Kissin Askenasí SÍ: Tónlistarlostinn blívur!

Það er ekki oft sem maður upplifir tónleika eins og í gærkvöldi í Hörpu:  Kissin, Askenasí og Sinfoníuhljómsveit Íslands.  Rachmaninoff nr. 2 Brahms nr 3.  

Maður hafði heyrt sögur af þessum píanórisa.  En sjón er sögu ríkari.   Um leið og hann kom inn í salinn þá átti hann sviðið.  Valda hans yfir spilamennsku og áhorfendum var algjört. Allt var í hágír. Hljómsveitin undir stjón Íslandsvinarins lék feiknavel.  Leikur hennar í Sinfoníu Brahms var magnaður, sérstaklega í síðasta kaflanum.   Troðfullt húsið fann tónlistarlostann streyma  um sig. 

Það var stórkostlegt að sjá af fyrsta bekk á fyrstu svölum, þegar allur salurinn stóð á fætur sem einn maður í lok konsertsins.  Og Kissin kunni vel að meta það spilaði tvö aukalög, Rachmaninoff og Brahsm.  Hann hélt sig á sömu slóðum.   Og  hið einfalda Brahms verk fékk tárin til að dansa niður kinnar á mörgum. 

Sum kvöld eru fullkomin, ekki mörg, en þetta var eitt af þeim. Eins og Gullfoss og Geysir í eina máltíð!!! Þetta var nú frekar ósmekkleg líking!!!!!! 

Bókahaust: Góð Kilja og spennandi bókavetur

Bókmenntahaustið byrjar með látum.  Kiljan komin í fullan gang. Ansi fínn þáttur í gærkvöldi.  Margar góðar bækur koma út í haust.

Dæmdar voru 2 afburðabækur, Þegar dúfurnar hurfu eftir Sofi Oksanen og Náðarstund eftir

Hannah Kent.

Og fjallað um spennandi nýútkomna ævisögu Gríms Thomsen eftir Kristján Jóhann Jónsson sem ég hlakka til að lesa.  En skrítið er að heyra þá félaga Kristján Jóhann og Egil tala um það eins og það sé ný frétt að Grímur hafi samið rit um Byron.  Jónas frá Hriflu fjallaði um þetta í biblíu okkar Kristjáns kynslóðar Íslandssögunni, en Egill var þá varla kominn úr vöggu (bls. 103-104). 

Það var gaman að heyra viðtalið við Sally Magnusson þar sem hún ræddi bók sína um móður hennar. En hún var með Dementiu, Ellihrörnunarsjúkdóm, og Sally skrifar um móður sína af mikilli hlýju og skilningi. Egill komst ansi vel frá þessu samtali, þar sem hann var persónulegur og hlýr.  Við sem höfum átt foreldri með þessa sjúkdóma, lestum þessa bók í haust.   

Þetta verður góður bókavetur, með eða án goss.   En skrítið var að sjá fólk komið á fullt að ræða nýja bók Arnaldar meira en mánuði áður en hún kemur út, á Facebook.  

Mr. Turner: Meistaraverk

Já, mögnuð mynd á kvikmyndahátíð og örugglega ekki sú eina.  Meistaraverk Mikes Leigh var vel tekið í gærkvöldi (þriðjudag) af fullum sal kvikmyndaáhugamanna í Sal 1 í Háskólabíó.  

Þvílík fegurð í myndatöku og sviðslist, þar sem myndlist Turners þessa meistara landslagsins

skilaði sér fáránlega vel, og leikararnir með Timothy Spall í fararbroddi sem meistarinn Herra Turner voru ótrúlegir.  Ég hef sjaldan séð persónumótun eins og hjá Spall í þetta skiptið.  Enda fékk hann leikaraverðlaunin í Cannes í vor. Þetta sagði Spall um möguleika sina á verðlaunum í Cannes: [on the possibility of an award at Cannes for 'Mr. Turner'] If it comes up, I'll have a go. Someone's got to win one. Actors always say, 'Oh, competition shouldn't be part of art'. Bollocks. It's a part of everything. Ég bít af mer vinstri handlegginn ef hann fær ekki Óskarinn.  Ég meina það!!!! 

