Gamlar lummur hljóma vel, glæsilegir tónleikar í kvöld, Mendelson, Tjækvoský og Kentis. Fullt af fólki, fólkinu leiðist ekki að streyma í Hörpu. Eitt af fallegust tónlistarhúsum heimsins segja útlendingar, en það er ekkert að marka þá! Japanska stirnið Midori var glæsileg svo mild og blíð
í fiðlukonsert Mendelsons svo spilaði hún Bach sem aukalag fyrir glaða og æsta áhorfendur. 4.
sinfonía hins tilfinningaríka Rússa var mögnuð, hljómsveitin upp á sitt besta, lúðrar og horn á efsta stigi. Oliver Kentis var líka skemmtilegur, flott litbrigði og æsingur, ný lumma ansi góð. Svo allir fór glaðir heim. Það voru engir ráðherrar, held ég, á staðnum svo Sinfonía fær ekki gefins 5 milljónir!!!
Ég er alæta á músík svo ég er núna að hlusta á margt: Benmont Tench hljómborðsleikarinn hjá hefur gefið út fyrstu sólóplötu sína á gamals aldri,You should be so lucky, hann er þekktur sem meðspilari Tom Petty og nýi diskurinn er stórfínn mörg ný lög frá honum ásamt nokkrum klassíkerum frá Dylan; Corinna,Corrina; Duquesne Whistle. Hljóðfæraleikurinn frábær, Don Was, Tom Petty, Gilian Welch, David Rawlings, Ethan Johns (sonur Glyn Johns, stórframleiðandans) Jeremy Stacey og meira að segja Ringo Starr í einu lagi! Góð plata fyrir gamlingja, ljúf og lagræn með frábærri spilamennsku.
Annar diskur sem ég spila mikið er Rosanne Cash (dóttir Johns Cash) The River and the Thread, ótrúlega mjúkur og ljúfur og djúpur, sannkallað meistaraverk, hún semur allt með John Leventahl manni sínum.
Sá þriðju er með blúegrass sveitinni Old and in the Way, diskur með tónleikum frá 1973, aldrei áður gefið út, Live at the Boarding House, það eru engir smámeistarar á þessum disk, Jerry
Garcia, Pete Rowan, Vassar Clements, David Grisman, og John Kahn. allir meistarar á sín hljóðfæri. Spilamennska frá himnum.
Það er gaman að kunna að njóta tónlistar, það er líka gaman að hafa fjölbreytni. Það eru líka 2 jazzdiskar sem rata á spilarann núna Kind of Blue með Miles David og Like Minds með nokkrum meisturum, Burton, Corea, Metheny, Haynes og Holland.
Svona er lífið í Álfheimunum. Góðar stundir !!
!
Það er ýmislegt fréttnæmt þessa vikuna. Ráðherrar okkar standa sig vel, halda þjóðinni í spennu og blús !!!!
Vinir mínir á Fésinu í áfalli. Við þurfum ekki að óttast fréttaþurrð.
Merkileg frásögn í Kiljunni af lífinu í Höfðaborg og Laugarnesskóla.
Ég vann eitt sinn sem unglingur með manni sem bjóð með fjölskyldu sinni í Höfðaborg, sem lofaði mér dóttur sinni í gjaforð. Ég gleymdi svo að heimta kvonfangið. Ætli það sé ekki sorgarsaga lífs míns? Þetta er alveg satt.
En að öllu gamni slepptu, þá var merkilegt að sjá konuna segja frá lífi sínu, lífð var oft ansi hart og miskunnarlaust í þá daga. Ég kynntist því líka í Bústaðahverfinu. Það er merkilegt með þessi tabú sem dregin eru fram á þessari öld, sem lágu í þagnargildi þótt ótal margir vissu um óhæfu, vonsku og gírugheit mannskepnunnar. Það var margt gruggugt undir sléttu og felldu yfirborðinu. Góðborgararnir lifðu góðborgaralífi of samtryggingin var algjör.
