga fjölskyldurnar að ná endum saman um mánaðamót. Öryrkjar eiga að geta lifað mannsæmandi lífi og eldri borgarar eiga að fá notið afraksturs ævistarfsins. Á Íslandi eiga allir að hafa jafnan aðgang að heilbrigðisþjónustu og félagslegri aðstoð. Allir eiga að hafa jafna möguleika á menntun og starfsframa og langtíma atvinnuleysi á ekki að líðast. Ungt fólk á að geta fengið vinnu við hæfi í framhaldi af námi og líta á Ísland sem vænlegan framtíðarstað, finna að hér er gott að búa og að hér er gott að stofna fjölskyldur og ala upp börn. Íslendingar þurfa sjálfir að trúa á framtíð landsins til að við getum byggt á grunni þeirra styrkleika sem samfélagið býr nú þegar yfir. Við viljum að á Íslandi séu allir metnir að verðleikum án tillits til þess sem gerir okkur ólík og að allir séu jafnir fyrir lögum. Við viljum að samfélagið virði frelsi og drifkraft einstaklingsins til að móta eigið líf, en að einnig sé þess gætt að enginn sé skilinn eftir. Stjórnvöld eiga að leggja höfuðáherslu á að skapa þetta jákvæða og heilbrigða umhverfi svo að einstaklingarnir og fjölskyldurnar geti betur uppfyllt drauma sína og vonir.