Myndin er fyndin, dramatísk, við upplifum seinni ár Turners þegar hann er farinn að sækja út á ótroðnar slóðir í list sinni. Persónan er ótrúleg í höndum Turners, göngulag, hreyfingar, andlitssvipur,barkahljóð sem eru engu lík sem hann jafnvel var farinn að nota á kránni:   I grunted in a Georgian way, 'Are you a provider of wine?' I had to go and lean against a wall and take a deep breath to go back and ask, 'Can I have a glass of Pinot Grigio?'This is the only time in my life when the character bled into me.  
Í kringum Turner eru svo ótal aukaleikarar oft svo skemmtilegir eins og samlistamenn hans að maður hlær ennþá innra.  

Þeir sem þekkja ekki stíl Leighs og vinnu hans með leikurunum geta vart ímyndað sér þvílík vinna liggur þar að baki.  En drífið ykkur að sjá hana.  Hún hlýtur að verða sýnd áfram.  Ef maður fer einu sinni í bíó á ári þá er þetta myndin.  

Ég sé á skránni að það eru ótrúlega góðar myndir á þessari hátíð.  Er ekki kominn tími til að Reykjavíkurborg fari að taka aftur þátt í hátíðinni.  Er ekki ágætt að losa sig við einhverja geðvonsku?  Eða valdagræðgi?

Bænastund: Fyrir hverja????

Nú er setið í Hörpunni og beðið, og sungið og dansað fyrir Drottni.
  „Biðjum fyrir ófæddum börnum og komandi kynslóðum. Biðjum um breytt viðhorf til fóstureyðinga, hugarfarsbreytingu og endurnýjaða ábyrgðartilfinningu.“   
 Er það furða þótt Silja Bára hrökkvi í kút yfir bænum sem

þessum.Sem hefur staðið framarlega i baráttu um konan ráði sjálf yfir sínum líkama.

Svona texti var í Stórbænahátíðinni í Hörpu. "Endurnýjaða ábyrgðartilfinningu".   Ísmeygilegur texti, eiga ekki allir að bera ábyrgð á gjörðum sínum?   
Hér er á ferðinni nýkristnihreyfingin í Bandaríkjunum sem er farin að læðast hægt og sígandi til annarra landa, oft á tíðum svipar henni til öfgahreyfinga annarra trúarbragða.  Hreyfing sem er hápólitísk tengd teboðinu og peningaplokkstrúarbrögðum.  Er það tilviljun að Geir Haarde er boðið þarna sem fyrirlesara????? Og tengingu við Bandaríkin er harðneitað þetta bænahald kemur frá Þýskalandi og Sviss :

Sömu og stóðu að Hátíð vonar

Hugmyndin að Kristsdegi er sú að kristnir einstaklingar úr sem flestum kirkjudeildum og sem víðast af landinu sameinist í bæn fyrir landi og þjóð. Það var Friðrikskapellusamfélagið sem stóð fyrir deginum en sömu aðilar stóðu að Hátíð vonar, sem haldin var í september í fyrra. Aðalræðumaður þeirrar hátíðar var Franklin Graham, sem er yfirlýstur andstæðingur hjónabands samkynhneigðra. Meðal þeirra sem fluttu ávarp á Kristsdegi í dag var Ólafur Ragnar Grímsson forseti og Agnes M. Sigurðardóttir biskup. DV.

Og allir eiga að vera með, við erum svo umburðarlynd, svo sakar ekki að bæta inn "smá" þjóðernishroka að venju Forseta vors.  Eða hvert er það siðferði sem hefur skapað okkur Íslendingum sérstöðu?   Það væri gaman að vita það.  Kannski að gleyma sem mestu af því liðna eins og Forsetinn stundar, aldrei að biðjast afsökunar?  Minnist hvorki hins liðna né hugleiðið það sem var; eins og Jesaja spámaður sagði.  Nú hef ég nýtt fyrir stafni það fer að votta fyrir því, sjáið þér það ekki?

"Það er mikilvægt að hafa það í huga þegar við horfum því miður á öfgahópa annarra trúarbragða víða um veröldina efna til ófriðar og jafnvel aftöku á fólki að gleyma ekki að það umburðarlyndi, sá skilningur, það siðferði, sem hefur skapað Íslendingum sérstöðu, á allar sínar rætur, á allar sínar rætur í þeim boðskap og þeim styrk og þeirri bæn sem kristnin hefur fært þessari þjóð um aldir.

Það má segja það að bænaefnið sem vakið hefur töluvert umtal er sú furðulegasta samsuða sem ég hef upplifað.  Maður verður miður sín að glugga í þessu.  En um leið ef þú lest textann nákvæmlega styður hann við íhaldssöm öfl samfélagsins. Okkur er færður boðskapur að ofan,  við erum full af synd og iðrun og eigum að falla fram.  Ég vona að fólkið sem tekur þátt í þessu verði uppnumið og sælt.

