Kosningar: Einstaklinghyggja og samvinna

Heimur einstaklingshyggjunnar, það er heimur okkar í dag.  Allir þurfa að hafa nákvæmlega sinn flokk með nákvæmlega sinni skoðun.  Ef eitthvað bjátar á, þá stofnar maður bara nýjan flokk!!!

! Allir virðast geta fengið meðmælendur til að skrifa undir. Svo framboðin verða fleiri, í stærri byggðarlögum. Og skoðanaskipti mun fjölbreyttari í breyttum heimi þegar net og fés gefa svo meiri tækifæri í umræður. 

Það er skrítið stjórnmálalandslag sem blasir við okkur.  Sumt furðulegt og um leið dapurlegt: 

Í Keflavík höfum við útfrymi úr tveim flokkum.
Í Kópavogi eru ótal framboð, og munurinn, ég veit ekki hver hann er.  Eflaust mikið af góðu fólki, misjafnlega vel klæddu, en að hægt sé að velja minn flokk  samkvæmt kynningum frambjóðenda og vefsíðna.  Ekki mögulegt.
Í Garðabæ og Seltjarnarnesi liggur við að það þurfi ekki að kjósa,  Einbýlishúsaeigendur og fyrrverandi einbýlishúsaeigendur kjósa xD.  Og ekkert þref. 
Og Sjálfstæðisflokkurinn í Hafnarfirði er strax farinn í pukurviðræður við einn af nýju flokkunum, gömlu og góðu vinnubrögðin. 

Við erum með 2 stór ný framboð, það er sem bjóða fram á mörgum stöðum.  Bjarta framtíð og Pírata.
Þeir vilja auðvitað skilja sig  frá „gömlu flokkunum",  vera ekki eins.  Tekst það að vissu leyti.

 BF er í stíl og hugsunum ekkert svo frábrugðinn frjálslyndum vinstri mönnum í öðrum flokkum, í mínum augum er hann hentugur auglýsingastofuflokkur, myndarlegt fólk, miðaldra, 30-50 ára, svolítið töff, vilja vera jákvæð, ekki í þrasinu eins og gamla liðið, sem margir af þeim hafa að vísu

starfað með og eru vinir og kunningjar. Þó sýnist mér vera mikið af fólki sem hefur ekki komið nálægt pólitík áður.  En í Reykjavík er BF auðvitað arftaki Besta Flokksins svo þar er kominn þekkingarbanki.  Að ákveðnu leyti eru það Guðmundur Steingrímsson og Jón Gnarr sem hafa mótað stíl og áherslur BF (með góðri hjálp Dags E.!!)  Og orð oddvita þeirra um Reykjavík er svona þessi stíll í hnotskurn: 

Reykjavik er frábær, hún er glaði, gáfaði og skemmtilegi dvergurinn í hópi höfuðborga. Reykjavik er borg tækifæranna. Útlendingar eru vitlausir í Reykjavík. Íslendingar kölluðu Reykjavík lengi vel sollinn, borg óttans og eitthvað þaðan af verra. Þetta hefur breyst. Reykjavík er ekki lengur forboðna borgin, hún er borgin okkar. Flestir þeir sem búa í Reykjavík eru stoltir af borginni sinni. Ef þú ert staddur í útlöndum, þá segirðu með stolti að þú sért frá Reykjavík. Alveg eins og þú játar því stoltur að Björk sé frá Íslandi.

Píratar, hafa margvíslega sérstöðu, yngra fólk að langmestu leyti, leggja áherslu á Beint lýðræði og gegnsæi á sem flestum sviðum, pólitísk reynsla ekki mikil, enda hefur komið í  ljós með starfi Besta flokksins í Reykjavík, að hún er ansi ofmetin.  Aðalmál þeirra í sveitastjórnarmálum er þess vegna beint lýðræði og aðkoma fólks að stjórn sveitarfélaga: En stefnan sem heild enn ómótuð, eins og kafteinn þeirra sagði í viðtali: 

Í raun ekki margar sem ég hef ekki heyrt aðra nefna í málefnastarfinu innan Pírata í Reykjavík. Píratamál eru almennt séð mín mál og öfugt – það er bara einfaldlega þannig. Svo dæmi sé tekið sá ég strax fyrir mér þegar ég fór að velta þessum málum fyrir mér að kerfi á borð við Betri Reykjavík mætti tengja betur við það sem fram fer innan stjórnsýslunnar sjálfrar svo þetta sé raunverulegt aðhald borgarbúa gagnvart henni en ekki borgarbúar í einu horni og stjórnsýslan í öðru. Þetta hef ég síðan heyrt fleiri en einn Pírata fyrir utan mig tala um.

