Rugl: Að vera 67 eða 70 ára

Ekki er öll vitleysan eins. Fáranlegasta bommerta sem Jón Gnarr og Dagur gerðu þegar þeir breyttu gjaldtöku þeirra sem eru orðnir löglegir ellilífeyrisþegar þ.e. 67 ára og allt í einu voru þeir 70 ára sem urðu að greiða í sund eða fengu frí bókasafnskort.  Einhver getur sagt að þetta skipti ekki máli en samkvæmt opinberum gögnum þá fóru ellilífeyrisþegar verst út úr Hruninu og margt smátt getur orðið stórt. 

Fyrir okkur Reykvíkinga á þessum viðkvæma aldri er þetta svolítið hlægilegt (milli 67-70):Við þurfum að borga 600 krónur í sund í sundlaugum Reykjavíkur en ef við förum út á Seltjarnarnes þá var frítt seinast þegar ég fór eða upp í Mosfellssveit  og Kópavog þar kostar 150 krónur.Bókasafnskort sama þar, frítt eftir 67 hjá nágrannabyggðalögum, 70 í Reykjavík. 
Eflaust á þetta við á fleiri sviðum.  


 Svo er það orðanotkun; ellilífeyrisþega, eldri bogarar, aldraðir eða ekki sjáið notkunina hér að neðan í reglugerð frá ríkinu nokkurra ára gamla:

b. Ellilífeyrisþegar 70 ára og eldri, örorkulífeyrisþegar, ellilífeyrisþegar 67-70 ára sem nutu örorkulífeyris fram til 67 ára aldurs, ellilífeyrisþegar 60-70 ára sem njóta óskerts ellilífeyris og börn yngri en 18 ára, kr. 500 og til viðbótar 1/3 af 40% af umsömdu eða ákveðnu heildarverði við komuna sem umfram er þó að hámarki kr. 5.000. http://www.reglugerd.is/interpro/dkm/WebGuard.nsf/key2/236-1999

Væri ekki eðlilegt að nota 67 árin á öllum þessum sviðum, sá aldur hefur táknrænt gildi frá Tryggingastofnun ríkisins.  Ef ekki óþarfi að vera með þennan hringlandahátt þetta er ansi vitlaust. 

 

* Börn og unglingar undir 18 ára aldri, eldri borgarar 70+ og öryrkjar greiða ekki fyrir skírteini.

Öryrkjar og aldraðir (20 miðar) Ellilífeyrisþegar miðast við 70 ára og eldri

2.300

115

Að hata eða ekki: Sæluríkið blívur

Að hata eða ekki. Það er spurningin.  
Ég hata engan, aftur á móti er mér meinilla við dramb og hroka. Líka fals og flárskap. 

Þess vegna er erfitt að hlusta á ræður forsætisráðherra, útskýringar fyrrverandi innanríkisráðherra, úrtölur ótal sjálfstæðismanna um brottfall Hönnu Birnu, hún var ekki sek. Svona er rætt í vinaboðum í bænum. Hún lét bara plata sig, hún var þá líklega ekkis skarpskyggn stjórnmálamaður, lét strákgerpi ættaðan af austan spila með sig. Datt aldrei í hug hvað var á seyði umhverfis hana.  Hún fær ekki marga punkta hjá mér fyrir það.  Nema að annað sé í kortunum þar sem hún sjálf sé höfuðpaurinn, hvers vegna var hún á fullu að reyna að stoppa atburðarásinsa, hví fékk lögrelustjórinn ekki að vera í friði, hvers vegna var tölvan svo mikilvæg, hvers vegna fékk lögreglustjórinn í Keflavík stöðuna í Reykjavík.  Hvers vegna gekki hún svo hart fram á Alþingi?  Svo stendur hún uppi flúin af persónulegum ástæðum, pólitík hefur ekkert með þetta að gera.  Engin alþingisnefnd fær að tala við hana í bráð.