En varla sameinar það þjóð vora.    

Framsókn: Hatur á hinu opinbera

Merkilegt að fylgjast með fólkinu sem hefur tekið völdin í Framsóknarflokknum.  

Framsóknarflokkurinn var hér á árum áður hinn dæmigerði bændamiðflokkur sem studdi við bakið á sínu fólki í sveitum landsins.  Svona flokkar voru til um alla lýðræðis-Evrópu og jafnvel

líka í SovétEvrópu.  Framsóknarflokkurinn var til dæmis með töluverð samskipti við bændaflokka í Austur-Evrópu sem var deild í Kommúnistaflokkum.   Fóru í boðsferðir í austur alveg eins og sósíalistar í Sósíalistaflókknum og Alþýðubandalagi. Tíma- Tóti skrifaði ferðasögur úr austrinu í Tímann. 

En síðan fékk Framsókn samkeppni frá Vinstri sósíalistum um fylgin í sveitunum og stuðning við landbúnaðarkerfið, meðan forysta Framsóknar sótti inn í útgerðaraðalinn.  Samanborið hagsmuni Halldórs Ásgrímssonar þar.  Loks tók forystan fullan þátt í uppbyggingu Nýfrjálshyggjunnar með helmingaskiptum við Sjálfstæðisflokkinn.  Þar sem Finnur Ingólfsson og Þórólfur á Sauðárkróki og Gunnlaugur Sigmundsson eru dæmigerðir fulltrúar.  

Umræðan um MS seinustu viku sýnir þörfina á uppstokkun á þessu samtryggingarkerfi sem allir flokkar nema Samfylkingin hafa leikið hlutverk, xB xV xD, ekki gleyma hlutverki Sjálfstæðismanna þessari uppbyggingu.  Ég heyrði Steingrím Jóhann ræða þetta í útvarpinu, með tilliti til stöðu Vinstri Grænna,  þetta var allt svo flókið, það finnst mér vera dæmi um að ekkert eigi að gera.  

Svo er ný kynslóð komin til sögunnar í Framsókn, sem hefur sýnt sig smátt og smátt sem fulltrúa nýfasisma, gegn útlendingum, sjúklegt hatur á hinu opinbera, nema þegar hægt er að nota það sjálfum sér til framdráttar. Sér aldrei neitt nema eigin hagsmuni.  Það er óhugnanlegt að hlusta á yfirlýsingar forystunnar.  Í hverri viku kemur eitthvað nýtt frá elítunni, hvort sem hún er edrú eða ekki.   

Það er sorglegt að sjá þegar fólk kann ekki fótum sínum forráð á opinberum vettvangi,  skandalíserar og sýnir sínar furðulegustu hliðar.  Sem í öðrum löndum þýddi afsögn og ærusviptingu. Eins og Lekamálið sýnir okkur.  Í Framsóknarflokknum finnst mönnum svona vinnubrögð töff.  

 

Fjármálaráðherra: Bjart framundan

Já svo sannarlega, þjóðin komin í eyðslugírinn að nýju, lúxusíbúðir og Stjórjeppar renna út. Aldrei fleiri ferðir.  Við

erum hamingjusöm þjóð.  

Og útflutningur á niðurleið,  sjávarútvegur dalar, álverð ekki í hæstum hæðum.  

Meira að segja ferðaiðnaðurinn hefur ekkert að segja til að bæta ástandið. 

Fjármálaráðherrann, Prófessor Altúnga,  er í hæstu hæðum.  Allt bjart framundan.  Engin ástæða fyrir hærri sköttum.  Engin ástæða fyrir hærri ríkistekjum.  Við höfum það svo gott.  Svo fáum við kosningavíxilinn frá SDG. Útgerðarmenn dansa um demantagólf.   

Allt er á sínum stað samkvæmt náttúrunnar lögmáli, Il faut cultiver notre jardin !!!!  Það er ekki amalegt að hafa

ríkisstjórn þar sem úrvalið hefur aldrei verið meira.  
Gullauga, Rauðar, Helga og Gular hlið við hlið. Já, lesendur góðir lífið er dásamlegt. Ekki kvarta ég.