Við erum svo auðvitað að þessu fyrst og fremst til að hrista upp í kerfinu – sem og stjórnmálamenningunni. Forgangsatriðið er að laga kerfið sjálft og þrýsta á aðra að hjálpa til við slíkar lagfærslur og það er eiginlega eins ósértækt málefni og hugsast getur.

Hins vegar hef ég til dæmis sérstakan áhuga á málefnum fólks sem stjórnmálastéttin vill því miður oft gleyma af því það er ekki endilega hlaupið að því að fá atkvæði eða vinsældir út á að verja tíma í slík mál. Þá á ég við til dæmis utangarðsfólk, fíkla, hina geðsjúku og aðra sem sæta því miður enn oft fordómum og búa við bág kjör. Þetta eru vissulega erfið mál og án efa engar töfralausnir í boði á þeim en mig langar samt til að reyna mitt allra besta og tel þetta mjög Píratalegan málaflokk.

Ég byrjaði að tala um einstaklingshyggju nútímans, ég er ansi hræddur að þessi sundrung fólks sem hefur oft sömu grunnsjónarmið, geti leitt til þess að xD geti deilt og drottnað með því að taka einhverja af þessum flokkum upp á arma sína.  Auðvitað með því skilyrði að stefna þeirra

LÆKKUM SKATTA sé alltaf fremst.
Það er merkilegt hversu Sjálfstæðisflokkurinn hefur lokast inn í þessari hugsun, meðan stjórnmálaumræða annars staðar í heiminum fjallar um allt annað, misskiptingu auðs og valda.
Mér finnst það líka dálítið sorglegt að mikið af þessu yngra fólki sem flykkist í þessa nýju flokka skuli ekki geta sameinast í stórum velferðar vinstri flokki sem er opinn, lýðræðislegur og mannvinalegur.  En kannski er slíkur flokkur liðin tíð, við lifum tíma þar sem pólitískir hrossakauparar geta leikið sér að kjósendum með loforðaflaumi og loddaraskap, eins og dæmin sanna.  En um leið eru blikur á lofti að yngra fólk hverfi í æ ríkara mæli frá xD það er gamla liðið sem heldur honum uppi ( og einbýlishúsaeigendur !!).  Við sjáum hvað setur ........    

Hvers vegna þarf að sækja um á fyrsta degi?

Hvers vegna þarf að sækja um á fyrsta degi?    

Er það eitthvert herkall flokksins.  Hann er til í 37 löndum, hugsið ykkur.  

Er nokkuð búið að loka skattstofunni?????  Sá sem fyrstur kemur, fyrstur fær .......

Og nú man ég það, Morrisey:  Every day is like Sunday............

eða var það Never on Sunday?

Og þetta lag á um margar, örugglega mig.:   Fool on the Hill

Svo á þetta vel við :::Please please me .......

Hrunadans framsóknar

Framsóknarflokkurinn dansaði í þingsölum, samstjórnarþingmenn létu lítið fara fyrir sér,  forsætisráðherran tók heljarstökk, þegar frumvarpið var í höfn.  Stóru orðin voru ekki spöruð,  eins og Sigmundar er vandinn: 

„En þetta er upphafið að miklum framförum, efnahagslegum framförum, og viðspyrnu fyrir íslensk heimili. Undirstöðu íslensks samfélag og efnahagslífs. Því er þetta gleðiefni fyrir alla hópa samfélagsins og alla þingmenn.“

Það væri gleðileg ef þetta væri satt, ef öll þjóðin hefði sameinast um styðja þá sem mest þurfa á því að halda sem í raun og veru væru á ystu nöf.  En svo er ekki, því miður.  Það verða margir sem sjá fasteignaskuld sína lækka sem hvorki eiga það skilið né þurfa á því að halda.  Það verður líka fróðlegt að sjá hvort margir sækja ekki um þessa lækkun.  