Forsætisráðherrann lofar okkur sæluríki, þar sem allt verður fullkomið, hann boðar það á Framsóknarfundi.  Nóg af fjármagni, til að efla heilsugæslu, menntakerfi, bara að nefna það, við þurfum bara að bíða.  Bíða.  Svona boðuðu Kommúnistar framtíðina.  Bara að bíða og treysta valdhöfum, sem á meðan tryggðu sér völd og áhrif.  Með hvaða meðulum, það var aukaatriðið.   Framsóknarflokkurinn er orðinn sæluríkisflokkur.   Með Sjálfstæðisflokkinn sem gísl. Við eigum bara að treysta formanninum: Allt þetta mun ég gefa yður. 

Ekki er þetta verra þótt smáýkjur fylgi með .... en þegar við ætlum að vera best og mest minnsta kosti í Evrópu ef ekki heiminum þá má ýmsu til kosta.  Við fylgjum formanninum alla leið!  

Eða hvað?

„Öll þekkjum við umræðuna um breytingar á virðisaukaskattskerfinu og allir höfum við, framsóknarmenn, viljað fá vissu fyrir því að þær breytingar sem ráðist verður í muni örugglega bæta stöðu almennings, sérstaklega fólks með tekjur undir meðaltali, sagði Sigmundur Davíð og hélt áfram, „skattkerfisbreytingum var ætlað að draga úr skattaundanskotum ekki hvað síst í virðisaukaskattskerfinu með því að, fækka undanþágum, leysa úr flækjum og minnka bilið milli skattþrepa“.
„Við framsóknarmenn settum það sem skilyrði að tryggt yrði að afleiðingin af aðgerðunum yrði sú að verðlag í landinu myndi lækka“, sagði Sigmundur Davíð.
„Takist okkur svo að varðveita verðlagsstöðugleikann með kaupmáttarsamningum á vinnumarkaði getur kaupmáttur haldið áfram að vaxa hraðar á Íslandi en í nokkru öðru Evrópulandi og við tryggt að jöfnuður verði áfram einhver sá mesti í Evrópu en nú er Ísland það land þar sem fæstir eru undir lágtekjumörkum eða 12,7% en meðaltalið í Evrópusambandinu er 25%“, sagði Sigmundur Davíð.
„Búast má við mikilli uppbyggingu iðnaðar víða um land, íslenskur sjávarútvegur skilar nú meiri verðmætum til samfélagsins en nokkurn tímann áður og nýjum lögum um stjórn fiskveiða er ætlað að veita greininni stöðugleika og virkja nýsköpunarmöguleika í sjávarútvegi en um leið tryggja hámarks samfélagslegan ávinning.
Landbúnaður, atvinnugrein framtíðarinnar eins og menn eru nú farnir að kalla það, getur vaxið mikið á komandi árum og aukin áhersla á rannsóknir og vísindi auk nýrra hvata mun gera það að verkum að enn fleiri nýsköpunarfyrirtæki munu spretta upp á Íslandi en á undanförnum árum.“
 

Pétur, Vigdís, stílsnilld og vanþakklæti

Það er erfitt að þóknast þessari þjóð hugsa stjórnarþingmenn um þessar mundir, og ráðherrar líka. Þeir sem héldu að nú kæmi að gleðidögum, þegar öll þjóðin myndi hoppa upp í fang meirihlutans á Alþingi. En því miður var margt enn sem þjóðinni fannst að ætti eftir að gera.  Sumir vilja fá alla hluti strax; geta ekki beðið í nokkur ár eftir að fá nýjan Landsspítala, finnst

ekki koma nóg upp úr buddunni eins og öryrkjar og ellilífeyrisþegar.  Sem halda að ríkisstjórnin eigi nóg fyrir launum alls kyns hátekjuhópa eins og lækna og tónlistarkennara. Svona hópar sem eiga auðvitað að vera á frjálsum markaði þar sem réttlætið eitt ríkir.  Þar sem hinir óhæfu myndu hrökklast fljótt úr starfi, jafnvel til útlanda. 