Íslendingar eyða meiri gjaldeyri til að fjármagna einkaneyslu en sem nemur tekjum af framleiðslu og útflutningi. Þetta má lesa úr nýjustu tölum Hagstofunnar um þjóðarhag.
Þar kemur meðal annars fram að á milli fyrri hluta áranna 2013 og 2014 hafi landsframleiðsla aukist um 0,6 prósent, en þjóðarútgjöld um 2,8 prósent.
Útflutningur jókst um 3,7 prósent, en innflutningur rúmlega tvöfalt meira, eða um 9 prósent. Einkaneysla jókst líka meira en útflutningur, um 4 prósent.
Björn Valur Gíslason vekur athygli á þessum tölum í grein í Herðubreið, en Arion banki lýsir líka „vonbrigðum“ sínum:
„Bæði einkaneyslan og innflutningur eru umfram væntingar en á sama tíma virðist vera að hægja á framleiðslu í hagkerfinu þar sem fjárfesting og útflutningur eru undir væntingum.“
Björn Valur bendir á að þessar tölur þýði að forsendur fjárlaga séu brostnar og bætir við:
„Það versta sem stjórnvöld geta gert í slíkum aðstæðum er að auka neyslu og innflutning á kostnað verðmætasköpunar. En það er því miður nákvæmlega það sem snillingarnir í stjórnarflokkunum eru að gera með því að lækka skatta, slaka á fjármálum ríkisins og moka gríðarlegum upphæðum úr ríkissjóði inn á verðtryggð útlán fjármálastofnana sem þeir kalla „leiðréttingu.“ Allt hefur þetta verið gert áður eins og lesa má um í skýrslu RNA fyrir þá sem hafa áhuga á að læra af fortíðinni.“
Árni Páll Árnason vakti athygli á þessari þróun á alþingi í morgun og spurði fjármálaráðherra hvort ekki væri ástæða til að hafa áhyggjur af forsendum fjárlaga, mikilli einkaneyslu og lítilli fjárfestingu. Ráðherrann taldi svo ekki vera og bjarta tíma framundan. Ritstjóri Herðubreiðar 25/09/2014

Hrafn Gunnlaugs er bara ansi góður !!!

Hrafn snýr aftur lof og dýrð sé honum.  Hann vitkast með aldrinum.  Snýr baki við Davíð og sparifatadrengjunum hans.  Sem halda að allt sé hægt að mæla í krónum og aurum.  Það er skritið að fara að byggja upp nýtt framhaldsskólakerfi sem að mörgu leyti hefur reynst vel.  Þótt að það sé ýmislegt sem megi betur fara ef ég er spurður.  En það geta allir stytt námsdvöl sína sem vilja.  Ef þeir vilja flýta sér út á hið dásamlega atvinnuhaf.  

En Hrafn skrifaði þetta í dag : 

Stytting stúdentsaldurs

Til hvers að fækka hinum fáu áhyggjulitlu æskuárum? - verðum við ekki þrælar atvinnulífsins og bankanna nógu snemma samt? - fólk er ekki framleiðslueiningar - ég myndi þvert á móti vilja hækka stúdentsaldurinn um eitt ár og leyfa fólki að vera ungt lengur, draga úr atvinnuleysi - lífið er stöðugt að lengjast í vitlausan enda.

Ég hafði vit á því að falla í 3 bekk MR og lengdi menntaskóladvölina um eitt ár, - fékk mikið út úr Herranótt og félagslífinu og sumarvinnunni sem var bónus ofan á allt  - ári fyrr stúdent hefði ég ekki vitað neitt hvað ég í raun vildi. Til hvers að gera fólk ári fyrr ellilífeyrisþega? Þessi rembingur við að stytta hin glöðu stúdentsár er partur af útrásarkapítalismanum sem reiknar allt til peninga og hefur gleymt því sem heitir lífsnautnin frjóa.

Í guðanna bænum spörum þar sem hægt er að spara, eins og með því að gera ungu fólki grein fyrir að þarna hefur það valkosti sjálft.  Það þarf ekki alltaf að stjórna öllum.  Unglingar geta ákveðið hvað þeir vilja gera.  Sumir vilja sitja yfir bókunum aðrir vilja stunda listir og menningu, lesa góðar bækur,  taka þátt í kóra og leikhússtarfi. Horfa á undursamlegar kvikmyndir.  Það er gott að hugsa, hafa drauma,  jafnvel að stunda byltingarstarf og ulla framan í fullorðna fólkið.  Sem oft er svo leiðinlegt.  Ekkert er betra en góðir dagdraumar.   Ég lofa og prísa Hrafn!!!