Gröndal og Kjarval : Álftanes og Bessastaðir

Álftanes, hefur aldeilis verið í fréttunum upp á síðkastið. Örnefnið Gálgahraun skartar nú táknrænni merkingu nútímans, baráttan við innantóma tæknihyggju prúðbúinna pólitíkusa og embættismanna.  Þar sem lífið er strik á korti og pappírsbleðlum.  Engin saga, engar minningar, engin fortíð.  Þeir virðast eiga í vök að verjast um þessar mundir þrátt fyrir gorgeir og útúrsnúninga.

Það er fróðlegt og skrítin reynsla að lesa lýsingu Benedikts Gröndal í Dægradvöl á lífi fólks og barna á Álftanesi fyrir tæplega 200 árum.  Bæði er það að skrásetjari var furðulega samsettur maður,  dómar um fólk eru oft á tíðum harkalegir og neikvæðir, lífið var líka ekki auðvelt, allir þurftu að táka þátt í því að draga björg í bú; svo er hitt að næmi hans sem skálds og náttúruunnanda gefur manni sýn á ótal margt í lífi 19. aldar fólks.  

Hann lýsir staðháttum og umhverfi í byrjun bókarinnar í þessum einstöku orðum þar sem stílsnilld og náttúrutilfinning ríkja:
„Garðahraun er partur af hinum stórkostlegu Reykjaneshraunum og eykur það landsfegurðina eigi lítið á sumrin, þar sem silfurgrár gamburmosi klæðir hvervetna hraunklettana, sumstaðar eins og stórir flákar, en sumstaðar í dældum og djúpsignum lautum, en í gjótunum vaxa ýms grös og jurtir og verða hávaxnar og sællegar, þar sem þær eru í skjóli fyrir öllum vindum og geta notið sólarinnar í næði: stórar brekkur með fagurgrænum laufaskurði bærast upi yfir fjólubláu lyfjagrasi og heiðgulum dvergasóleyjum; sumstaðar hallast einstaka jarðarber upp við grænan kúluvaxinn kodda, alvaxinn lífrauðu lambagrasi, en geldingahnapparnir eða gulltopparnir lúta fram yfir gjótubarmana, þar sem kóngulóin hefur dregið sínn smágjörva vef.  Sumstaðar mæna undarlega vaxnir hraundrangar upp úr grastóm og mosabingjum; á forntroðnum götustígum minna máðar steinbárur á eldvelluna, sem hefur áður verið rennandi og gljúp - sólskríkjur, steindeplar og maríuerlur fljúga til og frá og tísta við og við, annars heyrist hér ekkert hljóð, nema niðurinn frá Hraunholtslæk, þar sem hann fellur út í Arnarnessvog."  

Hér er hann auðvitað að lýsa hrauninu sem Hraunvinir hafa reynt að verja fyrir þrælum kerfis og auðmanna.  Rúmum hundrað árum seinna átti annar listamaður oft leið um þennan stað.  Hann hafði einnig þetta auga, þessa sýn.  Að sjá fegurðina, formin, litina  í hrjóstrugu landslaginu.  Hann átti stóran þátt í því að móta sýn okkar á fegurð landsins. Að skynja hið dásamlega í hinu grófa og fráhrindandi.  Það var Jóhannes Kjarval, við vorum minnt á þetta um daginn þegar verk hans af Gálgahrauni var selt á uppboði í baráttuvikunni.

Mikið var frjótt og menningarlegt mannlífið umhverfis Bessastaði á þessum tíma. þrátt fyrir fátækt og misjöfn kjör fólks.  Þarna varð til íslenskan eins og við þekkjum hana, þarna var upphaf að flestum fræðigreinum og listum.  Það var ótrúlegt hvað ungir karlar lögðu á sig til að læra tungumál og ýmis önnur fræði án skipulegrar menntunar.  Þess væri óskandi að svona mannlíf væri þarna enn til staðar.  Nú er sérgæzkan og eiginhagsmunir ríkjandi.  Valdahroki og græðgi ráða ríkjum, því er fátt sem hægt er að varðveita fyrir slíkum kújónum. 