Alltaf eru einhverjir sem vilja eyðileggja ánægju og gleði hinna gjafmildu, sem dreifa lækkunum yfir lýðinn eins og Egill dreifði silfrinu forðum daga. 
Og nú kveinka Vigdís Hauks og Pétur Blöndal unddan beittum skotum Öryrkjabandalagsins.
Kveinka sér undan beinni upptöku og vilja afsökunarbeiðni.  En hvað hafa þau í gegnum árin sagt og látið hafa eftir sér.  Það væri þá ansi löng buna afsakana sem koma ætti frá þeim.  Þótt Vigdís ætti þar vinninginn þó á margfalt styttri tíma sé  en Pétur. 

Vigdís Hauks og Pétur fá ekki afsökunarbeiðni

 „Þau eru bæði stjórnmálamenn, Pétur búinn að vera lengur í þessum bransa en Vigdís og vita hver ábyrgð þeirra er. Þau eru kjörin til áhrifa. Þau sögðu þetta og þetta var tekið upp. Þau vissu um upptökuna og það er ekkert óeðlilegt að við höfum eftir þeim og spilum það sem þau hafa sagt,“ sagði Ellen og bætti við að auglýsingin hafi verið lítið sem ekkert unnin.

Vigdís er eflaust búin að gleyma rosagusunum sem stóðu út úr henni þegar seinasta stjórn var við völd.  Hún skildi þá ekki hvað 200 milljarðar voru miklir peningar hvað þá 300.  Hún hefur kannski lært eitthvað í fjárlaganefnd upp á síðkastið.  Pétur hefur örugglega meiri vit á fjármálum, enda hefur hann komið ár sinni vel fyrir borð.  En grunnhugsun hans er alltaf vald fjármagnsins yfir öllum sviðum þjóðlífsins.  Allt verður að lúta valdi þess. 

Það eru fáir snillingar tungunnar í flokki Péturs um þessar mundir, ekki er Bjarni formaður þar framarlega, Björn Bjarnason opnar vart munninn án þess að hreita ónotum í magnaða starfsmenn RÚV.  Styrmir búinn að koma sjálfum sér í landráðaskútuna Stasi.  

Eini verulega góði penninn er búinn að stofna annan flokk. Mikið er grein hans í Herðubreið skemmtileg. Henni lýkur svona og betra er ekki hægt að gera, húmor og manngæska fara þar vel saman, Benedikt er betri maður í mínum huga eftir þennan lestur: 

Þarna var auðvitað hópur af skemmtilegu fólki sem ég þekkti mismikið eins og gengur. Sumir spurðu hvort ég ætlaði að stofna flokk. Þegar ég sagðist búast við því spurðu aðrir hvenær og

ég sagði fyrir næstu kosningar. Friðrik Sophusson spurði þá hvort við ætluðum að bjóða fram. Mér datt í hug að segja nei, þetta væri ekki svoleiðis flokkur, heldur bara flokkur til þess að stofna, en af því að ég er vel upp alinn sagðist ég líka vænta þess.
Allt í einu kom systir Magga á sjónarsviðið og spurði hvort ég væri ekki Benedikt Zoega og eftir að ég jánkaði því sagði hún að ég hefði ekkert breyst. Ég var auðvitað glaður yfir því að hún þekkti mig.
Þegar ég þakkaði henni fyrir sagði hún að ég ætti að segja að hún hefði ekki breyst heldur, en það gat ég ekki, því að hún var þrettán ára þegar ég sá hana síðast. Svo spurði hún hvað ég gerði.
Mér vafðist tunga um tönn.
Friðrik stóð enn við hliðina á mér og einhver spurði hvort hann væri líka í Viðreisn.
„Nei, ekki enn“, svaraði ég, „en afkomendur hans eru allir stuðningsmenn.“
„Það er nefnilega það“, sagði Friðrik. „Þá verður þetta fjölmennur flokkur.“

  
 

Ritstjóri fer á taugum og fleiri sögur

Mesti áhrifamaður landsins sem hætti að vera áhrifamaður og er bara vellaunaður ritstjóri sem sjittar á allt sem hreyfist í kringum hann. Þið vitið um hvern ég skrifa.  Hann sem gaf milljarðana okkar og finnst það vera hlutverk sitt að halda því áfram.