Nei, þetta frumvarp sameinaði ekki þjóðina. 
Veldur ekki þáttaskilum í fjármálum okkar. 
Verður engin kjölfesta þjóðfélags okkar.

Það þarf meira til og markvissara:
  
Ljúka þarf að vinnu við Gjaldeyrishöftin, koma á eðlilegu samfélagi siðaðra manna.    
Koma þarf á vinnubrögðum sem bjóða ekki upp á verkföll mánuðina út.  
Ráðherrar þurfa að fara eftir lögum og vita takmörk sín. 
Við þurfum mynt sem einhver tekur mark á.
Þá verður bjartara yfir okkar landi og upplitsdjarfara fólk. 

Ég sá leikrit Millers Eldraunina í gærkvöldi.  Þar gat maður þekkt margt úr okkar samfélagi seinustu árin og áratugi.  Upphlaup, ýkjur, sorg, græðgi og svik.  Það er merkilegt hversu skáld geta lýst heimi okkar.  Þeir gera það betur en blaðrandi múgæsingapólitíkusar. 

Þingflokkur Framsóknar hoppaði af gleði

„Loksins!“ segir forsætisráðherra eftir að leiðréttingin var samþykkt á Alþingi

  

Vilhjálmur Bjarnason: á öðrum fundi, í öðru landi......

á öðrum fundi 

í öðru landi 

með annað siðferði

 Það er gott að búa í Garðabænum ...

Þarf að segja meira? 

Vilhjálmur: „Ég var á öðrum fundi“

Brynjar kom inn fyrir Vilhjálm og sagði já.

„Ég var á öðrum fundi,“ segir Vilhjálmur Bjarnason, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, var ekki viðstaddur atkvæðagreiðslu á fundi efnahags- og viðskiptanefndar þar sem frumvarp um skuldaleiðréttingar ríkisstjórnarinnar var afgreitt úr nefndinni. Fundurinn var haldinn þann 9. maí síðastliðinn. Þingmaðurinn Brynjar Níelsson kom inn í nefndina í staðinn. Vilhjálmur vill ekki tilgreina á hvaða fundi hann var sem var mikilvægari en fundurinn þar sem atkvæði voru greidd um stærsta mál ríkisstjórnarinnar.

Naumur meirihluti 5 manna var fyrir því að samþykkja nefndarálit um skuldaniðurfellingarnar og var Brynjar einn þeirra sem greiddi atkvæði með því. Vilhjálmur hefur hins vegar lýst sig andsnúinn skuldaniðurfellingunum, oftar en einu sinni og oftar en tvisvar, og er ljóst að hann hefði ekki greitt atkvæði með álitinu líkt og Brynjar gerði. Í þættinum Vikulokunum á Rás 1 í fyrra sagði Vilhjálmur meðal annars að hann teldi að ríkisstjórnin myndi ekki vita hvernig hún ætlaði að standa við kosningaloforð Framsóknarflokksins. „Menn taka hér áhættu og menn jafna áhættu og ríkið getur ekki tekið á sig áhættu allra. Enda er það algjör óþarfi, það eru allmargir sem eru í ágætis stöðu til að taka á sig þessa áhættu sem þeir tóku.“

Í byrjun apríl lýstu bæði Vilhjálmur og Pétur Blöndal, annar sjálfstæðismaður í efnahags- og viðskiptanefnd, að þær væru á móti frumvarpinu um skuldaleiðréttingar og myndu ekki styðja það. Þegar andstaða þeirra lá fyrir sagði Ragnheiður Ríkharðsdóttir, þingflokksformaður Sjálfstæðisflokksins og annar meðlimur í efnahags- og viðskiptanefnd, meðal annars: „Það er sérstakt, það verður bara að segjast eins og er, að af þremur fulltrúum Sjálfstæðisflokks í nefndinni eru tveir á móti frumvarpinu. […] En það verður bara að koma í ljós hvernig við vinnum þetta saman í nefndinni.“