Í Úkraínu skelfur allt og titrar. Eins og oft áður er Sannleikurinn oftast fyrsta fórnarlamb stríðs og átaka. Það er sorglegt að sjá netvini mína tapa sér í óígrunduðum skoðunum áður en þeir hafa kynnt sér málin. Eins og að hinn afsetti forseti hafi átt að ríkja áfram af því hann var kosinn. Og gleyma spillingunni, nepótismanum, stuldunum úr ríkiskassanum, einræðinu og harneskjunni til að halda völdum.
Já, lesendur góðir það er engin fréttaþurrð þessa vikuna, svo er farið að snjóa í Reykjavík, við horfum á hvíta veröld, vonandi fáum við ekki aftur klakabrynju eins og legið hefur yfir öllu í vetur.
Maður er orðinn þreyttur á þessum fátæklegu íslenskumönnum sem húka
á valdastólum mállausir og mærðarfullir, snúa tungunni í ótal hringi.
Ómöguleiki framfylgjanlegur og svo framvegis. Ég minnist ekki á Vigdísi H.
Svo eru vandræðin endalausu, að gefa loforð og ætla að svíkja þau, þeir sem gera slíkt eru mannleysur.
Þeir vildu fá þjóðaratkvæðagreiðslu þegar þeim hentaði en nú hentar það þeim ekki. Forsetinn á að leiða þá úr gildrunni.
En auðvitað blasir við eina leiðin, 50.000 manns vilja þjóðaratkvæðagreiðslu. Því á hún að fara fram.
Ef meirihluti þjóðarinnar vill áframhaldandi viðræður þá er að sjálfsögðu auðséð hvað á að gerast.
Efna á til nýrra kosninga. Þá kemur í ljós hvað þjóðin vill, krystaltært og skýrt.
það er skrítið að lifa tíma sem gætu leitt til gjöreyðingarstríðs en enginn talar um það í alvöru
enn eru það stríðsherrar sem pungfrekjast og senda tindáta sína af stað á meðan aðrir stríðsherrar hneykslast á því eins og þeir hafi aldrei sjálfir gert slíkt
allt út af skaga í Svartahafinu þar sem íslenskir stjórnmálamenn fóru í heilsu og sjúkraleyfi í boði
sovéskrar alþýðu fyrir nokkrum áratugum
við lifum furðulega tíma Pútín sem mér finnst ansi ógeðfelldur maður telur sig geta gelt og geðvonskast á kostnað nágranna sinna (líklega með stuðningi Kínverja sem vilja líka geta gelt í (Ó)friði á nágranna sína)
Við boðberar friðar eigum ekki sæla daga SÞ sem áttu að vera talsmenn slíkra hugmynda verða aldrei nema handbendi stórvelda, við þurfum ekki annað en að hugsa til Sýrlands sem eru rústir einar í dag meðan heimurinn hefur allutr fylgst með sjónarspilinu
svo ég hugsa bara um eigin sársauka í hnjám og baki á afmælisdaginn minn þegar ég er tekinn í tölu aldraðra
nú er ég búinn að bíða í 5 mánuði eftir að komast í hnjáliðaaðgerð og þarf líklega að bíða í 5 mánuði í viðbót
þannig virkar heilbrigðiskerfi í velferðarríkinu Íslandi
smám saman minnkar hreyfigeta mína sterk verkjalyf gera ekki gagn, allir vinir og kunningjar spyrja um heilsuna og ég reyni að svara kurteislega, ég veit það eru margir sem hafa það verra en ég en einhvernveginn hugsar maður mest um sjálfan sig þegar maður skakklappast um íbúðina og einstaka sinnum í bæ eða út í búð
á meðan valdamenn brugga göróttar eiturblöndur sem þeir hafa ekki hugmynd um hvaða áhrif þær geta haft á jörðina og enn eina ferðina er fólkið sem lifir á þessari jörð fórnarlömb lygamarða og svikapunga
og við, ræflarnir, bíðum og sjáum hvað setur, við getum lítið annað gert, stiginn hjá mér upp á þriðju hæð verður alltaf erfiðari og það tekur á taugar að hlusta á valdamenn þessa lands
Þetta er heimsósómapistill minn á 67. afmælisdaginn
Það var þjóðhátíðarstemmning í miðbænum í gær.