Því miður. 

LOU REED: Götuskáldið góða

Seint í gærkvöldi fletti ég rásunum á sjónvarpinu og kom inn á tónleika frá 2011 þar sem Lou Reed var enn á ferð einhvers staðar í Frakklandi, á útítónleikum. Ætli þetta hafi verið síðasta ferð hans til Evrópu?  Þetta var þreyttur maður á sviðinu, en hann vann sig upp úr þreytunni, var með gott ungt band, frábæran fiðluleikara og gítarleikara. Hann endaði á Cold Blue Eyes og túlkaði sjálfan sig þar guðdómlega.  Hann átti enn mikið til.  Ég táraðist. 

Ég veit ekki hvernig hann var í umgengni.  Margir áttu erfitt með hann.  Egóið var stórt. John Cale, félagi hans úr Velvet Underground, annar snillingur,  var í ástarhaturssambandi við hann.  Þeir komu saman aftur og gerðu minningarplötuna um  Andy Warhol: Songs for Drella ferðuðust um heiminn. Svo var það búið.  En svo fóru þau í lokatónleika uppúr 90 minnir mig.  

Lou var götuskáld, ansi margar eru sögur hans af fólki á mörkum, útgangsfólk, dópistar, samkynhneigðir, .  Lífinu í stórborginni, ungu fólki á villigötum, ekki má gleyma ástinni, hún var víða, þrátt fyrir allt. Harður hljómurinn í undirleiknum á fyrstu plötunum var í andstöðu við viðkvæmnislegar sögurnar af götunum.  En hann átti marga strengi. Við eigum eftir að koma til hans aftur og aftur. Berlín og Loaded voru mínar uppáhaldsplötur.  Svo voru einstök lög Sweet Jane, Rock n Roll music, Perfect day, Walk on the wild side. Og svo framvegis.  

Hann var lengi í sambúð með Laurie Anderson tónlistarkonu og fjöllistamanni og hún sendi út stutt minningarorð: 

To our neighbors:

What a beautiful fall! Everything shimmering and golden and all that incredible soft light. Water surrounding us.

Lou and I have spent a lot of time here in the past few years, and even though we’re city people this is our spiritual home.

Last week I promised Lou to get him out of the hospital and come home to Springs. And we made it!

Lou was a tai chi master and spent his last days here being happy and dazzled by the beauty and power and softness of nature. He died on Sunday morning looking at the trees and doing the famous 21 form of tai chi with just his musician hands moving through the air.

Lou was a prince and a fighter and I know his songs of the pain and beauty in the world will fill many people with the incredible joy he felt for life. Long live the beauty that comes down and through and onto all of us.

— Laurie Anderson

his loving wife and eternal friend  

Forsetinn og undirsátarnir í Stjórnarráðinu

Utanríkisráðherra enn á ferð.  Forsetinn enn á ferð. Það er sárt að horfa upp á þegar Forseti er farinn að unga út B-júklingum.  Sem hafa engar forsendur, hvorki menntun né yfirsýn að meta svo stórar og þýðingamiklar spurningar fyrir þjóðirnar.  Sem hafa í skjóli atgervisleysis síns afhent Forseta landsins mótun utanríkisstefnu sem honum er algjörlega óheimilt samkvæmt stjórnarskrá. 

Þar sem mótuð er stefna sem er langt utan nokkurs samhengis við hagsmuni okkar um þessar mundir.  Þar sem það lítur út fyrir að Kína eiga að taka við hlutverki Evrópusambandsins sem okkar aðalviðskiptaaðili.  Það er Norðurslóðastefna sem á að ríkja í anda forsetans sem er seinni tíma verkefni.  Halda á atkvæðagreiðslu um inngöngu í ESB án þess að klára samninga eða leyfa þjóðinni að skoða samning.  Hunsa á vilja Alþingis um viðræðurnar og tilbúinn samning.