Sökum þess að Brynjar kom inn í nefndina sem varamaður Vilhjálms náðist fimm manna meirihluti fyrir áliti nefndarinnar og eftirfarandi orðum: „Með frumvarpinu er komið til móts við heimilin í landinu með almennum aðgerðum sem ná fram höfuðstólslækkun verðtryggðra lána án þess að fórna sjálfbærni og stöðugleika við stjórnun ríkisfjármála. Það hefur verið forgangsverkefni ríkisstjórnarinnar að finna lausnir á skuldamálum heimilanna. Með frumvarpinu er stigið mikilvægt skref á þeirri braut og því ber að fagna. Í ljósi framangreinds leggur meiri hlutinn til að frumvarpið verði samþykkt… “

Vilhjálmur Bjarnason hefði ekki samþykkt þessi orð og ef hann hefði mætt á fundinn þá hefðu einungis fjórir af níu nefndarmönnum í efnahags- og viðskiptanefnd samþykkt álitið. Pétur Blöndal skilaði séráliti, líkt og komið hefur fram. Því hefði minnihluti nefndarmanna samþykkt það og álitið hefði ekki kallast álit meirihlutans heldur álit 1. minnihluta. Slíkt niðurstaða hefði varla verið ásættanleg.(dv.is)

Hvað er að gerast: x-D leggst af !!!!!!!

Hvað er að gerast, x-D leggst af í heilum byggðarlögum!!!! Við erum harmi slegin. 

Vopnafjarðar-sjallar deyja út, 5 mæta á fund.  Ekki hægt að koma saman lista.  Flestir 
Sjálfstæðismenn sem eftir eru, orðnir ellilífeyrisþegar.  Það er nú engin furða var ekki lofað

bullandi gangi á norðausturhluta landsins ef x-D, x-B næður völdum.  Svo, hvað hefur gerst ekkert hreyfist ennþá í stóriðjufléttunni miklu, ekkert á þessu ári. Ragnheiður Elín leitar övæntingarfull 

að erlendu fjármagni, Hanna Birna með stöðu flóttamanns, Bjarni reynir að fela aflandsskattaskýrslur og Illugi spilar á píanó!! Enginn veit hvað Kristján er að gera.   

Yngra fólkið aðhyllist nýju flokkana, Pírata og Bjarta Framtíð.  xS er á uppleið.   Svo kjörkjarni xS er kominn í 10 -15 %.  Nema í auðmannanýlendunum í Garðabæ og Seltjarnarnesi.  

Svo hvað er til ráða, þarf flokkurinn ekki að senda sterkan hugmyndagaur austur sem getur rifið upp fylgið. Þetta er orðið skömm.  Í kjördæmi sem höfuðfyrirtæki flokksins byggði upp blómlegar
 verksmiðjur.  Væri ekki ráð að senda Hannes Hólmstein til að hrista upp í löskuðum heilasellum Vopnafjarðarbúa. Það vantar sterka hugmyndafræði á landsbyggðina.  
_________________________________

Sjálfstæðismenn bjóða ekki fram: „Mættu bara fimm á fundinn“

Þrjú framboð bjóða fram í sveitarstjórnarkosningum í Vopnafjarðarhreppi. Framboðin eru Framsóknarlokkur, K-listi félagshyggjufólks og Ð-listi Betra Sigtúns. Athygli vekur að Sjálfstæðismenn sem buðu fram árið 2010 bjóða ekki fram í komandi kosningum. 

Björn Hreinsson, oddviti Sjálfstæðismanna í síðustu sveitarstjórnarkosningum sagði í samtali við Vísi að ekki hafi fundist nægilega margir Sjálfstæðismenn til að setjast á lista hjá flokknum í hreppnum. „Við auglýstum fund þar sem átti að fara yfir málið og boðuðum til hans en það mættu bara fimm á fundinn svo við gátum ekki boðið fram að þessu sinni,“ sagði Björn Hreinsson. 

Um ástæður þess sagði Björn: „Stærstur hluti Sjálfstæðismanna í bænum eru ellilífeyrisþegar svo við erum ekki með nægilega marga til að leggja í það að bjóða fram, því miður.“ 

Því er ljóst að þrjú framboð bjóða fram. Framsóknarflokkurinn er eini flokkurinn sem býður fram undir merkjum flokks á Landsvísu. K-listi samanstendur af félagshyggjufólki á vinstri væng stjórnmálanna. Betra Sigtún er nýtt framboð ungs fólks í hreppnum. (visir.is)

Lekamálið: Hanna Birna fórnarlambið eina sanna

Oft hefur maður velt fyrir sér hvað orðið hafi um brottræka flóttamenn.  Ekki er ég  bara að tala um gjörðir í tíð Hönnum Birnu heldur líka frá fyrri ráðherrum bæði á hægri og vinstrikannt stjórnmálanna. Eftir að hafa látið þetta fólk bíða í tvö þrjú ár og þá senda það burt þrátt fyrir að dómsmál sé í gangi. Það væri fróðlegt ef einhver aðili gæti sagt okkur örlög aftursendra flóttamanna. 