Nú eru það mótmæli vikulega þar sem fólk vogar sér að benda á allt það sem miður fer undir ríkisstjórn sótblás Íhalds.  Einn aðaltalsmaður fólksins í landinu, Illugi Jökuls, fær að heyra það. Hótanir um atvinnumissi.

Auðvitað má ekki benda á allt það sem nýfrjálshyggju ríkisstjórnin lætur drabbast, meðan ráðherrabílar  eru keyptir og spillingin dansar á herðum okkar.  Þeir sem hafa milljarða í tekjur þurfa að fá meira.  Það er ekki þeirra að taka þátt í uppbyggingu eftir Hrun.

Heilbrigðiskerfi
Skattamál
Mannréttindi
Rasismi
Velferð
Friðarmál
Meira að segja heyrnalausir og sjónlausir eru fórnarlömb íhaldsins.

Þriðji mánudagsfundurinn var léttur og skemmtilegur, fólk sökkvir sér ekki í botnlaust þunglyndi þótt margt sé erfitt.  Góðar og fyndnar málsgreinar þjóta um Austurvöll. Réttlætismál með húmor eru í fyrirrúmi.  En afstaða eru auðvitað tekin með þeim sem minna mega sín.  Það var skrítið að hlusta á menntamálaráðherra svara fyrir sig í Kastljósi.  Það fer lítið fyrir mannúð gagnvart hjálparlausu fólki.

Þar hefur krónan Meira gildi en manneskjan. Það er leiðinlegt að segja þetta. En svona hljómar þetta í okkar eyrum. Það er ekki hægt í okkar samfélagi að neita bjargar lausum um aðstoð túlka. Mikið sýndu stúlkurnar tvær fram á óréttlæti stjórnmála stefnu ríkisstjórnarinnar. Mikið mega margir skammast sín í kvöld.

Veikindi: 800.000 á tæpu ári

Sjúklingur með banvænan sjúkdóm þarf að borga 800.000 í sjúkra og ferðakostnað á tæpu ári. 

Er þetta allt í lagi?  Á bara að lesa um þetta í fréttamiðli. Svo er allt eins og áður?

Fær enginn starfsmaður í Ráðuneytinu fyrirmæli frá ráðherranum að skoða þetta mál og önnur hliðstæð?   Viljum við hafa þetta svona? 

Væri ekki ástæða fyrir alþingismenn að skoða þetta mál í kjölinn og koma með ráðstafanir? Ég man að núverandi Heilbrigðisráðherra fékk fyrirspurn eftir frétt í DV.á Alþingi í fyrra og það var eins og hann kæmi af fjöllum. 

Hvað er hægt að gera?  Að stofna sjóð fyrir sjúklinga í þessari stöðu innan Sjúkratrygginga, með sérstakri fjárveitingu? Hafa tilgreindan hóp gjaldfrían?  

Hvað ætli séu margir sem þurfa á aðstoð vegna ofurkostnaðar? Sjúklingar sem geta ekki verið í vinnu, missa jafnvel vinnuna, fjölskyldur sem verða bjargarlausar, allt lífið umhverfist, ekki bara sjúkdómurinn heldur allt annað, húsnæðismál, neysla fjölskyldunnar og tómstundir.  Einhver rannsókn.

Hvað hefur velferðarnefnd gert í málinu, Sigríður Ingibjörg formaður ?????