  Utanríkisráðherann böðlast áfram, hlustar lítið á starfsmenn sína,  virðist tölvustýrður frá Bessastöðum.  Maður kannast við stýrivinnubrögð Forsetans frá fyrri tíð.  Það eru margir sem hafa komið nálægt honum í pólitísku sambandi en það stóða sjaldan lengi.  Hann er oft búinn að skipta um lið.  

Enginn frýr honum vits en valdagræðgin eykst með aldrinum.  Það er gott fyrir hann að hafa þjóna í utanríkis- og forsætisráðuneyti.  Það hefur hann aldrei haft áður.  Hann nýtir sér það til ítrasta.  

Hvað segja Sjálfstæðismenn um þetta.  Eru þeir ánægðir.  Er þetta í þeirra anda að Bessastaðir séu orðnir raunverulegt stjórnsetur landsins?   Er ekki Davíð kampakátur yfir ofurvaldi fjandvinar síns?   ORG búinn að ná völdum sem Davíð hafði aldrei.    


Gunnar Bragi: „Ég vona að Ísland gangi aldrei í Evrópusambandið“ – Horfir til Kína

Ég vona að Ísland gangi aldrei í Evrópusambandið. Það er ómögulegt að segja til um hvað gerist næstu 10 eða 20 ár, en að mínu viti er ESB að færast í þá átt að það verður sífellt óæskilegra fyrir Ísland að gerast aðili. Miðstýringin er að aukast, valdið er að færast frá fullvalda ríkjum til ókjörinna embættismanna.

Fríverslunarsamningurinn við Kína er okkur mjög mikilvægur. Kínverjar hafa áhuga á Íslandi og norðurslóðum og auðvitað á Ísland að notfæra sér þennan áhuga, rétt eins og Ísland notfærir sér áhuga annarra þjóða. Vonandi munu tengslin við Kína styrkjast. Það mun auðvitað gerast á okkar forsendum.

Of mikið gert úr hlutverki forsetans á sæstrengsráðstefnu í London

Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, forsætisráðherra, sagði á Alþingi í dag að of mikið hafi verið gert úr ætluðu hlutverki forseta Íslands á ráðstefnu um sæstreng á milli Íslands og Bretlands sem haldin verður í London á morgun.

Norðurlönd: Glæsileiki og niðurskurður

Það var merkilegt að sjá ráðherra okkar spegla sig í glæsileik Norrænnar menningar, lista og umhverfismála á miðvikudagskvöld.  Þarna sátu þau prúðbúin og máluð og upplifðu rjóma atvinnustarfsemi sem verður ekki til án menntunar, vinnu og hæfileika. Munum um leið að þetta valdafólk okkar vill samkvæmt fjárlögum eyðileggja margt sem byggt hefur verið upp seinustu árin í þeim málaflokkum.  

Þessi norræni heimur er ansi merkilegt fyrirbrigði og þeir sem hafa aldrei og vilja aldrei horfa út fyrir hinn engilsaxneska fjölmenningarheim missa af miklu.  Það hefur verið tilhneiging seinustu árin að skera niður fjármuni til þessa samstarfs sem er slæmt mál. 

Ráðherrar okkar og þingmenn taka þátt í þessu samstarfi á okkar kostnað.  Það er dýrt.  En það getur skilað miklu,  stór hópur Íslendinga hefur menntað sig þar, stundað atvinnu og leitað til þegar á hefur bjátað heima hjá okkur. En um leið er þessi heimur fjarlægur mörgum okkar,  flestir Íslendingar vita lítið um dægurlagaheim Norðurlanda svo við tökum dæmi.  En þetta er um leið heimur sem við eigum að vera mest tengd við.  Þar sem mestu er eytt til félagsmála, menntamála og menningarmála í heiminum.  En það er samt ekki okkar vilji að toppfígúrur okkar  spegli sig í þessum glæsiheimi á meðan þær ætla að skera niður grunn menningar og lista í landinu. Og rústa umhverfismálum en umhverfisverðlaunin voru líka veitt í kvöld.  


Koma þau heim með breytta sýn, varla.  Oft hefur það verið tilgangur nýrra ríkisstjórna xD og xB að eyðileggja það sem vinstri menn hafa gert á þessum sviðum.  Einhvern veginn elst þetta fólk upp við menningarfjandsamlegan heim.  