Veðrið var svo gott, sólin blindaði, og þjóðin hafði lagt leið sína í bæinn til að lýsa því yfir að það væri hún sem hefði endanlegt ákvarðanavald.
Sem ýmsir stjórnmálamenn gleyma um leið og þeir eru komnir til valda.
Kannski sátu þeir inn á einhverjum hástéttarbörum og horfðu óttslegnir út á milli rimlagardína. Ég veit það ekki.
Stjórnmálamenn sem dettur í hug að þeir geti lofað svona til vonar og vara ef þeir lenda í samingaviðræðum við ákveðna flokka, þeir skilja ekki eðli og innihald lýðræðis.
Þess vegna er nauðsynlegt fyrir fólkið til að láta vita af sér.
Það var gert í gær á Austurvelli. Það var bjart yfir öllum og allir sögðu: Hér er ég.
Heilsuðu upp á vini og kunningja. Kaffihúsið urðu yfirfull eftir fundinn.
Svo er að sjá hvað gerist. Maður býst ekki við miklu af þessum herrum.
Það er ekki víst að við séu að upplifa vor, vor þjóðarinnar.
En í gær var þjóðhátíðarstemmning í bænum!!
Stundum eigum við Íslendingar erfitt með finna kjarna málsins.
Var að hlusta á mektarfólk ræða málin á RÚV 1, það komur þar margir punktar til umhugsunar. Í upphafi þáttarins leyfði Hallgrímur Thorsetinsson okkur að heyra öll fræg og alræmd ummæli vikunnar.
En mér þótti vanta það sem valdið hefur ólgu almennings sem sýnir sig vel í skoðanakönnunum vikunnar. Vinsældamissir stjórnarflokkanna, mikill meirihluti við umræður við ESB.
Hvað er það sem hámenntaðir sérfræðingar og pönkari minntust ekki á. Sem hefur vantað svo í stjórnmálaumræðu á Íslandi??? Það er sá einfaldi sannleikur að stjórnmálamenn eiga ekki að ljúga. Við eigum að krefjast þess að við upplifum ekki svona viku aftur. OG þeir sem eru staðnir að lygum, eiga að segja af sér.
Siðvæðingar er þörf. Í nágrannalöndum er slíkt í heiðri haft. Maður sem staðinn er að lygur og falsi hann segir af sér. Það er engin undankoma.
Þetta eigum við svo erfitt með. Við Íslendingar. Að hafa skýrar og tærar reglur. Þess vegna segi ég: Siðvæðingar er þörf. Þetta er það sem liggur undir í ólgu landans seinustu vikuna.
Stjórnmálamenn eiga ekki, mega ekki ljúga. Þá eru þeir búnir að fyrirgera rétti sínum að vera fulltrúar okkar í fulltrúalýðræði þjóðarinnar.
Dr Jekill og Mr Hyde var mér hugsað í gærkvöldi þegar ég heyrði og las fréttirnar um fall Hildar.
Það voru margir sem fögnuðu þessum tíðindum, sérstaklega þeir sem höfðu orðið fyrir hörðum vinnubrögðum hennar að birta óbilgjarnarskoðanir og málflutning óðamála netverja. En hún leit sér ekki nær.
En lesendur góðir, netið er harður húsbóndi, eins og brennivín, dóp og svik stjórnmálamanna.
Netnotkun er fíkn það vita þeir sem hafa notað það. Og enn verra virðist það vera þeim sem skrifa undir dulnefni. Það hef ég aldrei gert.
En, lesendur góðir, vandið ykkur, netið er fíkn og fíknin tekur yfir líkama okkar og sál. Dæmin sem við höfuð séð og heyrt seinasta sólarhringinn sýna að þar fer fólk undir áhrifum, netskrímslið hefur tekið völdin, það étur börnin sín.
Fórnarlömbin eiga bágt. Þau eiga að leita sér hjálpar. Þau eiga að iðrast.