Verkföll: Með betlistaf í hendi

og verkföllin vaka og sofa yfir okkur ekkert gerist,  ráðamenn hugsa strategíur og ætla að vinna, enginn er maður með mönnum ef hann vinnur ekki, nýtur ekki sigursins .....

af hverju bendir menntamálaráðherra ekki sveitarfélögum að rækja sína skyldu að starfrækja tónlistarskóla, þar sem virkt starf fer fram?

við viljum hafa okkar óperu sinfoníur tónlistarfólk skemmtikrafta, við viljum njóta ......

við viljum hafa ánægða nemendur, við viljum að foreldrar séu ánægðir með börnin sín og viti hvar þau eru meðan þeir eru í vinnu

við verðum að gera grein fyrir því að við hvert svona verkfall, missum við nokkra tugi nemenda sem leita frekar annað í vinnu eftir nám, koma aldrei heim,  við missum hundruðir sem hætta í tónlistarnámi. Við missum nokkra færa og vel menntaða kennara.

Ég fór í Hörpu í gærkvöld á Don Carlo í Óperunni okkar. Það þarf meira en smá að koma svona sýningu upp.  Ótrúlega stór hópur af menntuðu fólki, tónlistar, myndlistar, ljóslistar, handiðnar. Þetta fólk lætur ekki bjóða sér hvað sem er.

Ég sat bergnuminn, söngur og leikur Kristins, Helgu Rósar, Odds, Hönnu Dóru, Jóhanns Friðgeirs, og svo framvegis.  Aría Filippusar eftir hlé, syngur enn í Hausnum á mér. Þessi vinna þessa listafólks fæst með áratugavinnu og puði.  Við megum þakka fyrir hversu margt fólk leggur á sig vanþakklátt starf.  En þarf enn að ganga með betlistaf fyrir stjórnmálamenn.

Síðan koma þessir sömu þegar á þarf að halda skemmtikröftum, útihátíðum, flokksuppákomum og svo framvegis.  

Sama á við lækna, hversu margir fá nóg? Framhaldsskólakennarar, vanþakklætið drýpur af valdamönnum.  Við erum ekki ein, við erum fólk sem fáum vinnu og landvistarleyfi. Svo eftir sitja gamalmenni eins og ég meðan aðrir hugsa sér til hreyfings.   

 

Hirðfífl Framsóknar: Guðni Ágústsson

Á erfiðum tímum er gott að geta glott út í annað eða hlegið. 
Fyrr á tímum höfðu konungar og heldri menn hirðfífl sem skemmti fólki, stundum meðheimsku, stundum með visku. 
Oft voru fíflin notuð til að breiða yfir illsku og mannvonsku húsbænda þeirra. Þeir voru notaði til að skipta um umræðuefni.  Svo er enn.  Við þekkjum slíkar verur, Hannes Hólmsteinn kemur upp í hugann, sýnandi kúnstir sínar í návist Meistara síns. 

Svo er það Guðni Ágústsson, hirðfífl framsóknar.  Hann skrifar heila bók um Hallgerði, honum hefði verið nær að kryfja Framsóknarmaddömuna, sálarlíf hennar er nú ansi mikið flóknara en Hallgerðar.
Guðni og Þorgerður Katrín voru á Bylgjunni í gærmorgun (föstudag). Og þar voru mörg gullkorn frá GÁ:

"Guðni tók fram að hann væri gamall herstöðvarandstæðingur og harmaði hvernig Bandaríkjamenn fóru með Íslendinga er þeir lokuðu flugstöðinni á Keflavíkurflugvelli."

Hann styður þá forseta Pútín og Ólaf Ragnar, Pútín er sjálfstæðismaður en ekki kommúnisti.   

Þetta eru öfugmæli, sem  eru samboðin eðalfífli, þessi alvarlegi og djúphuguli karl, sem lætur svo út úr sér þetta bull.  

Mörg eru klassísk, orðin sem hann hefur lætt út úr sér, og munu lifa.  

Staða konunnar bak við eldavélina.

 Það eru mannréttindi að hafa sauðfé.

og þetta er dásamlegt:

 "minn tími kemur daglega" - 

Ég vona að Hallgerður sleppi ósködduð frá Guðna.