Því miður.   

Karlar í Hæstarétti: Er eitthvað að???

Enn einu sinni valda karlar í Hæstarétti fjölda manns sorg og sárindum.  Sýknun á þessum karli sem var ákærður fyrir að misnota 4 stráka  í Vestmannaeyjum er óskiljanleg. Strákar í Vestmannaeyjum hljóta alltaf að vera að ljúga.  Maður veit ekki hvað þeir eru að hugsa þessir karlar í skikkjunum. 

„Það hryggir mig að enn einu sinni bregst íslenska réttarkerfið. Ég vil hvetja alla til að biðja fyrir þolendum kynferðisofbeldis, biðja fyrir dómurum Hæstaréttar, biðja fyrir unga manninum sem fékk enga málsvörn né réttlæti í Hæstarétti Íslands. Hugsum til hans, það er máttur í bæninni. Þessi ungi maður verður að finna að við öll trúum honum og stöndum með honum,“ segir Helga Jónsdóttir, móðir Arons.

Ungur karl sem aldrei varð heill eftir að lenda í klónum á þessu ógæfumenni deyr eftir margra ára  ógæfusama ævi á unga aldri.  Og fjölskyldan fær frétt um það viku eftir jarðarförina að sá ákærði gengur út með sakleysi í farteskinu.  

Karlarnir í Hæstarétti vilja dæma þessa tegund af ákærum eins og allar aðrar.  Virðast ekkert taka tillit til þróunar vísinda þar sem sýnt hefur verið fram á að allt önnur lögmál gilda í þessum málaflokki.  Ég tala nú ekki um ákærur sem koma svona löngu eftir glæpinn sem valda óhörðnuðum ungmennum ævilöngum skaða. Ná aldrei að blómgast.  

Ansi er þetta dapurleg vinnubrögð, mikið á Hæstiréttur þó gott að eiga Ingibjörgu Benediktsdóttur enn starfandi sem lætur ekki þessar fornaldarskepnur í skikkjunum hafa áhrif á sig. Sem hefur ekki gleymt því sem túlkendur íslenskrar lögfræði þekkja ekki lengur, það er mannúð og manngæska.  

Obama: Vonin sem brást

Það er sorglegt að sjá hvernig von heimsins fór.  Hinn ungi, vel máli farni, glæsilegi karl.  Sem fékk Friðarverðlaun Nóbels svona fyrirfram áður en hann var búinn að sýna nokkuð.  Nú situr hann einn í húsinu hvíta.  Fáir vilja tala við hann af einlægni eða búast við að hann tali satt.  Þessi fulltrúi Heimsveldisins í vestri er rúinn traust eftir að hafa orðið vís að því að leggja blessun sína yfir njósnir á 35 þjóðhöfðingum og forsætisráðherrum. Notaði til þess meira að segja sendiráð stödd í smáfjarlægð frá Þinghúsum þar sem öflugust tæki heims hlustuðu á FARSÍMA þjóðhöfðinganna.  Ætli íslensk yfirvöld hafi orðið þeirrar náðar aðnjótandi að komast í þennan hóp????

Það er furðulegt að sjá fjölmiðla í Evrópu, jafnvel þýska íhaldssama pressu, sem á ekki orð yfir vininum í Vestri.   Arthúr Björgin fjallar um þetta í Speglinum í gær og ég gluggaði í Welt am Sonntag í fyrradag og Welt í morgun.  Í morgun er Höfuðgrein blaðsins eftir Thomas Straubhaar, virtan prófessor sem dvelur nú í Washington við rannsóknir, þar  sem Bandaríkjamönnum er líkt við einræðisríkin í austri, ummæli Leníns eru rifjup upp: "Vertrauen ist gut, Kontrolle ist besser"  Trúnaður er góður,Eftirlit er betra.  Minnt er á allsherjar stýringuna í Austur Þýskalandi þar sem ekki tókst að stjórna þjóðinni þrátt fyrir allt eftirlitið og njósnirnar eða koma í veg fyrir hrunið 1989.   Og hann endar greinina : 
Dass nun 25 Jahre nach dem Kalten Krieg ausgerechnet die USA der Illusion des "Big Brothers" verfallen und glauben, dass eine totale Kontrolle der Privatsphäre zu rechtfertigen ist, ist ein Aufreger. Denn damit werden die USA den Prinzipien einer liberalen, offenen Gesellschaft untreu.  "Að Bandaríkin 25 árum eftir lok Kalda stríðsins trúi og ímyndi sér að algjört Eftirlit Einkasviðsins sé hægt að réttlæta er hneyksli."  Með þessu eru Bandaríkin  fallin frá Grundvallarhugmyndunum um frjálst, opið samfélag.  