 Í frétt DV kemur í ljós að Tony reikar um slóðir Evrópu, Sviss var upprunaland hans sem hann var sendur til, en núna er hann á Ítalíu.  Fjárvana og með engin réttindi nema að senda hann heim í góssenlandið Nígeríu sem hefur aldeilis verið í fréttum seinustu vikurnar. Evelyn er auðvitað í sárum nýbúin að fæða.  Barnsfaðirinn sendur úr landi fyrir fæðinguna.  Athyglisvert er að samkvæmt heimildum blaðsins er flest sem Tony hefur sagt rétt eftir ítarlega rannsókn lögreglunnar á Suðurnesjum.  

Merkilegt er að ráðherrann lítur á sjálfa sig sem aðalfórnarlamb þessa máls.  Það er nú sjálfhverfni af hæstu gráðu.  Það eru sumir sem kunna ekki að skammast sín.  Þegar búið er að sýna fram á að allt þetta málastapp varð til í ráðuneyti innanríkisráðherra.  Það er ekki hægt að halda því fram að siðferði íslenskra stjórnmála sé á háu stigi.  

      

Listir: Öll eigum við Askhenazy

Askhenazy, við eigum hann öll.  Það er að segja við Íslendingar. Það er merkileg, þessi saga um útlendinga sem við eignum okkur, sem tengjast okkur á einhvern hátt og verða okkar.Eins og Vladimir gerði með sambandi sínu við hana Þórunni. Ein af ástarsögum aldarinnar.  Uppgangur nazista ýtti til okkar snillingum tónlistar eins og Urbanitch fjölskyldan sýnir okkur sem hefur verið í fréttum seinustu mánuði.  Róbert Abraham Ottóson ól upp tónlistarkynslóðir.  Flóttamenn frá fátækt og kúgun Austur-Evrópu kenndu ótal nemendum undirstöðu tónlistar um allt land.  Svona mætti lengi telja.  

Hann mætti í Hörpu í gær. Sem hann tók þátt í að reisa.  Léttur á fæti eins og endranær.  Hljóp  inn og út af sviðinu, stormaði meira að segja framhjá stúlkunni með blómavöndinn.  Sneri þó aftur til að taka á móti honum. Hljómsveitin var frábær í flutningi sínum á Rachmaninoff, Mussorgsky og Brahms.  Ólafur Kjartan hans Didda fiðlu brást okkur ekki, hann var svo dásamlega rússneskur í söng sínum.  Hann hefur þroskast í vinnu sinni í útlöndum.  Er öruggur, kraftmikill og frábær í túlkun sinni á Söngvunum og dönsunum um dauðann.  Hljómsveitin leiddi hann áfram undir stjórn meistarans.   Svo var Brahms númer eitt meiri háttar, bæði björt og hrein, svo djúp og sorgmædd. Allir þessir lagbútar, sem tengjast saman af samspili strengja, tréblástursleikara, horna, páku og málmblásara.  Salurinn skildi þessa snilld, allir fóru heim glaði og reifir.  Tón - list gefur manni svo mikið.  Maður hleður batteríin, þótt að það sé erfitt að koma sér upp og niður stiga með veik hné.  Lífið er gott. 

Askhenazy sýnir líka svo vel hvernig við þjóðirnar  í Evrópu tengjumst saman, það er saga seinustu aldar, saga Gyðinga, þjóða, menningar, lista, stjórnmála.  Það er enginn sem getur lifað aleinn, alls staðar eru þræðir sem tengja okkur. Draumurinn um einmanaleika um sérstöðu er svo óraunverulegur.  Við höfum fengið þetta fólk, tengst því, svo er það okkar. 

Askhenazy er okkar.  Það eiga margir fleiri eftir að koma. Sem við eignum okkur.  Listin á sér engin takmörk. Listin er eilíf.