Á seinni hluta valdatímabils síns stendur Barack Obama aleinn, hann treystir engum, allt þarf að hlera,  hann sendir Dróna í allar áttir, enn er hann ekki búinn að loka Guantanama fangabúðunum, hann situr í Hvíta húsinu og les tölvupósta þýska kanslarans. Hann hefur ekki getað stýrt því að leysa hin raunverulegu vandamál sem komu Kreppunni af stað.  Það er auðhyggjan sem stýrir, hinir ríku verða ríkari, hinir fátæku fátækari.  Á tímum vonarinnar sem brást. Fari hann vel.

Bjarni vék af fundi ......

Enn er fólk að ræða yfirgang Garðabæjar og Vegagerðar með samþykki Innanríkisráðuneytis gegn umhverfissinnum.  Mikið hefur verið rætt um hversu Bjarni okkar kæri Benediktsson vissi lítið.  Jafnvel frændi hans Ingimundur Sveinsson sem var stundum til ráðgjafar þar syðra

hefur ekki getað frætt hann um tengslin og ömmurnar sem bæjarstjóranum var tíðrætt um í útvarpinu.  

En...... árið 2007 var Bjarni farinn að vita eitthvað. Það sést í fundargerðum.  Það er skemmtilegt hversu eigendur Selskarðs fylgja ár eftir ár sínum hagsmunum með athugsemdum á hverju ári og í fundargerð 24.10.2007 þá víkur Bjarni af fundi, takið eftir vék af fundi.  Þegar eigendur Selskarðs voru að minna á rétt til Mótekju vestan Hraunsholtslækjar. Til hvers átti svo að nota mó eð mold?   Mómold frá þessu svæði hyggjast eigendur Selskarðs m.a. nýta sem gróðurmold í lóðir á heimalandi Selskarðs. Já, Bjarni er kominn inn í hugmyndir ættarinnar um framkvæmdir.  Ef hann vissi það ekki strax.  Sem mér finnst líklegra.  


5. Ásgarður, deiliskipulagsbreyting – 2007 07 0027Tillaga að breytingu deiliskipulags Ásgarðs lögð fram að lokinni kynningu.
Tillagan gerir ráð fyrir að lóð íþróttamiðstöðvarinnar stækkar til vesturs en
lóðir sameiginlegra bílastæða minnka sem þeirri stækkun nemur. Fimleikahúsið
verður sambyggt við íþróttamiðstöðina og verður hámarkshæð 9,0 m. Tillagan var í
kynningu frá 31.ágúst til 12.október. Ein athugasemd hefur borist við tillöguna
frá Jóni Lárussyni fyrir hönd eigenda Selsskarðs þar sem vakin er athygli á því
að jörðin Selskarð eigi rétt til mótaks í mómýri vestan Hraunsholtslækjar. Þar
sem að hugsanlegur réttur til mótaks er í mómýri vestan Hraunsholtslækjar á
athugasemdin ekki við deiliskipulag Ásgarðs þar sem skipulagssvæðið er allt
austan lækjarins og er athugasemdinni því vísað frá.

Bjarni Benediktsson vék af fundi undir þessum lið. 

Skipulagsnefnd samþykkir deiliskipulagstillöguna skv. 25.gr. Skipulags- og
byggingarlaga.